Biraz Eğlence Bizim de Hakkımız!

Kulübemde oturmuş, sıkılıyordum. Şöyle kafamı çevirip geçen günlere baktığımda nedense bu çok sık olmaya başlamıştı. Artık neredeyse sadece dersliklere gidiyordum. Maceraya atılmak isteyen melez bulmak çok zordu şu günlerde doğrusu. Şimdi de yapacak bir şey bulamayınca Amy'yi görmeye Hermes kulübesine doğru yola koyuldum. Bu kulübeyi seviyordum aslında, çünkü ne ararsanız vardı! Ama kapıyı çaldığımda Amy'nin orada olmadığını öğrendim. Kapıyı açan melezi ilk defa görüyordum. Bu yüzden "Merhaba, ben Theodor. Senin adın ne?" diye sordum. Kendimi ilkokulda gibi hissetmeyi de ihmal etmedim. Karşımdaki melez de "Benim adım da Tristan. Tanıştığımıza memnun oldum." dedi. "Ben de memnun oldum. Görüşürüz." dedim ve arkamı dönüp kulübeme doğru yürümeye başladım. Sonra duraksadım ve birden arkamı döndüm. Tristan kapıyı tam kapatmak üzereydi ki geri döndüğümü görünce durakladı. Bunun üzerine "Hey, aklıma bir fikir geldi. Geçen gün kampta iki melez Lotus Kumarhanesi diye bir yerden bahsediyorlardı. Ben de çok merak ettim. Birlikte gidelim mi? Hem kızarkadaşımın abisiyle vakit geçirmem iyi olabilir." dedim ve sırıttım.

Theodor oldukça iyi birine benziyordu ve duyduğum kardeşim Amy'nin erkek arkadaşıydı. O psikopat derecede korumacı ağabeylerden beri değildim ama, kardeşimin takıldığı çocuğun nasıl biri olduğunu öğrenmeyi de istiyordum. Bu nedenle Theodor "Hey, aklıma bir fikir geldi. Geçen gün kampta iki melez Lotus Kumarhanesi diye bir yerden bahsediyorlardı. Ben de çok merak ettim. Birlikte gidelim mi? Hem kızarkadaşımın abisiyle vakit geçirmem iyi olabilir." dediğinde ona "Bana uyar. Zaten canım sıkılıyordu." cevabını verdim. Bir kumarhaneye gidecek olmak beni heyecanlandırmıştı ve orada çok eğleneceğimizden de emindim. Theodor ile birlikte Hermes kulübesinden çıkıp pegasus ahırlarının yolunu tuttuk. O kendi pegasusuna binerken, ben henüz sahiplenilmemiş olanların tekini geçici bir süreliğine aldım. Birlikte Las Vegas'a doğru uçmaya başladığımız sırada, keyfime diyecek yoktu. Lotus'un nasıl bir yer olduğu hakkında fikir sahibi değildim ve Apollon oğlu da o mekanı pek iyi bilmiyordu. Kocaman ve gösterişli tabelası, zorlanmadan kumarhaneyi bulmamızı sağladı. Pegasuslarımızdan inerek, binanın yolunu tuttuk. İçeri girmeden önce Theodor'a dönerek "Kız kardeşimin erkek arkadaşı olduğuna göre, bu gece içkileri sen ısmarlıyorsun." dedim ve sırıttım.

