Yeni Bir Görevimiz Var.

Kabuslarla dolu bir gecenin sabahında ölü gibiydim. Bütün gece korkuyla uyanıp durmuştum. Şimdi de yatağımdan kalkmak çok zor geliyordu ama kabusları aklımdan çıkarmanın tek yolu, kendime bir uğraş bulmaktı. Binbir güçlükle yataktan sıyrıldım ve banyoya gidip soğuk bir duş aldım. Su zihnimin berraklaşmasını sağlıyordu ve benim en iyi ilacımdı. Kahvaltı için salona geçtiğimde masada Lia'dan başka kimsenin olmadığını gördüm. Elinde moda dergilerinden biri vardı. Esneyerek masaya oturdum ''Günaydın Lia. Kimse yok mu?'' diyerek bardağıma portakal suyu doldurmaya başladım. Dergiden kafasını ayırmadan, ''Günaydın tatlım. Herkes dersliğe kaçtı. Bense bugünü kendime tatil ilan ettim.'' dedi gülerek, dergiyi kapatıp masada duran portakal suyunu bitirdi ve bana dönerek ''Krep yapmıştık ister misin? Aç görünüyorsun.'' Başımı salladım midem kahvaltı kaldıracak halde değildi. ''Portakal suyu yeter. Pek kahvaltı edecek halim yok, dün gece çok iyi bir uyku çektiğim söylenemez.'' dedim sırıtarak. Lia ''Pekala.'' diyerek dergisini okumaya geri döndü. Ben kabuslarımı düşünürek portakal suyumu içmeye çalışırken, aniden havada bir Iris mesajı belirdi. ''Lia sanırım babam yine bizi arıyor.'' dedim mesajı göstererek, Lia baktığım yöne doğru bakarken, mesaj konuşmaya başladı. ''Cornelia ve Isabelle, ikinize bir görev vermem gerekiyor. Lütfen Saray'a gelin. Hemen!'' Lia'ya yine bir şeyler düşünüyor gibiydi. Sonra bana dönüp, ''Hazırlan Bells. Babamı ziyarete gidiyoruz.''dedi gözleri parlayarak.

Babamın çağrısı üzerine kulübeyi olduğu gibi bırakarak yola koyulmaya başladık Bells ile. Plaja doğru ilerlerken babamın bizi neden çağırdığını düşünüyordum bir yandan da. Aslında babamın verdiği bu küçük görevlere geldiğimden beri oldukça çok alışmıştım ki artık bunu önemsemiyordum bile. Yine de merakım ve Bells'te gördüğüm bu mutluluk beni de heyecanlandırıyordu. Plaja geldiğimizde aklımdan baba kıyafetlerim ıslanmasın, lütfen diye geçirerek suya atladım kardeşim ile beraber. Yüzmeye başladığımızda babamın sarayının varlığı resmen beni kendine çekiyordu. Poseidon'un kızı olmanın verdiği yararları fark ederek gülümsedim ve suda daha da hızlı ilerlemeye başladım. Ben hızlandıkça Bells de benimle hızlanıyordu. Sonunda saraya çok yaklaştığımızı hissettiğimde kardeşime döndüm. O da geldiğimizi anlamış olacak ki bana bakıyordu merakla. Göz kırparak suya daldığımda kardeşiminde peşimden geldiğini biliyordum. Sonunda saraya gelmeyi başardığımızda kapının önünde durdum ve Bells'e göz kırparak "Önden buyur Bells." dedim elimle kapıyı işaret ederek. Bana gülümsese de kapıdaki deniz atlarına kısa bir süre göz attı. Anlaşılan deniz atlarıyla daha önce ya hiç konuşmamış, yada çok az görmüştü. Ardından tereddüt etmeyi bırakıp ilerlemeye başladığında deniz atları mızraklarını çekerek kapıyı açtılar. Onlara selam verdikten sonra Bells ile beraber babamın taht odasına doğru ilerlemeye başladım. Acaba bu sefer bizden ne istiyordu, işte bunu çok merak ediyordum.

Sarayın kapısından girdiğimde her zaman oluşan o salak heyecana nedense engel olamıyordum. Buraya kaç kez gelmiştim ama sürekli başıma geliyordu. Heyacanımı bastırmaya çalışarak küçük adımlarla ilerlemeye başladım. Lia yanımda yürüyordu. Her zaman ki poker suratını takınmıştı. Bana baktı ve cesaret verircesine gülümsedi. Taht odasına geldiğimiz zaman, Poseidon'u her zamanki devasa tahtında otururken bulduk. Amphitrite babamızın tam yanındaki tahta oturuyordu. Bize birer böcekmişiz gibi tiksintiyle bakıyordu. 'Ne işi var bunun burda!' diye düşünmeye başlamıştım ki babamız sessizliği bozdu. ''Cornelia, Isabelle geldiğiniz için teşekkür ederim.'' Ayağa kalktı ve biz doğru bir adım attı. Lia durunca ben de durdum. Öne eğilirek referans yaptık. Babam konuşmaya devam etti, ''Kızlarım size önemli bir görev vereceğim. Sevgili karım Amphitrite'ın incileri kayboldu. Onların yerini tesbit ettik. Ama ben onları tek tek almaya gidemeyecek kadar meşgulum. Bu yüzden Amphitrite'la düşündük ve siz ikinizi bu iş için seçtik.'' Harika! diye düşündüm. Amphitrite yine yapacağını yapmıştı. Birden önümüzde bir tane harita belirdi. Uzanıp haritayı aldım. ''Haritayı aç lütfen Isabelle.'' dedi babam. Açtım ve Lia'yla birlikte baktık. Üzerinde beş bölge işaretlenmişti. ''Gördüğünüz gibi bölgeler burada işaretli. Tek yapmanız gereken incileri bulmak.'' Lia babamızın konuşmasını bitirdikten sonra sinirlenerek, ''Baba, üzgünüm ama Amphitrite için onun incilerini bulamayız.'' dedi. Amphitrite bizimle ilgilenmiyormuş gibi havalara bakarken birden sinirlenerek Lia'ya döndü. Poseidon şaşırmadan tahtına geri oturdu. Anlaşılan Lia'nın karşı çıkmasına alışmıştı. ''Pekala Isabelle öyleyse bunu senden istiyorum.'' dedi babam. ''Babacığım affedin ama ben de bu konuda Cornelia'yı destek-'' Babam birden kükredi ''Bu ne cüret! Sizden bir şey istiyorsam bunu yapmak zorundasınız!'' Lia konuşmadan söze girdim, ''Sizin için herşeyi yaparız. Ama Amphitrite için asla. Bizimle uğraştığı zamanları unutmadık. Neden şunu açıklığa kavuşturmuyoruz, onun melezleri de gayet bu işi yapabilirler?'' Amphitrite bu darbeyi beklemiyordu. Babamızın onun melezlerinden nefret ettiğini hepimiz biliyorduk. Konu açılır açılmaz babam durgunlaştı ve o an bize hak verdi. En azından yüz ifadesinden ben öyle sandım. Amphitrite sinirlenerek ayağa kalktı ve uzun beyaz elbisesini savurarak yanımızdan ayrıldı. Babam ayağa kalktı ve bağırarak ''Bu sizi hiç ilgilendirmez. Sadece sizden isteneni yapın! Yoksa daha büyük bir görev ya da cezayla karşı karşıya kalırsınız. Şimdi gidebilirsiniz.'' Artık daha fazla diretmenin anlamı olmayacağını düşünerek sinirle arkamı döndüm. Lia babama sinirle baktı ve ardından benimle birlikte yürümeye başladı..