Zaman Hırsızı Özel Görevi-1

Long Island Kıyısı’nda düşünceli bir ifadeyle denize doğru bakıyordum. İşler giderek daha karmaşık bir hal alıyordu. Ama sanki şimdi bir umut ışığı yanıyor gibiydi. Bunu başarmamız gerekiyordu, bunu başarmaları gerekiyordu.

Yanımda üç melez vardı. Başarılı ve zeki üç melez. Kızım Chris, abim Ares’in kızı Hermia ve Nyks’ın oğlu Zack… Meraklı gözlerle bana bakıyorlardı. Derin bir nefes alıp “Çocuklar…” diye lafa başladım. “Sizi çağırmamın nedenini merak ettiğinizi biliyorum. Sizin için bir görevim var. Kabul edip etmemek sizin elinizde. Öncelikle şunu söyleyeyim ki bu gerçekten zor bir görev.” Gözlerimi melezlerin yüzlerinde gezdirdim. Hem merak hem heyecan hem de endişe vardı yüzlerinde. Lafı daha fazla uzatmadan “Tartarus’a gireceksiniz.” dedim. Bir anda melezlerin yüzleri bembeyaz oldu. Yutkunarak birbirlerine bakıyorlardı. “Tartarus’a girip Kronos’un kum saatini çalacaksınız.” Bir de Kronos adını duyunca iyiden iyiye kendilerini kötü hissettiklerini anlayabiliyordum. Bu tepkileri için onları suçlamaya hakkım yoktu tabi. Bunu hazmetmeleri için biraz bekledim. Kendilerini daha iyi hissettiklerine kanaat getirince sözlerimi sürdürdüm. “Bu gerçekten çok ama çok önemli bir görev. Başta Zeus, Athena ve ben olmak üzere tüm tanrıların gözü sizin üzerinizde olacak. Şimdi söyleyin, kabul ediyor musunuz?”

Gözlerimi tek tek üzerlerinde gezdirmeye başladım. Onların vereceği karar hepimizi etkileyecekti..


Not: Şimdi kurgu sayfasındaki sırayla (Zack-Hermia-Chris) rp'lerinizi yazacaksınız. Burada 2'şer rp istiyorum sizden. Mağara'da 2'şer, Tartarus'ta ise 3'er rp olacak bu.

