Jack ve ben

Ruh gibi bir kulübede oturmaktan sıkıldım ve Thali'nın ağacına gidecektim.O sırada klübede olan kardeşimi farkettim.Ona dönüp ``Pşşt,sıkıldın sanırım hadi beraber Thali'nın ağacına gidelim.Hem cahillikten kurtulursun hemde biraz gezersin´´dedim.Kalkıp ağacın oraya gittik.Uzun süredir gelmemiştim.Kardeşim hayranlıkla bakıyordu.Ağzı bir karış açıktı.Ben de elimle ağzını kapatınca kendine geldi.Kekelemekle beraber ``Bu-bu-burası çok güzel bir yer ablacık!´´dedi.Bende sadece tebessüm ettim ve ona dönerek ``Jack sen buraya nasıl geldin?´´dedim.Heyecanla bekliyordum cevabı çünkü kardeşlerimin hayat hikayelerini dinlemeye bayılıyordum...

Doğru konuşmayı pek sevmem ama itiraf ediyorum hiç iyi bir anlatıcı değilimdir. Bir olayı anlatırken kekelemeye başlarım yada suratımı garip bir şekile sokarım.
'' Şey... Pek iyi anlatıcı değilimdir ama başlıyorum... Bazı sorunlar yüzünden 3 ay önce manhattan'a taşınmıştık. Zaten herşey taşındığımızda başladı. Annem beni tiyatroya yazdırmaya ikna etmişti. Cezbedici evlilik oyununda başroldeydim. Tiyatro öğretmeni Bay Bardrick çalışmalar bittikten sonra beni ve Louis'i bir yere götürdü. Tam olarak hatırlamıyorum... İşte orada Bay Bardrick bir canavara dönüştü. Eğer Satir arkadaşım Louis olmasaydı şimdi bay Bandrick' in midesinde olurdum. Demiştim iyi bir anlatıcı değilim.''
'' Bu arada anneme çok sinirliyim... '' dedim. '' Neden? '' dedi Ablam. '' Çünkü eğer beni tiyatroya yazdırmasaydı sen ve senin krem şantilerinle tanışmayacaktım'' '' Beyler kardeşim espiri yaptı gülelim. '' dedi ve yalancıktan bir kahkaha attı.
Ee? sen buraya nasıl geldin? '' dedim. Acaba nasıl gelmişti kampa? minotorlara krem şanti sürerekmi?

``Ah ben,tabii evet başlıyorum:Ben önceden yani kamptan önce abim ablam ve annemle yaşıyordum.New york'ta.Annem bir anaokulunda çalışıoyrdu ve hayli bir para kazanmaktaydı.Bir gün okula gittiğimde satir arkadaşım Mell ile arabama doğru ilerlerken´´Jack sözümü kesti ``Hey bir dakika okulunuzun otopark'ı mı var?´´``Evet.Ve lütfen sözümü kesme.Arabamın önünde duran müdür yardımcısı Bay Scott yaratığa dönüştü.Mell olmasaydı ben şu an kim bilir neredeydim.Ama burada olmaktan mutluyum çünkü,Ben kamptan önce koltuk değnekli biriyle takıldığım için Ucube diye tanımlanıyordum.Bazen kızdığımda elime çekiç alarak tam bir demirci kız oluyordum.Yeteneğimin nereden geldiğini çok geç farkettim.´´dedim.Tam o sırada kolyem sinyal vermeye başladı.Kardeşim ``Hey ne oluyor?´´[color=white]diye soruyordu.Gözlerini kapatırken.Ben de `` Sakin ol! ve hazırlıklı da ol.Çünkü bize yaklaşan bir kaç harpya var!´´dedim.Kardeş ``Onlar iğrenç yaratıklar değil mi?´diye soprdu.Sadece başımı salladım ve ecel getireni çıkardım.KArdeşim ``Abla kılıcın süpermiş ´´[color=white]dedi.Bende gözlerimi devirip `` Alex var ya onun hediyesi.Geçmişini anlatırım sonra´´dedim.Sonunda tahminimde yanılmamıştım.Harpyalar önümüzden çıkmıştı.Ne talihsizim tanrım nereye gitsem Harpyalar beni buluyordu.........

Juliet'in kolyesi hiç hoşuma gitmemişti. İnşallah farketmemiştir derken karşımızda bir kaç harpya belirdi. '' Aman tanrılarım! Harpyalardan daha kötü ne olabilir? Minotorlarmı? yoksa Sirenlermi? dur dur... Cehennem Tazıları! '' dedim.
'' Evet kardeşim. Sayende her yerden yaratıklar fırlayabilir. '' dedi. '' Ne demek. '' yerdeki sopayı aldım ve harpyalara saldırdım. Biliyorum bir sopa ile harpya dövmeye çalışmak kötü bir fikir. Harpya Hemen Sağa kaydı ve beni yere düşürdü. Sanırım kalça kemiğim kırılmıştı. Tüm gücümle çığlık attım. Juliet '' Erkek ol biraz Jack! '' dedi. Onun için kolaydı. Çok güzel bir kılıcı ve kırılmamış bir kalça kemiği vardı. Açıkçası Juliet çok iyi kılıç kullanıyordu. 30 saniyede bir iki tane harpya haklıyordu. Kendimden utanıyorum...
Bir kaç saniye sonra zorda olsa ayağa kalkmıştım. Juliet'e yardım etmem gerekiyordu. Ama neyle? en ufak bir silahım bile yoktu. Derken üstüme bir harpya atladı. Göğüs kafesimin oralarda bir ağrı hissettim. Göz kapaklarım ağırlaşıyordu.

Bir kaç iğrenç Harpya ile savaşırken bir harpyanına kardeşimin üstüne geldiğini gördüm.Karşımdaki harpyayı yok ettikten sonra tam harpyaya saldıracakken Jack'e saldırdı.Yavaş yavaş gözlerini kapıyordu.Ben ``Aman Tanrım! dedim ve neredeyse bütün harpyaları öldürüp Jack'i sürütmeye başladım.`` Ne kadar ağırsın böyle ıyyk´´ dedim ve sürütmeye devam ettim.Sonunda kulübeye gelmiştik.Asıl şimdi merdivenleri nasıl çıkacaktım ben? Hadi deyip daha sıkı tuttum ve merdivenleri de hızla çıktım.Kapıyı açtım.Şansızlığımıza bakın ki kimse yoktu kulübede.Hemen Onu koltuğa yatırdım ve bir koltuğa oturup gözlerini açmasını bekledim...