Tanrıça Nemesis ile Karşılaşıyorum

Konu: Tanrıça Nemesis ile Karşılaşıyorum Perş. Nis. 14, 2011 1:29 am

4- Long Island kıyısında bir Tanrı/Tanrıça ile karşılaşacaksın.
Mekan: Long Island kıyısı
Katılacaklar: Sadece sen.
(Karşılacağın Tanrı sitede varsa, sana katılmasını isteyebilirsin ilk görevle aynı şekilde...)

Şıpır şıpır yağan yağmuru penceremden izliyordum. Yağmurlu havaları çok severdim. Yağmurun yağışı, şıp şıp toprağa düşüşü her zaman çok hoşuma gitmiştir. Dışarı çıkmayı ne kadar istesemde bu soğuk kış gününde hasta olmayı pek istemezdim. Bir süreliğine yatağıma uzandım. Beş dakika geçmeden tekrar pencereme gittiğimde havanın görüntüsü beni cidden şaşırtmıştı. Mükemmel bir güneş ve yağmurun ardından çıkan mükemmel bir gökkuşağı… Hava ne kadar çabuk değişmişti. Dışarı çıkma isteğiyle üstümü çabucak değiştirdim ve dışarı çıktım. Nereye gideceğim belli değildi ama canım Long Island Kıyısı’na gitmek istedi. Oraya pek gitmemiştim ve çok güzel bir yerdi. Havanın tadını çıkara çıkara yavaş adımlarla yürümeye başladım. Havanın bir anda değişmesi cidden şaşırtıcıydı ancak bunu önemsemeyerek yürümeye devam ettim. Long Island Kıyısı’na vardığımda bir bankın üstüne oturdum. Etrafta kimsecikler yoktu. Benim gibi bu havanın keyfini çıkarmak isteyen pek kimse yoktu sanırım derken arkamdan duyduğum sesle aniden irkildim. ''Bu melez burada ne yapıyor acaba?'' diye duyduğum sesle arkamı döndüm. Karşımda hoş ve güzel bir bayan vardı. Hislerimin doğruluğundan eminsem bu bir tanrıçaydı. Ancak ne tanrıçası olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. ''Şey… Ben bu güzel havadan faydalanmak istedim de. Ama siz kimsiniz yani bir tanrıça mısınız?'' dedim ve karşımdakinin cevap vermesini bekledim.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 71 Kayıt tarihi : 28/02/11

Çileden çıkmış benliğim, umarsız adımlarımı daha önce de birkaç kere uğradığım bir yere getirmişti. Krios'la bir kez daha, normalde önemsenmeye bile değmeyecek bir nedenden dolayı tartıştıktan sonra, oldukça sinirli bir biçimde terk etmiştim Othyrs'i. Tabii ki özellikle de Hermes, Ares ve Dionysos'la yaptığımız son savaştan sonra Olimpos'a geri dönme gibi bir lüksüm de yoktu. Long Island kıyısı, her zamanki dingin ve dupduru güzelliğiyle benim için neredeyse mükemmel bir sığınak oluşturuyordu. Sandaletlerimi çıkardım ve tıpkı herhangi normal bir ölümlü gibi, denizin kıyısında çıplak ayak yürümeye başladım. Bir yandan da muhteşem gök kuşağının tadını çıkarıyor, güneşin içimi ısıtan sıcaklığını her zerremde hissediyordum. O sırada, biraz önce dikkatimi çekmemiş olan bir şeyi fark ettim. Kıyıdaki banklardan birinde genç bir kız oturuyordu. Ondan yayılan koku, normal bir insanınkini andırmıyordu. O zaman melez olmalıydı. Kimin çocuğuydu acaba? Koku çok güçlü olmadığı için üç büyüklerden birinin çocuğu olmadığına emindim. Zaten öyle olsa, bu saatte tek başına dışarda dolaşmanın aptallık olduğunu bilirdi herhalde. 'Bu melez burada ne yapıyor acaba?' Kız bana doğru döndüğünde, sesli düşündüğümü fark ettim. 'Şey... Ben bu güzel havadan faydalanmak istedim de. Ama siz kimsiniz yani bir tanrıça mısınız?' Şöyle bir süzdüm onu. Sevimli bir yüzü vardı. Merakım iyice artmışken, 'Evet, genç melez. Ben Tanrıça Nemesis'im, ilahi adalet ve intikam tanrıçası.' Ona doğru birkaç adım daha attım. Biraz tedirgin olmuş gibi bir hali vardı. 'Seninle de tanışmak isterim. Hangi tanrının çocuğusun?' diye sordum içten bir tonla.

Spoiler:

