Yanlış ışınlanma

Yüzümü döndüğümde dolunayı görmüştüm. Doğru daha dün dolunay vardı. Yani düne gelmeyi başarmıştım. Ama neredeydim ve neden buraya gelmiştim. Buranın önemi neydi böyle. Bir görevim olduğu için sırf New York'da bir yere geldiğimi hatırlıyordum. Buranın neresi olduğunu bulmalıydım. Uzandığım yerden kalktım ve yürümeye başladım. Yüzümde yara gibi bir şeyler oluştuysa bile şimdiye geçmiş olmalıydı. Etrafta kimsecikler yoktu. Nedeni büyük ihtimalle gece olmasından dolayıydı. Tekrar evime gitmeliydim ama çok yorgun duruma düşmüştüm gidemezdim. Bir basketbol sahası vardı. Ama top yoktu. Topu kendim yaratmayı deneyebilirdim. Birden elimde bir top belirdi. Topu sektirmeye başladım. Sonra ise potaya attım. Çemberin etrafında döndü döndü sonra ise potanın içine girdi. Top tekrar bana döndü ve biraz daha bunu uyguladıktan sonra oradan ayrıldım. Yolda yürüyordum ki birine çarptım. "Sende kimsin böyle." dedi. "Ben Seth Mason Black asıl sen kimsin. Seni burada daha önce hiç görmedim." dedi. Haklıydı çünkü burada yaşamıyordum. "Haklısın burada yaşamıyorum burası neresi anlatırmısın lütfen." dedim.

Dolunay ışığı bu gece çok güçlüydü. Etraf gündüz gibi aydınlıktı. Odamın penceresini sonuna kadar açıp sessizce dışarı atladım. Gece vakti bunu yapmak bayağı cesaret istiyordu. Birkaç Apollon çocuğuna bu saatte şaka yapmak delilik gibi görünebilir. Ama yarın kalktıklarında başlarındaki ok tahtasını görmek beni mutlu edecekti. En azından kampta onlara nişan alacak... "Sende kimsin böyle?" Çarpıştığım çocuğa bakıp "Ben Seth Mason Black asıl sen kimsin. Seni burada daha önce hiç görmedim."dedim. Kesinlikle bu çocuğu ne tanıyordum nede görmüşlüğüm vardı. Dalgalı siyah saçları, bej rengi deri ceket, beyaz tişört, kot pantolon, marka spor ayakkabıları olan, birazda yaşı belirsiz bir tip vardı karşımda. Çocuk "Haklısın burada yaşamıyorum burası neresi anlatırmısın lütfen."dedi. Etrafı gösterip "Burası çocuk. Melez Kampı! Senin ve benim gibi, Yunan Tanrıların, ölümlülerle beraberliklerinden doğan çocukların alanı. Burda hem eğitim görüyoruz hemde bizim gibilerle tanışıyoruz."diyip sırıttım. Çocuğu baştan aşağı süzüp "Sen yeni olmalısın. Adın ne, kimsin, nerelisin söyle bakalım."dedim. Kendimi bir an Kamp Danışmanı gibi hissetmedim değil. Çocuk dalgın dalgın etrafa bakınıp "Ben Bart. Bart Banner."dedi. Kükremeye benzer bir sesle yerimden sıçradım. Gece vakti Harpyalarla tanışacağım. Ne mutlu bana! Bart'ın omuzuna vurup "Kaçsak iyi olur."dedim. Bart hala şaşkınca etrafa bakınıyordu "Tanrılarım nereye düştüm ben böyle... O seste neydi?"dedi. Lanet olsun! Artık çok geçti. Etrafımızı harpyalar sarmıştı. Kılıcımı çekip "Şovalyeler! Bart sende yem olmak istemiyorsan kılıcını çek derim."diyip kalkanımı üzerime atlayan iblise savurdum.

