Karanlık Görev (2)

Theodor, Gina, Marcela, Greg, Rea ve ben pegasuslarımızla Empire State binasına doğru uçuyorduk. Neden mi? Çünkü Nyks bizimle bir saat içinde Empire State binasının önünde buluşacaktık. Acaba neden bizimle orada buluşmak istiyordu? Malum,Tanrıça resmen bizimle randevulaşıyordu! Gerçi büyük ihtimalle bize bir görev verecekti. Ve ben daha görev için hazırlanma fırsatı bile bulamamıştım. Yanımda sadece hançerim vardı. Hançerimi her zaman yanımda taşırdım. Ama bir göreve gidiyorsak yiyecek, su, ambrosia, nektar ve biraz ölümlü parası falan da almak gerekiyordu.

Empire State binası görüş alanımıza girer girmez binanın önünde büyük bir kalabalığın toplandığını gördük. Bu da neydi ya? Nyks bizimle oyun mu oynuyordu? Bizimle gerçekten kalabalığın önünde buluşmak istemiyordu değil mi?

Binaya doğru gittikçe yaklaşıyorduk. Şu anda aşağıdaki kalabalık başını kaldırsa bizi görebilirdi. O noktada sis devreye girerdi herhalde. Ama gene de risk almak istemiyordum. O yüzden diğerlerine parmağımla önümüzdeki bir binanın çatısını gösterip "Oraya inelim." dedim. Georgina hızla başını bana çevirdi. Çıldırdığımı düşünüyordu galiba. Onu görmezden gelip Sonsuz Karanlık'ı o binanın çatısına sürmeye başladım. Diğerleri de kısa bir bakışmadan sonra peşimden o binanın çatısına sürmeye başladılar pegasuslarını. Başımı arkaya çevirdiğimde Georgina hariç diğerleri diye düşündüm. Bu kız neden orada sap gibi duruyordu?

Bu da neydi şimdi? Annem bize resmen randevu mu vermişti? Açıkçası Tarıçaların melezlerle buluştuğundan falan hiç haberin yoktu. Yine de şu an başıma ne geleceğini bilmeden Darcell'in üstünde uçuyordum. Tanrıça Nyks'in, yani annemin, söylediğine göre onunla Empire State'in önünde, Olimpos'ta buluşmamız gerekiyordu. Bunu bize bildirdikten sonra pegasuslarımızı yollayıp bizi ormanda öylece bırakmıştı. Ne istediğini öğrenmek için mecburen pegasuslarımıza binip New York'a doğru yola koyulduk. Darcell huzursuz huzursuz uçarken - belli ki bir şeyler olduğunu hissetti o da- ben de New York'a bakıyordum. Bir süre sonra EMpire State'i görüş mesafeme girdi. Ama önünde garip bir kalabalık toplanıyordu. Nyks bunları neden uzaklaştırmamıştı ki? Diğerlerine baktım, hepsinin kaşları çatılmıştı, sessizce kalabalığa bakıyorlardı. Bu kadar kişi orada beklerken biz elimizi kolumuzu sallaya sallaya Nyks'le buluşamayacağımız için başka bir çözüm yolu arıyorduk. Sonunda Tara bir çatıyı işaret ederek seslendi; "Oraya inelim." Başka çözümümüz olmadığı için Tara'yı takip ederek çatıya doğru uçmaya başladık. Ama Gina kıpırdamadı bile. Durmuş, öylece bir yerlere bakıyordu. Ölyece durursa farkedileceği kesindi. Gina'nın derdi neydi böyle?

Emir almaktan nefret etmeme rağmen ilahi güçlere sahip varlıkların emirlerine karşı koyamıyordum malesef. Aksi takdirde başıma büyük bir çorap örüleceğini biliyordum çünkü. Yani şimdi Nyks'e bakıp, "Hadi canım ordan, ben neden New York'a geleyim ki durup dururken. Size kolay gelsin." dersem büyük ihtimalle bir buluta dönüşür, daha sonra da lağım sularından içime su buharlaşırdı. Bu yüzden istemeye istemeye Phobos'un üzerine bindim. Sessizce "Merhaba dostum. İsteksizliğim seninle alakalı değil." dedim. Phobos hiç oralı olmadı. İşte benim Pegasusum, diye düşünerek diğerleriyle birlikte gökyüzüne havalandım. Birkaç dakika havada süzüldükten sonra New York görünmeye başladı. Buraya daha önce bir defa gelmiştim, o da babamla tanışmak içindi. Bu yüzden New York bana çok yabancı bir yerdi. Ama Empire State binasını tanıyordum. Önündeki kalabalıksa burnuma kötü kokuların gelmesine sebep olmuştu. Bu da Nyks'in bizimle eğlenmesinin bir parçası mıydı acaba? Ne yapmamız gerektiğini düşünmesi için başkalarını bekliyordum ki Tara "Oraya inelim." dedi. Gösterdiği yer bir çatıydı. Nyks'i çatıda beklemek, hep yapmak istediğim şeylerden biriydi. Bu yüzden hevesle Phobos'u çatıya yönlendirdim. Tam iniş yaparken gözüme bir şey ilişti. Georgina ne çatıya yaklaşıyordu ne de Empire State'in önüne iniyordu. Kafasında ne vardı bu kızın? Bizim görmediğimiz bir şeyi mi görmüştü yoksa?

Karanlık gecenin ortasında pegasusumla birlikte havada asılı duruyordum. Diğerleri çoktan Tara'nın bizi yönlendirdiği çatıya inmiş, beni bekliyordu. Bu arada bana kafayı yemişim gibi de bakıyorlardı tabii. Çünkü onları görmezden gelerek ve aşağıdaki ölümlülerin her an beni görebilecek olmasını umursamadan havada duruyordum. Orası yüksek bir yerdi ve ben yüksek yerlerden çok korkardım. Yükseklik korkum vardı.

En sonunda Tara “Gin, sen kafanı bir yerlere mi vurdun? Çabuk gel şu çatıya! Yoksa her an birisi seni görebilir! Dur bir saniye…” Tara’nın son cümlesi garibime gitmişti. Bir şeyler düşünmekte olduğunu görebiliyordum. Ne düşündüğünü anlayabilme çabasıyla ona baktım. O esnada Tara’nın gözleri zafer kazanmış gibi parladı. “Senin yükseklik korkun var!"

Bu sözleri duyar duymaz “Hiç de öyle değil!” dedim cırtlak bir sesle. Onlara bunun doğru olmadığını göstermek istercesine yükseklik korkumu ve bu doğru gözlemi görmezden gelerek ben de çatıya indim. Bu arada çaktırmasam da çatı kenarından uzak durmaya özen gösteriyordum. Katie’yi de çatı kenarında durduğu için aşağıya düşürmemiş miydim? O olayı hatırlamak istemiyordum. Ama işin içinde bir kolye olduğunu söyleyebilirdim. Çatıya rahatça inebilmiştim. Diğerlerine yükseklik korkum olmadığını göstermek istercesine çenemi kaldırarak diğerlerine baktım. Yükseklik korkumun olduğunun bilinmesini istemiyordum.


Not: Katie, Georgina'nın yetimhane günlerinden eski bir düşmanı.