Kostüm Partisi!!! (16 Eylül 2010)

(sorun değil, devam ettiririm birazdan )

Bir kostüm partisi vardı ve ben partiye farklı bir şekilde gelmeye karar vermiştim. Lucy ile Hephaistos'un verdiği görevde kazandığımız hayalet madalyonumu yanıma aldım ve amfitiyatronun önünde boynuma taktım. Herkesle konuşacaktım, ama kimse beni tanıyamayacaktı. Daha doğrusu göremeyeceklerdi ki! Tek bir sorun vardı, Lucy madalyondan haberdardı, yani onun yanına uğramamam gerekecekti.

İçeride birçok farklı kıyafetli melez vardı fakat ben hiçbirini tanıyamamıştım. Aralarına karışmaya karar vermiştim.

Ah, hayır, bambaşka bir fikir gelmişti aklıma. Robyn'i birazcık işletecektim. Tabi ben Robyn'e doğru giderken pek çok kişiye çarptım ve herkes dönüp onlara çrpanın kim olduğunu anlamaya çalıştılar. Kimseyi göremeyince de ürperdiler. Kendi kendime gülümsedim.

Robyn'in yanına gelince (onun Zorro olduğunu biliyordum, dün gece gizlice kıyafetine bakmıştım) başındaki şapkayı aldım ve kafama taktım.

"Merhaba Zorro! Şapkan olmadan pek havan da olmuyor sanırım" dedim gülerek. Sonra da şapkayı havaya fırlattım. Ünlü bir rock yıldızı kıyafeti giymiş melezin kafasına düştü. Robyn oyuncak kılıcını ileri geri salladı.

"Kimsin sen? Ortaya çık!" dedi. Gülerek Robyn'in yanından ayrıldım. Parti daha uzundu ve şimdiden çok fazla eğlenmemem gerekiyordu. Gidip herkese çarparak sahnenin ortasında dans etmeye başladım. Bunu bilerek yapıyordum, çünkü insanlr kimi çarptığını görmek için döndüklerinde kimseyi göremeyince yüzlerinin aldığı ifade çok komik oluyordu.

Tabi eğlencem uzun sürmedi. Kafamın içinde Lucy'nin sesi yankılandı.

"Çok eğleniyorsun bakıyorum da... Seni görebiliyorum Stell"

Zorro kostümlü çocuğun şapkasının aniden kafasından uçuşu üzerine, Ange ve diğer kızlara az sonra geleceğimi söyleyip hemen o tarafa doğru ilerlemeye başladım.

"Merhaba Zorro! Şapkan olmadan pek havan da olmuyor sanırım"

Ben bu sesin sahibini tanıyordum! Hemen zihin gücümü kullanarak Stell'in beynine ulaşmaya çalıştım, tam isabet! Tanrı Hephaistos'un verdiği madalyonu kullanan manyak hayalet, en yakın arkadaşımdan başkası değildi!

"Çok eğleniyorsun bakıyorum da... Seni görebiliyorum Stell" dedim sinirle. Sinirlenmiştim çünkü, böyle dahice bir fikir benim değil, onun aklına gelmişti!

Ama, görünmez olamasam bile benim de kendime has numaralarım vardı. Stell'in beynine ikinci bir ses gönderdim:

"Ahh, ama sen beni göremiyorsun! Sana 5 dakika veriyorum, o süre içinde beni buldun buldun. Bulamazsan, herkesin içinde hayalet kimliğini deşifre edeceğim!"

Sonra suratıma tatlı bir gülümseme yerleştirerek kedi kadın kostümü giymiş bir kızın yanına gittim. O sırada spiderwoman ile X-men de yanımıza geldi.

"Bu arada, kim olduğum aklıma geldi Ange, ben Rapunzel'im!" dedim sırıtarak.

Kimse ama hiç kimse, benim rapunzel kılığına gireceğimi hayatta tahmin edemezdi! En yakın arkadaşım Stell bile!

Rock müziği eşliğinde dans ederken bir süre Zorro ile konuşmuştum ama sonra konuşmayı bırakmıştım ve sadece dans etmeye başlamıştım. Ben dans ederken arkamdan bir şeyin geçtiğini bir şeyin bana çarpmasıyla Zorro'nun şapkasının uçması bir oldu. Ben Zorro'nun şapkasının uçmasına ve verdiği tepkiye gülerken yanıma Rapunzel kostümü giymiş kız geldi. Arkasında az önce tanıştığım melez vardı. Rapunzele gülümsedim.

