Aria, Jasmin,Tiffany ve 3 Pegasus

Tiffany ile ahırları temizlemeye gidiyor, bir yandan da Jasmini arıyordum.Herhalde tembellik yapıyordur.Tembel teneke işte.Tiffany ile ahırlara vardık.Ahırların orada bir pegasus huysuzluk yapıyordu.Biz onu sakinleştirmeye çalışırken Jasminin sesi duyuldu.'Sanırım kendisini izlememizi istiyor' deyince sakinleşti.'Sen Hypnos kızı olduğuna emin misin?Ben atlarla sadece Poseidon çocuklarının konuşabildiğini sanıyordum.' diye dalga geçtim.'Ha ha.Çok komik.Gelen sefere espiri yapacağında hatırlatda güleyim.' dedi.Sinir oldum.Tam Jasmin'in üzerine atlayacaktım ki Tiffany 'Konumuza dönebilir miyiz?Sanırım uzak bir yere gideceğiz.Bu pegasus üçümüzü birden taşımaz.Ben gidip kendi pegasusumu hazırlayım.' deyip gitti.Kısa bir süre sonra Jasmin ile ben huysuzluk yapan pegasusun, Tiffany ise kendi pegasusun üzerinde Melez kampından çok uzakda uçuyorduk.Sonunda indiğimizde karanlık, nemli ve ürkütücü bir yerdeydik.Gördüğümüz kadarıyla bir uçurumun dibindeydik ve ancak pegasuslardan indiğimizde asıl olayı anladık.İki küçük pegasus(küçük dediysek çok küçük değil, en fazla birimizi taşıyabilir) duruyordu.Biri gece gibi siyah, diğeri ise kar gibi beyazdı ve kanatlarının üzerine dev kaya parçaları düşmüştü.Jasmin ile bindiğimiz pegasus bu küçük pegasusların annesiydi ve bu yarvu pegasuslar tuzağa düşmüştü.

okuycuya not:Jasmin ve Tiffany geç yazabilir

Pegasus bizi daha önce hiç bilmediğim bir yere götürdü. Burada iki pegasus gördük. Sorun şu ki pegasuslar kayaların altındaydı. Onları öyle can çekişirken görünce içim bir kötü oldu. Anne pegasusu bir de düşünürken neler hissetiğini az da olsa anlayabiliyordum. Kızlara döndüm ve "Çabuk onları kurtarmalıyız." dedim. Kızların ikiside beni onayladı ve pegasusların yanına gittik. Anne pegasus çaresizlik içerisinde kişniyordu. Hep beraber kayaları kaldırmaya çalıştık. Kayalar çok ağırdı ama yine de uğraşa uğraşa bir kayayı çektik ama hala pegasusları kurtaramamıştık. Bir diğer kaya parçasını kaldırmaya çalıştık. Bu ondan da ağırdı ya da biz çok yorulmuştuk. Bütün gücümü kullanıyordum. Bir yandan da yavru pegasuslara sizi kurtaracağız gibisinden bir şeyler söylüyordum. Büyük bir gayretten sonra pegasuslardan biri kurtarmayı başardık. Pegasus ayağa kalkmaya çalıştı ama yaralı olduğu için bunu beceremedi. Yarasına uzaktan bir göz gezdirdiğim bayağı kötü yaralanmış olduğunu fark ettim. Bu arada anne pegasus yavrusunun yanına geldi. Aria "Diğerini de kurtarmalıyız." dedi. Onu başımla onayladım ve diğer pegasusun üzerindeki kaya parçalarını çekmeye başladık.

Yavru pegasuslardan birini kurtarmıştık ama kurtarmamız gereken bir pegasus daha vardı. Üçümüz birlikte koca kayayı çekmeye çalışıyorduk ama kurtardığımız pegasus acı içinde inliyordu. Bu da beni deli ediyordu. Tiffanye bakıp “Pegasusları iyileştirebilir misin?"diye sordum. Tiffany endişeli bir ifadeyle "Sanırım."dedi. "En azından acısını dindirmeye çalış. Ariayla ben yavrunun üstünden kayayı kaldırırız."dedim. Gerçi kayayı kaldıra bilir miydik pek emin değildim. Tiffany evet manasında kafasını salladı ve hemen yaralı pegasusun yanına gitti. Bütün gücümle kayayı itmeye çalışıyordum. Biraz olsun kaya kıpırdamaya başlamıştı. Bu nedenle daha da kuvvetli itmeye başladım. Bir müddet sonra kaya gümbürtüyle yuvarlandı ve yavru serbest kaldı. Aria hemen yavrunun yanına çöküp yarasını kontrol etmeye başladı. İlk kurtardığımız yavru artık yürüye biliyordu. Tiffany ilk yavruya ilk yardım yaptıktan sonra ikinci yavrunun yanına gelip yaralarını ilaçlamaya başladı. Zavallı pegasuslar, kim bilir kaç gündür bu kayanın altında yardım bekliyorlardı. Hepimiz çok yorulmuştuk. Artık tam işimizin bittiğini düşünüyordum ki Aria kılıcını kaldırdı. "Ne yapıyorsun?"dedim. Aria kendinden emin bir şekilde "Savaşmaya hazır ol "dedi. Tam olarak ne yaptığını anlamamıştım ama dediğini yaptım. Kılıcımı çekip etrafıma bakındım. Birkaç saniye sonra karanlıkların arasından bir cehennem tazısı fırladı.

