12. Temizlik Denetlemesi

Gözlerimi birden açtım. Havanın hala karanlık olduğunu görünce rahatladım. Yarın hiç gelmese çok daha iyi olurdu. Bir de bir rüyanın ardından ona katlanmak çok zor olacaktı. Derin bir nefes alıp yorganımı üzerimden attım ve tüylü terliklerimi giydim. Bunlar her ne kadar Afrodit çocuklarına hitap eden terlikler olsa da ayaklarımı hafifçe gıdıklamalarını çok seviyordum. Sırf bu yüzden almıştım ve tabii odamın dışında giyemiyordum. Kardeşlerimin şakalarına maruz kalmaktansa ayaklarımı üşütürdüm daha iyi. Bir süre yatağımın üzerinde yaylandım. Hiç uykum yoktu. Kafamı bir şeylere vermeliydim, rüyamı tekrar düşünmek istemiyordum. Düşününce bile tüylerim ürperiyordu. Kalkıp odamın en sevdiğim köşesine, camımın önündeki çıkıntıya gittim. Oraya oturup bacaklarımı kendime çektim. Başımı soğuk duvara yasladım. Zeus kulübesinin her yeri gibi duvar da soğuktu. Her yer beyaz mermerden yapılmıştı, burası hiçbir zaman bir ev havasına sahip olmamıştı. Bu yüzden her ne kadar ıvır zıvırım varsa etrafa yaymıştım; duvarda bir sürü poster ve mantar pano, yerde de minik minik değişik halılar vardı. Her zaman etrafta kılıçlar, dergiler ve giysiler bulunurdu. Dergileri okuyamazdım tabii, benim disleksim vardı. Ama onların resimlerine bakmayı ve içindekileri tahmin etmeyi severdim. Elime yerden bir gençlik dergisi açıp içini karıştırdım. Bu tabii ki dikkatimi dağıtmaya yetmemişti. Melezlerin rüyalarının önemli olduğunu biliyordum ama şu anda kimseye söyleyemezdim ya. Kimbilir sabahın kaçıydı? Kherion'un bile uyuduğundan emindim. Gözlerimi göğe çevirdim. Bu gece tek bir bulut bile yoktu. Bazen acaba babam arada sırada bize bakıyor mu diye düşünürdüm. Hiç bizi merak ediyor mu diye. Kızgın veya üzgün olduğum her zaman, buraya oturup gökyüzüne bakardım. Belki de o zamanlar beni izliyordu, başka bir kardeşimin böyle bir alışkanlığı yoktu ne de olsa. Gökyüzünde bir şimşek çaktı. Gözlerimi kırpıştırdım. Böyle bir havada şimşek ha? O zaman anladım. Babam beni böyle onaylamıştı.Birisinin omzumu dürtmesiyle uyandım. ''Adyali? Adyali! Uyan!'' Homurdanarak gözlerimi açtım. ''Hı?'' diye klasik cevaplarımdan birini verdim ona. Marcus ellerini kavuşturup 'dediğimi yapsan iyi olur' bakışıyla bana baktı. ''Bugün temizlik var unuttun mu?'' dedi kardeşim. Gözlerimi kıstım. Tabii ki unutmamıştım ama bugün kalkıp temizlikle uğraşmaktansa bütün gün pegasus ahırını temizleyebilirdim. En azından orada yanlız olurdum ve kafamı dinleyebilirdim. ''Unutmadım tabii. Birazdan geliyorum.'' diye mırıldandım. Marcus ciddi bir adımla diğer kardeşlerimin uykusunu zehir etmeye gitti. Bu kulübe liderliği işini çok fazla önemsiyordu. Öyle ki, bir an onun büyük kardeş benim küçük kardeş olduğumu sanıyordum. Kafamı iyice kaldırıp etrafa bakındım. Pencerenin kenarında uyuyakalmıştım! Boynum ve bacaklarım da çok fena tutulmuştu. Bunlar benim en kötü gün planımı harika bir şekilde tamamlayacaktı. Aklıma gelen yunanca bütün küfürleri sıralayıp zorlukla ayağı kalktım.