Sorumu cevaplamaya başladı. "Burası çocuk. Melez Kampı! Senin ve benim gibi, Yunan Tanrıların, ölümlülerle beraberliklerinden doğan çocukların alanı. Burda hem eğitim görüyoruz hemde bizim gibilerle tanışıyoruz." dedi. Eh biraz saçmaydı ve bana göre de değildi. "Sen yeni olmalısın. Adın ne, kimsin, nerelisin söyle bakalım." diye devam etti. "Ben Bart. Bart Banner." dedim. Bu çocuk harikaydı. Geçmişte fazla arkadaşım yoktu. Şimdi de 100 yaşındaydım ama genede fazla arkadaşım yoktu. Biraz sonra bazı sesler duymaya başladık. "Kaçsak iyi olur." dedi. "Tanrılarım nereye düştüm ben böyle... O seste neydi?" diye yakınmaya başladım. Önümüzde bazı yaratıklar vardı. "Şovalyeler! Bart sende yem olmak istemiyorsan kılıcını çek derim." dedi. Kılıç doğru ya ben kılıç almamıştım yanıma "Bekle 1 saniye." dedim. Ve 1 kılıç yarattım hemen çok şaşırmıştı. "Bunlarla işimiz bitsin bana bunların ne olduğunu anlatacaksın. 100 yaşındayım böyle canavarlar görmedim. Ve sana söz veriyorum Seth Mason Black ölmeyeceksin. En azından bugün." dedim. Çok şaşırmış gibi görünüyordu. Bu işim bitsin her şeyi anlatmalıydım ona.

Bart "Bekle 1 saniye."dedi ve elinde yokluktan kılıç oluştu. Birde kalkıp "Bunlarla işimiz bitsin bana bunların ne olduğunu anlatacaksın. 100 yaşındayım böyle canavarlar görmedim. Ve sana söz veriyorum Seth Mason Black ölmeyeceksin. En azından bugün."demez mi?! Harpyalarıdan daha dehşet vericiydi. Kılıcımla bir tane harpyayı toza dönüştürmeyi başarıp "Dostum sen tam olarak kimsin?"dedim. Kafamı eğmesem kellem gidiyordu. Yutkunup "Tamam! Gizemli takıl sorun yok!"diyip kalkanımla üstüme atlayan harpyayı savurdum. Bart savuşturduğum harpyayı benzetip "Arkanda bu şeylerden varı. Seni öldüremk gibi bir niyetim yok."dedi. Sırt sırta verip harpyalara baktık. 5 tane kalmışlardı. Kalkanımı sıkıca tutup "Seninle savaşmak güzeldi."dedim. Bart "Seninle de."deyince savaş narası atıp karşımdaki harpyaya atıldım. İşe bakın, o da benim üstüme atladı! Kalkanımı kendime siper edip dişlerinden kurtuldum. Kalkanımla onu ittirmeye çalışmaktan vazgeçip, etrafında döndüm ve kılıcımı arkasına geçirdim. Geride altın tozlar kalmıştı. Bart'da iki tane harpyayı halletmişti. Sırıtarak "Biri senin, biri benim."diyip bana en yakın duran harpyaya atıldım. Kılıcımla bana gelen pençeden kurtulup, kalkanımı suratına yapıştırdım. Canavar tekrar ayağa kalkmadan önce hayatına son verdim. Şovalyeler diye mırıldandım. Kalkanım küçülürken "Evet Bart. İşimiz bitti, açıklama istiyorum."dedim.

Savaşımız bitince kılıcımı tekrar geri gönderdim o sırada da seth kalkanını küçülttü. Savaşırken onun tüm bilgilerini alabilmiştim. Tüm geleceği tüm geçmişi olabilecek her şeyi öğrenmiştim. "Evet Bart. İşimiz bitti, açıklama istiyorum." dedi. Gülmeye başladım. "Öncelikle Seth oturmanı istiyorum çok şaşırabilirsin." dedim. Oturucak yer yoktu. O yüzden 2 tane sandalye yarattım. Oturdu bende oturdum. "Bart Kronos'u biliyorsun değilmi. Ben onun oğluyum. Biliyorum ölü ama beni siz melezlerle olan savaşı sırasında doğmamı sağladı. Annem bir insan. Beni çok geçmişe gönderdi ve bende bu yüzden geçmişte büyüdüm. 16 yaşında gibi görünebilirim. Ama ben 100 yaşındayım. Şu anda da küçük tanrılar mahallesine taşındım. Aslında pek taşınabildiğim söylenemez. 2 gün oldu daha oraya gideli. Şu an senin hakkında her bilgiyi öğrenebilirim. Çünkü ben zaman tanrısıyım. Hermes çocuğusun. Kral Arthur'un kılıcını çaldın. Ve bu geleceği değiştirdi ama o kadar önemli değil. Ve zaten bu yaşandı. Senin bugün ölmeyeceğini söyledim. Çünkü nasıl ve ne zaman öleceğini de biliyorum. Şimdi sıra sende onlar neydi. Senin bilgilerini öğrenirken onları atladım." dedim. Ağzı bir karış açık kalmıştı.

