Thalia Adelynn Rose

Sıradan bir Afrodit kızı olmadığımı kanıtlamak için elimden gelen her şeyi yapıyordum.Sıra da ok atma tekniklerini öğrenmek vardı.Öğretmenim dalga geçmeyi sevdiğim Yogi - Yondaime - olacaktı büyük ihtimalle.(O olmazsa da Artemis avcıları olabilirdi ama emin değildim.)Bu yüzden tişört olarak üstünde değişik bir ayı karakteri olanı seçtim.Altına da beyaz kot pantolon giyip takı taktım.Ok atma teknikleri bölümüne doğru ilerlemeye başladım kulübemden çıkıp.Biraz geç kalmıştım çünkü Yogi yani Yon oradaydı."Hey Yogi, naber?" dedim alaylı bir gülümsemeyle.Bana bakıp "Işık hızında tekme için mi yoksa ok atmanın tekniklerini öğrenmek için mi geldin?" dedi."Çok komik" dedim."Haydi başlayalım" dedim yanına giderken.

New York bir grup canavar tarafından işgal edilmişti. Kheiron bana hemen Yon'u çağırmamı söyledi. Ben daha yeni savaştan döndüğüm için benim gelmemi istemiyordu. Onun için Apollon çocularından yalnızca Yon gidecekti. Ee, okçuluk konusunda en iyisi oydu. Yon'u çağırmak için dersliklere doğru koştum. Oraya vardığımda Yon'u ve Thalia'yı gördüm. Anlaşılan Thalia'ya ders verecekti. Yon'un yanına gittim ve aceleci bir şekilde "Canavarlar New York'u istila etmiş ve senin oraya çabuk gitmen gerekiyor." dedim. Yon bunu duyar duymaz Thalia'ya baktı ve "Sana Tiff ders verisin." dedi. Thalia tamam manasında başını salladıktan sonra Yon bana baktı. Bende kabul ettim. Ne de olsa kampta kalacaktım. Yon ışık hızında dersliklerden ayrıldığında Thalia'ya döndüm ve "Yeni başladınız değil mi?" diye sordum. Thalia "Evet, şimdi ne yapacağız?" diye yanıt verdi. Hedef tahtasına doğru yürüyerek "25 adımdan çalışmaya başlayacağız." dedim.

Dediğini yaptım ve yerdeki işaretlemelerde 25 yazan yere gittim.Tiffany bana ok ve yayı verdi.Yayı geriye çektim ve bıraktım.Tahtaya isabet ettirmiştim ama 10 santim kadar ortayı ıskalamıştım."Ahh az kalmıştı" dedim.Tiffany ise "İnan bana tahtaya isabet etmen bile müthiş bir şey.Tahtayı ıskalayanlar da var" dedi gülerek.Ben de kıkırdadım.Ok çantamdan bir ok daha çıkardım.Tekrar denedim."Vee...3...2...1" dedim ve yayı çekip bıraktım."Yaşasın!" diye bağırdım.Tam ortadan vuruştum.Bu konuda yetenekli olacağım aklımın ucundan geçmezdi açıkçası."Vay canına Thalia.Yetenekliymişsin gerçekten.Şimdi 50'yi deneyelim" dedi.Kafamı sallayarak onayladım.Yerde 50 yazan yere gittim.Oku aldım.Yaya yerleştirdim ve fırlattım.Iskalamıştım!Hem de tahtayı.Üzülmüştüm ama pes etmeyecektim."Olsun.Bir daha deneyelim" dedim.

Gerçekten iyi bir öğrenciye denk gelmiştim. Thalia okçulukta bayağı iyiydi. 25 adımı hemen geçmişti. Şimdi sıra 50 adımdaydı. Thalia ilk atışını kaçırdı ve hemen ikinci atışına hazırlandı. Tam oku fırlatacakken onu durdurdum ve "Dik durmalısın." dedim. Thalia hemen dediğimi yaparak dik durdu. Sonra da oku fırlattı. Ok bu sefer tahtaya değmişti ama ucundan değmişti. Bana üzgün üzgün baktı. "Bu daha ilk atışların. Ne bekliyordun?" dedim. Thalia pes etmeyerek ok çantasından bir tane daha ok aldı ve yayına gerdirdi. Bu sefer ona yayı nasıl tutacağını, nişan nasıl alacağını gösterim. Thalia dediklerimi bir süre düşündükten sonra oku fırlattı. Bu sefer öncekilerinden daha iyiydi ama yine tam on kiden vuramamıştı. Ancak bu sorun değildi. Aksine tam isabet etseydi sorun olurdu. Çünkü okçuluk o kadar basit değildi. Thalia aynı özgüvenle bir ok daha aldı ve bir kez daha atışa hazırlandı. Yine ona hatalarını ve yapması gerekenleri söyledim.

