Bilinçlendirme Mücadelesi / Kurgu 3.

Adamın tarif ettiği yoldan pek bir şey anlamamıştım. Zaten öyle uzun bir yol tarif etmişti ki, o tarifi aklımda tutamazdım. Burası tümüyle Tanrılara özgü bir yerdi, sokaklarının karmaşası, binaların büyüklüğü ve ihtişamı. Aaa, bu arada havada durduğunu da unutmamak gerek! Dolambaçlı yollardan ilerleye, ilerleye babamın tamirhanesini arıyordum. Birkaç defa kaybolduktan sonra ellerimi havaya kaldırarak “Nerdesin be baba!” diye haykırdım. Cümlem bittiğinde zihnimde bir ses yankılandı, “Tamirhanemdeyim evlat, ileriden sağa dön ve Tamirhanemi bulduğunu hayal et” babamın dediğini yapacaktım. Uzun bir süre düz gittikten sonra ilk dönebildiğim yerden sağa döndüm. Cidden de önüme babamın Tamirhanesi çıkmıştı. Hâlbuki ben bu yoldan 3 defa geçmiştim, daha önce bu bina burada yoktu. Bu tanrıların her şeyi bir garipti, bir anda beliren binalar falan… Bunlara alışmam çok zor olacaktı. Düşüncelerimden uzaklaşıp kafamı kaldırdığım anda Tamirhanenin önünde olduğumu fark ettim. Kapıyı yavaşça çalacaktım ki bu kapının zilinin veya bir tokmağının olmadığını fark ettim. Kapının üzerinde iki tane boru vardı. Bunlar içeri doğru gidiyordu. Kapının üzerindeki motiflerde ise iki eliyle ateş saçan bir adam vardı. Sanırım bu kapının açılış şekli farklıydı. Ellerimi kapının üzerindeki borular soktum ve borudan içeri doğru alevler fırlatmaya başladım. Bir süre sonra kapı açıldı. Mutlulukla içeri girdim, babam ocağın başına geçmiş bir şeyler yapıyordu. Sanırım yine silah veya zırh yapıyordu.
“Merhaba baba, nasılsın?” diye sorunca kafasını ocaktan kaldırdı ve bana baktı. Ardından olduğu yerden kalktı ve üzerine temizledikten sonra yanıma geldi. Birlikte uzun, uzun konuşmaya başladık. Ona Gaia Uyanışı hakkında bir sürü soru sormak istiyordum fakat çat diye gelir gelmez soramazdım biraz beklemeliydim. Babamla konuşmaya başladık, o an onunla konuşmayı ne kadar özlediğimi fark ettim. Her ne kadar onu şu yaşıma kadar görmemişte olsam şu bir yıl içerisinde ona olan sevgim katlanarak artmıştı. Hatta artık onu özlüyordum bile. Düşüncelerimi dağıtarak babamın konuşmasını beklemeye başladım. Bakalım bana Gaia Uyanışı hakkında bilgi verecek miydi? Uzun bir süre babamla konuştuk, onu cidden çok özlemiştim. Bu Gaia olayı çok iyi olmuştu, babamı görebilmiştim bu sayede.
"Babacığım sana bir soru sormalıyım" Babam soru dolu bir yüz ifadesi ile bana baktı, sanırım ne soracağımı merak ediyordu. Onu bekletmeyi düşünmüyordum çünkü ben de sorumun cevabını duymak istiyordum.
"Bu sabah Kheiron birisi ile konuşuyordu, konuşmalarını istemeden de olsa duydum. "Gaia Uyanışı" gibi bir cümle kurdu. Bu ne demek, iyi bir şey mi? Neler oluyor anlatır mısın babacığım?"

Oğlum bu gün bana gelek istemişti. Nedenini bilmek istemedim muhtemelen oğlumun aklını okusaydım atolyemi bulmasına izin vermezdim. Organik canlı konusu canımı sıkıyordu. Ama konu kendi çocuklarım olunca biraz farklı olmalıydım. En azından bana baba sıfatını verebilmelilerdi.

Onunla bir süre konuştuktan sonra bana sormasını istemediğim bir soru sordu.

"Bu sabah Kheiron birisi ile konuşuyordu, konuşmalarını istemeden de olsa duydum. 'Gaia Uyanışı' gibi bir cümle kurdu. Bu ne demek, iyi bir şey mi? Neler oluyor anlatır mısın babacığım?"

"Bu seni ilgilendirmez evlat. En son neden bahsediyorduk. Ee-e ejderha derilerinin nasıl kullanılacağını öğrendin mi?"dedim. Bu onu ilgilendirmezdi. Gaia'yıda ne yapacaktı. Bu tür bir kavgada oğullarımın veya kızlarımın yara almasını istemiyordum.