Bart gülerek "Öncelikle Seth oturmanı istiyorum çok şaşırabilirsin."dedi. İyi de oturacak yer- düşüncem yarım kaldı. Bart iki tane sandalye yaratmıştı. Oturduğumuzda Bart "Kronos'u biliyorsun değilmi. Ben onun oğluyum. Biliyorum ölü ama beni siz melezlerle olan savaşı sırasında doğmamı sağladı. Annem bir insan. Beni çok geçmişe gönderdi ve bende bu yüzden geçmişte büyüdüm. 16 yaşında gibi görünebilirim. Ama ben 100 yaşındayım. Şu anda da küçük tanrılar mahallesine taşındım. Aslında pek taşınabildiğim söylenemez. 2 gün oldu daha oraya gideli. Şu an senin hakkında her bilgiyi öğrenebilirim. Çünkü ben zaman tanrısıyım. Hermes çocuğusun. Kral Arthur'un kılıcını çaldın. Ve bu geleceği değiştirdi ama o kadar önemli değil. Ve zaten bu yaşandı. Senin bugün ölmeyeceğini söyledim. Çünkü nasıl ve ne zaman öleceğini de biliyorum. Şimdi sıra sende onlar neydi. Senin bilgilerini öğrenirken onları atladım."dedi. Ağzım bir karış açık ona bakıyordum. Bizim Kronos'un çocuğu vardı ha? Üstelik benim ne zaman öleceğimi biliyordu. Paniğe kapılmamalıydım. Şaşkınlıkla "Dostum nasıl öleceğim peki?"dedim. En azından nasıl öleceğimi bilmeye hakkım vardı. Gülerek "Babamın Kronos olması değilde, ne zaman öleceğin mi önemli?"dedi. Omuz silkip "Eh babanı bir kez yendik. Şimdi önümüzde daha büyük tehditler var. O yüzden ne zaman öleceğim önemli."dedim. Başını iki yana sallayıp "Eğer sana bunu söylersem gelecek değişebilir."dedi. Uflayıp "Dostum o zaman burda ne işin var?"dedim. Başını iki yana sallayıp "Bilmiyorum. Işınlanmayı deniyordum ve kendimi burda buldum. Yani yarından bugüne ışınlandım. Hemde buraya."dedi. Kafam karışmıştı. Sırtına vurup ayağa kalktım. Büyük Ev'i işaret edip "Çok tuhafsın adamım. Ama seni Kheiron'a götürsek iyi olur. O kampın etkinlik müdürü, sana yardımcı olacaktır."dedim.

O kadar anlattığım şeye rağmen "Dostum nasıl öleceğim peki?" dedi. Bu insanlar beni şaşırtmıyordu. Her zaman geleceği değiştirmek isterler ama bunun açabileceği sorunları hiç düşünmezlerdi. Gülmeye başlamıştım tekrar. "Babamın Kronos olması değilde, ne zaman öleceğin mi önemli?" dedim. "Eh babanı bir kez yendik. Şimdi önümüzde daha büyük tehditler var. O yüzden ne zaman öleceğim önemli." dedi. Doğru ama tanrılar da 11 yıllık bir savaştan sonra yendikten sonra geri dönmüştü babam. "Eğer sana bunu söylersem gelecek değişebilir." dedim. Bir şeyler demesini bekliyordum. "Dostum o zaman burda ne işin var?" dedi bana. Cidden bilmiyordum. "Bilmiyorum. Işınlanmayı deniyordum ve kendimi burda buldum. Yani yarından bugüne ışınlandım. Hemde buraya." dedim. Biraz kafası karışmış gibiydi. Bana bir evi işaret edip. "Çok tuhafsın adamım. Ama seni Kheiron'a götürsek iyi olur. O kampın etkinlik müdürü, sana yardımcı olacaktır." dedi. Kheiron'mu 100 yıllık yaşamımda bir araştırma yapmıştım. Kheiron bir sentordu ve daha önemlisi babası kronos'du. "Ah! Eminmisin o da kronos'un çocuğu sonuçta kötü karşılayabilir beni." dedim. Ve cevap vermesini bekledim.

