Süprizlerin Bozulmasından Nefret Ediyorum!

Konu: Süprizlerin Bozulmasından Nefret Ediyorum! Paz Mayıs 01, 2011 12:57 am

Sabah alarmın sesiyle uyandı. Kalknmakta ne kadar zorlansada Fenix'i bekletmek istemediği için kalktı. Elini yüzünü yıkayıp kardeşlerine baktı. Hepsi mışıl ışıl melekler gibi uyuyorlardı. Bir iki lokma bir şeyler atıştırdıktan sonra odasına gitti. Üstüne kırmızı şık bir bluz altına ise kotunu giydi. Koyu makyajını yapıp, saçını düzelştirdi. Uyumlu olsun diye birde kırmızı ojelerini sürdü. Kırmızı babetlerini de giyip çantasını elie aldı. Çantasını içine makyaj malzemelerini, ojelerini, kremlerini, parfümlerini.... attı. Mağlum bunlarsız daha hiçbir yereçıkmamaış çıkamazdıda. Her şeyini hazırlayınca aynada son kez kendine baktı. Son rütüşlarınıda tamamlayınca mutfaüğa kardeşleri merka etmesin diye bir not bıraktı: " Ben Fenix'le gezmeye gidiyorum. Beni merak etmeyin. Sizi seven kardeşiniz Claire. " Evet bugün Fenix'le buluşup gezeceklerdi. Fenix'le vakit geçirmeyi seviyordu. O yüzden " Fenix yarın bir şeyler yapalım mı? " dediğinde teklifi " Olabilir. " diyerek kabul etmişti.

Tam kulübeden çıkarken kapı çalındı. Kardeşleri uyanmasın diye hızlıca kapıya gitti ve açtı. Gelen Fenix'ti. Tam zamnında gelmişti. Yada bu sefer o tam zamnında hazırlanmıştı. Çünkü ilk defa bir erkeği bekletmemiş olacaktı. " Oooo Çok gzüel olmuşsun. Hzırsan çıkalım? " dedi Fenix. Gülümseyerk " Teşekkürler. Hazırım çıkabiliriz. " dedi. Birlikte kulübeden çıktılar. " Eee şimdi nereye götürüyorsun beni bakalım? " dedi meraklı bir şekilde. Bugünün güzel olmasını istiyordu. Fakat başına geleceklerden habersizdi.

" Önce kampın girişindeki Thalia ağcına gidiyoruz. SOnra ordan çıkıp pegasuslarımızı alıp seni kamp dışında bir yere götüreceğim. " dedi. Nereye götüreceğini oldukça merak ediyordu. " Nereye? " diye sordu merakına yenik düşerek. Fenix ise bu soruya " Süpriz. " diye yanıt verdi. Süprizleri severdi. Yüzünde kendiliğinden bir gülücük oluştu. Thalia ağcına giderlerken konuşuyorlardı, dedikodu yapıyorlardı. Zaten bir Afrodit kızı varsa orda mutlaka dedikodu olurdu...