"Merhaba ben kedi kız sen de Rapunzel olmalısın."

dedikten sonra emin olmak için kostümüne baktım. Uzun saçları görünce onun Rapunzel kostümü giydiğinden emin oldum. Ona elimi uzattım. Ardından gece boyu düşündüğüm bir şeyi sordum

"Sizce Tanrı ve Tanrıçalar gelir mi? Gelirlerse hangi kostümü giyeceklerini merak ediyorum."

Aslında geleceklerini düşünmüyordum. Belki Tanrıça Athena ve Artemis burada olurdu. Ama diğerlerine kesin gözüyle bakmıyordum.

"Merhaba ben kedi kız sen de Rapunzel olmalısın."

Sesimi değiştirerek, "Evet, rapunzelim! Memnun oldum kedi kız." dedim ve gülümsedim.

Stell çok yakınlarımdaydı ve beni fark etmesinden korkuyordum. Bir yandan da, içimden süre tutmakla meşguldüm, 5 dakika bir geçse... nasıl rahatlayacaktım...

"Sizce Tanrı ve Tanrıçalar gelir mi? Gelirlerse hangi kostümü giyeceklerini merak ediyorum." dedi kedi kız.

"Bence birkaç tanesi gelir ama kostüm seçiminde başarılı olacaklarını zannetmiyorum!" dedim, sonra birlikte kahkaha attık.

Eh, 2000 küsür yaşında olan ilahi güçlerden, yaratıcı olmalarını bekleyemezdik, değil mi?

Bir süre müzik eşliğinde hafifçe dans edip abur cubur atıştırdıktan sonra, kedi kıza dönüp onu incelemeye başladım. Kostümü... tarzı... kim olduğunu bir türlü çıkaramamıştım. Ben de, soru bombardımanına başladım.

"Lau! Yoksa sen misin?" diye sordum. Kız olumsuz anlamda kafasını sallayınca da, hüsrana uğradım.

Tabii pes etmeye niyetim yoktu.

"Bak ne diyeceğim." diye söze başladım, "Şimdi senin kim olduğunu bulmak için 3 tercihim olsun. Üçünde de bilemezsem, ben sana kim olduğumu söyleyeceğim!"

Sonra gülümseyerek vereceği cevabı beklemeye başladım...



(rpout-şimdi ben üçünde de bilemeyip sana benim kim olduğumu söyleyeyim, o sırada da Stell beni duysun! )

Birkaç dakikadır Dan ve Mike la rock müzik eşliğinde hareketler yapıyorduk...Yorgunlukmu?...Sıfır.Neden olduğunu tahmin edebiliyordum düşünsenize Parti tanrısının oğlu ve hemen iğleşebilen 2 kişi tam dibimde duruyordu.Yorulmam imkansızdı birlikte düzenli hareketler yapıyorduk.Ama bu gerçekten çok kolay geliyordu.
Mike'ın kulağına

-Dj kabinine çık ve HipHop şarkı açmasını söyle!

Mike dediğimi ikiletmeden Dj kabinine koşu ve Dj'e bir şeyler fısıldadı.Hemen yanımıza koştu.

-Ne dedi?
-Zaten 2 saattir bizi izliyormuş bu şarkıdan sonra bir tane çalacak!
Bildiklerimizdenmi bari?

Tam o anda Rock müzik bitti ve yeni müzik çalmaya başladı...Ahh evet kesinlikle bu şarkıyı biliyordum.Mike a sırıtıp daha hızlı olan bu şarkıda çok daha iyi hareketler yapmaya başlamıştık.
Bir aralığına amuda kalmış hareketler yaparken şık bir hareketle yeniden ayağa kalkarak etrafıma baktım...Çoğu izleyici toplamıştık etrafımızda bir çember oluşmuştu.Yüzümde bir sırıtmayla dansa devam ettim.

Eğlenceli olucaktı, kurnaz bir şekilde gülümseyerek tamam anlamında başımı salladım. Rapunzel o sırada tahmin yürütmeye başlamıştı. Rose dedi, olumsuz anlamda başımı salladım, Crist dediğinde gülerek yine olumsuz anlamda başımı salladım. Şimdi düşünüyordu. Son tahminiydi. Onun düşünmesini beklerken birden müzik değişti ve rock yerine hiphop çalmaya başladı. O görüdğüm üç suikastçi kostümlü melezlerde değişik hareketler yapmaya başladılar. O sırada Rapunzel konuştu. Sesi hem umutlu hem de şüpheli geliyordu.

