Temizlik Denetlemesi - 14

Bir kez daha düşmenin getirdiği acı ile belini tutarken, hangi kabusu gördüğünü düşünüyordu. Melez olması buna etki ediyor olabilirdi fakat Roma Kampı sınırları içerisinde kaldığı dönemlerde hiç bu kadar kabus gördüğünü hatırlamıyordu. Yunan Kampı sınırlarında altın post, melezleri canavarlardan koruyor olabilirdi ama her gece görülen kabuslardan korumuyor gibiydi. Hala sızlayan belini öfkeli bir şekilde tutarak pijamalarını çıkarma zahmetine girmeden odasından çıktı. Erken kalkanlardan biriydi. Aslında ikinci kişiydi. Lia, kulübede en erken kalkan kişiydi. Katherine bunu ilk geldiği günden beri biliyordu. "Günaydın." dedi esnemesini zor bastırarak. Gözlerini zor açık tutabiliyordu. Ama bir kez daha uykuya dalıp kabus görmeye hevesli değildi. Lia, kahvaltılarını hazırlamayı bırakıp ona döndü. Katherine'i şaşırtacak derecede canlı bir gülümseme ile ona baktı ve "Günaydın." diyerek işine devam etti. Bu kızın, erken saatte nasıl uyanıp bu kadar canlı kalabildiğini ona sormak üzere zihnine not etti. Çünkü o, hiçbir zaman bunu başaramıyordu. Katherine, üstünde pijaması ve yataktan çıkma saçı ile bir süre ne yapacağını bilemeyerek dikilse de, en sonunda Lia'ya yardım etmeye karar verdi. "Ben... Biraz kendime düzen verip geliyorum." dediğinde Lia anladığını belirtircesine başını salladı. Kahvaltıyı hızlı bir şekilde hazırlaması Katherine'e o gün ne yapacaklarını hatırlatmıştı. Kulübe temizliği! İç çekerek odasına girdi. Bakışları direk Rose'un yatağına kaydı. Onun düğününde bulunmuştu. Kardeşinin artık kulübede eskisi kadar kalmayacağının farkındaydı. Ama yokluğunu oldukça hissettirdiği konusunda Lia ile hemfikirdiler.

Kendine düzen verip, her zaman yaptığı hafif makyajlarından birini yaptıktan sonra, hazır olduğuna karar verip odasından çıktı. O hazırlanırken, uyanmış olan Rafael de masada oturmuş, sofrayı neredeyse hazırlamış olan Lia'yı izliyordu. Katherine mutfağın kapısında durup süslenmek için ne kadar zaman harcadığını düşünerek şaşırdı. Konuştuğunda düşüncelerini bir bakıma dışa vurmuştu. "Ama ben sana yardım edecektim Lia! Neden her şeyi tek başına hazırladın?" Lia cevap vermeden sert bakışlarını Rafael'e odakladı. Lia, Katherine'in bakışlarını takip etmiş olacak ki "Hayır. Rafael de bana yardım etti." dedi sakince. Kardeşinden bakışlarını ayırdıktan sonra Lia'ya kalan işler için yardım etti. Diğer kardeşleri uyanırken, onlar sofrayı hazırlamışlardı bile. Tam herkes kahvaltıya oturduğu sırada Katherine bir anda ayağa fırladı. Herkes ona bakarken, o tavada unuttuğu omlet yüzünden söyleniyordu. Tavaya yapışmış olan yanık omleti incelerken, yanakları öfkelendiği için kızarmaya başlamıştı. Bir kez olsun, kahvaltıda bir şeyler hazırlamaya karar vermişti ve o da yanması ile sonuçlanmıştı. Arkasında gülen kardeşlerinin sesini rahatlıkla duyabiliyordu yine de sakin kalmaya çalışarak yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi. Tavaya yapışmış olduğu için düşmeyeceğinden emin olduğu omlet yüzünden endişelenmeyip tavayı yan tuttu ve kardeşlerine gösterdi. "Anlaşılan omlet yiyemiyoruz. Neyse, boşverin. Ama bunu kamptaki herhangi birine anlattığınızı duyarsam sizin için hiç de iyi olmaz." bunu dedikten sonra, sanki çok şeker bir şey söylemiş gibi tatlı tatlı gülümsedi. Tavayı öylesine bıraktıktan sonra sofraya oturdu. Eğlenceli bir gün olacak gibiydi.