Tristan'ın şakasına güldüm ve ben de "Hadi ya, ama benim yaşım kurtarmıyor. 18 yaşında olan sensin. Bu onuru sana bahşediyorum." dedim. O da "Aa yeni kuralları duymadın mı artık 25 yaşından küçüklere içki yok." dedi. Biraz düşündüm ve "Ama sen Hermes'in oğlusun, istediğini alabileceğini düşünüyorum." dedim. Kapıya kadar bu konuşmamızı devam ettirdik. Kapıdan içeri adımımızı attığımız anda ise hayranlık duygusu susmamızı sağladı. Çünkü içerisi gerçekten harikaydı! Yerler bembeyazdı, öyle bir parıldıyorlardı ki Apollon bile kıskanabilirdi. Çalan müzikse zaten yerimde durmamı zorlaştırıyordu. Etrafta oyun oynayan yüzlerce insan vardı. Bakışları bir tuhaftı aslında, boş boş bakıyorlardı. Ama bunu pek kafaya takmadım. Eskiden annemin de söylediği gibi bilgisayar hafızayı yıkıyordu adeta. Ama şuan beynimin yıkanması hiç sorun değildi. Tristan'la bakıştık ve kafalarımızı sallayarak birlikte oyun konsollarının bulunduğu yere doğru ilerlemeye başladık. Bu sırada birbirinden güzel bayanlar yanımızdan geçiyordu. Birer tepsi taşıyorlardı ve üstünde lotus çiçeğine benzeyen pastalar vardı. Sanırım kumarhanenin adı buradan geliyordu. Bize ikram ettiklerinde seve seve aldık. Daha sonra da kendimizi müzik eşliğinde oyunlara bıraktık.

Elimdeki pembe renkli Lotus çiçeğini bitirdikten sonra "Biz kumarhane yerine cennete mi geldik yahu?" diye kendi kendime bir soru mırıldanıp kahkaha attım. Lotus Kumarhanesi gerçekten de harika bir yerdi. Theodor ile birlikte, oyun konsollarına doğru ilerledik ve her zaman favorim olmayı sürdürecek o araba yarışlarının birinde, kimsenin olmadığını gördüm. Theodor'a nereye gittiğimi işaret ettikten sonra güzel bilgisayar oyununa doğru ilerlemeye başladım. Oraya doğru giderken kumarhanedeki bir başka servis elemanı, bana yine bir Lotus çiçeği ikram etti. Mutlulukla kabul ederek çiçeği birkaç lokmada yuttum. Araba yarışı oynayacağım makinenin başına oturarak, kendimi sanal dünyanın o bilindik göz alıcılığına kaptırdım. Theodor'un şu anda nerede olduğunu bilmiyordum ama onun da tıpkı benim gibi eğlendiğinden emindim. Buradaki herkesin eğlendiğinden emindim çünkü böyle bir eğlence diyarında insan gayret etse dahi sıkılmayı başaramazdı. Arabam ilk turu birinci olarak tamamladığında sırıtarak önümde daha kaç tur olduğuna baktım. Oyunun sonlanmasına yalnızca beş yüz kırk iki part vardı. Bu da, oyunu en az beş kere tekrar oynayacağım anlamına geliyordu!

Tristan'dan ayrıldıktan sonra bir bilgisayar oyunu oynamaya gittim. Ama daha sonra bir gürültü duydum. Birileri çok yüksek sesle gülüyordu. Üstelik etrafında bir sürü insan vardı. Bu en çok istediğim şeylerden biriydi aslında. Bu sırada yanımdan geçen tepsiden başka bir Lotus pastası aldım. Daha sonra da büyük bir özgüven patlaması yaşadım ve ben de gidip benimle konuşacak insanlar aradım. Bu pek zor olmadı çünkü selam verdiğim herkes konuşmak için can atıyordu. Ben de bir süre sonra demin gördüğüm gülen adam gibi çevrelenmiştim. Şimdi de ben yüksek sesle gülüyordum. Bana saniyeler kadar gelmiş bir sohbetin ardından başka konu bulamadım. Bir an ilgiyi kaybetmek üzere olduğumu fark ettim. Bir lotus pastası yedim ve aklıma güzel bir konu geldi. Ben bir Apollon çocuğuydum, Apollon hakkında bildiğim çok gizli şeyler vardı. Bunları anlatmaya koyuldum.

