Bu demir ocağında geçirdiğim 4. saatin içine girmiştim. Çok yakında bir düelloya çıkacaktım ve '' Zırh Deşen''in buna tamamen hazır olmasını istiyordum. En ufak bir kusur kalmaması gerekiyordu. Bir yandan kılıcımın ucunu keskinleştiriyor diğer yandan babam ile yaptığım konuşmayı düşünüyordum. Tekrar görüşeceğiz ve kılıcın zırh deşen benim elimden geçecek demişti. Ne kadar kudretli bir kılıç olurdu kim bilir. '' Bir kılıcı kudretli yapan kılıcı döven kişi değil onu kullanandır evlat.''dedi oldukça tanıdık bir ses. Yaptığım işten başımı kaldırmadan '' Hoş geldin baba'' dedim. Romada yaptığınız işi bitirmeden başka bir işe başlayamazsınız. Bunu bilen babam bir kenarda beklemeye başladı. İşim bittiğinde yanıma geldi ve kılıcı baktı. '' Yeteneklisin evlat. Ama hala çok çalışman lazım ''dedi ve kılıcın sol yüzünü gösterdi. Elini havaya kaldırdı. Silahları işlediği o kutsal çekiç elinde belirdi. İnanılmaz kudretli bir silahtı bu. Kılıcı dövmeye başladı. Bu işi o kadar büyük bir ustalıkla yapıyordu ki hayran olmamak elde değildi. Her darbesinden sonra kılıcı kaldırıp bakıyor ve en ince detayına kadar inceliyordu. Çalışmayı devam ettirirken '' Son derece ağır bir kılıç. Sen bunu kaldırabiliyor musun?diye sordu. Teradüttle '' Çok rahat kullandığım söylenemez. Açıkçası 5 yada 6. darbeden sonra yoruluyorum.'' diye karşılık verdim. '' Neden bu silahı kullanıyorsun peki ?'' '' Onu bana Lupa verdi. Bu silahta ustalaşmamı istediği için bunu kullanıyorum. Her ne kadar ağır olsada benim olduğu için mutluyum.dedim. Özenle yaptığı işe devam ediyordu. Her darbesinde bana göre kılıç mükemmeliğe ulaşıyordu ama babam beğenmiyordu. '' Neden bu kadar kaslı olduğunu biliyor musun ?''diye sordu babam. '' Kesin bir cevabım yok. Ama ben senin romalı oğlunum. Senin yunanlı ve romalı halini gördüm. Romalı halinde çok daha sert bir Tanrısın. Kas anatominde şu ankinden çok farklıydı.'' dedim. Gülümsedi '' Kesinlikle doğru tahmin. Ama bir konuda benim bile bir fikrim yok. Benden çocuklarıma her türlü özelliğim geçiyordu. Ama ilk kez kas yapısı bana bu kadar benzeyen bir oğlum oldu. Ve inan bana artık işin çok daha zor. Bu kılıç ile işim bittiğinde eskisinde çok daha ağır ve keskin olacak. Fakat bir şartım var. Eğer kılıcı kaldıramazsan kılıcını elinden alırım evlat '' . dedi ve sinsice gülümsedi. '' Dediğin gibi olsun baba'' dedim. Kılıç ile işi bittiğinde bana döndü. Hazır mısın der gibi bakıyordu. Kendimden emin bir şekilde kafamı salladım. Tekrar kılıca döndü ve Yunanca bir şeyler fısıldamaya başladı. Ne yaptığını hemen anladım . Silahı kutsuyordu. Bunu daha önce de görmüştüm. Dehşete kapıldım. Ben 7 yaşındayken Roma'ya ilk geldiğimde kulübe lidermiz Federiconun kılıcına da böyle bir şey yapmıştı. Ama Federico babamın istediği koşulu sağlayamamıştı. Hem gücünden hemde klıcından olmuştu. Ellerini iki yana açtı. Söyledikleri daha anlaşılır olmaya başladı. Sözlerini bitirdğinde ay ışığı kılıcın üstüne vuruyordu. Kılıca daha dikkatli baktığımda şoka girdim. Kılıcın etrafında belli belirsiz mavi bir alan vardı. [color=grey]''Bu bu inanılmaz'' diyebildim. '' Ha unutmadan her kılıcın bir ruhu vardır evlat. Eğer bu kılıcın ruhu ile senin ki uyuşmuyorsa'' '' Neler olacağını biliyorum'' dedim. Sesim öylesine kendimden emin çıkmıştı ki ben bile inanamadım. Zırh Deşen demirin üstünde duruyordu. Elimi kılıcın kabzasını 5 cm üstünde tutmaya başladım. Bir çeşit meditasyon yapıyordum. Kılıcın kabzasına dokundum. Kudreti inanılmazdı. Kabzayı kavradım. Hayatımın en zor mücadelesini vericektim. Beynimi vücudumu ve kaslarımı bunu hazırlamya çalıştım. Derin derin nefes aldım. Kılıcı kaldırmayı denedim. Olmuyordu. Kılıç adeta yapışmıştı. Zorladım ama hiç bir faydası yoktu. Kıpırdamıyordu bile. Boncuk boncuk terlemeye başladım. Babama döndüm. Bu iş buraya kadar der gibi bir ifadesi vardı. Hayır! Yedi yaşında gördüğüm o gece geldi aklıma Federico. Sırf lejyonu yükseltmek için kendini feda etmişti. Babam bana doğru yürümeye başladı. Kılıcı kıpırdatmayı deniyordum ama boşunaydı. Kaldırmayı bırak kıpırdatamıyordum bile. Yoo Hayır böyle bitemez! diye bağırdım. Sakin olmalıydım. Son bir şansım daha vardı. Bağrınmayı kesip konsantre oldum. Diğer elimide kabzanın üstüne getirdim. Adrenalin! En sevdiğim hormon olmuştur her zaman. Vücudumda dolaştığını ve bana güç verdiğini hissedebiliyordum. Nefes alıp vermeye devam ettim. Sakinleşmiştim. Üçden geriye saymaya başladım. Üç iki bir. Bütün kuvvetimi kılıca yükledim. Evet evet oluyordu. Kılıç yerden bir kaç cm yükselmişti. İnanılmaz zorlanıyordum. Kaslarım patlamak üzereydi. Suratım buharlı trenlerin kazanı gibi kıpkırmızı olmuştu. '' Hayırr!!!!'' diye bağırarak bütün gücümle kılıcı kaldırdım. Zırh Deşen elimde duruyordu. Nefes nefeseydim. Babama baktım. Beni alkışlıyordu. ''Başardın evlat.'' dedi. İnanmıyordum. Bir melezin kullanabileceği en kudretli silahlardan biri elimde duruyordu. Ama hala çok ağırdı. Sağa sola kıpırdatamıyordum. Babam yanıma geldi ve bir kutsama işareti yaptı. YEnilendiğmi ve güçlendiğimi hissettim. '' Kılıcını savur'' dedi . Kılıcı dövdüğüm taşa hücum ettim. Paramparçaydı. Artık kılıç ağır gelmiyordu. '' Ona çok dikkat et evlat. Her ne kadar seni kutsamış olsamda fazla hamle yaparsan kılıç tekrar ağırlaşmaya başlar. Saldırmak için en uygun anı bekle '' dedi ve ortadan kayboldu. Karanlığın içinde Zırh Deşen'in mavi ışığını görebiliyordum. Tekrar kolye olmasını diledim. Boynumda asıla duran bir kolyeye döndü.
Konu: Babam bana kılıç yapıyor 
Perş. Mayıs 12, 2011 8:05 am