Kehanetlerden nefret ediyorum!!!

"Yani maceraya çıkmayı çok mu seversin?" dedi David şaşırmış bir sesle Melez Kafe'de oturup kahvelerimizi yudumlarken. Var ya birazdan bu çocuğun kafasını klozete sokmak için can atıyordum. Belki beyni biraz yerine gelirdi böylece. Çocuk beş kere aynı soruyu sormuştu. Kesinlikle yakışıklılığıyla zekası ters orantılıydı. Bir insan aynı şeyi beş kere sormazdı ki canım!

En sonunda dayanamadım. "David, bak, aynı soruyu binlerce kez sormaktan vazgeçmezsen beynin temizlensin diye kafanı klozete sokacağım. Gerçi pek temiz bir temizlik olmaz ama o koca kafanı su bardağının içine sığdıramam maalesef. Yüzüne su dökebilir aslında gerçi ama klozete sokmak daha eğlenceli. Ya da aynı soruyu binlerce kez sormaktan vazgeçersin ve başka şeylerden de konuşabiliriz."

Tehdidim beynini bir miktarını geri döndürmüş gibiydi. "Tamam tamam. Ben de severim. Şu son zamanlarda bir yere gidemedim pek, ona üzülüyorum. Keşke bir görev çıksa. Nedense görevler hep başkasına çıkıyor-"

"O zaman sen de göreve dahil olmayı bileceksin." dedim kurnazca. Gerçekten de göreve dahil olmayı denemek gerekiyordu. En son Katherine'lerle birlikte Kirke'nin adasına gitmiştik. Ve o üç gün önceydi.

"İyi de nasıl? Bana nadiren görev veriliyor." dedi David üzgün ve süzgün bir sesle. Gözlerimi devirdim. Bu çocukla işimiz vardı!

"Söylediklerim bir kulağından girip diğer kulağından çıkıyor mu? Bak, en son ne zaman göreve gitmiştin?" dedim ona.

"Bunun konuyla ne alakası-" derken "öhem öhöm," diye sahte bir öksürük David'in sesini kesti. Dönüp baktım. Peter yanı başımızda dikilmişti ve yüzünden sanki yüz km koşmuş gibi terler akıyordu. Sanırım bizi bulmak için çok uğraşmıştı.

Daha ben neler olduğunu anlatamadan Peter "Size söyleyeceklerim var," dedi. "Çok önemli."

David ve ben susmuş, merakla ne diyeceğini bekliyorduk.


Aslında daha fazla yazardım ama hastayım. Ölüyorum burada.

