Serena Melanie Holls

Dersliğe birisi yaklaşıyordu, bunu hissedebiliyordum. Bu sıralar dersliğimin çok öğrencisi olmuştu, bu çok hoşuma gidiyordu. Tahmin ettiğim gibi dersliğe yaklaşan kız, içeri girince seslendi. Belli bir süre meditasyonun etkisi yüzünden cevap veremedim, bazen meditasyonları yarım bırakmak yorucu olabiliyordu. "Var" diyebildim sadece, sesimdeki bitkinlik karşı tarafa yansımış olmalıydı. Kendimi hemen toparladım ve kıza doğru sakin adımlar ile fakat hızlı bir şekilde yaklaştım. Ardından sesimi düzeltip konuşmaya başladım.
"Özür dilerim daha temin meditasyondan kalktım da biraz sersemlemişim. Ben Hektor, Psişik güçler Tanrısıyım. Sana nasıl yardımcı olabilirim?"
"Merhaba, ben de Serena, Athena kızıyım. Özel gücümü geliştirmek için geldim buraya"
"Tanıştığıma memnun oldum Serena. Özel gücün nedir? Bir de bu güç ile neler yapmak istersin. Yani, bgeliştirmek mi istersin yoksa yeni bir şeyler mi bulmak istersin veya kafanda belli bir yetenek var da ona mı ulaşmak istersin?"

Resimleri kullanarak istediği yere gitmek... Savaş sırasında çok işe yarayamayabilir fakat hızlı olmak için ideal bir yol. Tam bir Athena çocuğundan beklenecek orjinal bir yetenek. Ah Athena, sen bu çocuklara amma yaratıcı yetenekler veriyorsun... Kafamdaki düşünceleri sildim ve kıza odaklandım. Resim çizerek istediği yere gitmek... Resimleri çok hızlı çizemiyor olsa gerek. Düşüncelerimin yanıtını almak için sordum: "Bir resmi ne kadar sürede çizebiliyorsun? Yani savaşta kullanabilecek kadar hızlı mısın? Yoksa rahat bir ortamda mı olman gerekiyor? Resmin doğruluğu gideceğin yeri etkiliyor olsa gerek, kesin olarak istediğin yere gidebiliyormusun? Biliyorum çok soru sordum fakat bir sorum daha var. İlla kendi çizdiğin bir resmin mi olmalı yoksa başkasının çizdiği bir resimden de geçebiliyormusun? Eğer istersen başkasının resimlerinden geçmeyi çalışalım. Böylelikle bir savaş sırasında yaralı insanları veya kendini korumak için güvenli ve sanal bir ortam yaratmış olursun. Ne dersin?" Sorularımı hızla dizdikten sonra kıza, bunları toparlaması ve yanıtlaması için süre verdim.

"Evet, bu mümkün. Çizdiğin resimleri özel bir şey ile çizmiyorsun, ne bileyim özel bir kalem ile mesela. Sen, çizdiğin resmi kullanıyorsun. Bu da demek ki diğer resimleri de kullanabilirsin. Tabii direk olarak sana "sanal" bir resmin içine geçmeyi öğretemem. İlk önce gerçek bir fotoğrafın içinden geçmelisin" Elimde bir fotoğraf makinesi yarattım ve odanın boş bir kısmının fotoğrafını çektim. Makinenin hızla çıkarmış olduğu fotoğrafı aldım ve havada biraz salladım. Ardından Sere'e uzattım ve konuşmaya devam ettim. "Bu fotoğraf şu köşenin fotoğrafı. Eğer bunun içinden geçip karşı buraya geri gelebilirsen ilk aşamayı geçmiş olursun" Sere bana şok içinde baktı ve
"Geri gelirsem mi?" diye sordu. Sorusunu yanıtlamadan onu Canavarlar Denizine ışınladım. Tabii ki ona birşey olmasına izin vermeyecektim, telepati ile onu koruyordum. Tabii o bunun farkında değildi. Bakalım Sere'in buraya geri gelmesi ne kadar sürecekti?

Sere'in buraya geri geleceğine inanıyordum. O akıllı bir Athena kızıydı. Meraklı bir şekilde yapıcaklarını izledim, bu telepati olayı derslerde çok işime yarıyordu. Belli bir süre bekledikten sonra Sere'in varlığını odada hissettim. Ardından da kendisi odada belirdi. Başarmıştı, geri gelebilmişti. Yüzünde gizlemeye çalıştığı bir mutluluk vardı. Bana baktı ve ‘‘Başardım galiba?’’ dedi. Onun bu halini görünce yüzümde bir tebessüm oluştu ve konuşmaya başladım. "Evet Sere, başardın. Başkasının resimlerinden geçmeyi öğrendiğine göre artık bir sorun yok. Şimdi seninle başkasının resminden sanal bir yere geçmeyi deneyeceğiz." Arkamı döndüm ve elimde kocaman bir tablo oluşturdum. Tablonun üzerinde bir gemi resmi vardı, daha doğrusu bir yat. Çok güzel ve durgun bir denizde ilerlerken çizilmişti. Dünyada böyle bir yer olmadığını biliyordum. Burası kesinlikle sanaldı, resim ile birlikte arkamı döndüm ve konuşmaya devam ettim. "Bu resim sanal bir ortamın resmi. Dünyada böyle bir yer yok. Yani elini tabloya götürdüğünde hiçbir şeyin varlığını hissedemezsin. Neler hissedeceğini senin enjekte etmen gerek. Tabloya yaklaştığında oranın güzel ve rahatlık verici bir yer olduğunu düşün. Ardından sanki gerçek bir yermiş gibi yeri, gökyüzünü, suyu, dalga seslerini düşün. Bunları düşündüğün anda orada sanal bir ortam oluşacak, sen de oraya gidebileceksin. Bir sorun var mı? Eğer varsa yanıtlamaktan onur duyarım. Eğer yoksa da derse devam edebiliriz." Söylediklerim bittikten sonra Sere'e döndüm. Kaşlarını çatmış düşünüyordu. Ben de onu beklemeye başladım. Bakalım neler yapacaktı?

Sere gideli yaklaşık 1 saat olmuştu. Orada zaman çok hızlı akıyordu fakat burası için aynı şey söylenemezdi. Orada 10 dakika, burada 1 saate eş değer denilebilirdi. Sere bunu fark etmemiş gibiydi. Gelirken de biraz koordinat hatası yaşamıştı fakat bu sorun olmazdı. Sonuçta bunlar deneme yaptıkça gelişecek şeylerdi. Gülerek Sere'e döndüm ve konuşmaya başladım.
"Gerçekten çok iyi iş çıkardın Sere. Gelebileceğin en kısa sürede buraya geldin, tam bir Athena kızına yakışır bir hareket. Gerçi koordinatlamada biraz sorun yaşadın ama o da zamanla geçecek bir şey. Yalnız, unutmadan bir şey söylemeyliyim ki orada zaman çabuk geçer. Yani orada 10 dakika geçirmen burada 1 saat gibi bir şey" Sere saatine baktı ve dediğime hak verdi. Biraz da şaşırmış gibiydi. "Orada zaman geçirdikçe daha fazla kalabileceksin. Yani dünya zamanı ile 1 yılını bile orada geçirebilirsin. Bu tamamen sana ve yaratıcılığına kalmış. Soracağın başka bir şey yoksa şunu vermekten onu duyarım" dedim ve elimde bir diploma oluşturdum. Bu mezun olan kişilere verdiğim diplomaydı. Sere'in tepkisini çok merak ediyordum.