Sabahın aydınlığına gözlerimi açtığım zamanlarda genellikle içime bir mutluluk dolardı. Karanlık geceyi kovalayan sabah güneşini severdim. Tabii bu pozitif düşüncelere sahip olabilmek için, uykumu aldıktan sonra miskin bir şekilde, öğleden sonra yataktan kalkmam gerekirdi. Marc tarafından sabahın köründe, kafamı sert zemine vurarak uyandırılmak pek de top 10 listemde yer alacak cinsten bir yeni güne uyanış senaryosu değildi. Marcus "Drake! Kalk artık!" diye gürledikten sonra yorganımı üstümden çekmeye çalışmıştı, ben de yorganı bırakmamak için ona sımsıkı tutununca, hep birlikte yeri boylamıştık. Eh, beyin kanaması geçirme potansiyeline sahip olmuştum ama en azından kardeşim amacına ulaşmıştı; Uykum açılmıştı. Sinirle ayağa kalkıp öfke saçan bakışlarımı onunkilerle birleştirdim ve dişlerimi sıkarak "Geliyorum." dedim. Bu, Marcus'un yaşam alanımı terk etmesi için yeterli bir cevaptı. Kardeşim çıktıktan sonra gerindim ve pencereden dışarı baktım. Çoğu melez bu güzel günü kamp meydanında basket oynayarak veya birbirleriyle vakit geçirerek değerlendiriyordu. Ben ise bahtsız bir şekilde kulübe temizliğine katılmaya mahkum olmuştum. Üzerime eşofmanlarımı geçirdikten sonra Latince hiç de hoş olmayan birkaç kelimeyi dile getirdikten sonra yatağımı topladım. Banyoma gidip yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım, saçlarımı sekillendirdim, başımın arkasındaki zonklayan yerin kanayıp kanamadığına göz attım ve oyalanmayı sürdürmek için başka bir şey bulamayacağımı anladığımda sinirle odadan çıktım. Odamın kapısında karşılaştığım Marc bana üzüntüyle bakıp "Uzun uğraşlar sonucunda Adya'yı uyandırmayı başardım ama diğerleri hala ölü gibi uyuyor." dedi. "Bu işi bana bırak kardeş." diyerek Leo'nun odasına doğru ilerlemeye başladım. Güne sinirli bir şekilde başlamıştım ve bu sinirimi birilerinden çıkarmaya ihtiyacım vardı. Odasına gürültüyle girdikten sonra kim bilir kaçıncı rüyasında olan Leo'ya "Derhal o yataktan kalkıyorsun! Temizlik yapacağız!" diye gürledim. Sesim tahmin ettiğimden çok daha yüksek çıkmış olacak, Leo gerçekten de gözlerini araladı. Ona tehditkar bir bakış attıktan sonra odasından çıkıp kapısını şiddetle vurarak kapattım. Jenny'nin odasına gittiğimde onun kalkmış olduğunu fark ettim, gözleri şaşkınlıkla büyümüştü. Bana bakıp "Her şey yolunda mı Drake?" diye sordu. Kendimi gülümsemeye zorlayarak "Sayılır. Temizlik günü." cevabını verdim. Jenny'yi severdim. Ne Marcus kadar disiplinli, ne Leo kadar tembel, ne de Adya kadar kıymetbilmezdi. Sadece, kampta yüzünü çok nadiren gördüğümüz için onunla ilgili bildiğim tek şey adı, soyadı ve gittiği okuldu. Yine de yazın en iyi anlaşacağım kardeşlerimden biri olacağını düşünüyordum.