Bart "Ah! Eminmisin o da kronos'un çocuğu sonuçta kötü karşılayabilir beni."dedi. Haklıydı da. Az önce Bart'ın bileğinden aldığım saate bakıp "Gecenin bir yarısı dışarıda duramazsın. Saat gecenin 2'si. Ne yapmayı planlıyorsun?"dedim. Etrafa bakınıp "Bilmiyorum. Birşeyler bulurum. Bu arada o şeyler ne diye sormuştum."dedi. Ah, doğru ya harpyalar. Biraz düşündükten sonra "O şeyler harpya. Gece kampta dolaşan melezlerle besleniyorlar. Daha önce onlara rastlamamıştım. Eh, herşeyin bir ilki vardır."dedim. Etrafa bakınıp "Artık gitsem iyi olur."dedi. Kaşlarımı çatıp "Bekle biraz. Zamanla yolculuk yaptığını söyledin. Peki bu sorunlara yol açmıyor mu?"dedim. Tek kaşını kaldırıp "Nasıl yani?"dedi. Omuz silkip "Bilirsin işte. Zaman yolculuğu yaparsın. Ama olmaman gereken yerde olursun. Sonra da orda birşeyi değiştirirsin ve BAM! Bütün tarih değişir."dedim. Gülmeye başladı. Hayatımda ilk kez ciddi bir konuşma yaptım ve o bile komik öyle mi? Benim normal bir melez olmadığımı biliyordum. Numaracıktan öksürüp "Ben ciddiyim ahbap?"diyip cevabı beklemeye başladım.

Bana harpyları anlattıktan sonra konuşmaya devam etti. "Bekle biraz. Zamanla yolculuk yaptığını söyledin. Peki bu sorunlara yol açmıyor mu?" dedi. Bu biraz tuhaftı. "Nasıl yani?" diye sordum merak etmiştim şimdi. "Bilirsin işte. Zaman yolculuğu yaparsın. Ama olmaman gereken yerde olursun. Sonra da orda birşeyi değiştirirsin ve BAM! Bütün tarih değişir." dedi. Cidden önemli bir şey olduğunu sanmıştım. Gülme krizine sokuyordu bu çocuk beni. 16'lı yaşlarımı hatırlıyordum da sanırım 1937 yılıydı. 2. dünya savaşı sırasıydı. Daha yeni yolculuk yapmaya başlamıştım. Ve kafama bir bomba yiyordum. "Ben ciddiyim ahbap?" dedi. Cevap vermek zorundaydım. "Bak buraya zamanı ben seçtim ama raskele bir yere gitmek istedim. Ben olmasam harpya saldırısına uğrayıp ölebilirdin. Sana anlatmadım ama orada tek başına olsaydın ölmüştün büyük ihtimalle. Bende bunu harpyalar geldiğinde anlayabilmiştim." dedim. Ciddiyet fazla gelmiş gibi görünüyordu. Neredeyse bayılacaktı. "Sorunun 2. bölümü. Ben bütün uzay ve zamanı görebiliyorum aynı anda hepsi kafamın içinde. Birde olmuş, olacak, olabilen her şeyi görürüm. Hiç olmadı oradan kaçarım." dedim.

Bart "Bak buraya zamanı ben seçtim ama raskele bir yere
gitmek istedim. Ben olmasam harpya saldırısına uğrayıp ölebilirdin. Sana
anlatmadım ama orada tek başına olsaydın ölmüştün büyük ihtimalle.
Bende bunu harpyalar geldiğinde anlayabilmiştim."dedi. Öldürün beni. Bu çocuk beni endişelendirmeye başlamıştı. Bart "Sorunun 2. bölümü. Ben bütün uzay ve zamanı
görebiliyorum aynı anda hepsi kafamın içinde. Birde olmuş, olacak,
olabilen her şeyi görürüm. Hiç olmadı oradan kaçarım."diye devam etti. Normalde ispiyoncu bir tip değilimdir. Ama Bart gerçktende Üç Büyüklerin çocuklarından daha büyük bir sorun yaratıyordu. Şimdi ne yapacaktım ben? Ya gidip Kheiron'a 'bak sana kardeş getirdim, hadi tanışın kaynaşın' diyecektim yada... Aslında aklımda başka bir plan yok. Sonunda "Ölümümle ilgili en azından bir ipucu versen?"demeyi seçtim. Bart başını iki yana sallayıp "Olmaz. Ama daha ölmeyeceğini söyleyebilirim."dedi. Uflayıp "Senin gibi kahin olmaz olsun. Kampın kahini bile arada sırada iyi, kötü birşeyler çıtlatıyor."dedim. Gülerek "Kampınızda kahin mi var?"dedi. Kafamı evet anlamında sallayıp "Adı Daisy. Sanırım. Bilemiyorum daha önce hiç tanışmadım. Ama Büyük Ev'de kalıyor galiba. Mağarası da olabilir. Hiç bir fikrim yok."dedim. Kendimi bir an kamp danışmanlığı rütbesinden çaylak rütbesine düşmüş gibi hissettim. Ne tuhaftır ki, ben zaten çaylaktım. Etrafa bakınıp "Ee? Gidiyor musun, kalıyor musun?"dedim.

