Annemle buluşmam

O gün kamptan çıkıp New York'a doğru gittim pegasusumla.Uzun zamandır melez kampından çıkmamıştım.Carrionite'ı biraz uzak bir yere bıraktım ve yürümeye başladım.Babamın evine gittim ama kapıya bakmadı.Ya evde yoktu yada sarhoştu.Biraz dolaşmaya karar verdim sonuçta hergün dışarı çıkmıyordum.Karnım acıkmıştı yemek yemeye gittim yanıma biraz dolar almıştım.

Yemeğimi yiyip kalktım nereye gittiğime dikkat etmeden yürümeye devam ettim.Sonra fark ettimki Empire State binasının önündeydim.Olimpos'un burda olduğunu söylemişlerdi.Buna fazla inanmamıştım ama bir gidip bakmak istedim kapıdaki adamın yanına geldim.Kaçıncı kat dediklerini biran hatırlayamadım sonra aklıma geldi

600.kata nasıl çıkabilirim acaba
Çocuk pek iyi bilmiyor olabilirsin burda 600.kat diye bir şey yok.
Cebimdeki kalemi hatırladım ve ona doğru gösterdim ve kalemin tuşuna bastım kılıca dönüştü
Şimdi 600. kat için ne düşünüyorsun.
Bir anahtar verdi ve
Buyrundedi.

Asansöre doğru yürüdüm ve anahtarı koycak yeri bulup çıktım kapı açıldığında harika bir yer gördüm biraz dolaştım orda sonra karşıma bir kadın çıktı.Daha önce görmüş gibiydim ama tanıyamıyordum sonra aklıma geldi
Athena

David'i karşımda görünce gülümsedim ve korkutucu, aynı zamanda da şaka yaptığımı belli eden bir ses tonuyla "Anne, veya en azından Tanrıça demeni tercih ederim ama evet, ismim Athena." cevabını verdim bana yönlendirmemiş olduğu sorusuna. David bir süre ne yapacağını bilemeyerek afalladıktan sonra, aniden bir tanrıça olduğum gerçeğini idrak etmiş gibi önümde değildi ve "Pa-pardon." dedi. Hiçbir çocuğumun önünde yapmadığım bir şey yaparak, kahkaha attım. Oğlum beni gerçekten de güldürmeyi başarmıştı. "Hayatında ilk kez annenle tanışıyorsun ve onun bir tanrıça olduğu gerçeğini henüz yeni öğrendin, kamp hayatına tam olarak adapte olabilmiş de değilsin. Bir kusur işlemedin, oğlum." dedim. David sanki her an onu buharlaştırmamdan çekinirmiş gibi yerdeki mermerleri incelemekten vazgeçerek kafasını kaldırıp direkt bana baktı ve sözlerimi onaylarcasına başını hafifçe salladı.

Anneyle ilk kez karşılaşma seramonisini birçok kardeşine göre daha başarılı bir şekilde sindirmişti. Tabii ki bunu ona söylemeyecektim çünkü kampa müdirelik yaptığım süre zarfı içerisinde öğrendiğim değerli bir bilgi vardı; melezler fazla iltifata gelemez, benliklerini çabucak yitirirlerdi. Tarihe kazınmış birçok başarılı kahramanın da ölümcül hatası, kibir olmuştu. Oğlumun onlara benzemesi isteyeceğim son şeydi. Suratıma korkutucu olmadığını düşündüğüm -veya umduğum- bir ifade yerleştirdikten sonra "Hayırdır? Tanrılar Şehri'nde ne arıyorsun? Olimpos'a geçerken uğramak demek, öğle yemeğinde Ares'in big chicken menüsü olmakla aynı şeydir. Onun için, bana mantıklı bir cevap ver." dedim.

