Zaman Hırsızı -Özel görevi 3-

Artık taratarus'un girişindeydik ve geri dönmemiz için tek şansımız buydu. Hermia'ya baktımve bunu ona sormanın aşırı saçma olacağını düşündüğümden sorumu kendime sakladım. Tartarus'un içi çeşit çeşit canvarlarla doluydu ve bu yüzden tetikte olmak zorundaydık. Katanamı çektim ve dikkatli bir şekilde ilerlemeye başladım. Karanlığın içinde ilerlerken etrafımı düşünce ve duygu seli sarmıştı sanki. Hissettğim duygular endişe,heyecan,istek vb. duygulardı. İlerledikçe karanlık görüş açımızı dahada kapatmaya başlamıştı. Hermia 'ya baktığımda konuşmama izin vermeden elinde bir ateş belirdiğini gördüm. Hermia'ya gülümseyip yoluma devam ettim. Ateşin ışığında karanlıkta ilerlerken bir kanıya vardım. Bu yolun sonu yoktu! Ne kadar ilerlersek ilerleyelim hiç bir değişiklik olmuyordu. Heralde kronos'un saatini böyle yürüyerek ararsak yıllarımız kaybolup giderdi. Düşüncelerimi yoğunlaştırdım. Ne demişti tanrı Hermes? Tanrılar yanımızda olacaktı. Düşüncelerimi tek bir şeye yoğunlaştırdım ve 'yardım edin' diye geçirdim içimden. Bir süre bekleyip hırsızların tanrısına güvenilmeyeceğini söylerken bir anda bir ışık etrafımızda dolanmaya başladı. Sanki yavru bir köpekmiş gibi onu takip etmemizi istiyordu. Neden yaptığımı anlamasamda köpeği takip ettim. Köpekmi? Dha doğrusu ışığıtakip ettim.Bizi asla cesaret edip gidemeyeceğimiz yoldan geçirip bir mağara tarzı bir yere getirdi ve durdu. ''Saat burada mı?'' diye sordum ışık köpeğine ve cevap almayı bekledim bir salak gibi. Işık köpeği yavaş yavaşışığını kaybedip yok olduktan sonra ''Teşşkkür ederim.Köpekcik'' dedim ve mağaranın içine girdim ve Hermia'ya göz ucuyla baktım.

Zack bana dönmüş bakarken ''O ışık kümesine köpekcik dediğine inanamıyorum ya'' omuz silkip gülümsedi. Mağara oldukça ürkütücüydü. Örümcek ağaları falan ve ben örümceklerden nefret ederdim. İlerden gidiyordum ama biraz gerileyip Zack ve hermes kızı ile aynı hizaya geldim.

''Eee? burası bomboş'' dedim. Ama gerçektende çok boştu. ''Bence burada hiç bir şey yok'' dedi Zack. Yere sert bir biçimde kendimi bıraktım. Canım acını açıkçası sonra altımda bir boşluk hissettim. Kalktığımda yerde bir bir taşın içeri göçtüğünü gördüm. Zack bana öyle bir baktı ki ''Yok canım bu kadar ağır değilim'' Çatırdayan sesler geldi.

Önümüzde duran bir taş sütundan kum saati yükseldi. Ardındanda yanlarında adını bile bilmediğim canavarlar çıktı. Yutkunup kılıcımı çektim. Kılıcımın parlaklığı biraz da olsa etrafı aydınlattı. Kılıcımı ateşe atmak pek adetim olmasa da onu alevlendirip bir iki adım ilerledim. Canavarlara karşı tuttuğumda tırsacaklarını falan sanmıştım ama hırlayıp tısladılar. Ateşten korkmasalarda daha fazla aydınlık olmuştu içersi ve ateşe bu kadar yakın olmak beni terletmişti.

