Leo Zack GREEN -2-

Ok Atma Teknikleri Sınıfı'ndan 1. seviyede mezun olmuştum. Sırada 2. seviye vardı. Ange'nin yanına gittim ve ona:
_2. seviye için geldim kardeş,dedim. Sırıtarak:
_Hoş geldin kardeş, dedi.
_Eee. Şimdi ne yapmalıyım öğretmenim?
Böyle söyleyince gülme krizine girdik.

Öğretmen öğrenci ilişkisini kardeşimle yaşamak çok komiğime gidiyordu. Bu yüzden Leo'nun bu sözüne çok güldük. Susmayı başardığımızda antrenman alanına gittik. Leo'ya klasik bir yay-ok takımı verdim. Kendi takımını kullanmasına izin vermiyordum çünkü o her zaman yanında olmayabilirdi. Yay-ok takımı işinide hallettikten sonra ilk aşamayı kardeşime söyledim; "200 adımdan ok atmaya çalışcağız." dedim. Leo çok hevesliydi. Hemen tamam dedi ve beraber hedef tahtasının 200 adım uzağına gittik. Burası çok uzaktı. Leo'nun çok dikkatli olması ve iyi odaklanması gerekiyordu. Yoksa hedef tahjtasını asla vuramazdı.

Basit olacağını sanmıştım ama çok zordu. Rüzgarı hesaplamak yönü belirlemek her detayı ortaya koymak ve sonunda tam ortasından hedefi vurmak. Bunlar çok zordu. Öncelikle bir Apollon çocuğuydum. Yani içgüdülerime güvenmeliyim. Hedefi vurmak istedim. Sadece hedefi vurmak. Ellerim sanki ben istemeden hareket etti. Sanki hedefi kendileri belirlemişlerdi. Gözlerimi kapattım. Yayı gerdim ve bıraktım. Evet atışım iyiydi. Ben hiç vuramayacağımı düşünmüştüm.

Leo rüzgarı hesaplamaya başlamıştı ama hala tam hesaplayamıyordu. Okunu yaına yerleştirdi ve bir atış yaptı. Ok hedef tahtasının son halkalarına denk gelmişti. Bana baktı. Ona güven vermek için gülümsedim ve "Başaracaksın kardeşim." dedim. Leo da bana gülümsedi ve ok çantasından bir ok daha aldı. Daha çalışmanın başındaydı. Uzun bir çalışmadan sonra tam on ikiden vuracağından emindim. Sadece biraz zamana ihtiyacı vardı. Leo atışlara devam etti. Bende dikkatle onu izliyordum ve yanlışlarını görmeye çalışıyordum. Çünkü ona göre onu düzeltecektim. Tam on ikiden vurması için sıfır hata olması gerekiyordu.

10 denemeden sonra gerçekten sabrım tükenmek üzereydi. Birden çok hızlı bir şekilde oku attım. Çok sinirliydim. Gözlerimi kapatmıştım. Bakmak istemiyordum. Kötü bir atış olacağından korkuyordum. Tiff beni dürttü ve bakmamı söyledi. Korka korka baktım. Hedefi tam ortasından vurmuştum.

Leo çok sinirlenmişti. Sürekli atış deniyordu ve hala tam on ikiden vuramamıştı. En sonunda gözlerini kapattı ve sinirle oku fırlattı. Tam on ikiden vurmuştu. Buna çok şaşırdım ve Leo'ya gözlerini açmasını söyledim. Leo gözlerini açtığında o da şaşırdı. Aynı zamanda siniri geçti. Ona birkaç atış daha atmasını söyledim. Leo başını salladı ve ok çantasından bir ok daha aldı ve birkez daha atış denedi. Yina tam on ikiden vurmuştu. Bu beni çok mutlu etmişti. Leo'da mutluydu. Güldüm ve "Şimdi bir sonraki aşamaya geçebiliriz." dedim. Sonra gidip elimde bir uzaktan kumandayla döndüm. Leo meraklı bakışlarla bana bakıyordu. Bir kahkaha attıktan sonra uzaktan kumandanı bir tuşuna bastım. Hedef tahtası dönmeye başladı.

Hareketli hedef ha? Bunun olacağını hiç düşünmemiştim. Atış yapmayı denedim. Hiç isabet ettiremedim. Birden özel gücümün devreye geçtiğini hissettim. Hedefin biraz daha yanına atmalıydım. Hedef sola gidiyorsa daha fazla sola atmalıydım. Bu şekilde birkaç kez denedim. En sonunda 12'den vurdum.

Leo biraz uğraşsa da tam on ikiden rahatça vurmuştu. Sadece birkaç ok atmıştı. Sonra tam isabet. Leo bana baktı. Bir şey söylememi bekliyordu. Ona biraz daha atış yapmasını söyledim. Atışlarının pekişmesini ondan sonra bir sonraki aşamaya geçmek istiyordum. Leo art arda atışlar atmaya başladı. Biri hariç hepsi tam on ikiye denk gelmişti. Bu süper bir orandı. Bu aşamayı geçtiğini gösteriyordu. Leo'ya baktım ve "Bir sonraki aşamaya geçiyoruz." dedim. Leo ilk önce güldü, sonra yüzü meraklı bir ifade aldı. Bende güldüm ve hemen kumandayı elime aldım ve bir tuşa daha bastım. Bu sefer hedef tahtası hem dönüyor, hem sağ hem sola gidiyordu. Şu anda tek ileri ve geri hareketler sergilemiyordu. Onun dışında bayağı karışıktı. Leo'ya baktım ve buyur anlamına gelen bir işaret yaptım.

Ders bitince bunu sana ödeteceğim gibi bir bakış atınca devam etmeye başladım. Çok karışıktı. Rüzgarın hızı, uzaklık, rüzgarın yönü, bu dönme ve sağa sola gitme olayı çok kafa karıştırıcıydı. Ama asla bıkmamalıydım. Sürekli denedim. Tiff sürekli eksiklerimi söylüyor ve düzeltmemde yardımcı oluyordu. Bu ikimizi de bıktırdı. Sonunda iyice odaklandım. Bütün düşüncelerimi kafamdan attım. Ardından oku fırlattım. Tam 12'den...

Leo bu karışıklık içerisinde pes etmeden ok atmaya devam ediyordu. Bende her defasında ona hatalarını söylüyordum. Bir süre daha böyle geçtikten sonra Leo sonunda tam on ikiden vurmayı başardı. İkmizde buna o kadar sevinmiştik ki kelimeler ifadesiz kalırdı. Bu aşamada çok zaman kaybetmiştik. Onun için bir sonraki aşamaya hemen geçtik. Kumanday tekrar elime aldım ve bir tuşa daha bastım. Bu sefer hedef tahtası ileri ve arkayada hareket ediyordu. Kısacası iyice zıvanadan çıkmıştı. Kardeşime baktım ve "Kolay gelsin!" dedim.

Derin bir nefes aldım. Ardından tamamen babam Apollon sayesinde olan ok atma yeteneğime güvendim. İyi nişan aldım. Çok sabırlı olmalıydım. Aklımda bütün hesaplamaları yaptım. 5'Den geriye doğru saymadan önce nişan alıp yayı gerdim. 5, 4, 3, 2, 1 zınk!!!! Vurmuştum ama 12'den değil. Yeniden yeniden ve yeniden denedim. En sonunda 12'den vurdum.