Alarm sesi... Bu sesi hiç sevmiyordu fakat randevusuna geç kalmamak için buna katlanmak zorundaydı. Randevusu da çok önemli biriyleydi hani. Onu bekletmek istemezdi. Fakat buluşacağı kişi bir kız olduğundan bekletebilirdi. Üstelik bu kız bir Afrodit kızıydı. Onun yanında duracaksa çok iyi görünmeliydi. Bu yüzden biraz erken kalkmıştı. Saçı başı dağılmıştı. Hemen duşa doğru yöneldi. Hemen duş aldıktan sona kıyafet seçmek için dolabının başına geçti. Hava sıcak ve güneşli olduğu için kısa kollu gömleklere uzandı eli. Geriye rengi kalmıştı. En sevdiği renk olan turkuazı seçti. Altına da kot alarak hemen üstünü değiştirdi. Son bir kez aynada kendine baktı ve tamam olduğunu anladıktan sonra kulübesinden çıktı.
Hava tam istediği gibiydi. Clay için bir sürprizi vardı. Hızlı adımlarla Afrodit kulübesine ilerledi. Kulübenin önüne geldiğinde nazikçe kapıyı çaldı. Çünkü daha saat erkendi. Kapıyı açan Clay'di. Çok güzel olmuştu. Gözlerine inanamadı bir an. Ağzından çıkanlar ise "Oooo Çok güzel olmuşsun. Hazırsan çıkalım?" oldu. "Teşekkürler. Hazırım çıkabiliriz." ve yola koyuldular. Clay koluna girmişti usulca. Bu şekilde yürüyorlardı. "Eee şimdi nereye götürüyorsun beni bakalım?" diye sordu Clay. "Önce kampın girişindeki Thalia ağcına gidiyoruz. Sonra ordan çıkıp pegasuslarımızı alıp seni kamp dışında bir yere götüreceğim." Clay onu nereye götüreceğini çok merak ediyordu. "Nereye?" diye sordu. "Sürpriz." ve yola devam ettiler. Yolda onları görenler biraz şaşırsa da bir şey olmadığını anladıktan sonra işlerine devam ediyorlardı. İkisi iyi anlaşıyordu. Espriler yapıyor, Clay bunlara gülüyordu. Böylece yolu yarılamışlardı. Clay ve o gayet mutlu bir şekilde yürümeye devam ediyorlardı. Muhabbet ederken yolun nasıl bittiğini anlamamışlardı ama ağacın yanına gelmişlerdi. Hava güzeldi, kuşların sesi, ağaçların kokusu muhteşemdi. Her şey şimdilik iyiydi. Şimdilik...

Fenix'le bir taşın üstünde oturmuş sohbet ediyorlardı. Bu tatalı sohbet onun çığlıklarıyla biranda bozuldu: " Hayır olamaz hayorrrrr. " Fenix " Ne oldu? " diye sırduğunda arkasına bakmasını işaret etti. Fenix'te arkasına bajkınca her şeyi anladı. Birn sürü ama bir sürü 2.50 metre boyunda, kırmızı gözlü Laistrygonialar geliyordu. Hemde son sürat hızla. İyicene panik olmuştu. " Ne yapacağız biz şimdi? Kaçalım. Olmaz çok kolay yakalarlar. Kılıçlarımızda yanımızda değil. Lanet gitsin ya napcaz şimdi? " diye bağırıyordu. Eli ayağına dolaşömıştı. Yanında ki Fenix'te o olduğu için çaktırmamaya çalışıyordu. " Ben hallederim şimdi. " dedi. Hemen hazır cevap olarak " Nasıl? " diye sordu.

Fenix onun sorusunu yanıotlamadan ayağı kalkytı. Ellerini havaya kaldırdı. Ne yapıyordu hiç anlayamamıştı. Elleriyle güneşi avuçlarının içne aldı. Claire şok olmuş bir biçimde onu izliyordu. Fenix devam etti. Güneş ışınlarını avucunun içnde topladı. Sonra gözünü kapatarak bir şeyler söyledi. Avucu sapsarı bir ışıktan dolayı birkaç saniye gözükmedi. Sarı ışık bitince havadan birden iki tane kılıç düştü. Claire şaşkınlıkla kılıçlardan pembe olanını aldı. " Nasuıl yaptın bunu? " diye sordu. Ona kalırsa asıl yaptığını Fenix'de bilmiyordu. Fenix cevaplamadı. Laistrygonialar son hızla gelmeye devam ediyorlardı. Onları savaşaarak yenemeyeceklerini her ikiside biliyordu. Clay konuşmaya başladı: " Fenix mağdem kılıç yarattın. Barikat gibi bir şeyde yaratabilirsin. Haydi çabuk tut elini yoksa evlenemeden Tarturusu boylayacağım. " Fenix ellerini tekrar havaya kaldırdı. Bakalım bu seferde başarılı olabilecekmiydi?