"Ee ama öğrenmeliyim. Önemli bir şey olmalı yoksa Kheiron bunu bizede söylerdi" dedi.

"Eh sizi ilgilendirmiyor ki söylememiş evlat"diyerek sorusunu tekrar geciktirdim.

"Babacığım (!) bunu öğrenmeliyim demek ki önemli bir şey. Anlatmanız gerekiyor."dedi.

"Pekala pekala evlat. Gaia, canavarların ve tanrıların atası. İlk ilah Uranüs'ün eşi. Toprak Tanrıçası Gaia. O okadar yaşlı ki evlat. Gaia toprak altında sürekli bir uyku halinde tutuluyordu ama şu günlerde kıpranmaya başladı. Anlarsın ya birde biz tanrılardan pek haz etmiyor. Tanrıları yok etmek amacıyla doğurduğu çocukları Gigantlar ise ayrı bir mesele. Bu kadarı yeter. Şimdi gidebilirsin evlat. Ve sen sen ol rüyalara dikkat et."

Babam en sonunda birkaç öğüt vermişti ve Gaia’nın yaklaşık olarak ne olduğunu bana söylemişti, fakat bu bana yetmezdi. Babamdan daha fazla bilgi alamayacağım kesindi. Bir şeyler saklıyordu, buna emindim. Tüm olay bu olamazdı, dahası da olmalıydı, bizden gizledikleri daha önemli bir şey. Sonuçta şu dünyada çoğu ilahi varlık Tanrıları sevmiyordu, Gaia’nın başka özelliği olmalıydı. Hepsi bu kadar olamazdı. Babama baktım, kafasını ocağına gömmüş işine devam ediyordu. “Ben gidiyorum babacığım yardımların için teşekkürler” Babam, o isli elini ocaktan kaldırdı ve soğuk bir şekilde elini salladı. Ardından işiyle uğraşmaya devam etti. Tamam, babam yanmıyor olabilirdi fakat işlediği malzemelerden çıkan is, onun yüzünü kaplıyordu. “ Umarım buradan çıkarken temizleniyordur” diye geçirdim içimden ve kapıya doğru yöneldim. Hayret, daha temin içeri girerken çeşitli ateşler yakarak zar zor açtığım kapı içeriden sadece bir kulp ile açılıyordu. Kulpu çevirmem ile kapı ağır bir şekilde açıldı. Kapıdan çıktım ve Olimpos sokaklarında yürümeye başladım.

Burası hala bana garip geliyordu. Bir yanda normal insan görünüşlü yarı tanrılar diğer yanda çeşitli canavar görüntülerine sahip yarı tanrılar vardı. Normal bir insanı buraya getirsen ve sis’i kaldırsan büyük ihtimal ile delirirdi. Böyle abuk sabuk düşünceler ile asansörün yolunu tuttum. Artık bu yolu ezberlemiştim, daha doğrusu Olimpos’un mantığını ezberlemiştim. Gitmek istediğin yeri aklında düşünüyordun ve sokak değiştirdiğin anda orası karşına çıkıyordu. Bu mükemmel bir olaydı, artık burayı kim dizayn etmişse çok iyi düşünmüş. Yani ben 40 yıl düşünsem bulamazdım böyle fantastik bir yol. Kafamı yerden kaldırdığımda Asansörün dibine gelmiş olduğumu fark ettim. Artık boş düşünceleri bırakmıştım, Gaia’yı düşünüyordum. Asansörü çağırmak için tuşa bastım. Tuş etrafa beyaz bir ışık saçtı ardından asansörün kapıları açıldı. Asansörün içine girdim, yine o sıkıcı müzik eşliğinde “0” tuşuna bastım. Asansör aşağıya doğru inerken, ben de hayal kırıklığı içinde bir şey bulamamış olmama üzülüyordum. Sıkıntılı düşüncelerimi bir “bing” sesi bozdu. Gelmiştim, asansörden dışarı çıktım ve güvenlik görevlisinin meraklı bakışları eşliğinde binayı terk ettim. Bir ıslık çalarak Fotia’yı çağırdım, Fotia havada süzülerek yanıma geldi. Ruh halimi anlamış olmalı ki o da üzgün görünüyordu. Yavaşça sırtına çıktım ve üzgün bir ses tonu ile “Kampa gidelim oğlum” dedim. Fotia emrim üzerine kampa doğru uçmaya başladı.

-Devamı Plajda-