"Sell misin peki?"

diye sorunca gülümsemem genişledi ve

"Hayır, üçü de değilim. Artık bana kim olduğunu söylemek zorundasın"

dedim. Hiphop müzik eşliğinde dans eden üç suikastçıya bakarken kızın cevabını bekledim.

Suikastçi tim, ortamı iyice ısıtmış ve hip-hop eşliğinde süper figürler yapmaya başlamıştı! Bir süre onları seyredip alkışlayarak ritim tuttuktan sonra, amfitiyatronun içinde gezinmeye başladım.

Bir kokteyl masasına geldim ve kanepelerden atıştırmaya koyuldum.

"Ahh, keşke sepetimi de yanımda getirseymişim." diyip kendi kendime gülümserken, biri yanıma geldi ve

"Merhaba! Sen kırmızı başlıklı kızsın sanırım?" dedi.

"Sen de bunu anladığına göre Einstein falan olmalısın!" dedim ve birlikte kahkaha attık. Sonra, "Ee, sen kimsin gerçekten?" diye sordum ve cevabını beklemeye başladım.

(rpout-biri de benimle konuşsun )

Bugün amfitiyatroda kostüm partisi yapacaktık. Tüm gün ne giyeceğimi düşünmüştüm. Önümde bir kaç seçeneğim vardı. Kurtadam, cellad yada romalı bir asker olabnilirdim. En sonunda kurtadam olmaya karar vererek kostümü giydim.
Kulübemden kimseye farkettirmeden çıkmayı başarmıştım. Bir Hermes çocuğunun gizlilikte başarısız olması ne kadar mümkünse o kadar başarısız olmuştum kulübemden çıkarken.
Amfi tiyatroya girdiğimde dj hip hop müzik çalıyordu. Üç suikastçi kostümlü çocuk çoktan havaya girmişti. Birden kırmızı başlıklı kzı gördüm. Yanına gidip:

"Merhaba! Sen kırmızı başlıklı kızsın sanırım?" dedim. Ne dese beğenirsiniz;

"Sen de bunu anladığına göre Einstein falan olmalısın!"

Yinede onunla birlikte kahkaha attım. Daha sonra:

"Ee, sen kimsin gerçekten?"

Sanırım beni enayi sanmıştı:

''Çok beklersin''

''rose sorun olmaz umarım.)

'Bilgelik Tanrıçası ara sıra çocuklaşamaz' diye bir kural yoktu. Ben de kostüm partisine gidecektim. Gitmek için birçok sebebim vardı; melezlerin hepsini son kez bir arada görecektim, onların saçmalamalarını izleyip eğlenecektim ve en önemlisi, Lucy ve Stell'in yine partide sorun çıkarmalarını önleyecektim.

Bugün nedense 12 yaşında bir kız olasım gelmişti. Sarı, uzun saçlarım da tavşan kulaklarımın iki yanından ünüme dökülüyordu. 12 yaşındaki pembe bir tavşanın, Tanrıça Athena olacağı, kimsenin aklına gelmezdi.

Parti salonundan içeri girdim ve kokteyl masasından bir bardak meyve suyu aldım. Aslında... canım nektar içmek istiyordu ama kimliğimi açık etmek için henüz çok erkendi. Hoş, en fazla Artemis veya Hestia olduğumu düşünürlerdi ama yine de vişne suyuyle idare etmek istedim.

Diğer Tanrı ve Tanrıçaların içeri ne kılığında gireceklerini çok merak ediyordum!

(Lucy seni bekleyemedim, akşam giremeyebilirim, o yüzden yazdım, umarım sorun olmaz )

"Sell misin peki?" Ah, bu sesi nerede duysam tanırdım. Lucy! Lucy'nin yine kim olduğunu çıkartamadığım kedi kızla kouşmasının bitmesini bekledikte sonra Lucy'yi kolundan çektim ve masanın yanına doğru götrdüm. Lucy zorla gidiyormuş gibi görününce diğer herkesi ödü kopmuştu yine!

