Poseidon Nerede? Yok, Gitmiş! (73/1)

Kılıç antrenmanı, öğle yemeği, okçuluk antrenmanı, akşam yemeği, sahilde koşu... Kılıç antrenmanı, öğle yemeği, okçuluk antrenmanı, akşam yemeği, sahilde koşu...Artık kafayı yemek üzereydim. Bu rutine dur demenin bir yolunu bulmazsam New York'a birkaç cep telefonuyla gidip canavar bekleyemeye başlayabilirdim. Ama ne şanslıyım ki bunca melez arasında kimse göreve çıkmaya gönüllü gibi durmuyordu. Fakat içimden bir ses bugün şanslı olabileceğimi söylüyordu. Zaten öyle olmasaydı cep telefonları planıma dönebilirdim. Dalgın bir şekilde kulübeme doğru yürürken birden yolun kapanmış olduğunu fark ettim. Kafamı kaldırdığımda bunun sebebinin Büyük Ev'in önünde kocaman bir kalabalığın olması olduğunu anlamış oldum. İşte şans diye buna derler! Fazla ümide kapılmamaya çalışarak, iki adım ileri bir adım geri yürüyerek, kalabalığın arasına karıştım. İlk karşıma çıkan tanıdığım melez Luna oldu. Çaktırmadan yanına gittim ve alelade bir şeyden bahseder gibi davranarak "Merhaba Luna. İlgimi çektiğinden değil de, burada neler oluyor?" dedim. Luna garip tavırlarıma şaşırarak "Kheiron bir görev için iki melez seçecekmiş. Gerçi bu kadar kalabalıktan bunu nasıl başaracağını bilmiyorum ama, şansımı denemeye geldim." dedi. Etrafıma bakındığımda gerçekten de çok yoğun bir melez saldırısına uğramış gibi hissettim. İçimden "Lanet olsun, bu şansımı azaltıyor. Acaba ışınları kendimde mi toplasam? Yok yok, o zaman Kheiron beni direk eler." diye geçirdim. Bu sırada Kheiron Büyük Ev'den çıkmıştı ve "Bu gürültü de ne böyle? Poseidon'un Krallığı'na giderken de böyle yapacaksanız Sirenler sizden korkup kaçabilir." dedi. Poseidon'un Krallığı mı? İşte bu ilgi çekici olabilirdi. Tabi yanımdaki Poseidon kızı için daha da ilgi çekici olduğu aşikârdı.

Uzun süredir hiçbir göreve çıkmamıştım, tek bir canavar bile haklayamamıştım. Hayatım hep aynı rutinde hareket ediyordu ki bu da beni sıkmaya yetiyordu. Değişiklik lazımdı bana ama kampta hiç hareket yoktu. Belki biraz dolaşmak bana iyi gelir düşüncesi ile kulübemden çıkıp dolaşmaya başladım. Büyük Evdeki kalabalığı görünce neler olup bittiğini anlamak için durdum. Neler olduğunu tam anlayamamıştım ama bir görev vardı ve bunun için iki melez gerektiğini duydum. Şansım var ise şayet bu iki melezden biri olabilirdim. Kalabalığa biraz daha karıştım.

O sırada Thoedor yanıma gelip "Merhaba Luna. İlgimi çektiğinden değil de, burada neler oluyor?" dedi. bu tavrına şaşırmıştım biraz. Thoedor’u çok fazla tanımıyordum ama onun macera düşkünü biri olduğunu zannediyordum. Duyduklarımı ona aktardım. "Kheiron bir görev için iki melez seçecekmiş. Gerçi bu kadar kalabalıktan bunu nasıl başaracağını bilmiyorum ama şansımı denemeye geldim." dedim. Görevi öğrenmek için sabırsızlanıyordum. Ne yapıp edip gitmem gerekiyordu, kafamı dağıtmalıydım. Bunları düşünürken Kheiron, Büyük Ev’den çıktı.

