Uyandığımda çok mutluydum. Bugün, dövüş sanatlarında ilk dersimi alacaktım! İtiraf etmem gerekirse, küçüklüğümden beri yakın dövüş sanatlarını öğrenmek için yanıp tutuşurdum. Ne yazık ki, yetimhanede böyle bir şeye izin verilmiyordu. Artık yetimhanemde değildim ve bu dersi almak da özgürdüm! İçim içime sığmıyordu. Yataktan fırladım ve hızlıca hazırlandım. Liderimden beni dersliğe götürmesini rica ettim, kırmadı beni. Dersliğin kapısının önünde durdum. Kapıyı tıklattım, ses gelmeyince hafifçe araladım ve içeri baktım. "Kimse var mıı?" diye seslendim. Heyecanım git gide artıyordu...