"Bu sesin Lucy. Sesini nerede duysam tanırım" dedim gülerek. Lucy'de gülümsedi.

"Aferin Stell. Bu arada hayalet taklidin çok inandırıcı olmuş gerçekten" dedi. Cebimden öbür madalyonu çıkartıp Lucy'ye fırlattım.

"Hadi biraz sorun yaratalım Rapunzel" dedim. Tanrıça Athena burada bile olsa görünmez halde bizi göremezdi. Yaramazlık yapmanın tam sırasıydı!

"Bunu söylemeni bekliyordum!" dedim Stell'e coşkuyla ve madalyonu taktım. Hayalet dünyasına geçiş harikaydı! Yani, tamam... çoğu kişi bunu korkutucu bulurdu ama benim gibi Hayalet Tanrıçası'nın daimi dostu iseniz -ki bu hikaye çok karmaşık olduğu için girmeyeceğim- bu boyut size çok zevkli gelebilirdi!

"İlk hedefim, kurt çocuk." dedim ve sırıtarak kırmızı başlıklı kızın yanındaki kurta yöneldim. Masadaki içki kadehini alıp yüzüne döktüm. Çocuk neye uğradığını şaşırdı ve en yakınındaki kişi kırmızı başlıklı kız olduğu için ona sinirli bir bakış attı.

Sonra, aceleyle kedi kıza yöneldim. Kulaklarını çekiştirmeye başladım. O ne olduğunu anlayana kadar, maskesi suratından düştü! Hemen onun yanından da uzaklaştım. Şimdi sırada dans eden hip-hop gençlerinin başına bir takım talihsizlikler gelmesi vardı!

Parti süper eğlenceli gidiyordu!!!

Tanrıça Artemis olarak zaten hep genç gözükürdüm ama bu sefer şeklimi değiştirmiştim. Bugün pek yaratıcılığım tutmadığı için yüzümü gizleyecek şekilde kırmızı bir pelerin giymiştim. Elimde de asa adını verdikleri uzun bir sopa vardı. İnsanların büyücü dedikleri masal kahramanının kimliğine girmek en kolay işti. Ormanın içinden kampa vardım. Ok ve yayımı yanıma almamıştım. İhtiyacım yoktu onlara. Kapıdan girdiğimde bir sürü kostüm giymiş melezlerle karşılaştım. Kabul etmeliydim ki yaratıcıydılar ve bu da iyi bir şeydi. Kimsenin beni tanıyacağını sanmıyordum. 15 yaşında bir genç kız gibiydim, sarı saçlarım, gümüş renginde gözlerim vardı. Oysa tanrıça halimdeyken, kızıl-kahverengi saçlı olup, kahverengi göz rengine sahip oluyordum.

Melezlere çarpmamaya özen göstererek kokteyl masasına gittim ve kendime kola koydum. Aslında nektar her zaman tercihimdir ama dünyada zaman geçire geçire bazı içeceklere alışıyorsunuz. Yakınımda küçük bir kız vardı. 12 yaşındaydı ve meyve suyu içiyordu. Kim olduğunu merak etsem de sormadım. Bu kotüm partisiyi ve işin eğlencesi kimin kim olduğunu bilmemekteydi. Kolamdan içip çevreme bakınmaya devam ettim.


(biri gelip benimle Tanrıça Artemis olduğumu bilmeden konuşsun )

-Duyuyormusunuz?

Birden dans etmeyi kesmiştim içime böyle bir istek gelmişti ama bu sadece benimle ilgili değildi Mike ve Dan , de durmuş etrafı dinliyorlardı.Yanlış giden birşey vardı bu kesindi anında gizli silahımı devreye soktum kesinlikle yanlış giden bir şey vardı , Mike ve Dan de benim yaptığımı tekrarlamış ve etrafı dinlemeye koyulmuştu.Ama onlar benim bildiklerimi bilmiyordu , gördüklerimi görmemişlerdi...Belki biliyormusunuz bilmiyorum ama ben küçükken bir tünele girmiştim tünel hayaletlerle doludu.O günden beri ne zaman bir hayalet sezsem kulağıma bir sonar sesi gelirdi.Bir saldırı iin yerimde dikilerek bekledim...Hiçbirşey olmadı birkaç saniye boyunca öylece beklemiştim ama hiçbirşey olmamıştı.Hatta kulağımdaki sesin şiddeti gittikçe azalıyordu...ama ben gardımı düşürmeye niyetli değildim.