"Bu gürültü de ne böyle? Poseidon'un Krallığı'na giderken de böyle yapacaksanız Sirenler sizden korkup kaçabilir." dedi. İşte bu harikaydı. Poseidon’un krallığına gitmek eğlenceli olabilirdi benim için. Babamı görmek eğlenceli olabilirdi, tabii eğer kaybolup gitmediyse. Bir an onun için meraklandım ama sonra kendimi toparladım. Kheiron "Öncelikle görev için iki Poseidon melezi istiyorum” dedi. Hiç sorgulamadan önlere doğru geldim. Pek deneyimli bir melez değildim ama cesur olduğum su götürmez bir gerçekti. Kardeşim İsabelle de yanıma geldi. Kheiron bize bakıp " Yanınıza üç melez alıp çok hızlı ofisime gelin! ” dedi. Sesinden fazla gergin olduğu anlaşılıyordu Başımla onayladım ve kalabalığın arasında gördüğüm bir Ares melezini yakaladım. Sanırım yeniydi. Daha önce pek görmemiştim onu. Savaşmamız gerektiğinde işimize yarayabilir diye düşündüm.

Bells’e dönüp “İki melez daha bulmalıyız. Benim için bir melez bulabilir misin?” dedim. Seve seve bulacağını söyleyerek yanımdan Ares melezi ile ayrıldı. Sırada son bir melez vardı ve bunun özellikle deneyimli olmasını istiyordum. Çevreme bakındım ve Theodor’u görünce rahatladım. Yanına gidip "Bu göreve benimle gelebilir misin?” diye sordum. Theodor, gerçekten deneyimli bir melezdi ve içimdeki ses ona ihtiyacım olduğunu söylüyordu.

Kheiron "Öncelikle görev için iki Poseidon melezi istiyorum.” dediğinde tahmin ettiğim gibi Luna birden irkildi ve kalabalığım önüne doğru yürümeye başladı. Onun yanına gelen diğer Poseidon melezi ise Isabella'ydı. Beynim hiç olmadığı kadar hızlı çalışarak bir çözüm yolu arıyordu. Eğer bu görev şansını da kaçırırsam birkaç ay göreve çıkamazdım heralde. Çünkü sinirden etrafı yıkıp dökmekle meşgul olmayı planlıyordum. Bu sırada Kheiron Luna ve Bella'ya "Yanınıza ü. melez alıp çok hızlı ofisime gelin.” dedi. Yine aklıma güneş ışınlarını üzerime toplama fikri geldi ama hemen vazgeçtim. Doğal tavırlar beni daha kolay seçilebilir bir kişi yapardı. Fakat Luna'nın bir Ares melezi seçmiş olması beni telaşa düşürmüştü. Bu kalabalığın içinde seçilecek olan iki melezden biri olmam küçük bir ihtimaldi. Bella da bir melez seçtiği anda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Fakat sonunda Luna yanıma gelip "Bu göreve benimle gelebilir misin?” dediğinde havaya uçmamak için kendimi zor tuttum. Ağzımın kenarları kulaklarıma ulaşacak şekilde sırıtarak "Bunu çok isterim Luna!" dedim. Luna da hafifçe gülümsedi ve birlikte Kheiron'un ofisine doğru yürümeye başladık. Luna endişeli göründüğü için "Eminim babanın bir şeyi yoktur Luna, merak etme." dedim. Aslında buna ben de inanmak istiyordum ama çok zor bir ihtimaldi. Luna gergince gülümsedi. Ardından Kheiron'un Ofisi'ne girdik ve ne kadar heyecanlı olduğunu fark ettik. Yerinde duramıyor gibiydi. Bize bakmadan "Poseidon'dan haftalardır haber alamıyoruz." dedi.

Kheiron'un sözleri üzerine odada bir şok dalgası yayıldı. Bu dalga daha çok Poseidon kızlarını etkilemişti sanırım. Ben daha önce Poseidon'la hiç tanışmadığım, hatta görmediğim için pek bir şaşırma belirtisi göstermedim. Sonuçta üç büyüklerin bir günleri bir günlerine uymuyordu. Tamam belki başına korkunç bir şey geldi Teo, yargısız infaz yapma, diye düşündüm. Bu sırada Luna “Hemen gidelim, babamızın bize ihtiyacı olabilir." dedi. Fakat Kheiron ona ve Isabella'ya bakarak “Dur melez önce yapmanız gereken bir şey var.” dedi. Tepkileri normaldi aslında, ama Kheiron da yapması gereken şeyi yapıyordu. Fakat yapmamız gereken şeyin ne olduğunu merak etmiştim. Muhtemelen denizin altına ineceğimiz için çeşitli eğitimler verilecekti. Ya da bizi bir sürü silahla da donatabilirlerdi. Fakat Kheiron bütün tezlerimi çürütecek sözleri söyledi: "Poseidon'un Krallığı'na sadece iki melez gidecek. Bu işi ne kadar fazla melezle yaparsak o kadar başarısız oluruz. Bu yüzden de 3 melezi eleyecek şekilde yarışma tarzı şeyler yapacağız." dedi. Anında herkes komplo teorileri üretmeye başladı. Isabella ve Luna için zor bir şeydi bu. İkisi de babalarına ne olduğunu çok merak ediyor olmalıydılar. Fakat belki de birisi elenebilirdi. Derken Kheiron sessizliği sağladı ve "İlk yapacağınız iş Cirit Sahası'nda yarışmak olacak. Fakat bu şimdiye kadar yaptığınız yarışlardan çok farklı olacak." dedi gizemli bir şekilde.

