Gerçekten ben değildim...

Tarlanın yakınlarında kendi başıma geziyordum. Şu yeni keşfetmeye başladığım bir güç vardı. Kanımla kendimi çok güçlü bir... bilmiyorum. Bu gücümün geleceğiyle ilgili hiçbir şey bilmiyordum. beni bir canavarda yapabilirdi bir kahramanda. Bilmeyenlera söyliyeyim kanımla yada başkasının kanıyla inanılmaz şeyler yapabiliyordum. Mesela seraplar yaratabiliyor , ateş topları atabiliyor , bazılarını kör edebiliyordum tabi bu şeyler sonzusa kadar sürmüyordu. 1 saate yaklaşık bir zamanda etkisi geçiyordu. Bunun yüzünden canavar olma ihtimalim vardı. Yani siz hepmi güçlü olmak isterdininz 1 saat mi ? Diğerlerinin kanıda aynı etkiyi yaptığından onların kanıyla benim kanımı kullanmam arasında fark yoktu. Sadece eğer tanrısal bir yaratığın mesela bir gigant veya tanrı hatta titanın kanıyla bunların iki katı daha güçlü şeyler yapabiliyordum.
Ben kendi düşüncelerime dalmışken yanımdaki tarlada bir duman gördüm. Şaşrıdım ve yavaşça dönerek oraya doğru baktım. Gözlerimi kıstım ve biraz daha dikkatli baktım. O anda derin bir neffes aldım ve gözlerim büyüdü. Anında oraya doğru koşmaya başladım. Tarladaki bitkilerin arasından ilerlemek pek kolay değildi ama dumana bakarak yolumu bulabiyordum. Dumanın olduğu yere yaklaştığımda hızlı ve gergin bir iç geçirdim.
Tarla alev almıştı. Hemen işe giriştim ve alevleri indirmeye çalıştım. Şeyy pek işe yaradığını söyliyemezdim. Ateş benim yanımdayken dahada coşuyor ve daha hızlı yayılıyordu. O anda anladım...
B bir rastlantı olamazdı. Biri bunu planlamıştı. Hemde tam özel gücümü keşfetmeye başladığım anda. Biri beni kesinlikle gözetliyordu. Suikast eğitimim bunu bana söylüyordu. Omzumu dikleştirdim ve kemerimden bir hançer aldım. Kolumda bir çizik açtım ve akan kanıma odaklandım.
O anda içim ısındı ve çok güçlü hissettim. Kalbim gümbür gümbür atmaya başladı. Ateşe döndüm. Beni şu anda biri görse çığlık açıp kaçacağından emindim. Gözlerim kırmızıydı. Biliyordum çünkü hissedebiliyordum.
Ateşe odaklandım ve indirmeye çalıştım. Ateş kıırdandı ve titredi ama inmedi. Bu sefer öfkelendim ve tüm gücümle tarladaki ateşi indirmeye çalıştım.
Etraf duman olmuştu. Biraz öksürdüm ve tişörtümün bir parçasını kopartıp ağızıma bastırdım. O anda tarlada bir süilet gördüm. Dumanların arasında yüzü gözükmüyordu ama kılını bile kıpırdatmıyordu. O anda bayıldım.
Uyandığımda etrafa baktım ve nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Hayır o adam bir hayal değildi.
Tarlanın tam kenarınaydım... ve yanımda Dionisos vardı...

-Yaramazlık mi yapıyordun melez ? Kuralları bilmiyor musun ?

Şaşkınca ona baktım ve öksürdüm. Ağzımı açtım ve tam adamı anlatacaktım ki ileride o adamı gördüm. Siyah bir palto ile bana bakıyordu.

-İşte orada !

Dionisos oraya bakmadı bile direkman gözlerime bakıp orada birşey yok dercesine gözlerini kıstı. Tanrım neden bu kdar gıcıksınız ya ? Beni ayağa kaldırdı ve birdaha o yöne baktığımda adam yine yoktu. Lanet olsun !... Beni büyük eve götürüp yara bere var mı diyebaktılar ve iyi olduğumu görünce cezam üzerinde konuşmaya başladılar... Lanet olsun !