"Ee, sen kimsin gerçekten?" demem üzerine, çocuğun verdiği cevap:

''Çok beklersin'' olmuştu.

Sırıtıp, "Yaratıcılık Tanrısı olmadığın kesin, kurtsun işte!" dedim. Önce şaşırdı, sonra da sorduğumun gerçekte kim olduğu değil de, kostümlü hali olduğunu anlayıp başını salladı.

Tam dans pistine gitmeye karar vermiştim ki, aniden kokteyl masasında duran içki havalandı ve kurt çocuğun suratına döküldü! Kısık bir gülme sesi duydum, ardından şok olmuş kurt adam bana pis pis bakmaya başladı.

Kendimi tutamayarak kahkaha attım ve

"Bu kurtlar da her zaman kırmızı başlıklı kıza düşman oluyor!" dedim.

İçtiğim şaraplar etkisini göstermeye başlamıştı ve içkiyi dökenin kim olduğuna kafa yoramayacak kadar dalgındım. Sanırım kurt çocuk, içkiyi benim döktüğümü zannediyordu!

Lucy'nin ilk kurbanları talihsiz kurt ve kırmızı başlıklı kızdı. Onlara gülümsedim ve bende kokteyl masasında bekleyen küçük pembe tavşan kılığındaki kıza sataşmaya karar verdim. Yanında da kırmızı pelerin giymiş bir kız daha vardı. Küçük kızın tavşan kulaklarını ona fark ettirmeden çekiştidim ve sonra da çaktırmadan kulakları öbür kızın asasına bağladım. İkisinden biri gitmek isterse sonuçları izlemek için burada olacaktım.

Koşarak sahnede dans eden suikastçi grubuna yöneldim. Ama Lucy bendn hızlı davranmış olmalıydı ki çocuklar teker teker yere düşmeye başlamışlardı.

"İyi iş" dedim Lucy'ye. Yanımda olduğunu hissedebiliyordum.

"Sen neler yaptn?" dedi. Kokteyl masasını işaret ettiğimdeLucy çığlığı bastı. Neden bağırıyor diye bakarken sanırım hayatımda yapmış olabileceğim en büyük hatayı, yapabileceğim e beter hatayı yaptığımı gördüm. Ben bugün kesin ölecektim!

"Stell inanmıyorum sana!" diye bağırdım. O tavşan kızın gri gözlerine bakıp da kim olduğunu anlamamak mümkün müydü sanki?

"Bence hala birkaç saniyemiz varken, buradan tüysek iyi olur." dedim.

Sonra, partiye yeni gelmiş olan bir vampir kızın arkasına saklandım ve aceleyle madalyonumu çıkarıp tekrar Rapunzel halimi aldım. Ardından, 'kikir-kikir' gülerek, Zorro kostümlü ve artık şapkasız kalmış olan çocuğun yanına gittim. Bir taraftan da, tavşan kız kılığındaki annem ile diğer kızın neler yaptıklarını gözlemliyordum.

Of! Stell yüzünden kalbim deli gibi çarpıyordu!

İçeri yeni girmiş bir melezin yanına koşup aceleyle konuşmaya başladım:

"Selam, ben Rapunzel! Sen kimsin?"

Stell'in nerede ve ne yapıyor olduğunu bilmiyordum ama uslu durması için Tanrılara dua etmekten kendimi alamadım. Geçen partiden sonra tüm geceyi ahırları temizleyerek geçirmiştik ve bu bünye bir cezayı daha katiyen kaldıramazdı!

(rpout**biri kurtarsın beni )

