Sessiz ve Sakin..

Nicole ile Kano Gölü'nün önündeki iskelede oturmuş sohbet ediyorduk. Mevzu aileden açılınca irkildim.
Benim hikayemi zaten biliyorsun.Babam Annemle Muğla'daki Hekate Tapınağı'na yeni yazacağı kitap için araştırma yapmaya gitmiş.Orada tanışmışlar.Sonra ben ve Nemia doğduğunda Annem ölümsüz olduğu için ayrılmak zorunda kalmış. Babam Nemia'yı yanına almış. Ama Annem beni almamasını söylemiş. 1 yıl sokakta orada burada geçirdikten sonra babam bir avukat kılınığında beni alıp amerikaya getirmiş.Sonrasını biliyorsun işte.Peki ya senin hikayen ne?
Ve bana aile hikayesini anlatmaya başladı..

Off. Aile mevzusunu hiç bana sormayın! Konuşacak başka bir şey yok muydu yani?!

"Hiç anlatmak istemiyorum ama anlatayım bari. Babam ölümsüz olduğu için ben doğunca annemi bırakmak zorunda kalmış. Onu bıraktığına sevinmiş bile denebilir. En azından ben sevinirdim. Annem o kadar kötü bir kadındı ki... Ares'in onu terketmesinden beni sorumlu tuttuğu için bana çok kötü davranıyordu. En sonunda -yani bu yıl- artık canıma yetti ve evden kaçtım. Tabi kaçtığım o gece Melez Kampı'na gelmiştim. Keşke benim de kardeşim olsaydı." Gerçekten de kardeşim olmasını çok isterdim. Ama tabii ki benden küçük olacaktı böylece ben de ona ablalık taslayabilecektim. Napıyım abi, bilgiçlik taslamayı seviyorum.

Güzel soruydu doğrusu. Sırıttım. "Bir süre sonra insan alışıyor zaten. Bu iş için gerekli olan tek şey maceracı bir ruh ve biraz beyn. Ama iş beyinde bitiyor."

Gerçekten de öyleydi. Canavarlarla karşılaştığında beynini kullanmazsan nasıl hayatta kalırdın. Ben yanımda hep bir kibti ya da çakmak bulundururdum. Bir de yanıcı madde oldu mu... İşte sana canavarlardan kaçma fırsatı. Bir yangın yaratırdım ve o sırada ben de camdan atlardım. Camlardan atlamak hiç korkunç değildir(!). Bir süre sonra alışıyordu insan. Canavarlar da o sırada ya buharlaşıyordu ya da kaçıyordu. Neticede canavarlar bir anda beni unutup yangından kurtulma derdine düşüyorlardı. Bu arada ben de okuldan atılıyordum tabii.

"Peki ya sen canavarlardan nasıl kurtuldun?" diye sordum. Gerçi ben nasıl kurtulduğunu nlımaya başlamıtım sanırım. Muhtemelen birkaç hokus pokus yapmıştı. Onda canavarlardan kurtulmaya yetecek kadar beyin olmadığı kanaatindeydim(alınma) ama bu bir önyargı olabilirdi. Sonuçta çocuğu daha tanımıyordum.

1 yıl yanlız sokaklarda yaşayınca canavarları öldürmeyide öğreniyorsun, yemek yapmayı da!

Sesim biraz sert çıkmış olabilirdi. Ne küstahça bir soruydu bu canım!..