2- Melez Kampı'nda, kulübendeki ilk gününün rp'sini yazacaksın.
Mekan: Ait olduğun kulübe.
Katılacaklar: Serbest (istediğin herkesi davet edebilirsin.)
Kampta attıkları kısa turun ardından Tristan'ı 11 numaralı kulübenin önüne getiren satir, "Ebeveynleri onları sahiplenene kadar melez çocuklar burada, Yolcuların ve Ulakların Tanrısı Hermes'in kulübesinde kalır." dedi. Henüz bir tanrı olduğu gerçeğine alışamamış olan Tristan, ne yapacağını bilemez halde satire teşekkür ederek minik bavulunu yerden aldı ve kulübeye doğru ilerlemeye başladı. Ebeveyninin kim olduğunu veya şu ana kadar yaşadığı ve ailesi bildiği kadınla adamın hangisinin onun asıl ebeveyni olmadığını bilmiyordu ama nedense Hermes kulübesini kendisine yakın hissetmişti. Belki de bunun sebebi kulübenin girişinde bulunan, isminin Kaduseus olduğunu öğrendiği işaretti. Kaduseus'un Hermes'in sembolü olduğunu kamptaki bir melezden öğrenmişti. Tıpta kullanılan bu iki yılanlı ve kanatlı sembol onun her zaman çok hoşuna gitmişti. Zaten Tristan tıpa ve insan sağlığına küçüklüğünden beri ilgi duyar, seyahatlerden ve gezintilerden, haber taşımaktan hoşlanırdı. Büyüyünce zaten ya doktor ya gazeteci ya da sürekli gezmesine imkan sağlayacak bir başka mesleği icra etmeyi planlıyordu. Aslında artık bu tarz planlar yapıp yapamayacağını bilmiyordu çünkü yarı-tanrı olmanın hayatını kökten değiştireceğini hissediyordu. Kamptan istediği zaman çıkıp gidebileceğinden bile emin değildi. Sonuçta onun artık ne annesi ne de babası vardı. Tanrı veya tanrıça olan ebeveyninin kimliği hakkında hiçbir fikri yoktu ama sahiplenildikten sonra hayatının şimdikinden çok da farklı olmayacağını biliyordu. Ebeveyni onu bu yaşına kadar lütfedik bir kez bile görmemişti ve bundan sonra da büyük ihtimalle görmeyecekti. Tabii Tristan her zaman mantıklı bir çocuk olmuştu. Olimpos'taki bir tanrının onlarca işini bırakıp da ölümlü bir oğluyla ilgilenmesinin saçma olacağını da düşünüyordu. Yine de... Ufak bir tanışma seremonisinin ikisine de zararı olmayacağı görüşündeydi. Derin bir nefes alarak Hermes kulübesinden içeri adım attı. Etrafta pek çok yatak vardı, hatta içerideki melezlerin bazıları yere serlikleri tulumların üzerinde oturuyorlardı. Yanına gelen çekik gözlü bir kız Tristan'a kalabileceği bir yer ayarladıktan sonra, işi olduğunu bahane ederek yanından gitti. Şimdi tanımadığı insanlarla dolu minik bir odacıkta tek başına kalmıştı. Neyse ki arkadaş canlısı ve diğerleriyle iyi geçilebilen bir insandı. Kamptaki ilk gecesinde yabancılık çekmesinin doğal olduğunu da biliyordu. Yapabileceklerini bir süre gözden geçirdikten sonra Belki tavuk gibi erkenden yatmak yerine çıkıp kampta biraz dolaşabileceğini düşündü. Kulübenin kapısından çıkacağı sırada bir çocuk ona "Bu saatte dışarıya çıkman tehlikeli olabilir çünkü kampta harpyalar var." dedi. Tristan harpyanın ne olduğunu bilmemesine rağmen bu riski göze alabileceğini düşünerek "Uyardığın için teşekkürler." dedi ve kulübeden çıktı. Hermes kulübesinden uzaklaşırken, orayı daha şimdiden yuvası gibi görmeye başlamış olmasının tuhaf olduğunu düşünüyordu. Yine de bildiği bir şey vardı, eğer Tristan o kulübede kalmaya devam edecekse içerisi öyle düzensiz duramazdı. Fazla titiz bir çocuk değildi ama karışıklıktan hiçbir zaman hoşlanmazdı. Hermes kulübesinin kısa zamanda düzene girmesi gerekiyordu ve Tristan zor da olsa bunu başarabileceğine inanıyordu. Aklında yeni atılımlar gerçekleştirmeye dair birtakım düşüncelerle duyduğu dalga sesleri üzerine plaj olduğunu tahmin ettiği bir yere doğru ilerlemeye başladı. Birkaç saat sonra kulübeye geri döndüğünde içerideki herkesi uyumuş bulacağını biliyordu. O da gidip kendi sıcak uyku tulumunun içine kıvrılıp yatacak ve yarın, yepyeni bir güne potansiyel kardeşleri veya akrabalarıyla birlikte merhaba diyecekti.
Konu: Yeni Hayatıma Merhaba 
Paz Nis. 03, 2011 2:38 am