Tartarus / Halat

Tanrılar Oyununun üçüncü etabındaydık. Etabın ismi Sarmaşıklardı ve gerçekten çok zor bir etap olacağa benziyordu. Günlerdir on iki kahraman olarak bu oyunun ismine kafa yormuştuk, bu oyunun nasıl olduğunu düşünmüştük. Ama tahminlerimiz gördüğüm üzere şaşmıştı, tamamen farklı bir oyundu oynayacağımız. Yeraltı Tanrısı Hades'in hazırlamış olduğu bu oyunda eşi Persephone da kafa yormuştu. Yeraltı Hanedanlığının iki güçlü isminden de böyle bir oyun beklenirdi zaten. Gerçekten çok zor olacağa benziyordu, ilk defa böyle bir deneyim yaşayacağıma emindim. Görevlilerce yeraltına indirilirken adrenalin salgılayan hormonum hiç olmadığı kadar çok çalışıyordu, yüzüm ve bedenim terden sırılsıklam olmuştu. Kalbim küt küt atarken yüzüm bunu belli etmemeye çalışıyordu. Domates gibi kızardığıma emindim ve görevlilerce Tartarus'a indirildikten sonra etrafa bakınmaya başlamıştım. Tartarus'a daha önce bir kez daha gelmiştim ve Yon sayesinde buradan çıkabilmeyi başarmıştım, Yon ve babası Apollon sayesinde. Ama bu sefer yanımda bir destekçim yoktu, destekçim olmadığı gibi beni yaşama bağlayan incecik bir ip vardı, halat. Oyunun düğümünün koptuğu yerdi burası zaten, gerçekten ürkünçtü adıyla bile. Halatı elimle tutarken oldukça gergindim, artık başlamam gerektiği söylendiğinde ise bütün gücümle halata asıldım ve kendimi bıraktım. Daha ilk saniyelerden yorulmaya başlayan kolum, kendi ağırlığını taşıyamayacak gibi olmuştu. Burada ne kadar zaman kalacağımı bile bilmiyordum, öylesine ölümü bekleyecektim yani. Sarı saçlarım aşağıya doğru sarkarken nefes alış verişlerim kalbimi sıkıştırıyordu. Üzerimdeki turuncu tişörtten terler damlarken, altımdaki beyaz kapri benim daha da çok terlememe sebep oluyordu. Daha oyunun başında olduğumun bilinci kendime gelmemi sağladı ama kollarımın ağırmasına da bir türlü engel olamayışım beni yarışmanın başından eleyecek gibiydi. Bir süre bunları düşünmemeye karar vererek Tartarus'u incelemeye başladım. Tartarus'a gelmek, her zaman elde edilecek bir fırsat değildi. Çoğu melez bunu fırsat olarak nitelendirmezdi, tabi Kronos için çalışmayan melezler. Ben Tanrılar'ın tarafında yer almama rağmen burası her zaman bana büyülü gelmişti, Kronos koskoca Zaman Titanı buradaydı. Zamanında neler yaptığını bütün melezler, ilahi varlıklar biliyordu. Gücü yadsınamazdı, onu ezmek gerçekten büyük adaletsizlik olurdu. Bizden önceki kuşaktaki Percy onunla yüz yüze gelip onu yenmiş olabilirdi fakat Kronos ne olursa olsun bir ilahi varlıktı ve Tartarus'a hapsedilmişti. Buram buram kötülük kokan ve yayılan Tartarus benim için gerçekten ilginç bir yerdi. Karanlıktı, havası bile ürkünçtü. Sarı saçlarıma baktım, onlar daha yeni uzamışlardı ve ölmek için henüz çok gençlerdi. Derin bir nefes aldım ve yutkundum. Kolum artık iyice zorlanmaya başlamıştı ve zamanın geçtiğini hissedebiliyordum veya şu anda Zaman Titanı'nın mezarında bulunduğumuza göre o bir şeyler yapıyor olabilirdi. Sabahleyin sıktığım deodorantın kokusu burnuma dolarken içimden saniyeleri saymaya başlamıştım ama bir süre sonra vazgeçtim çünkü en son böyle saymaya başladığımda uyuyakalmıştım maalesef. Etrafa bakınıyordum, akıp gitmeyen zamanın bir an önce geçmesini istiyordum ve yeryüzüne çıkmayı resmen iple çekiyordum. Yeraltını düşündüm kısa bir süre, sonra da yeryüzünü düşündüm. Yeryüzü kat kat daha iyiydi, Hades ve Persephone alınmasın ama bunun biraz da yönetimle ilgisi olduğunu düşünüyordum. Emindim ki Hades eğer isteseydi yeraltını gökyüzünden çok daha güzel bir ortam yapabilirdi ama hırsları ve siniri buna engel olmuştu ve üç büyüklerin küçüğü oluvermişti. Kötülükler Efendisi'nin yeraltında cezalandırılması da bundandı zaten, Hades'in yanında çekiyordu cezasını bir nevi. Bütün bunları düşünmemem gerektiğini düşündüm ip bana ağır gelirken. El değiştirmek istiyordum ama yapamıyordum. Yere baktım ve bütün yaşadıklarım gözlerimin önünden geçti. Artemis'in sinirli bakışları, Yon'un gülümseyişi ve kardeşlerimin destekleri... Kulübeye ilk adımımı attığım an ve gülümseyişim... Bütün bunları düşünürken birden halat yukarı çekildi. Yukarı ilerlerkenki korkum, hiçbir zaman olmadığı kadar fazlaydı, gerçekten ürkmüştüm. Artemis'e dua ediyordum ki bu işi de becerdiğimi görünce gülümsemiştim. Ama elenebilitem vardı çünkü amaç buradan sadece kurtulmak değildi. Halatı bıraktım ve derin bir nefes aldıktan sonra yeryüzüne çıkarıldım.

Anlatım güzeldi fakat kesinlikle üçüncü tur için yeterli bir rol oyunu değildi. Sanırım fazla söze de gerek yok çünkü aldığın puanın kaynağı oldukça açık.

Puanın; 30!