Bir süre susmuştu her gün bir tanrı görüyor gibi gözükmüyordu. "Ölümümle ilgili en azından bir ipucu versen?" dedi. Ah şu insanlar. Ölümlerini öğrenmek isterler. Öğrendiklerinde paniğe kapılırlar ne kadar geç olursa olsun onlara çok erken gelir onlara ve onu engellemeye çalışırken aslında ölümlerini kendileri sağlarlar. Bir şeyler uydurmalıydım yoksa devam ederdi bunu söylemeye "Olmaz. Ama daha ölmeyeceğini söyleyebilirim." dedim. "Senin gibi kahin olmaz olsun. Kampın kahini bile arada sırada iyi, kötü birşeyler çıtlatıyor." dedi. Ben kesinlikle kahin değildim. Onlar bir şeyler söylerdi sadece. Ben onları düzeltirdim bir ara Atrapos'la çalışmalıydım iyi takım olurduk. Kafasını evet anlamında sallayıp. "Kampınızda kahin mi var?" dedim. "Adı Daisy. Sanırım. Bilemiyorum daha önce hiç tanışmadım. Ama Büyük Ev'de kalıyor galiba. Mağarası da olabilir. Hiç bir fikrim yok." dedi. Biraz utanmış gibi görünüyordu. "Ee? Gidiyor musun, kalıyor musun?" dedi. Bir sür sessiz kalmıştım çünkü baş ağrısı geliyordu. Zaman değişiyordu fark ettiğimde önemli bir şey olmadığını anladım ama kafamı ağrıtıyordu yere çöktüm ve "Daisy kehanet söyleyecekmi dedin." diye söylendim. "Öyle bir şey söylemedim." dedi. "Hayır. Söyleyeceksin gelecekte." dedim. Şaşırmıştı "Gelecekte Daisy kehanet söyleyecekmi dedim." dedi. "İşte söyledin zaman ne kadar karmaşık bir şey değilmi. Özür dilerim zaman değişiyor bu kafa ağrısı çıldırtabiliyor. Ve benim bile göremediğim birinin geleceği var o benim. Hadi şu kehaneti söylemesini engelleyelim. Geleceği öğrenmek istemiyorum. Yani kendiminkini. Hadi gel büyük eve gidelim." dedim. Ve önden yürümeye başladı. Benim de kafa ağrım geçmişti. "Sana hiç tuhaf biri olduğunu söyleyen oldumu." "Bunu söylemeden edemezlerki." dedim.