Bugün gerçekten çok garip geçmişti. Her şey yedi gün önce tanımadığım bir adamın kampa gelip kampçıları izlemesiyle başladı. Herkes baya bir heyecanlı görünüyordu, özelliklede Hermes kulübesindeki kampçılar aşırı heyecanlıydı. Neler olduğunu anlamadığım gibi anlamak içinde fazla uğraşmadım. Ve her zamanki gibi zorlu antrenmanlarıma devam ettim. Her gün bedenimi tüketircesine çalışıyordum ve o tanımadığım adam beni izliyordu. Neden izlediğini bilmiyordum ama beni rahatsız etmeye başlamıştı. Gözlerinde garip bir bakış vardı,sanki karamsarlık karanlığında bir umut ışığı görmüş gibiydi. Yine beni izlerken bu sefer antrenmanımı yarıda bırakıp ona ters ters baktım. Adam ilk başta şaşırdı ama gülümsemesi daha da arttı. Bunu gördüğümde sinirlerim dahada gerildi. Koşup adamı ikiye bölmek istiyordum ama tanrıça Athena ya kimseyle kavga etmeyeceğime dair söz vermiştim,tabi onlar başlatmadığı sürece. Kendimi zorlayarak antrenmanıma devam ettim ve 'lütfen gelip kavga çıkarsın' diye düşünmeden edemedim. Antrenmanım bittiğinde eşyalarımı toplayıp kulubeme gidecektim ki adam gelip ''Akşam Long ısland kıyısında ol.'' dedi aniden. Şaşırmıştım doğrusu ama yinede yüzüme umursamaz bir tavır takınıp ''Bu bir düello teklifi mi? Biliyorsun buradada dövüşebiliriz.'' dedim gözlerinin içine bakarak. Adam da şaşırmıştı,'e hep o şaşırtacak değil ya' diye düşündüm. Ama adam şaşkınlığından hemen kurtulup gülmeye başladı ve gitti. Yine beni sinirlendirmişti,''Tamam! Akşam görüşürüz!'' dedim sinirli bir şekilde ve kulübeme doğru yürümeye başladım.
xxx
Kulübemde savaş hazırlıkları yaparken zamanın baya hızlı bir şekilde aktığını hissettim. Çoktan akşam olmuştu bile,aceleyle katanamı,bıçaklarımı aldım ve kulübemden hızlıca çıktım. Koşarak Long ısland kıyısına doğru geldim. Benimle birlikte iki kişi daha oraya doğru gidiyordu. İkisinide tanıyordum,birisi Hermes kızı Christina,diğeri ise Ares kızı Hermia idi. Tam onlara buranın biraz sonra karışacağını söyleyip gitmelerini isteyecekken Christina sinir olduğum adama bakıp ''Baba...'' diye seslendi. Tamam daha önce pek çok garip olaya girdim çıktım ama bir tanrı ile dövüşmek? İşte bu gerçekten zor olabilirdi.
xx
Chris tanrı Hermes in kızıydı ve kampa ölümlüler giremeceğine göre bu adam Hermesti. Bize bakıp ''Çocuklar...'' diye lafa başladı ve heyecanlı bir hikaye anlattı. Hikayenin içinde Tartarus,Kronos ve kum saati vardı ama ne yazık ki bu bir hikaye değildi. Bu bizim görevimizdi. Görevi açıkladıktan sonra tanrı Hermes tepkimizi görmek için gözleri ile bizi taradı. Sonra ''Kabul ediyor musunuz?'' diye sordu imalı bir şekilde. Sorması bile gereksizdi böylesine zorlu bir görevi kabul etmemek için aptal olmak gerekiyordu. Tanrı Hermesin gözlerine baktım ve tereddütsüz bir şekilde ''Kabul ediyorum'' dedim.

Arenadan yeni gelmiştim ve duş için banyoya girdim. Çıktığımda çatıya çıkmak için merdivenleri tırmanıyordum ki. Bir kadeşim arkamdan ''Bir mektup vardı bugün yatağının üzerinde Mia bak istersen'' umursamadım ''Tamam'' diyip yukarı çıkmaya devam ederken duraksadım yumruğumu sıktım ve ''Size kaç defa diyeceğim çatı size yasak çıkmayın oraya diye bir daha çıkan olursa kendini pegasus ahırında bulur ve orada uyumak zorunda kalır'' sinirle yukarı çıktım ve yatağıma yöneldim. Üzerimdeki havluyu tutup yatağa oturdum. Başucuma iliştirilmiş zarfı avuçlarımın içine aldım. Şöyle bir elimde evirip çevirdim. Zarfın arkasında elimi gezdirince bir kabartmayı fark ettim. Bu Bir asa üzerine çevrilenmiş kaduseusdu. Ellerim terlemeye başladı teleşlandım. Sonuçta hergün Hermesten mektup almıyordum. Kolyemi bir bıçak yapıp zarfı açtım. İçindeki kağıdı hızlıca çekip çıkardım. Elimdeki boş zarfıda elimden geriye doğru fırlattım. Dörde katlanmış kağıdı hızlıca açtım. Kağıtta anlamlı ve kısa bir cümle vardı. ''Bir görev için Long Island Kıyısına gel...'' Kağıdı elimden bırakıp dolaba yöneldim. Hemen rahat bir şeyler seçtim ve giyindim. Yenek kılıçlarımın ve portetif oklarımın olduğu kemerimi taktım. Kolyemi de boynuma taktıktan sonra küçük bir kuyudan anahtarı aldım. Çatı katından hızlıca çıktım ve çıkarkende kapıyı kilitledim. Birileri buraya girmemeleri gerektiğini anlamalıydı.

