Archaios Athoos

Bir özel gücüm vardı onuda sağolsun abim sayesinde öğrenmiştim abim bunu geliştirmek içiin Büyü Teknikleri Sınıfına gidebileceğimi söylemişti.Bende sınıfın yolunu tuttum.Bir sürü sınıf yanyanaydı hepside antik yunancaydı iç güdülerime güvenerek "Bayğ Tağnikleu" diye okuduğum yere girdim.İçeri girdiğimde gözüme ilginç bir şey çarpmadı.İçimden yeteneğimi geçiriyordum "Kendi gecemi yaratmak." bu tuhaftı bu sayede her dahim gücümü koruyordum.O an oranın Büyü Teknikleri Sınıfı olduğundan bile şüpheleniyordum çünkü antik yunancayı iyi bilmiyordum.Sıralardan birine oturup umutsuzca beklemeye başlamıştı ki ayak sesleri derin sessizliği bozdu.Gelen büyük bir ihtimalle öğretmenimdi ama başka bir öğrencide olabilirdi.Yerime tekrar oturup birinin gelmesini bekledim.

Sınıfa gelen öğrenciyi karşılamak için odamdan çıkıp dersliğe doğru ilerledim. Derslikte bir çocuk oturuyordu. Öylece, tek başına duruyordu. Geldiğimi duyuş olmalı ki bakışları üzerimdeydi. Sevecen bir tavırla onu selamladım. "Merhaba, ben Hektor Ease. Büyü teknikleri sınıfı profesörüyüm. Aynı zamanda psişik güçler tanrısıyım. Senin adın nedir?"
"Ben Archaios, kısaca Arc diyebilirsin"
"Tanıştığıma memnun oldum Arc, bu sınıfa ne için geldin? Yeteneğini bulmak mı istiyorsun yoksa onu geliştirmek mi?"
"Yeteneğimin ne olduğunu biliyorum. Onu geliştirmek istiyorum."
"Peki o zaman. Bana yeteneğini biraz açıklar mısın? Ne zaman keşfettiğini, ne olduğunu, nasıl kullandığını?" Arc düşünürken ben de sakalımı sıvazlayarak onu beklemeye başladım. Onun bir Nyks çocuğu olduğunu hissetmiştim, acaba yeteneği ne idi? Merakla cevabını beklemeye başladım.

Gelen bir ölümsüzdü bundan emindim aurası bir ölümlünün kine kıyasla çok güçlüydü.Sesimi tazeleyerek "Özel yeteneğim kendi gecemi oluşturabiliyorum yani tuhaf işte bu yüzden buraya geldim, keşfettiğim yer ise Em Teyzen'in Bahçe Cüceleri dükkanı.dedim.Hektor ne yapacağını düşünüyordu sonra "Tama o zaman bir drakonda denemeye ne dersin?"dedi.İtiraz edecek değildim hiç bir şey yapamam gerek kalmadan Hektor bir kaç saniye içinde kafesiyle beraber bir drakon getirdi.Elini drakon kafesinin kapağına götürdü ve "Yeteneğin neyin nesiymiş öğrenelim."dedi.Drakon çıkınca direk bana yöneldi sanki Hektor zihnini kontrol ediyordu.Kılııcmı çıkardım kılıç kullanmakta iyi değildim ama söz konusu gece olunca işler değişti.Özel gücüme odaklandım etraf kararmaya başlamıştı bile drakona saldırıya geçtim sanırım drakon beni görmedi ama ben onu çok net görüyordum hatta kılıcımı tam karın boşluğuna sapladım.Etraf tekrar aydınlık olduğunda çok yorulmuştum hemen bir sıraya oturdum.

İçimden "Vay be" diye geçirdim. Bu çocuk gerçekten yetenekliydi. Yarattığı karanlık benim bile görüşümü engellemişti. Eğer özel güçlerim olmasaydı ne olduğunu göremeyebilirdim bile. Arc, günlük güneşlik olan odayı anında karanlığa gömmüştü hem de zifiri karanlığa. Bu yeteneğin benzerlerini görmüştüm ama Arc'ınki gerçektende iyiydi. Ona döndüm ve konuşmaya başladım.
"Yeteneğinde gayet iyisin. Yeteneğin ile resmen uyuşuyorsunuz. Gerçi bu yetenek seni biraz yoruyor gibi. Neyse, yeteneğini nasıl geliştirmek istersin? Kafanda belirlediğin bir teknik var mı yoksa ilk olarak şu yorulma olayını mı atlatalım?" Arc'ın cevap vermesini beklerken Drakoyu canlandırdım ve kafesine tıkıp geri götürdüm. Bu sırada da Arc düşünüyordu.