Bart birden yere çöküp "Daisy kehanet söyleyecekmi dedin."dedi. Şaşkınca "Öyle bir şey söylemedim."dedim. Bunu da nereden çıkarmıştı? Bart başını tutarak "Hayır. Söyleyeceksin gelecekte."dedi. Canı yanıyor gibiydi. Sanırım hayatımda yaşadığım en tuhaf andı bu an. Tek kaşımı kaldırıp "Gelecekte Daisy kehanet söyleyecekmi dedim."dedim. Tanrılarım! Ne kadar saçmaydı bu! Bart ayağa kalkıp "İşte söyledin zaman ne kadar karmaşık bir şey değilmi. Özür dilerim zaman değişiyor bu kafa ağrısı çıldırtabiliyor. Ve benim bile göremediğim birinin geleceği var o benim. Hadi şu kehaneti söylemesini engelleyelim. Geleceği öğrenmek istemiyorum. Yani kendiminkini. Hadi gel büyük eve gidelim."dedi. Tek kelime anladıysam Zeus çarpsın. Önden yürümeye başladım. Büyük Ev'e gidiyorduk "Sana hiç tuhaf biri olduğunu söyleyen oldumu."dedim. Bart arkamdan gelirken "Bunu söylemeden edemezlerki."dedi. Arkamı dönüp geri geri yürümeye başladım. Kaşlarımı çatıp "Dostum, burası Amerika. Kabul ediyorum, Amerika'lılar biraz çılgındır ama sen? Senin gibisine daha önce hiç rastlamadım."dedim. Bart omuz silkip "Sorun değil. Birazdan bunu söylediğine pişman olacaksın."dedi. 'Ne' der gibi bakarken kendimi sırt üstü yerde buldum. Başımı tutarak ayağa dikildim. Yerdeki ağaç köküne tekme atıp "Seni sersem kök!"diye mırıldandım. Bart önden gidiyordu. Aklımdan milyon tane şey geçiyordu. Bunlardan biri Bart'ın iyi biri ama biraz da sinir bozucu olduğuydu. Acaba kahinin onunla ilgili kehaneti neydi? İçimi büyük bir merak sarmıştı. Bart neden kendiyle ilgili kehaneti öğrenmek istemiyordu ki? Acaba kötü biri miydi? Yani şunun şurasında tanışalı 1 saat oldu. Üstelik birlikte savaş verdik ama genede bu ona güvenmemi sağlamamıştı. Ben bunları düşünürken çoktan Büyük Ev'e varmıştık.

"Dostum, burası Amerika. Kabul ediyorum, Amerika'lılar biraz çılgındır ama sen? Senin gibisine daha önce hiç rastlamadım." dedi. Omuz silktim birazdan kendi düşüp saçmalayacaktı ne de olsa. "Sorun değil. Birazdan bunu söylediğine pişman olacaksın." dedi. Bana "Ne!" der gibi baktı ve gerçekleşti yere düşmüştü bile. "Seni sersem kök!" diye mırıldandı. Kahinin söyleyeceği şeyi duymak istemiyordum çünkü geleceğimi öğrenmek istemiyorum. Sonuçta gelecek. Onu şimdi durduramazsam kesinlikle başka bir zaman bana söyleyecek bu kehaneti. Büyük eve varmıştık. Önden içeri girmesi için Seth'e işaret yaptım ve girdi. Arkasından da ben girdim. Kahinin bulunduğu yere gittik ve "Merhaba evde kimse yokmu. Daisy, kahin, geleceğimi mahvedebilecek kız." diye söylenmeye başladım. Seth ise tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu. 10 saniye sonra gelecekti ne de olsa. Ve 10 saniye geçtikten sonra bir kız çıkmıştı kapıdan. "Merhaba tanışıyormuyuz." dedi. "Bence beni tanıyabilirsin sonuçta ben seni tanıyorum ve sakın bir kehanet söyleme. Güzelliğine yazık olur." dedim. "Kronos çocukları hepiniz böyle olmak zorundasınız değil mi. "Ne yapabilirim genel özelliğimiz bu." diye dalga geçtim. Tabi hala şu baş ağrısının etkisinden de kurtulabilmiş değildim. Gelecek çok saçma bir şekilde değişmişti. Ama ilgilenmesem de olurdu bu sefer. Önemli değildi çünkü.

Bart bana önden buyur işareti yaptı. Uzun zamandır uğramadığım ürkütücü eve girip, Daisy'nin kapısının önüne dikildim. Bart kapıyı tıklatıp "Merhaba evde kimse yokmu. Daisy, kahin, geleceğimi mahvedebilecek kız."diye söylendi. Gülmemek için yanaklarımı ısırdım. Daha önce Daisy'e söylenen olmamıştı. Genelde Tanrıça Athena yada Kheiron bizim mızmızlanmamızı dinlerdi. Birkaç saniye sonra Daisy kapıyı açtı "Merhaba tanışıyormuyuz."diyip şaşkınca bize baktı. Birbirimizi görmüşlüğümüz vardır ama Bart'ı daha önce gördüğünü sanmam. Gerçi kahin olma şartlarını düşünürsek, belki de görmüştür. Bart "Bence beni tanıyabilirsin sonuçta ben seni tanıyorum ve sakın bir kehanet söyleme. Güzelliğine yazık olur."dedi. Daisy biraz alaycı, biraz bıkkın bir tavırla "Kronos çocukları hepiniz böyle olmak zorundasınız değil mi."dedi. Bart sırıtıp "Ne yapabilirim genel özelliğimiz bu."dedi. Tabi hala bana kehanetten bahseden yoktu! Duvara yaslanıp "Ben yokmuşum gibi devam edebilirsiniz. Sorun değil, gerçekten."diye dalga geçtim. Bart gülüp "Pekala. Daisy, beni anladığına göre gidebiliriz."diyip kapıdan uzaklaştı. Daisy kapısını kapamadan önce "Er yada geç geleceğini öğreneceksin."dedi. Bart 'geç olsun güç olmasın' gibi birşeyler mırıldandı. Birlikte Büyük Ev'den çıktığımızda "Şu 'kehanet' bana en azından neyle ilgili olduğunu söyleyebilirsin."dedim. Bart omuz silkip "Geleceğimle ilgili."dedi. Gözlerimi devirip "Gerçekten mi? Orasını bende biliyorum ama sen geleceği geçmişi falanı filanı kafanın içinde görmüyor musun? O zaman kendi geleceğinide bilmen gerekir. Ve Daisy'nin söyleyeceği kehaneti de. Yanılıyor muyum?"dedim.

