Kirke'yi yok etmeye gidiyoruz.

Motor dairesindeydim orda diğerlerinden uzak düşünüyordum.Orası onlar için o kadar tehlikeli değildi ama bana gelince Kirke erkeklerden nefret ediyordu bu yüzden bir hayvana dönüşmek istemiyordum.Bu en zor görevlerimden biri olucaktı.Aynı zamanda dikkat çekmemeliydik melez olduğumuz anlaşılmamalıydı umarım anlamazdı.Yukardan Hanna'nın seslerini duydum ''Kara'' diye bağırıyordu yukarı çıkarken de "Geldik" diye bağırmaya başlamıştı o telaşla yukarı çıkınca "Sakin olsana" dedim.Ama sadece korku ve heyecandan dolayı böyle demiştim.Sofie'de yattığı yerden kalkıp "Evet,geldik" diyordu.adayı gördüler ikiside tam olarak cidden büyülenmiş gibilerdi.Ama bana göre sıradan bir adaya benziyordu.Gemi adaya doğru yanaştı ve indik kapıda bir kadın vardı.''Merhaba ben Kirke.Hoşgeldiniz'' dedi.

Hanna, David ve ben bir geminin içindeydik. K.K. Kaplıcalarına doğru yol almaktaydık. Kirkeyi yok etmeye gidiyorduk. Ne kadar, çok zor bir görev olmasa bile hepimizin yüz ifadeleri ürktüğümüzü anlatıyordu. Hele David, Kirke'nin ona kötü şeyler yapma korkusuyla allak bullak olmuştu. David motor dairesindeydi. Bizde Hanna'yla birlikte yatıyorduk. En sonunda kara göründü. Hanna batan bir gemiden kurtulmuş gibi sevinçliydi. ''Kara!'' diye bağırırken fazlasıyla abartmıştı. Sonrasında ''Geldik.'' diye bağırması daha büyük bir dehşetti. Sanırım aramızda en mutlusu o olacak ki sevinebiliyordu. Bense sadece korkuyordum. Kehaneti düşünmekle meşguldüm. O seçim yapacak kişi kimdi acaba? David'de o sırada motor dairesinden çıktı. Gemi adaya yanaştı ve bizde sırayla indik. Hemen önümüzde bir kadın vardı. Kirke olarak tahmin ettiğim kadın konuşmaya başladı. ''Merhaba ben Kirke. Hoşgeldiniz.'' David hemen cevap verdi. ''Hoşbulduk.'' Bize iyi görünmeye çalışan bu kadının iyi biri olduğunu hiç sanmıyordum. Başımıza ne gelecek korkusuyla da hala ürpermiş durumdaydım.

Burdaki yemeğin ben olmasından korkuyordum.Ama takip etmek zorundaydık.Korka korka yürüyordum titriyordum resmen ama sonra kadın melez olduğumuzu anlayabilir doğru yürü diye düşündüm.Sonunda bir kapının önüne geldik ve ''Buyrun içeri girin''. dedi.Girdik.İçerisi yemek doluydu.Oturmamızı işaret etti ve bizde masalara oturduk.Kirke ''Afiyet olsun''. dedi ve odadan çıktı.''Ne yapıcaz bu kadına karşı diye sordum. Biraz bekleyelim doğru zamanda saldırırız dedi sofie.Yemek yemeye başladılar ama ben iksir falan vardır diye düşündüm ilk ama kızlar da iyecekti bu yemekten o yüzden bir şey yapmış olamazdı.Yemeğimiz bittikten sonra Kirke tekrar geldi.''Yemeğiniz bittiyse sizinle ilgilenelim bakalım'' dedi.Bunu söylerken bana öyle bir baktı ki beni yok edicekmiş gibiydi.Mecbur onu takip ettik.Bir odanın önüne geldik ve ''Kızlar siz buraya giriyorsunuz'' dedi.''Peki ya ben''? diye sordum.''Burası kızların odası senin ki biraz daha ilerde sadece'' dedi.Kızlar içeri girmek zorunda kaldı bense hala onu takip ediyordum.Bir odanın önüne geldi ve içeri girdi bende onu takip ettim.''Evet çocuk sana gelince erkeklerden nefret ederim ve senin bir melez olduğunu biliyorum yani 2 kat nefret ediyorum senden'' dedi.Ben hemen rassilonu çıkarttım ve kılıç halini aldı.Nedense gülmeye başladı kirke ve bir şeyler mırıldanmaya başladı.mırıldanması bitince dev gibi olmuştu ama sonra anladım ki büyüyen o değil ben küçülmüştüm korktuğum başıma gelmişti.Beni kaldırdı ve''Seni iğrenç pis fare''dedi ve bir kafese koydu