Bir tanrıçaya adıyla mı hitap etmiştim ayrıca bu tanrıça annemdi.Daha sonraki sorusu daha kötü olmuştu.Neden mi burdaydım emin değildim ayaklarım beni buraya getirmişti.Ne diyecektimki kusura bakma anne öylesine bir uğriyim mi diyecektim anında kül olabilirdim.Pencerelerden tanrılar bakıyordu tamam bu biraz garip olmuştu
Anne bir tanrıçaya yalan söyleyemem aslında hiç bilmiyorum neden geldiğimi ayaklarım beni buraya getirdi

Olamaz annem biraz sinirlenmeye başlamıştı.Ama hemen o sevecen halini geri aldı.Ve inanamicağım bir şekilde gülmeye başladı
Pardon David nasıl yani kendimi tutamadım şaka yapıyor olmalısın
Aslına bakarsan ciddiyim neden geldiğimi bilmiyorum.
Nasıl yani burdan hemen gitmelisin biri seni görmeden
Biraz daha kalamamın bir yolu yokmu senle biraz daha birlikte olmak istiyorum.
Tamamdedi ve yürümeye devam ettik.

David'in buraya geliş nedeni beni kesinlikle hayal kırıklığına uğratmıştı ama daha ilk tanışmamızda oğlumu bunun için azarlayacak değildim. Annesini ilk kez görüyordu ve hemen gitmek istememesi doğaldı. Ares veya başka bir ucube onun varlığından rahatsız olup tek bir söz söyleyecek olursa, başlarına gelecekleri zaten tahmin edeceklerinden, kendilerinde gerekli cesareti bulamazlardı. Bir süre oğlumla birlikte yürüdükten sonra durdum ve ona "Aslında buraya gelmen iyi oldu. Sana bir hediye vermek istiyordum." dedim. David heyecanla "Hediye mi?" diye sordu. Gülümseyerek "Evet, her melez çocuğuma birbirinden eşsiz hediyeler veririm." cevabını verdim. David mutlulukla ona ne vereceğimi görmek için sabırsızlanırken sağ elimi havaya kaldırdım ve üzerinde bir saatin oluşmasını sağladım. Oğlumun bana bariz bir hayal kırıklığıyla baktığını görünce ufak bir kahkaha attım ve "Hayır hayır, bu normal bir saat değil. Çok güçlü bir kalkan." dedim. David Bilgelik Tanrıçası'nın bir saate kalkan demesinin tuhaf olduğunu düşünüyordu, surat ifadesi de soru işaretleriyle doluydu. Saati ona uzattım ve "Üstündeki tuşa bas ve gör." dedim.

Bir saat nasıl kalkan olabilirdiki ama genede merak edip üstündeki tuşa bastım.Saat birden değişmeye başladı değiştiğinde bir kalkandı.Ön yüzüne baktım üstünde bir baykuş resmi vardı.Etrafı zümrüde benzer taşlarla kaplıydı.Baykuşun gözleri yeşildi.Kalkan turuncuyla kırmızı arası bir şeydi.Bu harikaydı.
'Anne bu harika çok teşekkür ederim'dedim.
Annem'önemli değil David'dedi.
Açmasını anlamıştım ama nasıl kapanıcağını bilmiyordum
'Anne peki bunu nasıl kapatıcam'dedim.
'Kolay işin bittikten sonra gözlerinin birine tıklayıp Needle demen yeterli.Bu arada adı Needle ama istersen değiştirebilirsin.
'Gerek yok bu isim çok güzel.'dedim.Demek bu yüzden Üzerinde yunanca Needle yazıyordu.
'Bu arada bu kalkanı yalnız sen açıp kapayabilirsin.'dedi annem.
'Peki'dedim ve ne yapıcağımı bilemeyerek sarıldım.
'Çok saol anne'dedim.
Bana sarıldı ve'Biri görmeden gitsen iyi olur'dedi
Gitmek istemiyordum ama gitmeliydim
'Peki anne'dedim ve asansöre doğru gitim.
Rp sonu eklencek başka bir şey yoksa