Arkadaslarımdan ayrı kaldıgım gunlerden birinde daha her zaman yaptıgım gibi plajda yürüyordum. Eger o an sorsaydınız bugün ebeveynimle karsılasacagımı size verecegim cevap, gercekten cok komik olurdu. Ayaklarım kosmaktan o kadar yorulmustu ki neredeyse beni sürüklüyordu. Gunesin tepede pırıl pırıl parladıgını gorebiliyordum. Mor kepimi cantamdan cıkarttım ve kafama taktım. Ardından birlikte guzel durduklarını bildigim mor bilekliklerimi aramaya basladım. Ancak ne kadar aradıysamda bulamadım. Melez Kampı insanların esyalarını kaybedecekleri bir yer degildir. Ya calınmıstır ya da birisi sana esek sakası yapıyordur. Aslında cevap benim icin coktan belliydi. Ben Hermes kulübesindendim. Bunu kesinlikle biri calmıstı ama kim?
Ayaklarım sanki birden canlanmıslardı. Hızlı adımlarla kulubeme dogru yurumeye basladım. Yaklasık on dakika sonra kulube kapısındaydım. İceriye girdim. Ama ben kimseyi suclayacak biri degildim. Bu yuzden insanların yuzlerine bakmaya basladım. Eger bir Hermes cocuguysan esyayı kımın caldıgını yuzunden anlarsın. Ancak kimsenin calmıs gibi bir hali yoktu. Bakarken yeni gelmis oldugunu tahmin ettigim bir cocuk gordum. Sarı kıvırcık sacları ve siyah gozleriyle bana dik dik bakıyordu. Derisi ilginc bir bicimde parıldıyordu. Onu kafama takmadım ve kulubeden dısarı cıktım. Cocugun pesimden geldigini farkında bile degildim. Tekrardan plaja yoneldim. Plaj bugun ıssızdı. Ayakta durmus bir yandan denizi seyredip bir yandan da bilekliklerimi kimin calmıs oldugunu dusunurken omzumda soguk bir el hissettim. Boyle sıcak bir havada cok fazla kiside soguk el olmazdı. Arkamı dondum ve bunun kulubede gordugum cocuk oldugunu fark ettim. Gozleriyle diger elini gosteriyordu. Baktıgımda mor bilekliklerimin elinde oldugunu fark ettim. Kızgın bir sesle :
"Kimsin?" dedim.
Bana sakin bir sesle :
"İnanmanı beklemiyorum ama ben babanım. Ben Hermes'im" diye cevap verdi.
"Sen bir tanrıysan neden bilekliklerimi caldın ki?" diye sordum.
"Cunku seninle konusmam gerekiyordu. Seninle bu yasına kadar hic konusma fırsatım olmadıgı icin cok uzgunum. Ama elimde olan birsey degildi. Al bilekliklerini sana veriyorum. Ayrıca beni affettirmeyecegini bilsemde ozel koleksiyonumdan bunu veriyorum." dedi ve bana tozlu ahsap bir kutu uzattı. Kutuyu aldım. "Tesekkurler baba" dedim. Ardından babam arkasında afallamıs bir ben bırakarak altın parıltılarıyla yok oldu..
Konu: Acaba kim çaldı? 
Ptsi Ara. 13, 2010 6:19 am