Not:

Dün bütün gününü ağabeyi ile geçirdikten sonra gece kulübeye geldiğinde, yine her zamanki gibi uyuyamayacağını düşünüyordu. Ama bu sefer beklediğinden farklı olarak yatağına yatar yatmaz kendisini uykunun derinliklerine bırakmıştı. Bu gece onu rahatsız eden ne düşünceler, ne de canavarlar yada diğer sorunlar yoktu. Aksine süper bir gün geçirmiş ve gecede kendisini güzel bir uykuya bırakmıştı. Sabah gözlerini araladığında saat daha 7'yi bile göstermiyordu. Esneyerek yatağında doğrularak etrafına bakındı. Kardeşi Kate uyuyordu, sanki yüzünde rahatsız edici bir ifade vardı. Bir an kabus görüp görmediğini düşünse de sonradan onu ilgilendirmediğini fark etti. Ne de olsa onu uyandırmak -hemde bu saatte- ona kalmamıştı, biraz daha uyuyup dinlense daha iyi olacağını düşündü. Ne de olsa kabus gördüğüne emin olamıyordu, belkide sadece kendisi yanılıyordu. Gözlerini Kateden ayırarak Rose'nin boş yatağına çevirdi gözlerini. Onu o kadar çok özlemişti ki... İlk başta okulu, ardından da evliliği yüzünden kampa pek uğrayamaz olmuştu. O gelmezse yazında geri Paris'teki evine gitmeyi düşündü bir an. En azından kardeşini görebilirdi, hatta onu kolundan tutup bir süreliğine kampa da gelmesini sağlayabilirdi. Aklındaki düşünceleri sonra düşünmek üzere aklının bir kenarına not ederken yavaşça yatağından kalktı. Banyoya doğru ilerleyerek önce elini yüzünü yıkayıp kendine geldi, ardından da saçını başını düzeltti. Su ona her zaman iyi gelmişti ve yine enerji vermişti. Odasına dönerek üzerindeki geceliği çıkarıp kısa bir şort ve askılı bir badi üzerine geçirerek sessizce odasından ayrıldı.

Salona geldiğinde hafifçe göz attı odaya. Yine kirlenmişti ama öncekiler kadar çok dağınık değildi. Kardeşleri giderek kendilerini toparlamaya başlıyorlar ve ona yardımcı olmaya başlıyorlardı. Yine de bu, bugünün temizlik günü olduğunu unutmaları anlamına gelmiyordu. Mutfağa doğru ilerlediğinde eline bir bez alarak her zaman yemek yedikleri masayı salona taşıdı ve üzerini temizledi. İyi ki melezdi yoksa bu masayı tek başına salona taşıması gerçekten zor olurdu. Ardından domates ve salatalığı keserken kardeşi Kate'nin uyandığını fark ederek gülümsedi. Onun günaydın demesine yanıt verdi neşe ile. Bugün oldukça dinamikti, bunda dünün etkisi oldukça fazlaydı. Mutfakta sofrayı hazırlamaya devam ederken kardeşi Kate geri odasına çıkmış ve Rafael uyanmıştı. Rafael'in de yardımı ile hazırladıkları sofraya son kez göz attı. Sonunda bütün kardeşleri geldiğinde masaya kahvaltı etmek üzere oturdular. Tam eline su içmek için bardağı doldurduğumda kardeşi Kate'nin yakmış olduğu omleti görerek tüm kardeşleri ile birlikte gülmeye başladı, hele de Kate'nin sözlerinden sonra. Kısa bir süre geçmesinin ardından yemek yemeyi bitirmişti. Bu aralar çok az yiyordu ama nedenini kendisi de bilmiyordu, sadece canı istemiyordu. Ardından herkes yavaş yavaş yemeğini bitirmeye başladığında "Bugün ne olduğunu biliyorsunuz değil mi?" diye soru yöneltti kardeşlerine. Aslında aralarında temizlik yapmak istemeyenler olabilir, aksine bu güzel havada dolaşmak isteyenler olabilirdi. Aslında kendisi de öyle istiyordu ama temizliği bırakamazdı. Belki kardeşleri itiraz ederse onları yollar tek başına yapardı temizliği, yine de kendisi çıkamazdı kulübeden. Kardeşlerinin hep bir ağızdan mutlulukla "Evet, temizlik!" demesiyle kısa bir şok geçirdi. Tek başına yada zorla yaptırmaya o kadar çok alışmıştı ki temizliği, böyle itiraz etmediklerinde çok mutlu olmuştu. Onlara bugün hiç beklemedikleri bir sürpriz yapmayı planlıyordu. Belki de bu onlara temizlik yapmayı bile sevdirebilirdi, ne de olsa temizlikten çok eğlenecekleri kesindi. Gülümseyerek kardeşlerine kısa bir göz attıktan sonra "Tamam o zaman, hepiniz karnınızı doyurun öyle başlayalım temizliğe." diyerek hiç sevmese de içtiği çaydan bir yudum daha aldı.