Pegasusu kurtarınca garip bir şey oldu.Sonra ne olduğunu anladığım gibi kılıcımı kaptım.Jasmin 'Ne yapıyorsun?' deyince şaşırdım.Ama sonra anladım.Karanlığın içindeki şeyleri diğer melezlerden erken hissedebiliyordum.Jasmine 'Savaşmaya hazır ol' dedim.Birkaç saniye sonra bir cehennem tazısı bize saldırdı.Jasmin ilk hamleyi yaptı.Bu normal bir Hypnos kızından beklenmez ama ben Jasmini çok iyi tanıyorum.Birşey bize saldırınca onu ilk gören Ares'in kızı olduğunu sanır.Jasmin kılıcının kabzasıyla cehennem tazısının kafasına vurunca bende saldırıya geçtim.Kılıcımı gözüne sokmaya çalıştım ama ıskaladım.Kılıcım tazının ağzına geldi.Kılıcımı çekince yere pembe, bir tarafı kanlı, ıslak birşey düştü.Jasmin 'OHA!Dilini mi söktün?' deyince tazının suratından uzağa saldırmaya başladım.Bir 5-10 dakika sonra yorgun düşmeye başladım.Aniden hem beni hem Jasmini savurdu.Yemin ederim Jasmin 10-20 metre uçtu.Düştüğünde kalkmadı.Bayılmıştı.Taa ben kalkıp ona doğru koşayım cehennem tazısı anne pegasusun boynuna o keskin pençeleri ile derin yaralar açtı.Pegasus yere devrildi.Şah damarı kesildiği için ölmüştü.O anda içimi bir öfke kapladı.Göz açıp kapatana kadar iğrenç bir ses geldi.Gözümü açtığımda cehennem tazısının kafası ayaklarımın dibinde duruyordu.O sırada yanıma Tiffany geldi.'O pegasus' yutkunup 'öldü mü?'.'Evet.Şah damarı kesilmiş.' dedim.'Peki Jasmin?' .'Olsa olsa bayılmıştır'. 'Pegasuslar uçabilirler ama yaralı olduklarından sık sık mola vermeliyiz'.Sonunda yola çıktık.

Başım feci bir şekilde ağrıyordu. Son hatırladığım sert bir darbe yüzünden 10-20 metre kadar uçup sert bir iniş yaptığımdı. Hayatta olduğuma bile inanamıyordum. Birden kendimi beyaz pegasusun üstünde uçarken buldum. Panik içinde çevreme bakındım. Tanrılara şükür Tiffany ve Arianın tam ortasında uçuyormuşum. Tiffany hüzünlü bir gülümsemeyle "İyi misin."dedi. Gülümseyerek "iyiyim, tam olarak ne oldu?"dedim. "Bir anda cehennem tazısı saldırdı. Sende o canavara saldırınca seni fırlattı ve bayıldın."dedi Tiffany. Aria homurdanarak "Yere inmek zorundayız pegasusların dinlenmeye ihtiyacı var."dedi. Şaşırarak "Ne! Biz ne zamandan beri uçuyoruz?"dedim. İster istemez sesim beklediğimden de yüksek çıkmıştı. Aria bana deliymişim gibi bakmaya başladı ama sonra hemen ciddileşip "Yarım saattir havadayız."dedi. Vay be, demek ben yarım saatten fazla baygındım. Bu konuyu kafama takmamaya çalışarak pegasusumu yere indirdim. Aynı şeyi Tiffany ve Aria da yaptı. Üçümüzde yere indikten sonra pegasusların eksik olduğunu fark ettim. "Dört pegasusun olması gerekmez miydi?"dedim. Tiffany mutsuz bir şekilde "Anne pegasus öldü."dedi. Birden kendimi suçlu hissettim. Zavallı pegasus keşke ölmeseydi diye içimden geçirdim. Sonra beyaz pegasusu sevmeye başladım. Kendimi ona karşı çok yakın hissediyordum. Pegasusun gözleri ağlarmışçasına suluydu. Pegasusun gözlerine baktıkça duygularım değişiyordu. İlk mutsuz oluyordum ama sonra çok seviniyordum. Çok garip bir histi ama sonra bu hislere alışmaya başladığımı fark ettim. Pegasusu çok sevmiştim "Hey benim pegasusum olur musun?"dedim. Pegasus kişneyerek başını ellerime dayadı. Sanırım bu evet demekti. En sevdiğim şey uyku olduğu için "Senin ismin uyku olsun. Ne dersin?"dedim ve uykuyu sevmeye devam ettim. 5-10 dakika geçtikten sonra tekrar pegasuslara binip melez kampına doğru uçmaya başladık.

Melez Kampı'na döndüğümüzde Jasmin'in kafasına baktık.Kafasını çok kötü çarpmıştı ama kayda değer bir yara yoktu.'Madem ciddi birşey yok kalksana tembel teneke!' dedim.Cehennem tazısının kafasını ganimet olarak yanıma almıştım.Bu kafayı Leo'ya göstermek için sabırsızlanıyordum(çocuk gıcıklıkta usta bende ona beni kızdırırsa başına gelecekleri göstermek istiyordum).'Benim gitmem lazım.Küçük bir işim var' deyip yeni pegasusumun kulağına 'Gıcıklık yok Gecenin Kanatları.Tamam mı?' dedim.Jasmin yanıma gelip 'Gecenin Kanatları mı?Pegasusuna bu adı verdiğini söyleme bana?' dedi.'Zevkler ve renkler tartışılmaz sevgili dostum.' diye cevabı yapıştırdım.Sonra çıkıp Leo'yu aramaya başladım.Tanrılarım, çocuğun yüzünü görmek içi sabırsızlanıyordum.