Çok heyecanlıydım. Yeni bir görev, yeni bir macera… San Francisco… Görevimiz bir telekine çetesini yok etmek. Bundan güzel bir görev olabilir miydi ki? Ben Ben ve Cornelia yalnız kalmak istiyorduk ama kehanette bir Hypnos, Ares ve de Amphitrite çocuğunun bizlime gelmesiyle ilgili sözler geçiyordu. Amphitrite çocuğu olarak Cornelia bana en iyi arkadaşlarından biri olan Elisha’nın bizimle geleceğini söyledi. Ben Hypnos çocuğu olarak David’i düşünüyordum. Ama David Hypnos çocuğu olarak bu işe girişecek en sonuncu kişiydi. Yine de o benim hem en iyi arkadaşım hem de kuzenimdi. Onun hiçbir göreve çıkamamasına üzülüyordum.Ama David şapşalın tekiydi. Yine de Şans Dave’in yanındaydı. Bu göreve David’de gelmeliydi. O da bu teklifimi hemen kabul ederdi zaten. Ares çocuğu olarak ise ben hiç istemememe rağmen Cornelia’nın iknalarıyla Nicole gelecekti. Nicole’dan nefret ederdim ama o David’in sevgilisi olduğu için onla tartışmazdım. Cornelia’da David’in sevgilisi olduğu için onun gelmesini istiyordu. Offf. Göreve biri dünya güzeli olmak üzere 3 kız ve de 1 şapşalla çıkacaktım. Bakalım David neler yapacaktı. Kılıç kullanmada çok iyi olmamasına rağmen büyü gücü muhteşemdi. Varlıkları konuşarak uyutuyordu. Acaba işimize yarar mıydı?
Cornelia Elisha’yı çağırmaya gitti. Ben de Nicole ve David’i bulacaktım. Onlar büyük ihtimalle Melez Cafe’dedirler diye düşündüm. Tahminlerim doğru çıktı. Nicole ve Dave oturmuş konuşmaya çalışıyorlardı. Dave’in uykusu geliyor gibiydi ama gözlerini Nicole’dan ayırmıyordu. Nicole ise sıkıntıdan patlıyor gibiydi. David’e laf yetiştiriyordu. İkisi de beni fark etmemişti. Tam David bir şey söyleyecekken:
“öhöm öhüm” diye yalandan öksürerek David’in lafını kestim. İkisi de bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Koştuğum için nefes nefese kalmıştım ve sesli nefes alıyordum. Ben sabırsızdım. Hiç bekletmeden onlara
"Size söyleyeceklerim var, çok önemli” dedim.
İkisi de bana dikkatle bakıyordu. Onlara:
“ Yine iyisiniz, göreve çıkıyoruz” dedim.
Dave gülerek “Gidip başkasını kandır Pet” dedi. Bana inanmamıştı. Olanları anlattıktan sonra ikisi de bana inanmışa benziyorlardı. David çok heyecanlanmıştı ve de mutlu olmuştu. David o kadar mutlu olmuştu ki kendi kendine bir şeyler sayıyordu.Bize
“ Hadi gidip telekineleri yok edelim.” dedi.
Nicole Dave’e “Kapa çeneni” dedi. Sonra bana dönerek “Göreve ne zaman çıkmayı planlıyoruz” diye sordu. Ona sessiz bir şekilde
“Yarın sabah saat 6’da Arena’da buluşalım dedim…….

Cornelia bana gelip kehanet görevinin olduğunu ve benimle beraber bir Poseidon, bir Hephaistos, bir Ares ve bir Hypnos çocuğunun olması gerektiğini anlattı. Bu konuda Lia'yı seviyordum, her görevde beni de çağırıyor, kendimi ispatlamama yardımcı oluyordu. Onunla beraber bizim kulübeden çıkıp melez kafeye doğru ilerlemeye başladığımızda yanımıza nefes nefese bir şekilde Sere geldi. Bana selam verip hızlıca Lia'ya dönerek "Acil seninle konuşmamız gerek, yapacaklarımız var. Lucy'de bizi bekliyor, hadi Lia gel benimle." dedi ve Lia'ya ne yapacağını anlamak için baktı. Lia bana dönerek "Üzgünüm Eliesha demek ki kehanetteki Poseidon çocuğu ben değilim. Sana kardeşlerimden uygun olanını yolluyacağım, sen şimdi melez kafeye git ve diğerlerini bul." diyerek Sere ile yanımdan uzaklaştılar. Bu olanlara inanamıyordum. Beni Çağıran Lia'ydı ama kehanette o yoktu. Sıkıntıyla iç çektim ama yine de görevden vaz geçmeyerek melez kafeye doğru ilerlemeye başladım. Kafede Nicole, David ve Peter vardı. Yanlarına gidene kadar beni görmemişlerdi. Masa da başlarına dikildığım sırada Nicole bana ve yanımda Lia'nın olmayışı dikkatini çekmiş gibi etrafa bakındı ve "Neler oluyor?" diye sordu. Şimdi bir de onlara olanları anlatmak ve gerekliydi. İç çektim ve "Lia'yı Sere çağırdı ve onunla gitti. işleri varmış, acil durummuş. Bana kehanetteki Poseidon çocuğunun kendisi olmadığını söyledi ve kardeşlerinden birini yollayacağını da haber verdi." dedim ve hepsine tek tek baktım. Şaşırmış görünüyorlar, sessizliklerini koruyorlardı. Sonunda aralarından biri bu gergin sessizliği bozarak konuşmaya başladı.

Rp out= (Rp ile ilgili kişilerden hiçbiri uzun süredir online olmadığı için ve de bazı kişiler yüzünden kurgu bozulduğu için Rp' yi bitiriyorum)
Rp İPTAL