" İşte geldik, artık burası senin yeni evin. Aramıza hoşgeldin. " Diyen başka bir Dionysos çocuğuna gülümseyerek yanıt vermiş ve kendine uzatılan eli sıkmıştı. Daha sonra içeri giren "kardeşi"nin peşinden gitmektense kapının önünde dona kaldı. Nedenini bilmediği bir şekilde içeri girmek istemiyordu veya Daemon gibi gevşek bir adama bu kadarının fazla olduğunu düşünüyordu fakat başka şansı yoktu. Elinde bulunan küçük çantasıyla birlikte kapı önünde sanki bir davet bekliyormuşçasına dikiliyordu. Bir süre daha süren kulübe ile bakışmalarının ardından bir sonuca varamayacağını biliğinden ağır adımlarla içeri girdi. Sanki omuzlarına şimdiden bir sorumluluk binmişti ve bu tür şeyler ona göre değildi. Aynı zamanda bir gün büyük bir sorumluluk üstleneceğini biliyordu ama aklından bu kadarı geçmiyordu. Yani bu kadar zorlanacağı. Şu andaki durumunun korkuyla bir alakası yoktu sadece küçük bir endişe duyuyordu Daemon. İçerde kendini bekleyen kardeşine başıyla selam verdi ve kardeşi kendi yatağını toplarken Daemon'ın kalacağı yeri gösterdi. Daemon bu seferde başını teşekkür etme anlamında sallamıştı. Kardeşinin ona yaklaşıp: Sessiz birisin ha? Demesine tebessüme edip bir iç çekti ve başını hayır dercesine sallarken eşyalarını yatağının üzerine bıraktı. Daha sonrada kendini yatağın üzerine bırakıp ayakkabılarını çıkardı ve yatağına serildi. Kendine bakan kardeşine ise " Hayır, sessiz biri değilimdir. Sadece açılmam gerekiyor o kadar." Dedi. Kardeşi anlamış olduğunu yüzündeki garip bir ifadeyle belirtlp Daemon'ı yalnız bıraktı. Ayaklarını uzatmış, gözerini kısmış ve tamamen gevşemişken bağırışma sesiyle irkilip hışımla doğruldu. Etrafına bakındığında az önce ortadan kaybolan kardeşi yarı kahkaha atarak " Ciddi misin yani? Geldiğin ilk günden tembellik mi yapıcaksın. Hadi gel etrafı gezdiriyim sana. Diyen kardeşine anlamsız bir şekilde baktı. Her ne kadar yatakta yatmak daha cazip gelsede kalkması gerekiyordu. Etrafı gezmesi şarttı. Zaten bugun olmasa mutlaka yarın olacaktı. Ne kadar çabuk biterse şu gezme işi o kadar iyi olacaktı Damon için. Hiç bir hazırlık yapmadan sadece ayakkabısını giyip kapıya doğru yürüdü. Kulübenin kapısının önündeyken hafif esen rüzgarın etkisiyle omzundan düşen saçları bozulmuştu. Bozulmuştudan kasıt dağınık bir hale gelmişti. Saçını tişörtünün içine atıp kulübeden çıkarken aklındaki tek şey maceranın başlamış olmasıydı.
Konu: Yeni evim. 
Cuma Mayıs 27, 2011 12:26 pm