Sıkılmıştım, tam başka yöne gidecekken asam elimden kaydı ve tavşan kılığına girmiş kızın başına düştü. Şaşkınlıkla ona bir şeyi olup oladığını sorucakken öfkeli fırtına grisi gözlerle karşılaştım. Bilgeli fırtına grisi gözler. Hiçbir melezin duyamayacağı şekilde "Athena.." diye fısıldadım. Nasıl anladığımı sorgulamayın. Ben bir Tanrıçayım ne kadar zamandır tanıdığım kardeşimi 12 yaşında bir kız görünümünde diye tanımayacak mıydım? O şaşkınlıkta iki şey oldu. Biri çığlık attı ve ben hemen o çığlığa dönerken pelerinim düştü. Hemen onu alıp tekrar giydim. Sinirli bir şekilde "Bu şakayı kim yaptı?!" diye sordum. Melezlerin eğlencesini bozmak da istemiyordum ama eğer yanımdaki Athena değil sıradan bir melez olsaydı, bir yerine bir şey olabilir zarar görebilirdi. Gözlerim çevrede dolaştı. Cevap veren çıkmıyordu. Gözlerimi devirdim. Hatta bir an Tanrıça şeklime bürünmeyi düşündüm ama gereksiz, melezleri korkutma sadece bu şakayı kimin yaptığını bul çevreme bakındığımda benim ve Athena gibi şakaya maruz kalmış birkaç kişi daha görüyordum. Kızgın bir şekilde çevreme bakınmaya devam ettim.

Gece daha bitmemişti ve beni durdurabilecek hiçbir şey yoktu. Alacağım ceza umrumda bile değildi. Sadece son partimde eğlenmek istiyordum. Dışarı çıkıp beklenmeyen davetlilerimi çağırdım! Cehennem tazılarını!! Bu kesinlikle beni ele verecekti ama umrumda bile değilldi. Cehennem tazıların içeriye daldılar ve bir anda amfitiyatrodan çığlıklar yükselmeye başladı. Gülerek içeriye irdim. Melezler masaların üzerine çıkmışlardı, cehennm tazıları ise oyun oynamak için melezlerin ayaklarına sürtünüyorlardı. Melezlere seslendim.

"Yuvarlak bir şeyler atın! Geri getirmeyi çok severler. Cehennem tazıları oyun oynamaya bayılırlar!" dedim gülerek. Melezler şaşkınca dediklerimi yaptılar. Çok eğleniyordum, ta ki birisi kolumu çekiştirip beni amfitiyatrodan çıkartana kadar!

(Tanrıça Athenaaa, cezamı bekliyorumm )

Kostüm partisinde ne kostümü giysem diye düşünürken aklıma "Süper Kız" kılığına girmek geldi.Hemen hazırlandım ve partiye gittim.

Ama keşke gitmeseydim.Her yerde cehennem tazıları vardı,yanıma bir cehennem tazısı yaklaşmaktaydı.

Sanırım başından beri kulübede kalmak en iyisi olacaktı,çünkü cehennem tazılarından nasıl kurtulacağıma dair hiç bir fikrim yoktu!!!

(Rpout:Steeellll!!!Ne yaptın yhaa :S:S:S)

Hades kızını kolundan tuttuğum gibi amfitiyatronun dışına çıkardım. 12 yaşında gibi görünüyor olabilirdim ama ben koskoca Bilgelik Tanrıçası'ydım! Pembe kulaklarımı bağlamak da ne oluyordu!

"Bittin sen Hades kızı! Sana öyle bir ceza vereceğim ki, bu geceyi hayatın boyunca unutamayacaksın!" diye gürledim.

Stell, onun karakterinde biri ne kadar korkabilirse, o kadar korkmuş bir şekilde bana bakıyordu. Bu sırada içeriden çığlıklar yükselmeye devam ediyordu! İçeriyi Artemis'in halledeceğini düşünerek, ben Stella'ya odaklandım.

O sırada, gecenin -çığlıklar hariç- sessizliğini, başka bir ses bozdu:

"O kadar kolay değil Athena!!"

(Eee Hades, gel bakalım )

Artık bu yaratıklar fazla oluyordu. Gözüme bir melez takıldı. Bu kısa zamanda buraya gelen Persephone'nin kızı olmalıydı. Bir anda Artemis kişiliğim büründüm bu yaratıkları yok etmek için öyle olmalıydım. Elimde de ok ve yayım vardı. "Sen Persephone'nin kızısın değil mi? Tamam. O zaman şu cehennem tazılarını göndermemde bana yardım ediceksin." kız anlamamış bir şekilde bana baktı. "Annen ölüler tanrıçası değil mi aynı zamanda? O yanını kullan" ileride duran avcıma baktım. Sat. Okumu kılıfından çektim ve yaya gererek bir cehennem tazısını vurdum. Hayvan aynı anda toza dönüştü. Normalde boş yere öldürmezdim ama ben bir av tanrıçasıydım aynı zamanda bu tazılar melezlere zarar verebilirdi ve gidecekmiş gibi de durmuyorlardı. Tekrar bir ok attım ve bir cehennem tazısını daha öldürdüm. Ardından yayıma iki tane ok koyarak atış yaptım. Persephone'nin kızı biraz yavaş çalışıyordu. Anlaşılan tazılar onu Hades çocuklarını dinledikleri kadar dinlemiyorlardı. O zaman ölmekten başka seçenekleri yok diye düşündüm. Ok atmaya devam ettim. Athena eminim şimdi o Hades kızına dersini veriyordur.