Sabah uyandığıma gözlerimi açmadan önce kendime birkaç saniye verdim. Gözlerimi açtığım anda ise söylediğim ilk kelime "Temizlik, on ikinci temizlik denetlemesi!" Hemen kalktım ve üstüme sıradan bir eşofman giydikten sonra herkesi uyandırmak için yataktan kalkıp gerindim. Diğer temizliği iki kişi yapmamıza rağmen dördüncü olmuştuk ki bu bence çok iyi bir başarıydı. Şimdi ise kulübede Jenn dahil 5 kişiydik ve iyi bir temizlik çıkarabileceğimizi düşünüyordum. Islık çala çala ilerlemeye başladım. İlk önce Drake'in odasına uğrayacaktım. Görev paylaşımını düşünmesem de Leo'yu kulübe içinde bir göreve yerleştirecektim. Çünkü onun ne kadar tembel olduğunu ve kaçmak için her şeyi yapabileceğini adım gibi biliyordum. Drake'in kapısını çalmadan odasına dalıverdim. Yaptığım pek kibarca değildi fakat eğer kapısını çalarsam yıllarca cevap alamayacağımı biliyordum. İçeri girdikten sonra Drake'i tahmin ettiğim gibi uyurken bulmuştum. Drake'e kalkmasını söyledikten sonra tahmin ettiğim gibi cevap gelmemişti. "Eh, yapacak bir şeyim kalmadı." diye düşündükten sonra yorganı çekmeye başladım. Fakat uykusunu bırakmak istemeyen Drake yüzünden yorgan da dahil beraberce yeri boyladık. Drake'in kafasını vurduğunu görmüştüm fakat yine de bozuntuya vermedim. Sinir dolu bakışlarla beni süzen Drake'e bir kere daha baktıktan sonra odasından çıktım. Onun temizlikten kaçacağını düşünmüyordum ama kontrol etmekte yine de fayda vardı. Bir sonraki durağım neresi olmalıydı ki? Adya'nın odası mı, Leo'nun odası mı, yoksa Jenn'in odası mı? Lanet olsun, gerçekten zor bir karardı. Jenn'in odasına gitmeyi hiç düşünmemiştim. Drake ile yakın olduklarını biliyordum ve bu işi ona bırakmaya karar verdim. Leo'nun muhtemelen neredeyse komaya girmiş bir biçimde uyuduğunu düşünüyordum. Geriye de tek seçenek olarak Adya kalıyordu. Hemen Adya'nın odasına doğru ilerlemeye başladım. Aslında ona çok güzel bir oyun oynayabilirdim fakat ona biraz insaflı davranabileceğimi düşündüm. Adya'nın kapısını da çalmadan odaya girdim ve Adya'yı uyandırdım. İşim kısa sürmüştü. Bu da demek oluyordu ki bugün itaatkar günündeydi ve bu benim için fazladan temizlik yaptırabilmek demekti. Sinsice gülümsedim Adya'nın odasından çıktım. Sırada iki kişi kalmıştı; Jenn ve Leo... Leo'nun odasına girmeyi hiç istemiyordum çünkü genelde en kirli oda onunki olurdu. Fakat Jenn'in odasına girmekten çekindiğim için bir robot misali Leo'nun odasına daldım. "Leo kalk! Leo, lütfen ağabey! Bugün temizlik var ve eğer bu temizliğe katılmaz da kaçmaya çalışırsan seni öldürürüm, anladın mı? Öldürürüm!" Bunu yüksek bir sesle söylemiştim fakat yine de Leo'nun kalkmaya pek niyeti yoktu. "Lanet olsun, yine iş başa düştü." dedim. Suratına birkaç tane yavaş tokat attıktan sonra hiçbir tepkiyle karşılaşamadım. Eğer Leo'yu tanımasaydım onun muhtemelen öldüğünü düşünürdüm ama işte, insanın uykucu bir ağabeyi olunca birçok şeyi tecrübe edebiliyor. Yavaş tokatlar yerini daha da sert olanlarına bırakıyordu ama yine de Leo'da hala bir tepki yoktu. Eh, ben