Hope&David

Sabah kalkmıştım ve plaja gitmeye karar verdim oraya uzun zamandır gitmemiştim.Bugün gitmem iyi olabilirdi.Havlumu aldım ve şortumu giyip dışarıya çıktım.Bugün plajda pek fazla kimse yoktu.Şezlonkta uzanırken.Birgölge geldi bakınca bunun hope olduğunu anladım. "Eniştecim sen buralarada gelirmiydin hiç." dedi. "Uzun zamandır ilk defa." dedim."Haftada 3 kere falan gelirim." dedi."Bazılarının daha önemli işleri var.Tek dertleri güneşlenmek değil" dedim.Biraz bozulmuş gibiydi."Benim tek işim bu değil labirenti hatırla." dedi.Çok cesurdu ama bu eğlenceye devam etmek istiyordum gerçekten."Öyle korkulu anlarda herkes kahraman olur." dedim.İyice bozulmuş gibiydi."Ya öylemi sana cesaretimi kanıtlicam." "Nasıl." dedim."Şey tırmanma duvarı ilk bitiren kazanır." dedi."Tamam.Ama bu halde gidemeyiz yarım saat sonra orada buluşalım." dedim."Peki." dedi.Ve oradan gidip kulübeme vardım.Kıyafetlerimi değiştirdim.Sonsuz boşluğu aldım.Ve kolye haline getirdim.En sonun da da bu zamana kadar hiç yapmadığım bir şeyi denedim.Gücümün akrobasik hareketlerde yarayıp yaramadığını.Bu versiyonunu kullanmamıştım.Umarım çalışırdı çünkü orada ihtiyacım olucaktı.Ve çalıştı o resimlerden sonra bir iki hareket uygulayıp çıktım ve hope'u beklemeye başladım.

Sabah kalktığımda her zaman ki gibi içimde bir sıkıntı vardı ve bunu atmanın tek yolu olan kumsal + güneş + kitap üçlemesini gerçekleştirmek üzere hazırlanıp plaja gittim. Plajda hiç beklemediğim biri oturmuş güneşleniyordu."Eniştecim sen buralara da gelir miydin hiç?" diye sordum. "Uzun zamandır ilk defa." "Haftada 3 kere falan gelirim." "Bazılarının daha önemli işleri var.Tek dertleri güneşlenmek değil" 'Bana laf sokmak gibi mi?' diye geçirdim ama istediğim son şey eniştemle tartışmaktı. "Benim tek işim bu değil labirenti hatırla." "Öyle korkulu anlarda herkes kahraman olur." "Ya, öyle mi? Sana cesaretimi kanıtlayacağım." "Nasıl?" dedi."Şey tırmanma duvarı ilk bitiren kazanır." dedim."Tamam. Ama bu halde gidemeyiz yarım saat sonra orada buluşalım." dedi."Peki."
Artık kendimi kanıtlamaya çalışmaktan vaz geçmeliydim. Çoğu melez, Afrodit kulübesinin bir avuç güzel-salak-kendini beğenmiş melezlerden oluştuğunu düşünüyordu. 'Düşünsünler' diyordum kendi kendime, 'Kendini kanıtlamak zorunda değilsin' ama olmuyordu işte. Sabah sabah eniştem de gayet güzel sinirlerimi bozmuştu. Kulübeme hazırlanmaya giderken 'Bu son, son defa kendini kanıtlamaya çalışacaksın' diye mırıldandım kendi kendime. Tekrar üstümü değiştirip tırmanma duvarına gittim. Eniştem beni bekliyordu.

Aetık şu dalga geçme olayını kesinlikle bitirmeliydim.Çünkü geçen sefer de böyle bir şey yaptığımda kendimi yer altında hades'in sarayında bulmuştum.Üstüne yanlış bir harita almıştım.Bu seferki de o kadar farklı değildi aynı şekilde dalga geçmiştim ve o da bir afrodit kızıydı.Şunlarla uğraşmayı kesmeliydim yoksa sonum ölüm olucaktı.Ama bu sefer bir tırmanma duvarıydı.Daha kötü değildi yer altından ne olucağı kesin değil ama ne olabilirki.Sonuçta hope gelmeden önce tabelada yazanları okumuştum ve hiç iç aşıcı şeyler değildi.Kesin olan şey bu yarışmayı kazanmak zorunda olduğumdu yoksa Hope'un dilinden asla kurtulamazdım.Sonra ise o gelmişti."İşte geldim hazırsan başlayabiliriz." dedi."Tabi her zaman." dedim.Ve ikimizde yerlerimize geçip tırmanmaya başladık.Acaba ne gibi zorluklar bekliyordu bunu merak etmiştim.