Afiyetle yemek yemeye başlamıştık. Acaba içinde bir şey var mıdır diye düşünüyordum. Ancak çok acıkmıştım ve kendime engel olamadım. Kirke, David'i de daha ileride bir yere götürdü. David için endişeleniyordum. İnşallah başına bir şey gelmemiştir. Beni en çok korkutan şey de Kirke'nin bizim melez olduğumuzu anlamasıydı. Hanna'ya döndüm ve: ''Şey acaba, David iyi midir?'' Hanna: ''Yok ya ne olabilir ki? Yani Kirke bizim melez olduğumuzu anlamadığı sürece sorun yok.'' dedi. ''Ya anladıysa!'' dedim. Hanna sanki olayı çok abartıyormuşum gibi bana bakıyordu. ''Ay Sofie, çok fazla abartmıyor musun? Merak etme anlamamıştır.'' dedi. Hiç emin değildim. David için çok endişeleniyordum. ''Peki.'' dedim. Ancak içime doğmuştu ki hislerim beni yanıltmaz. David'in başı dertteydi. Hanna'ya aldırmadan ayağa kalktım. Hanna daha bir şey diyemeden doğru direk odadan çıktım ve yürümeye başladım. Sanırım Hanna'da peşimden geliyordu. Sesler gelen bir oda vardı ve direk oraya girdim. Karşımda Kirke ve hemen aşağıda küçük bir cam fanus içinde bir fare vardı. Bu farenin David olduğuna adım gibi emindim. Kendime hakim olamadan: ''Aman Tanrım! Sen David'e ne yaptın?'' dedim. Kirke hemen cevap verdi. ''Sizi küçük pis melezler. Siz benim kaplıcalarımda ne arıyorsunuz?'' dedi. Kendimi çok ama çok kötü hissediyordum. Ne yapabilirim derken Kirke, Hanna'ya döndü ve onunla konuşmaya başladı.

Gerçekten çok kötüydüm. David yerde bir fanus içindeydi. Kirke de Hanna'nın aklını karıştırmakla meşguldü. Bu Kirke ne yaptığını sanıyordu. Kafayı yemek üzereydim.''Beynini yıkıyor Hanna, kendine gel!'' diye bağırdım. Hanna nasıl her şeyin farkında değildi? Kirke onu kandırıyordu. Hanna'yla Kirke hala konuşuyorlardı. Kirke onun gerçek bir melez olmadığını söylesede Hanna gerçek bir melez sayılırdı. ''Hannaa!'' diye bağırdım. ''Kendine gel, lütfen!'' Hanna her şeyin yeni farkına varmış gibi: ''Seni dinlemeyeceğim Kirke. Sofie üzgünüm, ben ne diyeceğimi bilemedim, bir an için ona inandım.'' dedi. Aynen öyleydi. Bu pis ucube Hanna'yı kandırmaya çalışmış fakat kandıramamıştı. Hala gözlerim David'e çevriliydi. Kim bilir ne haldeydi. Kirke hala Hanna'ya bir şeyler sölüyordu. ''Ah Hanna, ne kadar da safsın. Seni kandırıyorlar ve sen onlara inanıyorsun öyle mi?'' Hanna'da çok kötü gözüküyordu. ''Be-ben bir melez değilim ama sa-sana inanmakta istemiyorum.'' Kirke hala çılgın planlar peşindeydi. ''Hah, inanmayıp da ne yapmayı planlıyorsun küçük şeytan?'' Kirke kendini ele vermişti. Hanna hemen karşılık verdi. ''Ben sana inanmıyorum, Sofie hadi hemen kurtulalım bu cadıdan.'' O arada bende kılıcıma doğru uzandım. Ne yapacağımı, nasıl yapacağımı hiç bilmiyordum. Sonra Hanna'ya döndüm: ''Hanna, David'i eline alır mısın?'' dedim. Hanna David'in olduğu fanusa eğilirken ben de kılıcımı çıkardım. Kirke'ye saldırdım. Çok güçlüydü. Hamlelerimi rahatlıkla savuruyordu. En sonunda boş anına denk geldim. Savurduğum kılıçla hafif bir yara alan Kirke yere yığıldı. Bir süre hareket edemeyecek gibiydi. Hemen yerden David'in kılıcını aldım. Şu an için kalem şeklindeydi. Sonra hemen ben, Hanna ve minik faremiz Davidle oradan çıktık, gemiye doğru koşmaya başladık. Uff, çok yorulmuştum. Kollarım ağrıyordu. İnşallah Melez Kampı'na gidince David düzelirdi.
-RP Bitmiştir-