de bir melez olarak bayağı bir fevri olduğum için yakın zamanda sinir katsayım arttı ve bütün gücümle Leo'nun kafasına tokat attım. Leo silkindi ve yerinden dahi kalkmadan anlamadığım bir dilde bir şeyler söyledi. Muhtemelen söylediği şeyler hiçbir dilde bir anlam ifade etmiyordu. En son pes ettim ve bu işi Drake'in halletmesinin daha kolay olacağını düşündüm. "Lanet olsun! Şu çocuğu biri ya öldürsün ya da temizliği öğretsin!" Sesim kulübenin duvarlarında yankılanıyordu. Gidip Drake'e durumu bildirdim ve bu işi halletmesini söyledim. Drake de sıkılarak Leo'nun odasına doğru yürümeye başladı. Şimdi yapacak ne işim kalmıştı ki? Temizliğe başlamadan önce bir şeyler yemek istiyordum. Eh, aç ayı oynamaz demişler değil mi? Fakat bu yaptığımı kimsenin görmemesi lazımdı çünkü işimden kaytardığımı düşünebilirlerdi. Gerçi şuan tam da onu yapıyordum fakat bunu kardeşlerimin bilmesine gerek yoktu. Mutfağa gidip dolabı açtım ve iki tane sandviç alıp sessizce yemeye başladım. Bu sırada da etrafıma bakıyordum çünkü muhtemelen, Leo'nun odası hariç, kulübedeki en kirli yer burasıydı. Masanın üzerindeki neredeyse bir karış toza, dolabın arkasındaki kir tabakasına ve yerlerdeki pislik ve çeşitli yiyecek artıklarına baktım. Burayı temizlemek gerçekten çok ama çok zor olacaktı. Tabii etrafa saçılmış tabak, çatal gibi çeşitli bulaşıklar da cabasıydı. İki sandviçi de bitirdiğim zaman esaslı bir temizlik için hazırdım. Temizliğe başlamadan önce bir kere daha Leo'nun uyanıp uyanmadığını kontrol etmem gerekiyordu. Eğer yine uyuyorsa onun için çok kötü olabilecek planlar yapmaya başlayacaktım. Leo'nun odasına doğru giderken Drake'i gördüm. "Lanet olsun, Leo uyandı mı? Lütfen bana onun uyandığını söyle. Çünkü eğer uykusunda ölmediyse bu kadar çok uyuduğu için ben onu öldüreceğim." Leo'nun muhtemelen uyuduğunu tahmin ediyordum fakat Drake bana Leo'nun "odasında olmadığını" söyledi. Nasıl yani? Leo odasında yok muydu? Düşünmeye başladım. Ya Leo'nun başına bir şey gelmişti ya da kaçmıştı. Leo'nun kaçma ihtimalini düşündüğümde bunun "başına bir şey gelme" ihtimalinden çok daha fazla olduğunu düşündüm. Sinirli bir şekilde bağırmaya başladım. "Lanet olsun, Leo kaçmış. Onu bulun, ne olursa olsun onu bulun!" Drake de kafasını salladı ve arkasını dönüp uzaklaştı. Son konuşmadığım kişi Jenn'di. Onunla da konuşmam gerekiyordu. Odasına doğru gidip kapıyı çaldım. Jenn içeri girmem gerektiğini söyleyince yavaşça içeri girdim. "Ee selam Jenn. Bildiğin gibi bugün temizlik günü ve temizliğe katılıp katılmayacağını sormaya gelmiştim." Bunu kibar olmak için sormuştum çünkü temizliğe katılmak zorundaydı. Ama ona bunu açıkça söyleyemezdim. Jenn de gülümsedi ve bunu "Kabul ediyorum." manasında yaptığını umut ettim. "Şey, teşekkürler. Bu arada Leo kayıp ve muhtemelen temizlikten kaçtı. Eğer onu görürsen buraya getir ki işkence ettikten sonra iki kat temizlik yaptırabilelim." Jenn'in odasından çıktım ve yavaşça kapısını kapattım. Şimdi aklımda temizlikten bile öte bir şey vardı: "Leo'yu bulmak"...

