Sabah 5 gibi uyandım.Ama tekrar uyuyamadım.Ben de bu yüzden en sevdiğim dergi olan ----'ı okumaya başladım.Uzun zamandır dergi okumuyordum.İlk sayfada gördüğüm şey bana annemi hatırlattı : "Afrodit kadar güzel olmak için güzellik sırları" adlı bir başlık vardı.
Annemi hiç görmemiştim ve bu onu özlememe neden oluyordu.Bu yüzden Empire State Binası'na,600. kata, annemi görmeye gidecektim!
Güzel bir mini elbise giydim üstüne de deri siyah ceketimi.Yatağımın üstüne 'Annemi görmeye gidiyorum' yazan bir not bıraktım ve çantamı aldıktan sonra(telefonumu da aldığımı belirtmeliyim,canavarlardan korkmuyorum) odadan çıktım.Thalia'nın ağacının oraya vardığımda şu üç başlı tek gözlü yaşlı tuhaf yaratık olan şoförleri(şöförü) çağırdım ve nereye gideceğimi söyledim.Onlar kavga ederken ben de annemin neye benzediğini düşünmeye başladım camdan dışarı bakarken.Gerçi bir şey göremiyordum çünkü 400'le falan sürüyorlardı herhalde.Varınca arabadan indim ve sonunda sessizliğe ulaştım,şeyy yani en azından arabadan sessizdi.İçeri girdim ve adama 600. kata çıkmak istediğimi söyledim.Adam beni süzdü.Sonra da bana tuhaf bir bronz renki bir kart verdi ve asansörü işaret etti.İlk başta kartı nereye sokacağımı anlamadım ama sonra numaraların üzerinde kartın girebileceği incelikte bir delik gördüm.Kartı oraya koydum.Sonra asansör hızla yukarı çıkmaya başladı.Asansör müziğini söylemeden geçemeyeceğim : 9. senfoni.
'Diiinnnggg, diye bir ses duyunca asansör açıldı.Etraf müthişti.Bulutların üzerinde minik bir ülkeyi andırıyordu.Merdivenlere yöneldim ve yukarı çıkmaya başladım.Herkes bana bakıyordu.Son basamağı da çıktıktan sonra hole yöneldim.Sonra da arkamdan anlatılması olanaksız bir güzellikte ses duydum "Seni asla göremeyeceğimi sanıyordum güzel kızım" Arkamı dönmemle ağzımın açık kalması bir oldu.Ona sarıldım.Belki ondan nefret etmem gerekiyordu ama hayır ondan nefret edilmesi imkansızdı."Anne , seni hiç görmediğim halde çok özledim" dedim gözümden iki damla yaş süzülürken."Kızım burada fazla kalamam,Zeus bunu öğrenirse çok kızar.Beni her zaman hatırlaman için" dedi ve elinde pembe bir kutu belirdi.Kutuyu bana uzattı.Kutuyu aldım ve açtım.İçinde mükemmel ötesi altın renkli üzerinde "#1" yazan bir bilezik duruyordu.İçinden bileziği aldım sonra da kutu kayboldu."Bu mükemmel" dedim hayretler içinde.Bana gülümsedi ve bileziğimi koluma taktı.Sonra "Bu bileklik seni kötülüklerden koruyacak yani seni karşındaki kişinin yaptığı sihirli güçlerle etkilemeye çalıştığı şeyler seni asla etkilemeyecek.Aynı zamanda doğaüstü bir olayda ölürsen tekrar dirileceksin." dedi"Bu son görüşmemiz olamayacak ama elveda" dedi ve geride bıraktığı bulutların içinde kayboldu...
Konu: Annemle ilk görüşmem 
C.tesi Mayıs 21, 2011 1:10 am