Öfke? Sevinç? Heyecan? Hangisi acaba..

Kulübemde oturuyor ve Evgenia ile laflıyorduk. Birden zamanın akışkanlığı azaldı. Sanki Titan Kronos gelmiş gibiydi. Elimde olmadan heyecanlandım. Ama arkamda mavi bir ışıltı görünce işler değişti.Arkamı döndüm ve bir çığlık patlattım.
Sessiz ol! Bütün kampı başımıza mı toplamak istiyorsun?!
Sende kimsin be?!
Dedim ve cephanelikten geçici olarak seçtiğim gladius'u kılıfından çıkardım.
Aaahh ahh anneye saygı kalmamış..
Ne annesi? Hey hey hey bir dakika, bana Hekate olduğunu söylemeyeceksin değil mi?İişte buna gülerim.
Kızkardeşine sor istersen
O anda Evgenia'ya baktım.Donmuştu! Yani resmen onun için zaman donmuş gibiydi.Kıpırdamıyordu!
Evgenia! Düzelt onu!
Seninle özel olarak konuşmalıyım.
Konuşacak bişey yok! Yıllardır neredeydin?! Herkes 13 yaşında buraya gelmişken sen neden bu zamana kadar bekledin?!Ağlamak üzereydim.Ama ''anne'' kavramına olan özlemimden çok ona olan öfkemin kalbimi doldurduğunu zannetmeliydi.Hayır.Daha ilk konuşmamızda ağlamamaya kararlıydım.
Bak Leeroy. Biliyorsunki sana 13'üne kadar karışamazdım.Kadim Yasalar..
Kadimide yasalarıda boşver! Hiçbiri umrumda değil!...
Odada bir şimşek çaktı.Sanırım Tanrıları kızdırmıştım.
..Kadim yasalarda çocuğunuz ölümle burun buruna yaşarken, bir avukat gelip ''ailen öldü evlat'' demesiyle çocuğunu başka bir ülkeye götürürken,üstelik bu 13 ünden sonrada devam ederken sus pus oturun yazmadığına eminim!
Bir an beni bir kurbağaya çevirecek sandım.Ama üzgünce iç çekmekle yetindi, onun için üzülmüştüm..
...Bir gün beni anlayacağına eminim Lee.O zamana kadar bu sende kalsın.
Bana bir kolye fırlattı.Bu kolye 9mm'lik zifiri siyah bir tabanca mermisinin ince,siyah bir zincire takılmasıyla oluşmuştu.Ve bir Hekate anda alev alev yanmaya başladı.Yarım saniye içinde yok olmuştu.Evgenia uyandı..
Görmeliydin gerçekten çok komikti...Ah, Lee! Hangi ara ayağa kalktın? O elindeki de ne?
Gözümde biriken yaşı çaktırmadan sildim.
Otur bakalım Eny, sana anlatacağım şeyler var...