Uzun Zaman Sonra Artemis!

Avcımı uzun zamandır görmemiştim. Diğer avcılarla birlikte benimle avlanmaktansa kampta kalmayı tercih etmişti. Bu beni biraz sinirlendirse de sonra kabul etmiştim. Son olaylardan sonra avcımı uzun zaman görmediğimi fark edip onu ziyaret etmeye karar verdim.

Kampa geldiğimde onu gözünden yaşları akarken gördüm. Yanına gittim. Bir süre birbirimize baktık. Gözünden hala yaş akıyordu. Elimle gözündeki yaşları sildim. Avcılarıma değer verirdim ve üzülmelerini istemezdim. Şu anda Sat. ile aynı yaşta görünüyordum. Ona bir süre daha baktım. Sonra "Neden ağlıyorsun? Biri seni üzecek bir şey mi yaptı yoksa?" diye ekledim. Son cümlemde sesim biraz öfkeli çıkmıştı. Eğer biri avcımı üzecek bir şey yaptıysa sonu kötü olacaktı.

Artemis'in bu tavrı hoşuma gitmişti.Beni koruyordu.Gerçi o tüm avcılarına karşı saygılıydı,sevgi doluydu.Onları kırana onun 2 katını yapardı.Ama beni kimse kırmamıştı.Kendi kendime kırılmıştım.Gözlerimden yaşlar akıyordu.Durdurmaya çalıştıkça daha da coşuyordu.

"Bir şey yok tanrıçam.Ne haddime." dedim ve cebimden bir ok çıkarıp,attım.Olabildiğince ileri gitmişti.Belki de bunu Artemis'e hava atmak için yapmıştım.Gerçi hava atabileceğim bir durum yoktu.Ama bildiğimi belli etmek istemiştim.

Bu tavrı karşısında tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Okunun saplandığı yeri görebiliyordum. Gülümsedim. Sonra avcıma baktım. Yaşlar hala gözlerinden boşalıyordu. Gülümsemem yavaş yavaş kayboldu. Onu böyle ağlarken görmeyi sevmiyordum. Onu bir ağacın altına çektim ve oturmasını işaret ettim. O oturunca ben de oturdum. "Satellite, neden ağlıyorsun? Eğer biri sana bir şey yapmadıysa bu kadar gözyaşı dökmenin sebebi nedir?" diye sordum. Bunları söylerken şaşkındım. Avcılar çoğunlukla boş yere ağlamazlardı. Onlar güçlü kızlardı. Ağlarlarsa mutlaka kötü bir şey olmuş olmalıydı. Ama Satellite bir şey olmadığını söylüyordu. Sonra aklıma gelen ilk şeyi söyledim. Konuşurken sesim biraz sertleşmişti. "Yoksa hala yeminin yüzünden birine aşık olamadığın için mi böyle üzülüyorsun?" bunu söylemek bile bana acı(biraz da iğrenme) duygusu veriyordu. Avcılarım arasında ilk defa biri yemini yüzünden üzülüyordu. Tabi yanılıyor da olabilirdim. Yanılıyor olduğumu düşünerek tekrar avcıma baktım.

O anda göz yaşlarımı silmeye çalıştım ama nafile..
Artemis derdimi anladıkça daha çok boşalıyordu.Sonunda çantamdan mendil çıkardım ve göz yaşlarımı onunla silmeye çalıştım.Ama sildikçe daha çoğu geliyor,dolup taşıyordu.Sonunda elime yerden kocaman bir yengeç aldım ve zavallıcık yengeci elimle parçaladım.Ama daha sonra zaten ölü olduğunu,benim onu tek elimle öldürmemin mümkün olamayacağını anlayıp,kendimi yatıştırdım.
Bu arada Artemis hala cevap bekliyordu.Yüzüne baktım.
"Zaten o da yeminli tanrıçam." dedim ve boynumu büktüm.Artemis'in yüzüne bakmaya utanıyordum çünkü bir avcı böyle olmamalıydı.

Anlamıştım. Hala birinden hoşlanamadığı için üzülüyordu. Tam konuşucakken söylediği şey susmama ve gülmeye başlamama neden oldu. Bir erkeğin yeminli olması o kadar tuhaf geliyordu ki! En fazla 5 saniye sonra gülmeyi bıraktım. Sonra avcıma baktım, daha da üzülmüş gibiydi. Ona yaklaştım. Konuştuğumda az önceki gülümsememden ve içtenliğimden eser kalmamıştı. Ses tonum daha çok acı çeken üzgün birinin sesi gibiydi. "Eğer.. Yemininden huzursuzsan ve o yeminli olan erkek dışında birileriyle çıkmak istersen.. Hala yeminini bozabilirsin bunu biliyorsun değil mi? Avcılıktan ve bana olan bağlılığından vazgeçer, normal bir melez olabilir, aşık olabilirsin." bu şıkkı önüne sıkça koyuyordum. Onun avcılık yemini ettikten sonra bir erkekten hoşlanmaya devam etmesi o kadar ilginç ve kötüydü ki! O avcılarım arasında lider olandı, bir bakıma sağ kolumdu. Benim yokluğumda avcılara liderlik edendi ama şimdi o lider birine aşık olmuştu!

