Elizabeth Manon-4!

Revirdeydim ve öylesine canım yanıyordu ki...Neyse ki babamın bana verdiği istediğim silaha dönüşebilen ve acılarımı biraz olsun dindirebilen bileklik beni azıcık olsun rahatlıyordu.A-a!Bir dakika siz biraz geride kaldınız hikayede.En iyisi en baştan alayım
Sabah telefonumun alarmıyla uyandım.Diğer çalar saatlere tahammülüm yoktur da...Telefona baktım hatırlatma -doğum günüm!!!!-...Pek hoşlanmazdım doğum günlerinden kız olsam bile.Çünkü her doğum günü aynı geçerdi her yıl...Teyzemi çağırırdı annem her yıl benden habersiz.Bende kuşkusuz sırıtır ve şaşırmış gibi yapardım.Teyzem,annem ve Clark evde toplaşırdık.Bir kaç hediye alırdım bir kaç tebrik falan.Sonra hep beraber tabaklarımızdaki hazır pastayı kemirir televizyon seyrederdik.Ne yazık ki bu sene doğum günüm hafta içine denk geliyordu ve bu yüzden okula gitmek zorundaydım.Annem hiç bir zaman okulumdan taviz vermezdi ama bugün önemli bir gündü.Ve sağolsun onu beni öğle arasında almaya ikna ettim.Sabah Clark'ın evine gittim onu aldım ve birlikte okula yürüdük herzamanki gibi.Clark'ın bacaklarında doğuştan bir sorun vardı ve koltuk değnekleriyle geziyordu.Ben de her sabah ona eşlik ediyordum.Okula vardık ve ilk 4 ders her zamanki gibi sıkıcı geçti.Clark'la birbirimize birkaç karalanmış kağıt tomarı fırlattık falan...4. dersin sonunda Bayan Cloe -sınıf öğretmenimiz olur kendileri- beni yanına çağırdı ve ''Annen seni 1 saat sonra alacakmış Elizabeth.İstersen eski öğretmenler odasında bekleyebilirsin.Lütfen ordan bir yere ayrılma da seni bütün okulda aramak zorunda kalmayalım.Biliyorsun anons okulun heryerinden duyulmuyor.'' dedi.''Peki Clark'ta benimle gelebilir mi?'' diye sordum.Bayan Cloe yanımda koltuk değnekleriyle duran Clark'a pis bir bakış fırlattı ve ''Olur...'' dedi.Bayan Cloe'nin yanından ayrıldık ve Clark'la bahçede biraz gezmeye karar verdik.Dışarı çıktık.Hava soğuk olduğundan sadece bir grup öğrenci kantinin yanındaki bir bankta oturup laklak yapıyordu.Onların dışında görünürde kimse yoktu.Soğuk bir rüzgar suratımı yaladı ve tüylerim ürperdi.Clark ''Bbbrrr...Burası çok soğuk Ell!'' dedi.Bense soğuğa bayıldığım için onu biraz daha oyalamaya karar verdim.''Ne güzel işte bacaklarına iyi gelir Clark.Açılırsın.'' dedim.Bana pis bir bakış fırlattı ve montunun içine iyice sindi.10 dakika sonra Clark'ın mızmızlığından bıktım ve içeri girmeye karar verdim.Hem eski öğretmenler odasında annemi beklememiz gerekiyordu.Bayan Cloe öyle demişti...Clark ile beraber eski öğretmenler odasına giden yolu arşınlarken burnuma kötü kokular gelmeye başlamıştı.Ve bu iğrenç koku eski öğretmenler odasına giderken daha da yoğunlaşıyordu.Sonunda oraya varmıştık ve ben içerideki pis kokudan ölmek üzereydim.İçeri girdik.Ortada bir masa ve etrafında bir kaç aşınmış eski sandalye vardı.Duvarların sıvaları dokunsan dökülecek gibiydi.İçeride kapısında buzlu cam bulunan küçük bir oda daha vardı.Çok ürpertici görünüyordu ki oraya bakmaya tenezzül bile etmedik.İçeride hiç pencere yoktu.Işığı yaktık,iki sandalye çektik ve beklemeye koyulduk.Ben burnumu tutuyordum ve ağzımdan nefes alıp vermeye özen gösteriyordum çünkü içerideki koku dayanılacak gibi değildi.Hiç penceresi olmadığından olsa gerekti...Benim canım sıkılmıştı ve buzlu camdaki çatlakları saymaya başlamıştım.Küçük odanında lambası yanıyordu ve bir ara bana sanki o kapının arkasından kocaman bir şey geçti gibi geldi.Bunu Clark'a söyledim.Buzlu cama iyice baktı ve cevabı şu oldu;''Saçmalama Ell...''.Ben bunu 3. defasında gördüğümde canıma tak etmişti ve oradaki kapıyı açmaya koyuldum.Clark'da arkamdan geldi.Kapıyı açtım ve kocaman bir odayla karşılaştık.Ve odanın ortasında konuşlanmış bir MİNOTORLA!!!!Ben daha neler olduğunu anlayamadan Clark pantolonunu çıkardı(!) ben ona çığlık atıyordum ve clark ''Bileziğini eline al!!!!'' diye bağırdı.Ben Clark'ın geçen seneki doğum günümde verdiği bileziği avucuma aldım.Bilezik avucumda ısındı ve büyümeye başladı.Minotor bana doğru koşmaya başlamıştı ve ben sadece ona bakıyordum.Elime baktım ve artık orada bir bilezik değil ilahi bronzdan yapılmış bir kılıç duruyordu.Minotorla aramızda yaklaşık 5 metre kalmıştı.O devasa yaratık boynuzlarını uzatarak bana doğru geldi ve boynuzunu koluma geçirdi.Bense can havliyle kılıcımı minotorun boynuna sapladım.O anda minotor yok oldu ama ne yazık ki kolumdaki yara geçmemişti.Oluk oluk kan akıyordu ve canım fena halde yanıyordu.Kılıcım eski haline döndü.Bileğime taktım ve bir anda bir ferahlama hissettim.Kolumun acısı biraz olsun geçmişti.Ben Clark'a baktım.O bana minotoru nasıl yendiğimi anlatıyordu.Sonra kolumu gördü ve ''Aman Tanrım!!'' diye bağırdı.Ben de ''Clark?Bu bilezik acımı hafifletti.'' dedim.Ben bunu demeye kalmadan gözlerim karardı ve yere yığıldım...
Ve işte gerisi en başta söylediğim gibi.Şu anda büyük evde yatıyorum.Babam Hephaistos ve ben bir melezim.Ve bu hayatımda yaşadığım en çılgın(!) doğum günü!!Ve Tanrım!!...Doğum gününde büyük evde yatmak iğrenç bir şey!!!!!

Rp puanı: 70.


/Admin.