Gigantların gücüne sahip olmak bana yeterince güç vermişti. Denizin altında boğulmayacağımı biliyordum. Bulabildiğim ilk deniz kenarına gittim. Kıyafetleimi çıkarma zahmetine girmeden denize atlayıp yavaş yavaş yürümeye başladım. Ne yazık ki gücümün zayıf noktası buydu. Su altında ışık kırılır ve beni parçalara bölerdi. Bende bir daha eski halime dönemez sonsuzluğa kısılır kalırdım. Ceketimi sonuna kadar ilikledim. Nedense su geçirmeyeceğini tahmin ediyordum. Ama pantalonum dizlerime kadar ıslandıktan sonra ısınmaya ve ıslanmamaya başladım. İlginç bir durumdu. Kafamı suya soktuğumda ise nefes alma ihtiyacı duymuyordum. Aslında doğru ya ben bir tanrı kada güçlüydüm. Aslında güçlerim Athena'nınkinden farksızdı. Bu aklıma geldiğinde karnımdan bir ağrı gelip geçti ve kafamdan ses konuştu.
"Lanet olası velet nasıl benim güçlerimi alabilirsin" dedi. Bu kalın ve güçlü sesin Enceladus'un olduğunu tahmin etmiştim. Ve konuştum.
"Hakeden benim. Sen kaybettin kardeşim. Şimdi beni rahat bırak ki işimi halledeyim." dedim. Küstahça bir cevap vermiştim ama şu anda güçsüz durumdaydı. Tahminen 10-15 saatim vardı ; tam olarak iyileşmesi için o zaman bedenimi parçalardı. Bunun bir oyun olduğunu işte o zaman fakettim. Porphyrion bir taşta üç kuş vuracaktı. Hem beni öldürecek. Hem kardeşini canlandıracak. En son olarakta deniz altında ki savaşa güç dengelerini değiştirebilecek birini sokacaktı. Bu tam Athenavari bir plandı. Ve Athena kadar zeki bir gigantın bu planı arkasında bırakmış olduğunu düşünmem hiçde zor olmadı. Demek ki az bir sürem vardı. Ve Enceladus tekrar konuştu.
"Tam 24 saat sonra velet bu dediklerine pişman edeceğim seni" dedi ve tekrar kesildi. Bir süre duymayacaktım sesini. 24 saat süreceğine inanmıyordum ama bunu düşünmeden su altında ilerlemeye devam ettim. Bir süre hızlı bir şekilde ilerledikten sonra basınçtan yok olmam gereken derinlikte savaş alanını gördüm. Telekineler ve onun tarı deniz yaratıkları. Köpek balıkları, mürekkep balıkları hatta balinalar oradaydı. Bunlar Gigant ordusu safları olmalıydı. Poseidon saflarında ise en önde Triton ardında ise dev bir balıkadam birliği sağ ve sollarında kiklop ve yunus birliği vardı. Kiklopların önündeki lider melez kampında gördüğüm bir resimi anımsatıyordu. Sanırım bu ünlü general Tyson olmalıydı. Onunla karşılaşmamayı diledim. Yunusların önünde ise efsanelerdeki tanrı balık Delphin duruyordu. Bunları umursamadan bizim ordunun önüne gittim. Yanrısal yeteneklerimle sesimi gürleştirerek korkmamalarını bu savaşı alacaklarını vs. onları vesaretlendirmeye başladım. Telekineler ve deniz canavarları çığlık çığlığa harekete geçince kılıcımı çektim ve Triton'a koşmaya başaldım. Bu iki yüzgeçli balıkadam korkusuzca savaşıyor ve önüne gelen her düşmanı delip geçiyordu. Benim karşıma geldiğinde aynı umutla kılıcını salladı. Aynı hızlı sırtımdan kılıcı çekip hamlesine karşılık verdim. Işık yeteneklerimi kullanamayacak olmam çok yazıktı. Ama bir çok yönden Triton'da güçlüydüm. Bana hamlesini durdurduğum için gelen hırsıyla vurdu. Çabuk sinirleniyordu ve bu onda benim hamle yapacak boşluklar bulmamı sağlıyordu. Ama büyük hamleyi yapmakta tereddüt ediyordum. Sonnunda melez kampını düşündüm. Fedakarlık damarlarım kabardı ve inanılmaz bir güçle ona hamle ettim. Kılıcıyla durdurmaya çalışınca kılıcı parçalara ayrıldı. Aynı güçle yüzgeçlerinden birine vurdum. Ve onu balıkadamın vücudundan kesip aldım. Tiriton yere düşmüş bayılmıştı. Onu savaşın arka taraflarına çektim. Telekinelerin onu öldürmesine izin vermeyecektim.
Aldığım yüzgeci bir pakete sardım ve ceplerimden birine koydum. Yüzeye doğru gitmeye başladım. Savaş bitmek üzereydi. Çok uzun süre kara rverme sürecinde kalmış ve etrafımda olanları kaçırmıştım. Poseidon birlikleri çekiliyordu. Gigantlar bu savaşı kazanmıştı ve Triton benim tarafımdan yaralanmıştı fakat bunu kimse bilmeyecekti. Yüzeye vardığımda hemen sahile çıktım. Ve Hades'in sarayında olan savaşa gidecektim. Orada bir savaş olduğunu biliyordum ve ne yapmam gerektiğinide biliyordum. Gitmem gereken Los Angeles'a doğru yola çıktım. Bir süre düşüncelerimi tarttıktan sonra güneş'i düşündüm ve vücudumun dağıldığını hissettim.
Konu: Vazgeçirme Uğraşı - Kurgu 3 // 3 
Ptsi Mart 07, 2011 4:13 am