“Sessizlik melezler. Bu yarışı ciddiye alsanız iyi olur. Üç etaptan oluşacak yarışın ilk etabında karşınıza pek çok yaratık çıkacak. Bugüne kadar öğrendiğiniz teknikleri kullanarak canavarlar size ya da arkadaşlarınıza saldırırken onları oyalayıp, öldüreceksiniz. Üstelik bunu kendi kullandığınız silahlarınızla değil sıradan kılıçlarla yapacaksınız. Her etapta sadece bir melez elenecek. Bol şans melezler!” Kheiron'un bu sözleri hepimizde çok etkisi yarattı. Daha önce cirit yarışları yaptığım olmuştu, ama hiçbir zaman canavarlara karşı koymamıştım. Yine de kendime güvenim sonsuzdu, çünkü babam Apollon okçuluk ve mızrak tanrısıydı. Nişan almam kusursuzdu, fırlatmam ise yılların verdiği tecrübe ile harikaydı. Bu yarışın tam bana göre olduğunu düşündüğüm için ilk gönüllü olmak için öne çıktım. Kheiron beni görünce hiçbir tepki vermeden "Başla!" diye bağırdı. Neye başlayacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. Fakat merakımı gidermekte hiç gecikmeyen Harpia ortaya çıktı. Yerinde durmayı düşünmüyor gibiydi, bir sola bir sağa kaçıyordu. Aklıma yıllar önce kardeşimden aldığım okçuluk dersi geldi. Hareketi hesaplayarak atışlar yapmam gerekiyordu. Elime bir mızrak aldım, Harpia sola kaçtığında tam sağına fırlattım. Dahi yaratık hareket etmeye devam ettiği için anında Tartarus'a yollanmış oldu. Ardından Kheiron'un bahsettiği bölüm geldi: arkadaşlarımıza saldırma bölümü. Bunun gerçek insanlar olmayacağını geçirdiğim birkaç ders ve yarışmada anlamıştım. Mankenler kullanılıyordu, fakat gerçeğiyle hiçbir farkı olmayan mankenler. Karşıma hiç beklemediğim bir anda bir Siren çıktı. Yanında da kardeşim Tiffany vardı. Şok olmuş bir şekilde ne yapacağımı düşünüyordum. Siren beni cezbedecek bir sesle şarkı söylüyordu, Tiff ise acı çekiyordu. Bir anlık bir tereddütün ardından gerildim, gerildim ve bağırarak mızrağı fırlattım. İlk atışım isabetli olmamıştı. Bunun üzerine Tiff bir çığlık attı ve kan beynime sıçradı. Mızrağımı ok gibi düşünerek kolumu sökercene fırlattım. Bu sefer başarılı olmuştum, siren Tartarus'a, Tiff de manken formuna dönüşmüştü.

Kheiron beni tebrik ettikten sonra ikinci gönüllü olan Ares melezi çıktı. Bu çocuk yeni olmalıydı, çünkü onu etrafta hiç görmemiştim. Fakat cirit kullanmakta gerçekten iyi gibiydi. Savaş Tanrısı'nın oğlundan da bu beklenirdi zaten. Ares oğlu da benim yaptığım gibi gidiş yönünü hesaplayarak atış yaptı. Anında Harpia'yı haklamış oldu. Onun karşısına çıkan arkadaşı ise yine Ares melezi olan Gregor'du. Yüzünde pek bir korku ifadesi yoktu, fakat acı çekiyor gibiydi. Siren dişlerini çıkarmıştı, neredeyse kafasını koparmak üzereydi Greg'in. Bunu gören kardeşi biraz bocaladı ve çok beceriksiz bir atış yaptı. İkinci seferinde kendine kızarak bir atış daha yaptı. Fakat bu sireni öldürmeye yetmemişti. Bunun üzerine üçüncü atışı yaptı ve siren Tartarus'a, Greg de manken formuna dönüştü.