Clay ile günüm çok güzel geçiyordu. Sanki uzun zamandır arkadaş gibiydik halbuki Kamp'a geleli daha çok olmamıştı. Kahkahalar atarken birden Clay'ın sesi ortamın neşesini bozdu "Hayır olamaz hayırrrrr." Çok şaşırmıştım. Neler oluyordu ki? "Ne oldu?" diye sordum. Clay eliyle arkamı gösterdi. Hemen arkamı döndüm. Döndüğümde bize doğru gelen 10 tane falan kocaman Laistrygonia geliyordu. Ne yapacağımı bilemedim. Hem çok şaşırmış hem de çok korkmuştum. Birden babamın sesini duyar gibi oldum. "İçinde güç var Fenix. Bunu başarabilirsin." diyordu. Ne dediğini anlamasam da güneşe baktım. Gözlerimi kapadım ve babama dua ettim. Bunları yaparken ellerimi iki yana açmıştım. Clay "Ne yapacağız biz şimdi? Kaçalım. Olmaz çok kolay yakalarlar. Kılıçlarımızda yanımızda değil. Lanet gitsin ya napcaz şimdi?" diye sordu. Ben sakindim. Neden sakindim bilmiyordum ama sanki içime güç doluyordu. "Ben hallederim." dedim. Kendime güvenim gelmişti. Nasıl halledecektim ki? Ne yapacaktım? Ne yapmalıydım? Kılıçlarımızın olmadığını fark ettim. Güneşi avuçlar gibi ellerimi şekle soktum ve kılıç düşündüm. Ellerim ısınıyordu. Acı çekmiyordum. Sadece gücüm, gücüm artıyordu. Kılıç oluştuğunu düşündüm. Konsantre oldum ve o an olması en zor olan şey oldu! İki tane kılıç ortaya çıktı. Bunu nasıl yaptığımı bilmiyordum. Hemen kılıca değdim. Sıcak değildi. Benim kılıcıma benziyordu ama üstünde ismim yazmıyordu. Clay çok şaşkındı. Kılıcı eline bile alamadı. Şaşkınlığı geçince "Hey nasıl yaptın bunu?" dedi. Bilmiyordum ki. Sessiz kaldım. Hala yaratıklar geliyordu. Onları bu iki kılıçla mı yenecektik? "Fenix madem kılıç yarattın. Barikat gibi bir şeyde yaratabilirsin. Haydi çabuk tut elini yoksa evlenemeden Tarturusu boylayacağım."
Ellerimi tekrar havaya kaldırdım ve "Baba lütfen bana yardım et.” dedim içimden. Gözlerimi kapattım. Önümüzde bir duvar oluştuğunu düşündüm. Umarım babam benim yanımda olur diye düşünürken tekrar güçle dolduğumu hissettim. Gözlerimi açtığımda ellerime güneş ışınlarının dolduğunu gördüm. Bir süre sonra güneş ışınları karşımda nesne halini almaya başladı. Çok geçmeden, çok da büyük olmasa bir duvar oluştu. Bu gücün nereden geldiğini bilmiyordum ama çok işe yarayacağı belliydi. Bu Clay ile bir plan oluşturmamız için yeterdi. Ben sağdan o da soldan gidecek ve hepsinin kökünü kurutacaktık. Gelmelerini beklemek için duvarın arkasında saklandık. Ayak sesleri ve sesleri git gide artıyordu. Korkuyorduk. Çok fazlalardı. Şansımız olmayabilirdi. Yutkundum ve bir savaş narası attım. Kulağımın yanından çok hızlı bir şey geçti. Arkama döndüğümde beş kardeşim oklarını atmıştı. Önüme döndüğümde ise yaratıklardan eser yoktu. Yeni güç kazanmıştım. Bu çok işe yarayacaktı. “Hey burada bir duvar var mıydı?” diye sordu bir kardeşim. “Kim bilir.” dedim gülerek ve kulübeme dinlenmek için gittim.

RP Bitmiştir~

» Kehanetlerden nefret ediyorum!!!
» Yılanlardan gerçekten nefret ediyorum.
» Nefret ettikleriniz !
» Geçmişten gelen nefret.
» İlk ''Gün''lerden nefret ederim..