Bilinçlendirme Mücadelesi / Kurgu 3.

Sabah gözlerimi güneşli bir güne açtım. Hava çok güzeldi, normalde insanın içini bir enerji kaplaması, kendisini mutlu hissetmesi gerekirdi fakat ben bu duyguların aksine kendimi çok garip hissediyordum. Gece, kolumun üzerine yattığım için kolumun ağrısından mı böyle hissediyorum diye düşündüm, yok değildi. Bu gariplik bir başkaydı, aslında tam bir ağrı gibi de değildi. Kendimi huzursuz hissediyordum, sanki çok büyük şeyler oluyormuş da ben yeni hissediyormuşum gibi. İçimdeki bu garip hisler ile banyoya geçtim. Daha iyi hissetmek umuduyla yüzümü buz gibi suyla yıkadım. Yok, yine olmamıştı, hala kendimi kötü hissediyordum. Saatime baktım, daha çok erkendi. Kampta kimse uyanmamış olmalıydı. Bu çıkarımı kendi kulübeme bakarak yapamazdım çünkü kardeşlerim çok geç kalkıyordu. Hava almak için dışarı çıktım, belki temiz hava iyi gelirdi.

Kampın içinde sessizce dolaşırken aslında buranın ne kadar güzel olduğu dikkatimi çekti. Bu garipti, daha önce de bu saatlerde kalkmış ve dolaşmıştım fakat o zaman böyle bir şey düşünmemiştim. Kesin garip bir şeyler oluyordu. Ağaçlara ve yeşilliklere baka, baka kampta ilerlemeye devam ettim. Yürürken ileride Büyük Ev’i gördüm, kargaşadan uzakken gayet güzel görünüyordu. Acaba Kheiron uyanmış mıydı? Büyük Ev’e doğru ilerlemeye başladım, yaklaştıkça o hakkında çok hikayesi olan tavan arası korkunçlaşmaya başladı. Büyük Ev’in önüne geldiğimde kapının açık olduğunu gördüm. Acaba bir şey mi olmuştu? Yine mi canavarlar basmıştı kampı? Aklımda bin bir tane ihtimal ile sessizce kapıya yaklaştım. İçeri giren ışığı kapatmayacak şekilde kapının dibine girdim. İçeride her kim varsa kapıda olduğumu bilmemeliydi. İçeriyi dinlemek için küpemi aktifleştirdim. Bu küpe duyma duyumu arttırıyordu, bunun sayesinde içeriyi çok net duyabilmeye başladım.

İlk başlarda hiç ses gelmiyordu. Duyduğum nefes alış verişlerin düzensizliklerine bakarsak içeride birden fazla kişi vardı. İki mi yoksa daha mı fazla? Daha dikkatli dinlemeye başladım. Biri nefes aldığında başkası veriyordu. İçeride sadece iki kişi olmalıydı, ya da iki kişi ve nefes almayan canavarlar fakat canavar olsaydı hissederdim. İçeride iki kişi vardı, artık bundan emindim. Uzun süren bir sessizliğin ardından Kheiron bir şeyler fısıldamaya başladı. Ne söylediğini duyamıyordum, çok kısık sesle konuşuyor olmalıydı. Kiminle konuşuyordu acaba? Kheiron’un fısıldaması bitince bir kadın sesi duydum, bu ses bana çok tanıdık gelmişti. Kadın ile Kheiron uzun süre konuştular, söylediklerini duyamıyordum sadece konuştuklarını farkedebiliyordum. Bu ikisi konuşmasını bitirmeden önce sadece iki kelime anlayabildim: “Gaia uyanışı”

Gaia mı? O da kimdi daha doğrusu, neydi? Her ne ise uyanışta olmalıydı. Kheiron’un ses tonuna bakarsak bu çok gizli bir konuydu. Eğer bu kadar gizli ise çok önemli bir şey olmalıydı Gaia’nın uyanışı. Acaba bunu kamptan birine sorabilir miydim? Yok, olmaz soramazdım. Kamptakilere bunu sormam hem dedikodulara hem de karışıklıklara neden olurdu. Hatta Kheiron bu yüzden bana ceza bile verebilirdi. Mutfakta bulaşık yıkamak istemezdim. Bu Gaia’nın ne olduğunu ve uyanışta olmasının ne anlama geldiği Olimposta öğrenmeliydim. Büyük Ev’in kapısının önünden sessizce uzaklaştım ve ahırlara doğru ilerlemeye başladım. Koşarken hiç ses çıkarmamaya dikkat ediyordum.

(RPOUT: Nedenini bilmediğim bir şekilde Word'den kopyalanan yazıda paragraf başındaki boşluklar görünmüyor, elimden geleni yaptım fakat o boşluk meselesini çözemedim. Paragraf düzeni o yüzden sürekli kenardan başlıyor)

-Devamı Küçük Tanrılar Mahallesinde-