Karşımda bir tanrıça vardı ve bu benim için bir alışılmışın dışındaydı. Her gün bir tanrı ya da tanrıça görmüyordum elbet. İlk başta biraz tedirgin olsam da sonradan sakinleşmiştim. Karşımda Adalet ve İntikam Tanrıçası Nemesis duruyordu. Tanrıça Nemesis'i her zaman merak etmişimdir. Bir süre sonra aniden daldığımı hissettim. Nedense biriyle konuşurken her zaman düşüncelere dalıp giderdim. Nemesis'in sorusunu hatırlayarak irkildim. ''Seninle de tanışmak isterim. Hangi tanrının çocuğusun?'' Nemesis gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Evet, yine çok beklemiştim. ''Ben Sofie. Sofie Jenna Bloom. Tanrıça Demeter'in kızıyım.'' dedim. Nemesis, sanki tahminleri doğru çıkan biri gibi davranıyordu. Mırıldanmaya başladığında da düşüncelerimin doğru olduğunu anladım. ''Zaten üç büyüklerden birinin çocuğu olsan direk anlardım.'' Tanrıça Nemesis yine sesli düşünmüştü. Nemesis çok değişken davranıyordu. Bazen içten, bazen de soğuk. Ardından beklemediğim bir hareketle oturduğum bankta hemen yanıma oturdu. Konuşmuyordum, çünkü konuşabileceğim herhangi bir konu bulamıyordum. Tanrıça Nemesis durumu anlamış olacak ki, o da hiç konuşmadan yanımda oturdu ve aynı benim gibi gözlerini devirmeden Long Island Kıyısına bakmaya başladı. ''Tanrıçam size bir şey sorabilir miyim?'' diyerek Nemesis'e döndüm. Nemesis'in ''Tabii.'' cevabıyla birlikte bende hazırlandım. ''Acaba, siz burada ne yapıyorsunuz? Yani buraya gelme sebebiniz nedir?'' dedim çekine çekine. Nemesis'in biraz sinirlendiği her halinde belli oluyordu. Bana kızacak, bağırıp, çağıracak zannederken çok hafif bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 71 Kayıt tarihi : 28/02/11

Yüzümü hafifçe buruşturmadan edemedim; bu melez ne kadar küstahtı böyle. Soru sormak istediğinde, bunu soracağı aklımın ucundan bile geçmemişti. Kollarımı kavuşturarak ona hafifçe sırtımı döndüm. 'Seninle aynı sebeplerden, kızım. New York'un havası her zaman bu kadar yumuşak olmaz. Fırsatın varken tadını çıkarmalısın.' Aklımdan geçen onca şey, sesimdeki sözüm ona rahat tona ihanet ederek yüz hatlarımda belirginleşiyordu. Krios'la son tartışmamızın nedeni ve birbirimize sarf ettiğimiz kaba sözler... Helios'un Apollon ve Artemis'e karşı büyük bir savaş başlatacağını öğrenmiş ve nedenini bildiğimin farkında olmasına rağmen, benim bu işten uzak durmamı istemişti. Budala. Her zaman adaletli olan tarafta yer aldığımı, bunun engel olabileceğim (ya da olmak istediğim) bir şey olmadığını anlayamıyordu. Yumruklarımı sıktım ve tanrılardan biraz daha soğumama neden olan hikayeyi bir kez daha geçirdim zihnimden. Kendi kızım da Artemis'e hizmet eden avcılardan biriydi ve büyük ihtimalle o 'tapındığı' tanrıçanın gerçekte nasıl biri olduğunun farkında bile değildi. Kendi düşüncelerime o kadar çok kapılmıştım ki, yanımda oturan genç kızın varlığını neredeyse tamamen unutmuştum. Ilık esen rüzgarın bana taşıdığı çekingen sesi, tekrar ona dönmeme neden oldu. Benden o kadar korkmuş gibi görünüyordu ki, ortamın gerginliğini almak için, yüzüme olabildiğince sıcak olduğunu umut ettiğim bir tebessüm yerleştirdim. Melezler üzerinde olduğundan daha tedirgin edici bir izlenim bırakmaya hiç gerek yoktu nasıl olsa.

Konu: Geri: Tanrıça Nemesis ile Karşılaşıyorum Cuma Haz. 10, 2011 1:11 am

Tanrıça Nemesis öylesine uzun bir süre düşüncelere dalmıştı ki, benim orada olduğumu unuttuğunu sanmaya başlamıştım. Bir tanrıçaya nasıl davranılacağı konusunda pek emin değildim ve biraz küstahca davranmış olabilirdim. Yine aynı şekilde, ses çıkarmadan oturduğum yerden kalkacaktım ki Nemesis -şükürler olsun ki- orada olduğumu hatırlayarak bana döndü. Hala aklındakilerden kurtulamamış bir şekilde düşünceliydi. Burada daha fazla durmamın yanlış olacağı düşüncesiyle gitmeye karar verdim. Çünkü Nemesis'in bu düşünceli hali beni gerçekten ürkütmeye yaramıştı. Böyle düşündüğümün Nemesis farkına varmış olacak bana bakarken takınmış olduğu o gülümsemesi gerçekten çok doğal ve içtendi. Bir tanrıçanın bu kadar içten bir şekilde gülümsemesi beni ne kadar şaşırtıp kendine çekse de artık gerçekten gitmem gerekiyordu. Nemesis'e dönerek konuşmaya başladım. ''Tanrıça Nemesis sizinle tanıştığıma çok memnun oldum. Ancak artık benim gitmem gerekiyor.'' Sesim, her zamankinden ince ve ürkek çıksada bunu umursamayarak yerimden kalktım. Gitmek üzere olduğum o anda Nemesis'de son sözlerini söyledi. ''Hoşçakal melez.'' Ardından sakin adımlarda Long Island'dan ayrıldım. Kulübeme yaklaştıkça adımlarımı hızlandırırken Nemesis ile aramızda geçen konuşmalar bir bir aklımdan geçiyordu.
-Rp Bitmiştir-

» Tanrıça Nemesis ile karşılaşıyorum
» Tanrıça Nemesis'le Rp ler
» Tanrıça Artemis İle Karşılaşıyorum.
» Tanrıça Khione ile Karşılaşıyorum
» Tanrıça Demeter İle Karşılaşıyorum