Daha önce bir mağarada adlarını bile bilmediğiniz sayısız canavarla bulundunuz mu? Ben bulundum. Ve size tavsiyem bunu denemeyin. Hermia kılıcını çekipcanavarlara doğru tuttuğunda sanki canavarların kaçması gerektiğini düşünüyormuş gibi baktı ama canavarlardan biri bile hareket etmedi. Aksine dahada sinirlenerek tıslamaya başladılar. Hermia'nın arkasından bende katanamıçektim ve savaşmaya hazır bir halde bekledim. İlk canavar hermia ya saldırdığında çok büyük bir açık verdi ve bunu değerlendirmek sanırım benim görevimdi. Katanamı yere paralel hale getirip hızlıca canavarın kolunun altına soktum. Canavar tıslayıp buharlaşmaya başlayınca diğer canavarlarda saldırmaya başladı. Hermia'ya baktım ve ''Görünmez oluyorum!'' diye seslendim. Hermia'nın cevabınıdinlemeden nefesimi tuttum ve görünmez oldum. Sessiz adımlarla canavarlara doğru yaklaştım ve hareket edenleri öldürmeye başladım. Ben canavarları öldürürken hermia'da gerçek planımı anlamış ve kum saatine doğru yönelmişti. Tam görevi bitirmemize çok az kaldığını düşünürken birden hermes kızı Christina'nın çığlığını duydum. Bir canavar onu tek eline almış ve havaya kaldırmıştı. Hermia bir saate birde hermes kızına baktı ve Christina nın yanına gitti. Canavarın yanına hızlıca yaklaşarak kılıcını ustaca savurdu ve canavarı rahatlıkla buharlaştırdı. O sırada ben kendi uğraştığım canavarlardan kurtuldum ve kum saatine doğru koştum ve saati alıp hermia'nın yanına geldim. Tabi koşuncada nefesimi daha fazla tutamadım ve görünmezliğimi kaybettim. Elimde kum saati,yanımda hermia ve Christinayla birlikte mağaranın girşine bakıyorduk. Ve baktığımız şey hiçde iç açıçı değildi. Girişi canavarlar doldurmuştu. Hermia'ya baktım ve ''Sanırım işimiz biraz daha sürecek.'' dedim.

Hayatımda hiç bu kadar büyük bir sorunla yüzleşmemiştim. Manhattan'da yüz tazıyı peşime taktığım gün geldi. Anıları bir kenara bırakıp kemerime davranıp yunan ateşinin bulunduğu iki şişeyi fırlattım. Bir bomba gibi patladığında ordununun ortasında bir boşluk oluştu ama tekrar doldurulması güç olmadı. Kemerimden bronz bıçaklarımı çekip fırlattım. Bir yararı yoktu sürekli geliyorlardı.

O an hiç bir zaman istemediğim bir şey istedim. Gözlerimi kapatıp 'Baba ceba'yı istiyorum bu görev için bana lazım' bir an kolumda bir ısı hissettim. Sonra kolumda duran ceba'yı Hemen kalkan şeklini aldı. İşte şimdi hazırdım. Canavarlar geliyordu. Kum saatini bir yere koymalı ve saldırmalıydık. İşte o sırada Tinanın belinden sarkan silindir şeklinde bir çanta belirdi. Zack kum saatini ona tıp geride durması için komut verdi. Biz ZackLe önden gidip yolu açacaktık.

Derin bir nefes alıp kolyemi yaya çevirdim. Öncelikle ok atmaya başladım. Sonrada kılıcımla saldırdım. Bazıları tazıydı ama bazıları da garip canavarlardı işte

Tina'ya saati verip geri çekilmesini söyleyince bir elimde the black rose'mdan birisini yarattım diğer elimle ise rebellion'u çekip canavarlara saldırdım. Saldırırken bilinçli olarak görünmez olup canavarları teker teker öldürmeye başladım. Geçebilmemiz için yola ihtiyacımız vardı ve bunu yolu yaratabilmek için baya bir canavar öldürmemiz gerekiyordu. Hermia'ya baktım ve kılıcıyla canavarları nasıl büyük bir istekle öldürdüğüne şahit oldum. Bende Hermia'nın istekliliğinden etkilenerek hevesli bir şekilde canavarları kesmeye başladım. Her bir canavarı kestikden sonra bir yenisi daha geliyordu. Bu duruma sinirlenip ''Rebellion. Saldırı yüzdesi yüzde yüz'' diye fısıldadım. Fısıldadığım sözcüklerden sonra rebellion titreyip kırmızı bir ışık saçmaya başladı. Rebellion'u kırmızı ışığı ile birlikte savurdum ve beş canavar'ı birden buharlaştırdım. Yavaş yavaş yolumuz açılmaya başlıyordu Hermia'ya baktım ve beş altı canavarın Hermia'nın üzerine çullandığını gördüm. Hızlı bir şekilde Hermia'nın yanına koştum ve kılıcımla canavarlarıbir bütün haline getirip canavarları buharlaştırdım. Hermia'ya elimi uzatarak ayağa kalkmasına yardım ettim. Hermia ayağa kalktıkdan sonra ''Teşşekkür ederim'' ederim diye mırıldandı. Kafamı sallıyarak ona yanıt verdim ve Tina dan saati aldım.

