Yeni bir kardeşim olmuştu ve ben mutluluktan uçuyordum. Kulübede tek kaldığım günleri hatırlıyorum da, çok çok çok sıkıcıydı. Şu anda en azından horultu sesleri var ve bu bile sıkılmamı engelliyor.
Georgina'yı beklerken koltuklardan birine oturdum. Bu kulübe insanı yüzyıllarca uyutabilirdi. Bir an için içim geçti ve uyuyakaldım. Çok olmadığını tahmin ettiğim bir süre sonra Georgina'nın dürtüklemesiyle uyandım ve sırıtarak "Hiç kızma, bu kulübe herkesin uykusunu getiriyor." dedim ve kalktım. Bu sırada yeni kız kardeşim "Eeee, nereye gidiyoruz?" diye sordu. Gülümseyerek "Sanırım kamp meydanından başlasak daha iyi olur." dedim ve kulübeden çıkıp meydana doğru yürümeye başladık.
Etrafa şaşkınlıkla baktığını farkettim ve "Kampa kısa sürede alışacağına eminim." dedim. Alışmasına yardımcı olacaktık. Zamanının çoğunu uyumakla geçiren kardeşleri eminim ki uykularından bir süreliğine vazgeçebilirlerdi.
Konu: Kulübemde ilk günüm 
Cuma Mart 18, 2011 1:36 am