Güneşin batmasına az kaldığından ve biraz yorgun olduğumdan. Zaman kaybetmemek için pegasus ahırından Arthur'u aldım. Kısa süre sonra Long Islanda vardım. Pegasustan indim ve denize doğru yürüdüm. Oraya gittiğimde yeni gelen Hermes kızını gördüm. Açıkçası tek başına çıkılan görevleri daha çok seviyordum. Ama ne yapalım kader buymuş. Bir iki dakika sonra Zack belirdi. Saniyesinde de Hermes karşımızda bitti. “Çocuklar…” diye söze başladı. Sonrada görev hakında bilgi vermeye başladı uzun ve sıkıcı konuşmada her ne kadar saygısızca olsa da kayaya oturup bekledim. ''...Şimdi söyleyin, kabul ediyor musunuz?” Açıkçası Kronos işi beni rahatsız etmiş olsa da sakin ve cesur davranarak ilk ben '' Elbette ne den olmasın zaten uzun süredir ölülerin yakarışlarını duymamıştım.'' sonra Tanrı Hermes kafasını kızına çevirdi.

Bugün yakın arkadaşım Thalia ile bankta oturmuş dedikodu yapıyorduk.O sırada Thay'in kardeşi Claire gelip "Thalia odanı hala temizlememişsin lütfen temizle artık" dedi ve onu kolundan tutup çekiştirdi.Thalia "Görüşürüz Chris" dedi. "Tabii ki de görüşeceğiz,sen git temizle" dedim kıkırdayarak.Bankta oturmaya devam ettim.O sırada ani bir rüzgar çıktı , toz toprak uçuştu bu yüzden bir anlığına gözümü kapattım.Gözümü tekrar açtığımda kucağımda bir zarf vardı.Zarfın üstünde de babamın amblemi! Çok şaşırmıştım.Hemencecik zarfı yırtarak açtım.İçinde "Long Island kıyısına gel" yazıyordu.Hiç beklemeden Long Island kıyısının yolunu tuttum.Oraya vardığımda Hermia da oradaydı.Göz göze bakınarak anlaştık.O sırada Zack de göründü.Yüzünü buruşturdu benim bulunduğum yöne bakarak.Tekrar önüme döndüğümde şaşırdım ve ağzımdan tk bir kelime döküldü "Baba...".Bunun üzerine babam bana dönüp gülümsedi.Sonra konuşmasına “Çocuklar…” diyerek başladı.“Sizi çağırmamın nedenini merak ettiğinizi biliyorum. Sizin için bir görevim var. Kabul edip etmemek sizin elinizde. Öncelikle şunu söyleyeyim ki bu gerçekten zor bir görev.”Uzun ve heyecanlı konuşmasını bitirdikten sonra bize dönüp görevi kabul edip etmediğimizi sordu.Zack ve Mia kabul ettikten sonra bana dönüp cevap vermemi bekledi."Elbette,bunu kaçırır mıyım?" dedim heyecanla."Hepinizin de kabul ettiğine sevindim.Dio ve Hera ikilisi çok sevinecek(!)" dedi babam alaylı bir şekilde.Bunun üzerine güldüm ama esprisi komik olduğundan değil -ki zaten değildi- heyecanla karışık bir duygudan dolayı gülmüştüm yine de babam esprisine güldüğümü sanıp hafiften silkelenerek gururlandığını belirtti.Anlaşılan kimse esprilerini beğenmiyordu,eh nedeni de ortada değil mi?

