Thalia Adelynn Rose(2)

puanımı yükseltmek için yazıyorum

--~~--

Sabahın erken vakitlerinde uyanmış tavana bakıyordum.Tavan eskiden beyazdı artık kirden gri renkli olmuştu.Aynı zamanda 4 ay önce olan sel yüzünden hala tavanda aşınmış yerler vardı.Bir iç çekerek kendimi düzledim.Pamuk şeker renginde olan yumuşacık terliklerimi ayağıma giydim.Üstümü değiştirmeden mutfağa gitmek üzere merdivenlerden aşağı doğru yavaşça yürüdüm.Hava çok sıcaktı gerçekten de.Elimle kendime yelpaze yaptım.Sonra da akşam elime taktığım şu bilezik-tokalardan birini bileğimden çıkarıp saçımı dağınık topuz yaptım.Fırının üstündeki dolabın kapağını açtım ve büyük bir bardak çıkardım.Dolabın kapağını kapadıktan sonra buzdolabının kapağını açtım ve bir sürahi soğuk su çıkardım ve bardağa boşalttım.Neyse ki ev boştu yoksa babam soğuk su içmeme izin vermezdi.Buzdolabının kapağını kapadıktan sonra salona geçtim.Televizyonun kumandasını aldım.Kendimi koltuğa fırlattım.Televizyonu açınca karşıma 'Anne her şeydir' konulu bir program çıktı.Aniden gözlerim doldu.Çünkü ben annemi hiç tanıyamamıştım.Babam annem hakkında konuşmayı pek istemezdi.Herhalde bizi terk etmişti.Kanalı değiştirdim.Şimdi de büyük bir aşk hikayesi olan Romeo&Juliet filmi açılmıştı.Açıkçası bence bu gerçek aşk değildi.Tamamilen yapaydı.Shakespeare'nin en kötü oyunu denebilir.Kapı çaldı.Üç saatte ayağa kalktıktan sonra hızlı adımlarla kapıya doğru gittim.Gelen babamdı."Baba bugün senin iş toplantın olmayacak mıydı,akşama en erken saat 8'de gelirim diyordun?Bir şey mi unuttun yoksa?" dedim."Hayatım ben sana şaka yapmıştım.Sana güzel bir süpriz yapmayı planlıyordum.Önce sana güzel bir kahve yapayım sen git üstünü değiştir,şu pijaman beni ürkütüyor." dedi gülerek.Gülmesi çok sinsiceydi aynı zamanda sesi ona ait değil gibiydi.Çok daha ekolu ve kalın sesliydi.Üstelik babam ne zaman kahve yapmayı öğrendi ki? Daha dün ona kahve öğretmeye çalışmıştım da hiçbir şey becerememişti!Üstelik pijamamı da beğenerek kendisi almıştı!Bunun tek bir açıklaması olabilirdi : O babam değildi.Ama tıpkı onun gibi gözüküyordu,yine de değildi işte...Odama varınca altıma kot üstüme de yeşil askılı tişörtümü giydim.Elime de sert ve biraz da keskin bir şey aldım.Ama biz buna halk arasında törpü diyoruz.Ama bu törpü oldukça uzundu ve olması gerektiğinden daha keskin bir uca sahipti.Törpüyü elimde,elimi de arkamda tutuyordum.Yavaş yavaş merdivenlerden aşağı indim."Baba?" dedim usulca."Buradayım" dedi yine o berbat ses tonuyla.Yavaşça mutfağa girdim ve elimdeki törpüyü daha sıkı tutmaya başladım.Gülümseyerek yavaşça ona yaklaştım ve törpüyü ona sapladıktan sonra gerisin geriye kaçtım.Tiz bir çığlık duydum.Mutfakla aramda oldukça mesafe vardı artık.Tıkırtılar duymaya başladım ve sonra mutfaktan hayatımda gördüğüm - aslında ilk defa gördüğüm- en iğrenç yapış yapış görünen yaratığı gördüm.Rengi siyahtı.Ve törpü hala üzerindeydi.Artıkzar zor yürüyordu.Ama yürüyordu ve hedefi de bendim.Hemen kapıya doğru koşup açmaya çalıştım ama boşuna...Telefonumu cebimden çıkarıp ne olur ne olmaz diye 911'i aradım.Canavar bana yaklaşıyordu.Bense kaçacak yer ararken telefonun açılmasını bekliyordum."911,Efendim" dedi bir ses.Hemen ona adresimi verdim.Sonra da telefonu kapadım.Elime geçen her şeyi alıp canavara fırlatıp gelmesini engelliyordum.Canavar yavaşça yere yıkılmaya başladı.Fakat ne yazık ki bacağımı tuttu ve çekti.O kadar sıkı kavramıştı ki her tarafım kan içinde kalmıştı.Bayıldım...
Gözlerimi açtığımda ilk başta bir şey göremedim.Her şey çok parlak ve beyazdı.Yavaş yavaş kendime gelince kafamı çevirdim.Babam hemen bana sarıldı.Ne olduğunu hatırlayamıyor....Evet hatırlıyordum.Bir canavar vardı ve..Ve...Her şey paramparçaydı.Bacağım...Hafızam tamamen gelince çığlık attım.Babam bana sakinleşmemi söyledi.Ve evet bu seferki gerçek babamdı.Derin derin nefesler alıp vermeye başladım.Babam bana her şeyi teker teker anlattı.Annemin Afrodit olduğunu ve Melez Kampı denen bir yere gitmem gerektiğini söyledi.Bunlar bana saçma geliyordu ama bugün görene kadar canavarlara da inanmıyordum.Yani bildiğim her şey bir yalan olabilirdi."Bunları unutma ve ne olursa olsun beni her zaman hatırla" dedi babam sevecen bir şekilde ve cümlesini bitirdi."Seni asla unutmam babacım" dedim ve ona gülümsedim."Bu arada bavulun hazır" dedi ve hemen yanımda duran sandelyenin üstündeki mavi-yeşil bavulu işaret etti."Ne zaman hazır olursan gideceğiz.Seni tehlikeye atamam ama sen istemezsen seni zorlayamam da." dedi babam."Hazırım ben" dedim ve doktorlar bana iyileştiğimi söyledikten sonra- bir iki gün sonra oldu bu- Melez Kampı'na doğru yola çıktık.Melez Kampı'na varınca anladım ki asıl hayatım daha şimdi başlıyordu.

Rp puanı: 90, tebrikler.


/Admin.