Herkes- Herkes Nerede?

Akşam Yemek Gazinosu'ndaki ufak çaplı eğlencemizde kardeşlerimden sadece Tiff bitene kadar kalmıştı. Biraz fazla dağıtmıştık sanırım, çünkü sonunda Athena bütün öfkesiyle gazinoya gelip esip gürlemişti. Bu yüzden herkes sus pus kesilmiş bir şekilde ayrılmıştı. Tiff ile ben de tuvalet temizleme cezası alanlar arasına girmemek için hemen sıvışmıştık. Yine de kendimize hakim olamadığımız için kulübemize doğru kahkahalar atarak ilerliyorduk. Kapıyı açtığımız zaman içerisi tam bir savaş alanıydı. Koltuklar ters dönmüştü, masa parçalanmıştı. Üstelik yerde kırmızı bir sıvı vardı, ki bu hiç hoş bir görüntü değildi. Tiff'in ağzından ufak bir inilti çıktı. Ben de "Poseidon'un yabası adına, burada neler olmuş böyle!" dedim. Tiff'le birbirimize endişeli bakışlar attık.

Bu gece çok eğlenmiştim. Vakit geç olunca kardeşimle beraber kulübemize gittik. Keşke gitmez olatdık. Kulübeye girdiğimizde şok olduk. Çünkü bıraktığımız gibi değildi. Her yer dağılmıştı. Sanki üçüncü dünya savaşı burada çıkmıştı. Korkmaya başlamıştım. Şaşkın şaşkın kardeşimle birbirimize bakakaldık. Kendimi toparlayınca "Ange, Yon, Mark, Julia, Kev" diye bağırdım. Teo da "Krist, Herry..." diye ekleme yaptı. Ancak kardeşlerimizin hiçbirinden ses gelmedi. Bu beni daha da endişelendirdi. Kardeşimle tekrar göz göze geldik. Büyük bir endişe ve korkuyla tek tek bütün odalara bakmaya başaldık. Ancak kimse yoktu. Kardeşlerimiz burada olması gerekiyordu. Onlar yoktu ve kulübe felaket haldeydi. Aklımdan bin tane düşünce geçmeye başladı ve hiçbiride iyi değildi. Çünkü tehlike çanlarım çalıyordu.

Düşünemiyordum. Bütün soğukkanlılığımı kaybetmiş durumdaydım çünkü. Bütün kardeşlerim ortadan kaybolmuştu, kulübeyse zaten zıvanadan çıkmıştı. Özellikle salonda büyük bir çatışma çıkmış gibiydi. Aklıma gelen düşüncelerden ilki başka kulübelerden birkaç melezin saldırmasıydı. Daha sonraysa bu işte canavarların parmağı olduğu oldu. Ama bu fikri hemen çürütecek bir şey buldum: Thalia'nın Ağacı. Daha onlarca korkunç fikir gelmişti aklıma. Ama tam o sırada dikkatimi bir şey çekti. Kırılan masanın üzerinde bir kağıt vardı. Bu kağıt dörde katlanmıştı. Tiff'i dürttüm ve kağıdı gösterdim. Birlikte temkinli bir şekilde oraya yaklaştık. Kağıtta aynen "Kardeşlerinizi bir daha görebilmek için şimdi Thalia'nın Ağacı'nın bulunduğu tepenin altına gelin. Haber çağırırsanız hem kardeşlerinizin hem de sizin işiniz biter." yazıyordu. Tiff de ben de endişeli bir şekilde birbirimize baktık. Tiff "Bence Kheiron'a haber vermeliyiz." dedi. Ben de onayladım ve "Ucuz kahramanlık yapmanın sırası değil. Elimizi çabuk tutmalıyız." dedim. Tam kulübeden çıkıyordum ki bir kıkırdama sesi duydum. Daha sonra da bir ses "Salak!" dedi. Şaşırmış bir şekilde etrafa bakınmaya başladım.

Bulduğumuz not beni daha da korkutmuş. Kardeşlerimiz için Thalia Ağacı'na gitmemiz gerekiyordu ama bunuj hiçbir işe yaramayacağını biliyordum. Onun için Teo'ya "Bence Kheiron'a haber vermeliyiz." dedim. Teo da beni onayladı. İkimizde aynı fikirde olduğumuza göre Kheiron'a gidebilirdik. Kapıya yöneldik. Tam çıkacaktık ki bir ses duyduk. Başta ne olduğunu anlayamadım. Sonra biri "Salak!" dedi. Sesin geldiği yöne hızlıca bakınca Ange'i gördüm. Yanında Julia da vardı. Büyük bir şoka girdim. Kardeşlerim buradaydı. E, bu kulübenin hali, not? Lanet olsun! Kardeşlerimiz bize oyun oynamıştı. Artık şaşkınlığımın yerini sinir almıştı. Teo'ya baktım. O da her şeyi anlamıştı. Tam Ange ve Julia'ya saldıracaktık ki arkamızdan da sesler duyduk.

Arkamı döndüğümdü büyük bir şok geçirdim. Bütün kardeşlerim kulübenin anormal yerlerine kamuflajla saklanmışlardı. Şimdi de oralardan çıkıyor ve bize doğru gülerek geliyorlardı. Bu sinirimi bozdu açıkçası. Çünkü biz endişeden ölmek üzereyken onlar saklandıkları yerlerde kıs kıs gülüyorlardı. Kev keyfinden dört köşe olmuş bir şekilde "Bugün 1 Nisan! Bu fırsatı kaçırmayalım dedik." dedi. Bunun üzerine Tiff'le bakıştık ve kafalarımızı sallayıp en yakınımızdakilerin üzerine atladık. Tiff Julia'yı yakalamıştı, bense kulübeye yeni gelen kardeşlerimden Argon'u yakaladım. Biz onlarla uğraşırken başkaları da bizi ayırmaya çalıştı ama bu sırada herkes gülmekten yerlere yatıyordu. Zaten dağıtılmış olan kulübeyi iyice dağıtmaya başladık. Epeyi bir zaman debelendikten sonra kapı çaldı ve hepimiz olduğumuz yerde donup kaldık. Kapıyı Yon açtı ve karşısında Kheiron'u görünce bütün rengi attı.

Kheiron bize uzun bir nutuk attıktan sonra arkasını dönüp yavaş yavaş ilerledi. Hiçbirimizde deminki tat kalmamıştı, çünkü kulübeyi toplamamız gerekiyordu. Üstelik bunu yaparken sessiz olmalıydık! Ve bunu geceyarısı olmadan bitirmeliydik. Bu yüzden hiçbirimiz konuşmadık ve işimizi yapmaya koyulduk. Her şey bittiğindeyse kendimi bir ceset gibi yatağa atıp hayatımdaki en deliksiz uykular sıralamasında üst sıralarda yer alabilecek bir uykuya daldım.


RP Bitmiştir!