Hephaistos

Long Island kıyısı, mükemmel bir yer. Eğer, iyi bir savaştan çıkmışsanız, savaşta hiçbir şey yapamamışsanız, oturup düşünmek için güzel bir yer. Yıldızlarım beni yine yarı yolda bırakmışlardı. Aslında onlar benim en iyi silahlarımdı. Kılıçla pek bir iş beceremezdim, o konuda aman aman iyi olduğum söylenemezdi. Ama elimdekiler yıldızsa, karşımdaki benden korkmalıydı. Yıldızlarım oldukça keskindir, öldürücüdür. Tecrübeli birinin elinde, en tehlikeli silahlardan biridir. Bilek hizamda bulunan sistem sayesinde, onları elime hızlıca alıp atabiliyorum. Sorunum şu ki, yıldızlarım çok çabuk bitiyor. Yanıma sadece 12 tane alabiliyorum. Olan bütün yedeklerimi çantama atıyorum atmasına ama canavarlarla savaşırken “Bir dakika, çantamdan yıldızlarımı almam gerekiyor da” diyemiyorsunuz! Buna iyi bir çözüm bulmalıydım. Günbatımını seyrederken oturmuş kara kara bunu düşünüyordum. Hephaistos aklıma geldi. Belki ondan yardım istersem bana bu konuda yardımcı olabilirdi. Ama ona nasıl ulaşacaktım? Sihirli Annem’deki gibi ellerimi birleştirip “Hephaistos, Hephaistos!” diye mi bağıracaktım? Dua etmeye başladım. “Tanrım, lütfen bana yardım…” “Manzara ne kadar güzel değil mi?” dedi yanımdaki siluet. Beyaz saçları, çirkin bir suratı ve ciddi bakışları vardı. İlk önce korktum. Sonra aklımı başıma toplamaya çalıştım. “Hephaistos?” diye sordum. "Tanıyamadın mı melez?" diye sordu. "Tanrım, ben şey..." "Beni çağırdın ben de geldim. Söyle bakalım, ne istiyorsun Afrodit Kızı?" "Tanrım, silah olarak yıldız kullanıyorum. Ve canavarlarla savaşırken..." "Sana 12 tane az geliyor öyle değil mi?" diye sordu. İlk önce şaşırmıştım, gizli bilekliğimin 12 tane yıldız aldığını nasıl biliyordu? Sonra yavaşça başımı salladım. "O zaman karşılıklı iş yapmaya ne dersin?" "Ne gibi?" diye sordum, kuşkulanmıştım. "Sen Nereus'dan emanetimi alacaksın, ben de sana bu konuda yardım edeceğim" O kadar güven vericiydi ki, sözü hakkında tereddüte düşmedim. "Zorlanacağım yer neresi olacak?" diye sordum. Tek kaşını kaldırıp bana baktı. "Gidip almak yerine sevmediğin Afrodit çocuklarından birini yolladığına göre, işin içinde bir bit yeniği var değil mi?" diye sordum. Güldü ve "Aferin, ama benden çok fazla bilgi istiyorsun. Şimdi, gidecek misin, gitmeyecek misin?" diye sordu. "Giderim, ne yapmam gerekiyor?" diye sordum. "Nereus'a Hephaistos'un emanetini almaya geldim demen yeterli. Tek başına gidemeyecek kadar korkaksan, yanına birilerini alabilirsin. Emaneti bana getir, ben de sana tamirhanemde sorununu çözecek bir şeyler bulayım" "Peki" dedim. Hala bu görev için neden beni seçtiğini anlamış değildim. Üstelik Nereus ile ilgili hiçbir şey bilmiyordum. Başıma gelecekleri de. "Tamirhanemde bekliyor olacağım, Afrodit Kızı" dedi ve ortalıktan kayboldu.