"Theodor Aquila! Sen ne yaptığını sanıyorsun?" diye bir ses duydum. Kafamı çevirip etrafa bakındım ama kimseyi göremedim. Heralde yanlış duydum diyerek konuşmaya devam ettim. Ama daha sonra aynı ses bir daha "Teo, Lotus Kumarhenesi'ne mi gittin?" dedi. Ben de bunun üzerine "Evet şuan oradayım. Sen kimsin?" diye sordum yüksek sesle. Etraftakiler bana garip garip baktı. Ses "Ben Apollon, yani baban. Şuan kafanın içinden sesleniyorum." dedi. Bu sırada bir Lotus Pastası'nı daha yemek üzereydim. Babam "Dur Teo, sakın yeme onu. O şey seni büyüsü altına alıyor." dedi. Daha sonraysa her şey çorap söküğü gibi geldi. Babam her şeyi anlattı. Ben de pastaları yer gibi yapıp cebime atıyordum. Babama teşekkür ettim ve kalkıp Tristan'ı aramaya başladım. Onu bulduğumda gözleri kıpkırmızıydı, kendinden geçmiş gibi duruyordu. Yüksek sesle kulağına "Stan, buradan derhal gitmeliyiz." diye bağırdım.

Harika bir araba yarışı oynuyordum. Kaçıncı bölümde olduğumu bilmiyordum ve oyuna fazlasıyla odaklanmış olduğum için, kafamı kaldırıp üstteki bilgilendirme çubuğuna bakamayacağımdan emindim. Gözlerimin yanmaya başladığını hissediyordum ama bununla da yaşayabilirdim. Şu anda önemli olan tek şey, öndeki kırmızı arabayı sollayabilmekti. Frene daha fazla asılma imkanım olsaydı belki de... Aniden kulağımda çınlayan "Stan, buradan derhal gitmeliyiz." sesiyle irkildim. Kısa bir süre transa geçtikten sonra "Evet, benzincide biraz daha oyalanırsak, o kırmızı arabayı asla geçemeyeceğiz." cevabını verdim. Yanımda bezgin bir iç çekiş duydum ama ona kulak asmadım. Dar bir patikaya girmiştim ve konsantrasyonumun bozulduğu anda çamurlu yolda kayıp yandaki levhalardan birine çarpacaktım. Yanımda birinin bir şeyler söylediğini duyuyor gibiydim ama söylediği şeyleri anlamak için çaba sarf etmiyordum. Verdiği şeyin yarış taktikleri olmadığını bir şekilde anlamıştım ve oynadığım oyun dışında hiçbir konu beni ilgilendirmiyordu. Hem... Daha oynamaya yeni başlamıştım! Biraz rahat bırakılıp birkaç saat daha bu oyunu oynamak istememin suç olduğunu sanmıyordum. Yarışın yeni bir turuna geçtikten sonra kumarhanedeki görevlinin biri bana yeni bir Lotus çiçeği ikram etti. Minnettarlıkla onu alıp ağzıma götürdüğüm sırada, bir şey sertçe elime vurdu ve çiçeğin yere düşmesine neden oldu. Zorlukla da olsa kafamı oyundan çevirerek elime vuran kişiye baktım. Bu çocuk... Bu çocuğu daha önce gördüğüme emindim. Yarışın sunuculuğunu yapan karaktere veya kırmızı arabanın sürücüsüne benzemiyordu... Bir süre sonra şaşkınlıkla "Theodor!" diyebilmeyi başardığımda Apollon oğlunun suratındaki sinirli ifadeyi net bir şekilde okuyabildim. Bana kumarhanedeki kötü büyüden ve saatlerdir bu yarış oyununun başında transa geçmiş vaziyette durduğumdan bahsetti. Birlikte hemen buradan çıkmamız gerektiği konusunda anlaştık ve istemeyerek de olsa araba yarışı oyununu bıraktım. Kendimizi zar zor kumarhaneden dışarı attığımızda nedensiz yere kahkaha atarak "Bence oldukça eğlenceli bir gece geçirdik." dedim. Teo da sırıttıktan sonra kol saatine baktı ve "Şey, aslına bakarsan bir gün ve iki gece geçirdik." yanıtını verdi.

RP Sonu.