Artemis'e bağlılığımdan vazgeçmek mi?Asla!!Hele bir erkek için..
Silkelendim ve kendime geldim.Ben liderdim!Göz yaşlarım bir anda son buldu.Yerdeki peçetelere baktım ve ezdim.
Ardından Artemis'e baktım.Bir erkek için normal bir melez olmayacaktım!Ben bir avcıydım!Lider bir avcı!
Artemis'e dönerek:
"Yeminimden vazgeçmek mi?Bir erkek için mi?Asla!" diyerek Artemis'e sarıldım.İlk defa oluyordu bu.Ben bir liderdim.Bir erkeğe aşık olsam da sevgili olmayacaktım zaten o da yeminliydi ki bu ikimizi eşit yapardı yani ikimizin de sevgilisi olamazdı.Biz bu iş için biçilmiş kaftandık.

Son sözlerinden sonra içimde bir gurur dalgası oluştu. Avcım geri dönmüştü. Öyle normal kızlar gibi bir erkek için ağlaması sinirlerime dokunuyordu. "İşte benim avcım" dedim. Bir süre öylece durduk. Sıkılınca ayağa kalktım. O da kalktı. Ay'a bakıp ne yapabileceğimizi düşünmeye başladım. Aklıma bir sürü şey geliyordu. Avlanmak, ok atmak, sohbet etmek, dolaşmak... Ama şu anda dikkatimizi en çok dağıtacak şey avlanmak ya da ok atmaktı. Gülümseyerek avcıma döndüm.

"Ok atmak mı avlanmak mı?"

Ok ve av mı?İkisi de iyiydi ama tabiki de bir avcıydım.Tereddütsüz:
"Mümkünse av efendim." diyerek çantamdan her zaman yanımda taşıdığım eşyalardan bir demet çıkardım.Yay-ok,hançerim,Jeff'le beraber yaptığımız kılıç ve favori silahım olan mızrağım.
"Hedefimiz neresi tanrıçam?" diye sordum ve artık rahatladığımı hissettim.Mike'ı düşünmemeliydim ki emindim artık.O beni düşünmüyordu hatta bu konuda değer bile vermiyordu.

Biraz daha rahatlamış gibiydi. Düşündüm. Nerede avanabilirdik? Orman.. Avcıma döndüm. "Sizin ormanınızda bir sürü yaratık var, Athena da izin verirse orada avlanırız ya da izin olmazsa seni kaptan çıkarır herhangi bir ormanda ava götürürüm." ona gülümsedim. Rahatlamış olması hoşuma gitmişti. O düşünürken ben Athena'nın ormanında avlanmamıza izin verip vermeyeceğini düşündüm. O sırada gizlediğim oklarımı ve yayımı çıkardım. Ay bu sefer her zamankinden daha parlaktı. Bu da bana güç veriyordu tabi ki. Gücümün artmasına izin verdim. Bugün harika bir av bizi bekliyordu.

Orman için izin almak için Artemis'le beraber ilerliyorduk.Elimi bir an için cebime koyarak ilerledim.Sonra boş bulunduğumu anlayıp,elimi cebimden çıkardım.Çantamı kontrol ederken elim üçlü çatalıma dokundu.Bana gücünü aktardığını hissettim.İçim kıpır kıpır oldu ve bir an için kahkahalara boğuldum.Artemis bana bakınca gülmemi keserek gökyüzüne baktım.Ay yine harikaydı.

Gülmesine şaşırmış bir şekilde ona baktım. Baktığımı fark ettiğinde sustu ve Ay'a baktı. Ben bakmadım. Zaten ne kadar güzel ve parlak olduğunu biliyordum. Athena'nın izin verip vermeyeceğini düşünüyordum. O hayvanları oyunlarında kullanıyorlardı ama ne fark ederdi ki tüm canavarlar işin sonunda geri dönerdi. Ne kadar öldürürsek öldürelim. Avcıma baktım. Az önce ağlarken gördüğüm kızdan eser kalmadığını gördüğümde rahatladım. Ardından Athena'dan izin istemek için onu aramaya başladım.


(sonu saçma oldu ama yazıcak başka bir şey bulamadım, eğer Athena izin verirse ormanda devam ederiz, izin vermezse avcımı kamptan çıkarırım. )

(Keyfinize bakın )

(iyi o zaman Satellite sen ormanda yeni başlık açar mısın?)