Toparlanmam kısa sürdü. Hemen gene kılıçla canavarları kesmeye başladım. Gücümü hiç bu ortamlarda kulanmamıştım. Ama kulanmam gerektiğini düşünüyordum. Ama içimde ya geri teperse korkusu vardı. Bu sırada önüme cüce bir kiklop geldi cüce dediğimde yani nasıl desem gene benim boylarımdaydı ama daha kısa. Gözlerinin içine baktım önce sonra da cebayı yok edip sol elimle boğazını sıkıp ''Sen bizdensin şapşal git ve onları öldür'' dedim. Zack ne yaptığımı anlamıştı. Gülümsüyordu. Ama sonra gülümsemesi yok oldu.

Kafamı öne çevirince donup kaldım. Bu bir kiklop olabilirdi ama çok daha büyük ve birden fazla bacağı vardı. Tabi kuyruğunuda unutmamak gerek sonunda bir yılan vardı ateş püskürüyordu. Her adımında yerin titrediğini hissediyordum. Az önce kandırdığım cüce kiklop sopası ile koca adama hücuma geçmişti ama koca adam onu bir sinikmiş gibi nasırlı ayaklarının altında ezdi. Yutkunmakla yetindim.


Bir süre sonra kendime geldim. Elimdeki kılıcı mızrak yapıp kendimi cirit sahasında gibi hissettim. Geriye doğru adımlar tıp hızlanarak koca adamın tam göğsüne mızrağı fırlattım. Doğru yere saplanmıştı. Güçlü bir sesle bağırdı. Nefesinin kokusunu alıyordum ve kusmamak için kendimi zor tutuyordum. Mızrağı tuttup çekti. Tekrar bağırdı. Mızrağımı kırmak için ellerini sıktı bende o anda elimde düşündüm. Mızrağım elimde ve kırılmamıştı. Ama bu koca oğlan daha ölmemişti. Zack'e dönüp ''Hadi gidin ben onu oyalarım'' Zack 'hayır' der gibi kafasını salladı ama ne kadar istemesem de özel gücümü kullandım. ''Ama gitmek istiyorsun'' tereddütte kaldı ama sonra ilerledi.

Canavarımızla baş başa kalmış olmanın mutluluğu ile sırıttım. Kapüşonlu ceketimin kollarını sıyırıp elimde kılıç olmasını istedim.’ ‘aAA!’’ diye bir bağırışla hücuma geçtim. Sonra savaşmama gerek olmadığını düşündüm. ‘’Az önce sol tarafını kılıcımla yardım. Öyle çok kan akıyor ki ve acı içinde kıvranmaktan başka çaren yok.’’ Koca adam sol tarafına elini götürdü. Sanki kan bulaşmış gibi elerine baktı sonra o keskin bakışlarını bana çevirdi. Koşmak için bir adım atmıştı ki ‘‘Canın acıyor bir adım daha atacak halin yok’’duraksadı. Ağlamaklı bir bebek gibi bana baktı. Sonra dizlerinin üzerine çöküp elerindeki olmayan kana korku ile baktı. Bir ağrı saplanmış gibi inledi ve düştü. Hızlı davranıp sırtına çıktım ve kılıcı sapladım. Her zaman ki gibi altın bir toz olup gitti. Etraftaki diğer canavarlar suspus olmuştu. Aralarında geçerken sesleri çıkmıyordu. Birkaç tane saldırmaya kalkan olmuştu ama kolaylıkla alt edip tartarus’un çıkışına gittim. Zack ve Tina beni bekliyorlardı.

Tekrar mağaraya dönüp kaya kapıyı açıp dışarı çıktık. Hava karamıştı. Gökyüzündeki yıldızlar mükemmel bir ışıltıda parlıyorlardı. Tek sorunumuz vardı kampa dönmek ama çok uzun sürmedi Tanrı Ares şahsi babam savaş arabası ile buraya doğru geliyordu.

rp bitmiştir. (Kamp meydanında devam edecek)