Gece Kampa Dönerken

Noel için New York’taydık. İlk önce yetimhaneye uğramış, Müdiremize verdiğimiz sözü yerine getirmiştik. Daha sonra akşama doğru Bar’ların evine geçip Noel’e birlikte girmiştik. Eğlenceliydi, Bar da annesini gördüğü için mutluydu. “Keşke gece gece dönmeseydik Bar” dedim. “Haklıydın, sabah kalkar kalmaz yola koyulmamız gerekiyordu” Kampa yaklaşmıştık ama gecenin karanlığında ve soğuğunda yürümek, bitmek bilmez gibi geliyordu. Üstelik her yer karla kaplıydı, bu da yürümemizi engelliyordu. “Bir dahakine dinlersin beni artık” dedi. Kafamı salladım. “Üşüyor musun?” diye sordu. “Hayır” dedim ama dişlerimin takırdaması yalanımı ortaya çıkarıyordu. “Al şunu” dedi ve üstündekini çıkarmaya başladı. Zaten benim yüzümden gece yola çıkıp yürümek zorunda kalmıştık, bir de benim yüzünden üşümesini istemiyordum. “Hayır dedim sana!” dedim sertçe. Büyükonuş kullanmamıştım. “Ben de sana al şunu dedim” dedi ve paltosunu üstüme attı. Kızgınlıkla yüzüne baktım. “Ne? İyiyim ben” dedi. “İyi ama birazdan sana geri vereceğim ve sen de itiraz etmeyeceksin” “Peki” dedi. Büyükonuşu seviyordum. Bir anda kolumu tuttu ve beni durdurdu. Etrafı dinlemesinden bir şey duyduğunu anlamıştım. Ses çıkarmadan bekledim. Sonra o berbat canavar kokusu geldi burnuma. Elime hemen yıldızlarımı aldım. Cebimdeki pusulamı yokladım ve beklemeye başladım. İlk önce birkaç ayak sesi duyduk ve sonra ağaçların arasından çıkan 3 tane harpyayı. Gece vakti soğukta hiç canavar öldüresi gelmiyordu insanın. Bar hemen kılıcını çekti.

Noel için Hope’la beraber gittiğimiz New York’tan dönerken yolda dalın kırılışını duyduğum gibi Hope’u kolundan tutup durdurdum. Ağaçların içinden üç tane harpya çıkınca içimden otomatik olarak söylediğim bir küfürle beraber kılıcımı çektim. Hope da küpesine dokununca kılıç, pusulasının bir düğmesine basınca kalkana dönüştü. “Kalkanını ödünç alabilir miyim?” diye sordum Ho’ya. Bana doğru fırlattı. “Düzgün kullan” dedi gülerek. “Şov zamanı” diye bağırıp ilk harpyaya bir kılıç darbesi gönderdim ama kurtuldu. İkinci harpyanın pençesini kalkanla engelleyip, kanadına bir deneme yaptım. İki tane tüy kanadından ayrıldı. Hope bir harpyayla uğraşırken ben iki tanesiyle uğraşmak zorundaydım. Harpya pençe attığında eğildim ve kendi etrafımda dönerek önce kalkanla kafasına vurdum sonra diğer elimle kafasını uçurdum. Şaşıran harpya kendine gelip saldırmaya başladı. Kafama gönderdiği pençeden kaçamadım. Aldığım darbe yüzünden sendeledim. Canavar tam bana saldıracakken bir yıldız darbesiyle gerilemek zorunda kaldı. Ho da harpyayı öldürmüş bana yardıma gelmişti. Ho’ya saldıran harpyayı engellemek için ikisinin arasına kalkanı fırlattım. Harpya sinirlenmiş olmalı ki bana doğru koşarak pençe atmaya başladı. Her attığı pençeden kaçıp sonunda karnına tekme attım. İki büklüm olunca da kılıcımı aparkat vurur gibi kafasına geçirdim. Ho kalkanını almış yanıma geliyordu. “Al artık şunu. Çok üşüdün” deyip paltomu üstüme attı. Ben bir tebrik bekliyordum açıkçası. Ama söz konusu kişi Hope olduğundan şaşırmadım denebilir.

Karşımdaki harpya çok iyiydi, karşı koyamıyordum. Üstelik diğer iki tanesiyle Bar başa çıkmak zorunda kalmıştı. Bu yüzden sürekli göz ucuyla iyi gidiyor mu diye bakıyordum. Daha sonra düştüğünü gördüm. Kılıcımı son kez savurdum ve hemen bir yıldız fırlattım. İkinci harpya bana saldırmaya başlayacakken Bar kalkanımı fırlattı. Harpya bu sefer sinirlenip ona doğru gitti. Ben de üçüncü harpyaya yıldızlarımı fırlattım. Hemen toz oldu. Bar’ın durumuna baktım ama yardıma ihtiyacı yoktu. Kalkanımı aldım ve yanına gittim. “Al artık şunu, çok üşüdün” dedim ve paltosunu üzerine attım. Yaptığı gerçekten etkileyiciydi ama bunu söyleyecek değildim elbette. Kalkmasına yardım ettim ve soğukta ilerlemeye devam ettik.

RP bitmiştir.