Sabah kahvaltısı Kate'in yaktığı omletle sona ererken hepimiz gülüyorduk. Masayı el birliğiyle kaldırdıktan sonra temizlik için iş bölümü yapmaya başladık. Herkes kendine kolay gelen yeri seçip ortadan kayboldu. Rafael camları tercih ederken, April çamaşırları yıkama işini üstlendi. Ben de bu sefer banyoyu almamaya kararlıydım. ''Salon benimdir! Gerisini düşünmeyin.'' diyerek malzeme dolabına koşturdum. Dolaptan ilk toz bezini aldım ve bir kovaya su doldurarak salona döndüm. Lia ve Kate kendi aralarında iş bölümünü yapmış olacaklardı ki geri döndüğümde binbir gayretle camları silen Rafael'den başka kimse salonda kalmamıştı. Bezi ıslatıp kitaplıklardan silmeye başladım. O sırada Rafael, ''Bells sence akşam olmadan bütün kulübeyi bitirmiş olur muyuz?'' diye seslendi nefes nefese. Pencereleri hızlıca bitirmeye çalıştığı için yorulmuş görünüyordu. Kitaplara zarar vermeden rafları silmeye çalışırken, ''Kim bilir Raf. Öğlen olmadan bitiririz bakarsın. Umalım da ikinci kez temizlemek zorunda kalmayalım.'' dedim sırıtarak. ''Evet kulübe olarak o konu da çok yetenekli olduğumuz aşikar.'' dedi Rafael alaycı bir tonda.

Kitaplığı bitirince ortada duran ahşap sehpayı, ve duvarlardaki tabloların çerçevelerini silmeye başladım. Onlar da bitince küçük kovadaki suyun kirlenmiş olduğunu farkettim. Gözlerimi kovaya dikip temiz suyun dolmasına odaklanırken, pis suyun yavaş yavaş beyazlaştığını gördüm. Banyoya kadar yürümemiş olmaktan büyük mutluluk duyarak kalan eşyalarında tozunu aldım. Masa ve sandalyeleri, tavandaki sarkıt lambayı, ve antika eşyaları sildim. Toz alma işi bitince, koltukların yastıklarını dışarı çıkarıp temiz havada havalandırdım. O sırada Rafael bütün camları titizlikle silip bitirdi. İçeri giderken ben elektrik süpürgesini malzeme dolabının önünde buldum ve kaptığım gibi salona getirdim. Makineyi çalıştırıp her yeri, dip, köşe süpürmeye başladım. Bu sefer köşelerde toz öbekleri oluşmamıştı. Bu da demekti ki, artık her seferinde temizlik işinde biraz daha uzmanlaşıyorduk. Bu düşüncem hoşuma giderken, halıları da süpürdüm ve sararak arka tarafa çıkardım. Eğer halıları yıkayacaksak hep birlikte yapmalıydık. İçeri girdiğimde April perdeleri yıkamak için sökmeye başlamıştı. ''April halıları da yıkayacak mıyız?'' diye sordum. April tavana uzanmış uzun perdeyi sökmeye çalışırken, ''Bilmem ama yıkayalım bence.'' dedi. Süpürgenin kablolarını toplarken ''Tamam o zaman. Ben arka bahçeye götürdüm. İşin bitince beni çağır yıkayalım.'' dedim. O perdeleri sökmeye çalışırken, malzeme dolabına gidip elektrik süpürgesini bıraktım. İhtiyacı olan tekrar dolaptan çıkarmakla uğraşmasın diye düşünürken paspas ve kovayı alarak salona geri döndüm. Ben temizlik ilaçları için malzeme dolabına giderken pas pas kovası çoktan suyla dolmuştu. Çiçek kokulu bir temizleyiciyi suyun içine boşalttıktan sonra pas pası içine sokarak karıştırmaya başladım. İyice köpürünce pas pası sıkarak en diplerden silmeye başladım. Burnuma çiçek kokuları geldikçe hızla pas pası tekrar suya batırıp çıkarıyordum. Baştan sona bütün salonu yaptıktan sonra koridorları da silerek pas pas olayını bitirdim. Kovaları malzeme dolabına taşırken belime eğilmekten yine ağrılar girmişti ama salona dönüp eserime bakınca bunun bütün acılara değecek olduğunu düşündüm. Tamam belki hepsine değmezdi ama bir bel ağrısı, el emeği için söz konusu olamazdı.

Değerlendirmede.