Bu kadar hata yapmak iyi değildi.Bir hata tamam,iki hata tamam,üç hata tamam ama dördüncüyü atmalıydım.Tekrar oku fırlattım ama yine boşuna.Sinirlenmeye başlıyordum.
Tiffany ;

"Dik dur,hedefi gözüne getir,zihnini boşalt ve oku doğru atmaktan başka bir şey düşünme" dedi.Açıkçası onun gibi bir öğretmene sahip olmak oldukça iyiydi.Çünkü bana inanıyordu.Belki Yon olsaydı ışık hızında tekmeyi yemiştim,kim bilir? dedim içimden ve kıkırdadım.Tiffany'nin dediklerini uygulamaya başladım.

Gözlerimi kapadım,zihnimi boşalttım,gözlerimi açtım ve sadece hedefe baktım.Yayı çektim.Bıraktım ve okun gidişini izledim.Bir sevinç çığlığı attım ve kendimi alkışladım.

"Çok mutluyum,yaşasınn" dedim gülerken.Tiffany de gülümseme karşılık verdi.

Thay sonunda başarmıştı. Oku tam hedef noktasına atmıştı. Onun sevincine gülümseyerek ortak oldum ve "İşte bu kadar." dedim. Thay sevinçle "Atabildim." dedi. Onu başımla onayladıktan sonra "Hadi bir daha dene." dedim. Thay'ın mutluluğunu mahvetmiştim. Bana bakarak "Ya atamazsam." dedi. Güven duygusu veren bir gülümsemeyle "Bir daha denersin. Ayrıca ben sana inanıyorum." dedm. Thay tekrar güldü ve ona uzattığım oku aldı. Okunu yayına gerdirdikten sonra bir süre bekledi. Daha önce dediklerimi uyguluyordu. Yani konsantre oluyordu. Yirmi saniye kadar bekledikten sonra Thay oku fırlattı. Ok havada şiddetlice gittikten sonra hedef noktasının bir milimetre yanına saplandı. "İyi atış. Çok az farkla kaçtı. Moralini bozma." dedim. Thay'ın morali biraz bozulmuştu ama denemeye devam etti.

Bir milim çok fazla şey etmiyordu belki ama normal bir savaşta değeri oldukça büyüktü.Üzülmemin nedeni buydu ; savaşta bir canavar bir çok şey demekti ayrıca o canavarı sıyırıp çok sevdiğim bir arkadaşıma gelirse ne olacaktı?! Neyse o kadar da kötü değildim en azından daha yeni ısınmaya başlıyordum."Yılmak yok,pes etmek yok,yola devam" dedi Tiff bana inandığını belli eden bir gülümsemeyle.Bana uzattığı oku ve yayı aldım.Yayı çekip bırakarak oku fırlattım.Okun gidişatı güzeldi,yani şu an öyle göüzküyordu.


Veee tam yerina : isabet ettirmeyi başardım! "Bu işte o kadar da kötü değilim sanki?" dedim Tiff'e bakarak."Ben sana başından beri bunu söylüyorum daha yeni mi anladın sen?" dedi kıkırdayarak."Sanırım" dedim dudaklarımı büzerek.

Thay sonunda tam on ikiden vurmuştu ve ne kadar iyi bir okçu olduğunu anlamıştı. Bundan sonrası kendine güvendiği için daha kolay olacaktı. En azından ben öyle düşünüyordum. Thay'a baktım. Çok yorgun görünüyordu. Gülümseyerek "İstersen biraz dinlenelim." dedim. Thay hemen bu teklifimi kabul etti. Beraber bir kenara oturduk ve alanda diğer ok atışları çalışan melezlere baktım. Hepsi daha acemiydi ama içlerinden süper olanlarda vardı. Beni bu düşüncelerimden Thay'ın sesi çıkardı. "Şimdi sırada ne var?" diye soruyordu. "100 adım var ama istersen ilk önce 75 adımdan atış yapalım. Temel daha da güçlenir." dedim. Thay teklifimi bir süre düşündükten sonra "75 adımdan atış deneyelim." dedi. Gülümsedim ve başımı salladım.