Görevi kabul ettikten sonra,Hermes gecenin karanlığına bakmaya devam etti. Sanki korkmamızı istiyordu,sanki bağırıp kaçmamızı istiyordu. Belliki bizim öleceğimizden korkuyordu. Ama ben korkmuyordum,onca yıl böyle bir görev için antrenman yaptıktan sonra korkmam yersizdi. Zaten insan kendine ne kadar güvenirse gücüde o kadar fazladır. Sonra Hermesin sinirlerinin gittikçe arttığını hissettim.Sonra kısık bir sesle ''Lütfen kes sesini!'' diye mırıldandı,daha sonra daha yüksek ama herkesin duyamıyacağı biçimde ''Kes!'' dedi. Belliki çok sinirlenmişti. Sonra üstüne diktiğimiz bakışlardan kurtulmak için konuşmaya başladı ''Sizlere bu görev için geçici olarak özel güç vereceğim.''dedi. 'İşte bu güzel' diye geçirdim içimden fazladan özel güç varsa bu bizi avantajlı duruma sokar. Sonra tanrı Hermes Chris in yüzüne üfledi,Hermia nın avcuna asasından aldığı bir ateşi koydu. Sonra yanıma gelerek ellerini gözüme bastırdı. Bastırdı mı? Görevden önce beni kör etmek mi istiyordu. Yani benim özel güücm bu muydu? ''Sana gecenin karanlığını veriyorum. İstediğin zaman kendini ve arkadaşlarını görünmez yapabileceksin. Ama bunu yapmak için soluğunu tutman gerekli. Nefes aldığın an yine görünürsünüz.'' dedi tanrı Hermes beni düşüncelerimden kurtararak. Bu iyiydi,sonuçta ben uzunsüre serbest dalış çalıştım ve belkide bu kamptaki Poseidon çoçuklarından sonra denizde en uzun süre nefes almadan durabilen kişi bendim.
xx
Hepimize güçlerimizi verdikten sonra ''Pekala'' dedi ve ''Şimdi yer altı ülkesinin girişine gidiyoruz. Gözlerinizi kapatın ve ben açmanızı söyleyene kadar da açmayın.'' diye sözlerine devam etti. Gözlerimi kapatarak ''İşte şimdi başlıyoruz'' diye söylendim ve vücudumda bir parlama hissettim.

Görevi hepimiz kabul etmişti. Ama içimde bir korku vardı. Aslında bir mutlulukta babamı yüceltecektim daha ne istiyebilirim ki. Ama... ''Sizlere bu görev için geçici olarak özel güç vereceğim.'' dedi hermes işte o sıra düşüncelerimden sıyrıldım. Tanrı kızına yaklaştı. Gözlerini kapatıp bir kaç sözcük ile kızına yavaşça üfledi. Tanrı kızına ne yaptığı ile bilgi vermeye başladı. O sırada umursamazca davranıp hafif bir ıslık eşliğinde kemesimdeki yedekleri kurcaladım. Gözlerim yerlerde bişi arıyor gibiydi.

Tanrı kızından ayrılıp önüme geldiğinde ''Lütfen bana üfleme lütfen bir tanrının nefesinin nasıl olduğunu öğrenmek istemiyorum'' diye kısıjk sele mırıldandım. Eğik olan başımı kaldırdım. Dik ve onurlu bir duruş sergiledim. Tanrı asasının ucunda yanan ateşe parmaklarını soktu. Bir ekmekten bir parça koparır gibi rahat ve normal bir şekilde ateşten bir parça aldı. Hazır olda duran elimi aldı. Avucumun içine ateşi iliştirdi. İlk başta korktum ama sonra ateş bir süre elimde yandıktan sonra yavaşça azaldı. İçimde sıcak bişi hissettim. Damarlarımda artık üç şey varmış gibi tanrı kanı dışında yeni bir şey daha vardı artık. “Bu ateşi belirli bir alana saldırmak için kullanabilirsin. Ama dikkat et, ne kadar kullanırsan o kadar yorulursun. Fazlası ise seni öldürür.” neden hep öldürücü şeylere ben katlanıyordum ama genede nezaket için nazikçe eğildim. Tanrı kafası ile onaylayıp Zack'in yanına gitti.