(ben de amfitiyatroda olanları haber vereyim dedim:))

Cehennem tazılarının birden bire yer yüzüne çıkmaları alışıldık bir şey değildi. Bu işte Stell’in parmağı vardı, belliydi. Bugün kampın maskeli balosu olacağını duymuştum. Sanırım Stell yine sorun çıkartmaya gitmişti.

Kampa vardığımda yanılmamıştım. Cehennem tazıları asla zarar vermek istemezlerdi. Onlar sadece oyun oynamayı severlerdi. Ama diğer melezler bunu bilmiyorlardı. Hepsi masaların üzerine çıkmış korkuyla haykırıyorlardı. İçlerinden Artemis olduğunu fark ettiğim kız onları öldürmekle meşguldü. Ve Persephone’nin kızı da onları geri göndermeye çalışıyordu. Onlara durmaları için komut verdiğimde melezler şaşırdılar. Cehennem tazılarını yeraltına yolladıktan sonra gözlerim Stell’i aradı. Sanırım Athena onu yakalamış ve cezasını vermek üzere olmalıydı.

"Bittin sen Hades kızı! Sana öyle bir ceza vereceğim ki, bu geceyi hayatın boyunca unutamayacaksın!" diye bağırıyordu Athena.

“O kadar kolay değil Athena” dedim ve kızımı Athena’nın ellerinde kurtardım.

“Hades! Bu seni ilgilendirmez!” dedi Athena. Eğer kişisel bir şey değilse Athena kızıma bu kadar çok kızmazdı.

“Yaptıkları konusunda onu cezalandıracağım Athena ama bunu yapmak sana düşmez!” dedim soğuk bir ifade ile. Athena çılgına dönmüştü.

“Evet bana düşer! Ben bu kampın müdiresiyim!” diye bağırdı. Bilgelik tanrıçasını bile deli ettiğine göre Stell’e güzel bir ceza vermem gerekecekti.

“Bende babasıyım. Merak etme, sen ne ceza vereceksen, bende ona en az senin vereceğin gibi bir ceza vereceğim. Bir daha toplumun huzurunu bozmayacak” dedim ve Stell’i alarak yeraltına döndüm. Sanırım şimdi düzgün bir parti yapabilirlerdi.

Derin bir 'ohhh!' çekerek amfitiyatroya geri döndüm. İçerisi fazla dağılmamıştı, Artemis ve diğerleri tazıları çabuk halletmiş olmalıydı.

"Tamam çocuklar, partiye kaldığımız yerden devam ediyoruz!" dedim ve böylece henüz fark etmemiş olanlar da benim Athena olduğumu öğrendi. Sonra, saçma tavşan kostümümün güzel bir elbiseye dönüşmesini sağladım. Hala 12 yaşında gibi görünmekteydim.

Belki yeni melezler gelir ve benim sıradan bir kız olduğumu sanırdı. Bu esnada gözlerim Lucy'yi arıyordu. O da bu olayda sütten çıkmış ak kaşık değildi ve ebeveyni olarak kulağını çekmek benim görevimdi.

Dj kabinine işaret ettim ve müzik tekrar çalmaya başladı. Dans eden yarı-tanrılar yine pisti doldurdu. Kriz durumunu çabuk atlatmıştık, şimdi eğlence zamanıydı!

Birden Kulağımdaki uğult arttı ve ben daha ne olduğunu anlaamadan yerdeydim.Hareket edemiyordum başım dönüyor ve kpırdıyamıyordum.Ellerimin altıda ıslak birşey hissettim ve hemen oraya baktım.

-Lanet olsun!

Yere düştüğümde gizli silahımı yanlışlıkla kendime saplamıştım.Gözlerim yavaşça kapanıyor ve açılıyordu.Dan'e baktım

-Dan acil durum!

