Karanlık Macera

Kardeşim Teo’yla salonda oturup kitap okuyorduk. Bu kitaplar Yunan mitolojisiyle ilgiliydi. Burada çok ilginç şeyler vardı. Daha önce hiç bilmediğim şeyler öğreniyordum. Kendi kitabımın sayfalarını karıştırırken Teo "Tiff sen hiç Cerberus’u gördün mü?" diye sordu. Bu soru benim komiğime gitmişti çünkü daha önce yaşadığım macerayı hatırlamıştım. Bir süre güldükten sonra "Evet." diye yanıt verdim. Teo hiç onu görmemiş olmalıydı ve anlaşılan merak ediyordu. Kitaba bir süre daha baktıktan sonra "Oraya beraber gidelim mi?" diye sordu. Bu soruyu beklemiyordum. Ancak her zamanki gibi deli damarım tuttu ve hemen "Süper olur." dedim. Teo bu cevabıma sevinmişti. Hemen ayağa kalkıp kitaplarımızı masaya bıraktık ve hazırlanmak için odalarımıza gittik.

Odama gittiğimde içim içime sığmıyordu. Tiff'le maceraya çıkmak zaten yeterince eğlenceli bir şeydi, üstüne üstlük yeraltına inecektik. Önceden bir defa inmiştim ama o zamanlar hiçbir şeyin farkında olmadan, avel avel dolaşmıştım. Bu sefer yeraltını iyice inceleme fırsatına sahip olacaktım sanırım. Tabi bir sürü de tehlikeye atılacaktım. Bu yüzden içime ilahi bronzdan yapılma yeleğimi giydim, saatimle bilekliğimi taktım. Çantama da Ambrosia, su gibi gerekecek şeyleri tıkıştırdım. Sonra da salona gittim ve birkaç dakika Tiff'i bekledim. O benden de fazla hazırlık yapmıştı, sonuçta deneyimliydi nelerle yüzleşeceğimizi biliyordu. "Pekala Tiff, sanırım hazırız. Peki nereden gireceğiz? Ve nasıl gideceğiz?" dedim.

Odama hızlıca gittim ve hazırlıklara başladım. İlk önce rahat ve koyu renkte kıyafet giyindim. Böyle göze çarpmazdım. Sonra hançerimi aldım. Ok-yay takımınm zaten kolyemdi. Hemen çantalarımın yanına gittim ve büyük bir çanta aldım. İçine koyacak çok şeyim vardı. İlk önce her zamnaki melez ihtiyaçlarını koydum. Nekta, Ambrosia falan. Sonra diğer ihtiyaçları koymauya başladım. Belki ihtiyacımız olur diye birkaç abur cubur ve içecek aldım. Sonra sağlık malzemelri koydum ve birkaç şey daha ekleyip çantamı kapattım. Hazırdım ama odamdan çıkmadan önce yüzüğümü kontrol ettim. Bu yüzük babamdan aldığım bir hediyeydi ve ışık saçıyordu. Yeraltına ineceğimize göre bu çok ile yarayacaktı. Bu da tam olduğuna göre hazırdım. Hemen odamdan çıktım ve aşağıya indim. Teo beni bekliyordu. Onun yanına gelince bana "Pekala Tiff, sanırım hazırız. Peki nereden gireceğiz? Ve nasıl gideceğiz?" diye sordu. Bu sorularını iki saniye düşündükten sonra "Pegasuslarla plakçılığa gidip oradan kolay ölüme geçeceğiz." dedim. Bu pek açıklayıcı olmamıştı ama ben kulübeden çıkmaya yeltenince Teo daha fazla soru sordmadı. Hızlıca pegasus ahırına gitmeye başladık.