(rp out: Kardeşlerim bu kısa post için üzgünüm, zamanım dar olduğu için aceleyle yazdım, diğer postumun çok daha fazla olacağına garanti veriyorum. Bu arada sizlerden de daha uzun postlar bekliyorum. Bir çok kulübe bizi geçti bile.)

Kardeşim Marcus beni uyandırıp gitmişti, kardeşlerimi uyandırıp hemen işe koyulmuştur diye düşünüyordum. Beni azarlamasın diye hemen temizliğe başlamayı kararlaştırmıştım. Bu özel bir gündü aslında. Benim Zeus kulübesindeki ilk denetlememdi. Odamı yeni düzenlemiştim zaten. Buraya alışmak benim için güçtü. Kulübeye geleli birkaç hafta olmuşken bir de odamı temizlemek? Yapmak istediğim 10 şeyde yer almazdı o kesinlikle. Tembel tembel yatağıma oturdum ve bir süre etrafa bakındım. Nereden başlasaydım ki? Her yer çok dağınıktı. Mutlaka buraları toplamam lazımdı. Ama yerleri silmek ve toz almak gibi işler de oldukça acildi. Kapının arkasında çamurlu botlarım duruyordu. Normalde odamda pek takılmadığım için de kitaplığım ve çalışma masam resmen bir toz tabakasıyla kaplanmıştı. Bu temizlik işinden kaçmak için her şeyi yapardım. Tam o sırada Marcus'un öfkeli sesini duydum. Ne dediği anlaşılmıyordu bile ama bağırışı bütün kulübeyi inletmişti. Bu temizlik düşüncesinden başka şeylere odaklanmanın iyi olacağını düşünen ben, hızla kalktım ve Marcus'u bulmaya çalıştım. Hızla giderken koridorda çarpıştık. Kafamı çok sert vurmuştum. Geri çekilip başımı ovaladım. ''Tanrılar aşkına kardeş, biraz yavaş ol. Neler oluyor?'' Marcus derin nefesler alıp soluklanmaya çalıştı. ''Leo kaçmış.'' Bu iki kelime ilk başta bana hiçbir anlam ifade etmedi. Kafamı yana yatırıp ona baktım. ''Leo temizlikten kaçmış.'' Ağzım açık ona baktım. Şu anda bir şapşal gibi göründüğümün farkındaydım ama Leo'nun böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi. ''Akıllıymış. Keşke ben de deneseydim.'' Marc homurdandı. Bu homurdanmanın 'Şu çocuk nereye kayboldu' anlamına geldiğini çözmüştüm. En küçük kardeşimiz olan Marcus, buna rağmen kulübe lideriydi ve bu görevine çok bağlıydı. Kesinlikle disiplin delisiydi ve istediği bir şey olmayınca veya yaptığı bir iş ters giderse çok sinirleniyordu. Babasının özellikleri ona tamamen geçmişti. Ama biz diğer kardeşler, ondan çok daha esnektik. İçimdeki hayali Morpheus kızlığından geriye kalanları oldukça iyi sergilerdim ben. Bütün gün aylaklık yapmak ve uyumak favori aktivitelerimdendi hala. Keşke bir Zeus kızının böyle bir imkanı olsaydı, diye düşündüm. Her an gözlerimi üstüme çunlanabilecek canavarlara karşı açık tutmam gerekiyordu. ''Tamam tamam, sen temizliğe başla. Ben de şu çocuğu bulayım.'' diye homurdandı kardeşim. Ona karşı çıkmakla zaman kaybetmek istemiyordum ama tam gidecekken aklıma bir fikir geldi. Belki bu temizlikten kaytarmam mümkün olmayacaktı ama en azından erteleyebilirdim. ''Ben de aramada sana yardım edebilir miyim? Hem onu daha çabuk buluruz.'' Marcus'un kafası öyle meşguldü ki, ne dediğimi kavradığından bile emin değildim. ''Belki Drake de yardım eder ha?'' dedim umutla. Drake'in bana bir borcu olurdu.

Değerlendirmede.