Kamptan Zorunlu Kaçış.

Babam gökyüzüne daha yeni çıkarken uyandım. Bugün güzel ama yorucu bir gün olacağa benziyordu. Kardeşimle antrenman yapacaktık. Onunla ok atmayalı uzun zaman olmuştu ya da bana öyle geliyordu. Yatağımdan kalktıktan sonra perdeyi tamamen açıp güneş ışınlarının odama girip beni sarmalamasına izin verdim. Babam bana daima pozitif enerji veriyordu. Huzurla gülümsedikten sonra banyoya gidip elimi-yüzümü yıkadım. Yüzüme değen bolca su sayesinde iyice kendime geldim. Sonra dolabımı açarak içinden rahat bir şeyler aldım ve üzerimi değiştirdim. Yorucu bir gün olacağını bildiğim için rahat olmaya özen gösteriyordum. aynanın karşısına geçip saçımı topladıktan sonra gereken eşyaları almaya başladım. Yay-ok takımım kolye biçiminde boynumdaydı. Ona dokunup sıcaklığını hissettikten sonra zırhımı giydim. Tedbirli olmayı seviyordum. Bir de kardeşim yanımda olacağı için daha çok tedbir alıyordum. Ona bir şey olmasına izin vermezdim. Kılıcımı da aldıktan sonra çantama hedef tahtalarını ve birkaç malzeme daha koydum. Artık tamamen hazırdım. Odamdan çıktım ve sessiz olarak salona gittim. Kardeşim daha gelmemişti. Mutfağa da baktıktan sonra onun odasına gitmeye karar verdim. Odasına vardığımda kardeşimin benim odama girdiğini gördüm. Odama yaklaştım ve "Nerelerdesin kardeşim, uzun süredir seni bekliyorum" dedim. Kardeşim de hazırdı. Artık çıkabilirdik. Sessizce kulübeden çıktıktan sonra etrafımıza kuşkulu bakışlar atarak ormana vardık. Kendimize güvenli ve güzel bir yer seçtikten sonra çantamdan hedef tahtalarını çıkardım. Kardeşimle tüm hedef tahtalarını ağaçlara yerleştirmeye başladık. Her şey hazır olunca antrenmana başladık. Ben kardeşime rastgele bir hedef tahtasını gösteriyordum, kardeşim tam on ikiden vuruyordu. Ancak biraz yavaştı. Yeterince hızlı olasıya kadar devam edecektik. "Kardeşim daha hızlı ol!" ...