Plakçılık ve Kolay Ölüm bir yerden tanıdık geliyordu sanki, ama tam emin değildim. Sanırım katıldığımız macerada buradan bahsetmiştik. Bu sırada Pegasus Ahırları'na varmıştık. Paris bana özlem ve öfke dolu gözlerle baktı. Ben de üstüme atlamadan çantamdan onun için getirdiğim elmayı verdim. Bir iki saniye içinde elmanın çekirdeklerini tükürmüştü bile. Ben de kafasını okşadım ve birlikte Tiff ile Sissy'nin yanına gittik. Onlar da hazır olduğu için uçuşumuza hemen başladık. Hatırladığım kadarıyla uzun bir yolumuz vardı. Bu yüzden Tiff'e yaklaştım ve "Hey Tiff, hadi şimdiye kadar yaşadığımız maceraları anlatalım birbirimize. Uzun bir yolumuz var sonuçta." dedim. Tiff de bunu seve seve kabul etti ve birlikte konuşmaya başladık. Birkaç defa Paris ve Sissy düşmek üzere olduğu için verdiğimiz molalar, bir de benim mesanemin dolması nedeniyle verdiğimiz mola sonunda Plakçılık'a varmayı başarmıştık. Tiff'e baktım ve "Nasıl girileceğine dair hiçbir fikrim yok. Seni izliyorum kardeşim." dedim.

İki kardeş pegasuslarımızı yolladıktan sonra plakçılığa girdik. Burada bir görevli vardı. Hiç vakit kaybetmeden ona birkaç drahmi uzattım ve "Bizi yeraltına götür." dedim. Görevli bizi süzdükten sonra omuz silkti ve takip etmemizi söyledi. Birklikte bir asansöre bindik. SOnrada tekneyle bir nehirden geçtik. Buraları daha öncede görmüştüm ve hala bana iğrenç geliyordu. Bir kere karanlıktı ve ölüm kokuyordu. Tekneden inince geçiş yerine geldik. Burada kolay ölüm sırası hızlıca ilerliyordu. Biz de buradan geçicektik. Kardeşime gelmesini söyledim ve birlikte kolay ölümden geçmeye başladık ve havlama sesleri duyduk. Bu cerberus'un sesiydi. Sese doğru yaklaştığımızda Cerberus'u gördük. Bu kocaman köpeiğin altından geçmemiz gerekiyordu ama nasıl yapıcağımızı hiç bilmiyordum.

Tiff'le birbirimize gergin bir şekilde baktık. Daha sonra da düşünmeye başladım. Şimdiye kadar kılıcımın veya yayımın yetersiz kaldığı durumlarda özel gücümü kullanmıştım. Ama zaten yerin altındaydık, ışığı yok etmem bir işe yaramazdı. Gerçi yok edecek veya toplayacak bir ışık kaynağım yoktu. Ama birden aklıma bir şey geldi. Yanımda duran kardeşimin harika bir yeteneği vardı. Ayrıca binlerce yıl önce aynı yöntemle Cerberus'u geçen bir kahraman vardı. Heyecanla Tiff'e döndüm ve "Bir fikrim var kardeşim. Sen şarkı söylemeye başlayınca bu uyuşuk köpek hemen uykuya dalar. Ne dersin?" diye sordum.

Kardeşimin bu fikri teknik olarak süperdi. Ama burada benim şarkı söylememe laf atıyor da olabilirdi. Kardeşime sertçe baktım. Teo durumu hemen anladı ve "Sen sesinle hipnotize edebiliyorsun ya onu kastettim." dedi. Teo kendini kurtarmayı başarmıştı. Gülümsedim ve Cerberus'a döndüm. Burada daha önemli konu vardı. Kendimi toparladım ve şarkı söylemey başladım. Aklmdanda Cerberus'a uyumasını söylüyordum. Bu işe yarıyordu. Cerberus bir süre sonra uyuya kaldı. Bizde hemen onu atlatıp kolay ölümden geçtik ve yer altına tamamen inmiş olduk. Hıızlı adımlarla yürümeye başladık. Nereye gittiğimizi bilmiyorduk, ta ki Styks nehri karşımıza çıkana kadar.


Devamı Styks Irmağı'nda!