İlk Günüm Bitti...

Kulübeme girdim.İçeride hiç kimse yoktu.Sanırım hesinin bir görevi vardı.Herkes benim gibi boş boş dolaşmıyordu tabi.Kimse olmayınca bende odama gittim.Gerçek evimdeki kadar güzel bir oda değildi ama bu odayı sevmiştim.Bir süreliğine yatağıma uzandım.Uyuyakalmıştım sanırım.Kalktığımda hava kararmıştı.Hemen toparlandım,yüzümü yıkadım.Hala kulübede hiç kimse yoktu.Niye hiç kimse beniuyandırmamıştı ki.Biraz sinirlenmiştim.Kulübeden çıktım ve etrafa baktım.İleride ateşler yanıyordu.Oraya doğru koştum.Bir sürü melez birbiriyle sohbet ediyordu ve yemek yiyordu.Ben de çok acıkmıştım.Bir masaya oturdum ama beni ordan kovdular.Neymiş her kulübenin kendi masası varmış!!!Avcıları bulmaya çalıştım.Sonunda onları buldum ve masaya oturdum.Çok karnım acıktı önüme gelen her şeyi yiyordum.Doymamıştım.Tabağımdada azıcık yemek kalmıştı.Tam onu da bitirmeye hazırlanıyordun ki bir melez bana döndü ve:''Tanrılara hiçbir şey vermedin ,kalanlar8ı şuradaki ateşe at ve tanrılara gönder.'' dedi.Ne diyo ya bu dedim kendi kendime.Anlamasamda çocuğun dediğini yaptım.Ateşe gittim ve yemeği içine attım.İçimden : ''Artemis bu yemeği kabul et.'' dedim.Umarım kabul etmiştir yoksa yemeğim boşuboşuna gitti.Karnım hala açtı ama yapacak birşey yoktu.Masama geri döndüm.Bütün avcılar birbirleriyle sohbet ediyordu.Beni farketmemişlerdi bile.Buna çok bozulmuştum.Masadan kalktım ve tekrar kulübeye döndüm.Ağlamak üzereydim.Açtım,arkadaşım yoktu,babamı özlemiştim ...Sanırım zamanımın çoğunuda bu kulübede geçirecektim.Göz yaşlarımı daha fazla tutamadım ve ağlamaya başladım.Sonra dışardan kızların sesi geldi.Galiba kulübeye geliyorlardı.Hızlıca yatağıma koştum ve yorganın altına girdim.Uyuyormuş gibi yaptım.Kızlardan birisi geldi ve bana baktı.Sanırım uyuduğumu sandı.O gittiğinde tekrar ağlamaya başladım.Burasın güzel bir yerdi ama yeni olduğum için pek alışamamıştım.Kamp hayatının benim için zor geçeceğini daha ilk günden anlamıştım .