Soluk soluğa kalmıştım.Hektor'un sorusunu bir kaç dakika cevapsız bıraktım bu sırada Hektor bana bir bardak su getirdi başımı "Teşekkür ederim." anlamında salladım ve "Sanırım yorulma işini halletsek çünkü şu an günlerce savaşmış gibi hissediyorum kendimi."dedim.Hektor "Tamam" dercesine başını salladı bende yerden kalkıp bardağı sıraya koydum ve üstümü silktim.Hektor düşünmeye devam etti ben ise düşüncelerini bölerek "Nasıl yorulmacağım?."deidm.Hektor bana dönüp "Bunu için şöyle yapabiliriz özel gücünü kullanmadan önce gözlerini kapat ve ortamın zaten biraz karanlık olduğu hisset bu sayede enerjini daha az kullanmış olacaksın."dedi."Tamam." manasında başımı salladım ve Hektor elini Drakonun kafesine koydu ve kafesi açtı.Hemen gözlerimi kapatıp odanın zifiri karanlık olduğunu düşündüm ve etrafı karartmaya başladım gözümü açtığımda drako çaresizce etrafını görmeye çalışıyordu.Hızla drakonun önüne atladım ve iki gözünün arasına kılıcımı sapladım.Bu kolay oldu çünkü drako gerçektende gözünün önünü görmüyordu.Sonra karanlık yok oldu ben ise meraklı gözlerle Hektor'a bakmaya başladım

Arc, tekniği çok iyi uygulamıştı. Yapması gereken tek bir şey vardı. İlk başta düşündüğü karanlığı arttırmak. Eğer o seviyeyi arttırırsa işi daha kolay olacaktı. Ona döndüm ve konuşmaya başladım. "BU sefer daha az yorulmuş gibisin. Tekniği çok iyi uyguladın yalnız tek bir kusurun var. İlk başta yaptığın karanlık çok düşük idi, onun yoğunluğunu biraz daha arttır bu senin işini kolaylaştıracaktır. Bunu sonra kendin de geliştirebilirsin. Eğer istersen başka bir tekniğe geçebiliriz veya bu kadar olduğunu düşünüyorsan dersi bitirip seni mezun edebilirim. Sana kalmış bir şey bu." Sözlerimi bitirdiğimde Arc söylediklerimi düşünüyor gibiydi. Ben ise sabırsızlıkla onun cevabını bekliyordum.

Aslında yorulmuştum bitirmek iyi fikirdi ama bu hep sorun olarak kalacağı için Hektor'a sakin bir şekilde "Devam edelim."dedim gülerek.Hektor'da güldü ve ardından "Şimdi ki amacın karanlığı sürdürmek."dedi.Hektor'a dönerek "Bunun bir tekniği var mı?"dedim.Hektor elini sakalına koydu ve "Aslında var özel gücünü bir yazı olarak düşün gücünü kullanacağın zaman zihninde kağıdı çiz gücünü bitireceğin zaman ise yazıyı sil."dedi.Pratik bir teknikti bu sefer Hektor 5 tane drako geitrmişti ve hepsinin kilidini birden kırdı.Hepsi bana doğru yönelince Hektor'un dediklerini yaptım ve kağıda "Karanlık." yazdım drakoları öldürmek kolaydı ama yoruluyordum.Drakoları öldürdüm ama karanlığı tutmaya çalışıyordum yazı silikleşiyordu yani karanlık biraz azalıyordu ama izin vermedim bu sefer kalemi bastırarak yazdım.Olmuş gibiydi.

Tamam, güzel. Arc karanlığı yoğun ve uzun süre tutabiliyordu fakat bu karanlığın içinde sadece kendisi görebiliyordu. Ya bir savaş alanında kullanırsa bu yeteneği, o zaman ne olucaktı? DÜşüncelerimi toparlayıp Arc'a döndüm. "Yeteneğinde çok iyisin, teknikleri de çok iyi kullanıyorsun. Fakat şöyle bir sorun tespit ettim. Sen karanlık yarattığında bu karanlığın içinde sadece sen görebiliyorsun. Eğer bir savaş alanında bu yeteneğini kullanırsan bu arkadaşlarının zararına olur. Bunun için karanlıkta arkadaşlarının görmesini sağlamalısın. Bunu sağlamak için de karanlığı içinde arkadaşların varken onların gözlerinin önünde bir perde olmadığını düşün. Bu, onların görmesine yardımcı olacaktır. Şimdi ben geçeceğim karanlığın içine ve benim görmemi sağlayacaksın. Haydi, başlayalım" Sözlerimi bitirdim ve yeteneklerimi pasifleştirip Arc'ı beklemeye başladım.

Evet gerçekten önemli bir noktayı atlamıştım.Bunu nasıl düşünemezdim Hektor odanın ortasında durdu.Yoğunlaşmaya başladım Hektor'un gözünde perde olmadığını düşündüm sanki Hektor onca karanlığın ortasında tek ışık alan yerdeymiş gibiydi.Karanlık olmuştu Hektor'un gözünde perde olmadığını düşündüm ve Hektor'a bağırarak "Görebiliyor musun?"dedim.Hkeotr'dan cevap gelmesini bekledim.Birden bana bir auranın yaklaştığını hissettim hemen kılıcımı çektim ve auranın geldiği yere baktım Hektor tam arkamdaydı.Biraz gülerek "Evet."dedi.Bu cevabın ardından karanlığı yok ettim ve Hektor'u dinlemeye başladım.

Yeteneği hakkında geliştirelebilecek her şeyi geliştirmişti Arc. Gerisi pratik yapmasına kalmıştı. Bu teknikleri ancak öyle geliştirebilirdi. Ona döndüm ve konuşmaya başladım. "Sana öğretebileceğim bir şey kalmadı. Artık bundan sonrası pratik. Tabii istediğin zaman buraya uğrayabilirsin. Kısacası; Tebrikler, Mezun oldun" Elimde özel bir diploma oluşturdum ve bunu Arc'a uzattım. Diplomayı gururla eline aldı Arc.