Bana korkmuş bir şekilde baktı ve elini hemen cebine götürüp kapsülü çıkardı.Bu çokdandır düşündüğümüz birşeydi , aslında o kapsülün içinde Dan'in kanı vardı.Bu benim fikrimdi...Dan kendi kendini iyileştirebiliyordu.Ama ben ateşi yönetebiliyordum bunu yapamıyordum.Eğer Dan ' in kanını kendime enjekte edersem iyileşebilirdim...En azından böyle düşünüyordum!

Etrafıma baktım çoğu kişi etrafımda toplanmış korkulu gözlerel bana bakıyordu.Dan , Mike , Ange , Gözü olmayan adam...Gözü olmayan adammı!
Evet adamın kesinlikle gözü yoktu onların yerinde boşluklar vardı.Bana gülümsüyordu

-Bize katılmak üzeresin Kevin!

O anda kolumda bir acı hissettim Dan kanı enjekte etmişti...Birden herşey canlandı...Artık başım dönmüyordu...Karnıma baktım yara hızlı bir şekilde kapanıyordu...Ayağa kalkmaya çalıştım...Dan ve Mike kalkmama yardım etti

-Sağol Dan!

Nefes nefeseydim kalbim çok hızlı atıyordu...Etrafıma bakındım

-...Olamaz!

O gözü olmayan adam hala yerindeydi ve bana bakıyordu...Artık gülümsemiyordu...

-Nooldu bana?
-Yarı ölü oldun!

Hayalete inanmayan gözlerle baktım...Olamazdı...Yoksa olabilirmi?

-Nasıl?
-Ölmüştün ama kardeşin seni geri getirdi , artık hem hayalet hemde insanların dünyasındasın!

(rpout*Edward, parti başlığındayız unutma)

(tamam siz iki saattir içerdesiniz bende sıkıldım şöyle havalı bişiy yaziyim dedim)

Partinin kapılarından Kleopatra kostümü ile girdim. Kıyafetim oldukça ağırdı çünkü düz yürüyemiyordum. Topuklu ayakkabı giymeden bir de. Düşünün. Üstelik kendimi aptal gibi hissediyordum. Kim üzerinden demir yaka olan, ayaklarına kadar gelen ipek bir elbise ve mavi ve kocaman sürülmüş bir farla dolaşmak isterdi ki! E tabii ki ben.

Yüzümde oldukça acımasız bir ifade ile yürümek istiyordum. Yoksa ben piskopat mıydım? Bu seçenek olabilir ama ben daha çok Kleopatra pardon 8. Kleopatra gibi acımasız olmak onu yansıtmak istemiştim.

Gözlerim ile Selly'yi arıyordum. Uzağı görmeye çalışmaktan önümü göremiyordum. Sonunda o kıyafetle birine çarptım. "Ahh, dikkat etsene biraz!"

Maskemi tekrar takmıştım. Aslında pek bir anlamı kalmamıştı bazı kişiler benim Persephonenin çocuğu olduğumu biliyordu artık. Yine de yere bakarak yürümeye devam ettim. Birinin benimle konuşma olasılığını az tutmak ve kulübeme dönmek istiyordum. Yere bakarken birden birine çarptım. Başımı kaldırdığımda Kleopatra kostümü giymiş birine bakıyordum. Oldukça hoştu. Ya Afrodit'e bakıyordum ya da ona yakın olan birine.

-Özür dilerim, görmemişim. Umarım kostümüne zarar vermemişimdir

dedim. Kostümüne baktığımda bir zarar geldiğini görmedim ve rahatladım.

-Özür dilerim, görmemişim. Umarım kostümüne zarar vermemişimdir
dedi kız. Yazık daha az önce onu ezme tehlikesini atlattığını fark etmemişti.

-Kıyafet bir şey olmadı ama az daha üzerine devriliyor idim.
dedim kıza gülümseyerek. Sonra gözlerim kıyafetine kaydı. Bir kedi kız kostümüydü ama üzerinde çok güzel duruyordu.

-Bu arada- dedim kostümünü işaret ederek-kostümün... Çok güzelmiş.
dedim ve gülümsedim. Sonra kim olduğumu unutmuş gibi kendimi Kleopatra sanmaya devam ettim. Sonradan jeton düştü.
-Ah ne kabayım, Ben Alexandra.
dedim. Kızı tanımadığım için... Belkide tanıyordum nereden biliyorum ki?!