Biz Daisy ile konuşurken Seth rahatsız olmuş bir vaziyette konuşmaya başladı. "Ben yokmuşum gibi devam edebilirsiniz. Sorun değil, gerçekten." dedi. "Pekala. Daisy, beni anladığına göre gidebiliriz." dedim. Burada sinirlerim bozuluyordu. Çıkmadan önce Daisy bana "Er yada geç geleceğini öğreneceksin." dedi. "Ne demişler geç olsun güç olmasın. Ama burada sadece geç olsunu kullanıyorum." dedim. Evden çıktıktan sonra. "Şu 'kehanet' bana en azından neyle ilgili olduğunu söyleyebilirsin." dedi. Omuz silkerek cevap verdim. "Geleceğimle ilgili." bundan kolay ne olabilirdiki. "Gerçekten mi? Orasını bende biliyorum ama sen geleceği geçmişi falanı filanı kafanın içinde görmüyor musun? O zaman kendi geleceğinide bilmen gerekir. Ve Daisy'nin söyleyeceği kehaneti de. Yanılıyor muyum?" dedi. İnsanlar melez bile olsalar bu konuyu sadece bir espri olarak görüyorlardı. "Kendi geleceğimi asla göremem denemedim değil. Eğer kendi geleceğimi görebilsem Daisy'nin söyleyeceği kehaneti neden duymak istemeyeyim." dedim. "Ama şunu tahmin edebilirim birazdan yine ne zaman öleceğini soracaksın. Ve zaman değişirken ben güç toplarım o zaman sadece 5 saniye sonrasını görebilirim. Demin senin Daisy'nin yanına gitmek istediğini söylemen gibi." dedim. Evet başımın ağrımasının nedeni güçtü sadece. Bu gücü asla kullanamayacaktım ve başım ağrıyacaktı sadece. Ben sadece tanrı değildim. Annem bir insandı.

"Ben ne zaman öleceğim? En azından ipucu falan ver." ölümünü söylesem engellemeyi deneyeceksin ve bu sadece ölümünü getirecek anlamıyormusun. Geleceğimi görememe nedenlerinden biri de bu zaten. Gözlerimi devirip "Gördün mü? Sana söylemiştim." dedim. Fazla meraklılardı cidden. "Peki şimdi ne yapacaksın? Şahsen seni Kheiron'a götürmekten yanayım. Peki sen ne yapacaksın? Tekrar ışınlanıcak mısın, Kheiron ile konuşucak mısın?"dedim. dedi omuz silkerek. "Hayır daha yeni ceza aldım sayılır. Bir daha ceza alamam maalesef. Ama belki sonra." dedim. Başıma yine ağrı girmeye başlamıştı. Ne olacağını biliyordum. Ve başlamıştı görüntüler gelmeye başlıyordu. Zaman değişiyordu. P-51'mi bu kadar önemlimiydi. Bir uçaktı sadece. Seth garip bir şekilde bana bakıyordu. "P-51 Mustang yapımı tamamlanamadı. Bazı eksiklikler oldu. Tahmin et bu durumu kim düzeltecek." diye bağırdım. Bağırma nedenim canımın acımasıydı. Tüm savaşı etkileyecek bir uçak olduğunu hiç zannetmiyordum. Ama bu kadar önemliymiş gerçekten.