Cornelia ile Cirit Yarışması

Bugün tam havamdaydım, dün Cornelia ile olan iddiamızı bugün tamamlayabilirdik. Büyük bir mutlulukla hazırlandım ve Poseidon kulübesine doğru yola çıktım. Yolda yürürken Cornelia'yı nasıl kızdıracağımı düşünüyordum. Yolda birçok melez ile karşılaştım, bu yüzden yol çok uzun sürmüştü. Uzun süren bir yolculuğun ardından Poseidon kulübesine vardım. Kapıyı yavaşça ve çok ses çıkarmayacak bir biçimde çaldım. İçeriden bir ses geldi. "1 dakika" bu Cornelia'nın sesiydi. Kapının açılmasını beklerken Cornelia ile nerede yarışacağımı düşünüyordum. Tam mekanı seçmiştim ki Cornelia kapıyı açtı. Hızlı bir selamlaşma ve hatır sormanın ardından Corneliaya beklediği soruyu sordum
"Dünkü kozlarımızı bugün Cirit sahasında paylaşmaya ne dersin ? 5 atışın sonunda uzaklık ortalması en yüksek olan kazanır. Ne dersin?" Cornelia sinsi bir şekilde gülümsedi ardından "Hazırlanayım gideriz. Sen geç içeride bekle fakat unutma ki sen kaşındın !" dedi. İşte istediğim cevap buydu. Güzel bir Cirit yarışması beni bekliyordu.

Pers'in gelişiyle keyfim yerine gelmişti. Onunla olan iddiamızı unutmamıştım ve unutmaya da niyetim yoktu. Tabi o her zamanki gibi benden önce davranarak yanıma gelmişti. Dolabımın karşısında kıyafetlerimi ararken bir yandan da gülümsüyordum. Üzerime rahat ettiğim spor kıyafetlerimi geçirdikten sonra Pers'in yanına giderek "Tamam hazırım, hadi gidelim." dedim. Bunun üzerine Pers gülümseyerek oturduğu yerden kalktı ve beraber ilerlemeye başladık. Kamp alanı bugün olduğundan çok daha kalabalıktı ve cirit sahasına gidene kadar canımız çıkmıştı. Resmen yolda sırayla bir beni, bir Pers'i durduruyor ve sohbet etmeye başlıyorlardı. Biz ise sadece bunun karşısında gülmekle yetiniyorduk. Eh, elimizden de başka bir şey geldiği söylenemezdi. Sonunda cirit sahasına geldiğimizde "O neydi öyle ya? Herkes kendini bugün kampa atmış resmen." dedi. Bu sözünün üzerine gülmeye başladık. Sonunda cirit sahasını işaret ederek "Hadi buyrun bakalım Pers bey, ilk siz başlayın." dedim kıkırdayarak. Pers itiraz edecek gibi olsa da bundan vaz geçip konuşmaya başladı. Umarım itiraz etmezdi çünkü ilk başlama gibi bir niyetim yoktu.

"Tamam Corn anladım, ilk başlamaktan korkuyorsun. Ben başlarım öyleyse" dedim sinir edici bir ses tonu ile. Cornelia ile aramızda bir kavga yoktu sadece bibirimiz ile atışmayı seviyorduk. Şimdi ise Cirit Sahasında cirit yarıştırıyorduk, umarım bu yarış daha da ileri gidip tehlikeli bir hal almazdı. Cornelia'nın cevap vermesini beklemeden ciritlerin olduğu standa gittim. Oradan orta büyüklükte bir cirit seçip aldım. Cornelia'nın yanına atış çizgisinin oraya geldim ve sinir edici bir şekilde göz kırptıktan sonra gerileyip ciriti fırlattım. Cirit 52 metre öteye gitmişti. Bu iyi bir atıştı, yani en azından Cornelia'nın geçebilme ihtimali düşüktü. Ciriti atınca ağrıyan omzumu esneyerek rahatlattım ardından Corneliaya dönüp sordum: "Hadi bakalım Corn, sıra sende"

Pers ile iyi anlaşıyorduk ve birbirimize karşıda baya iyiydik. Sadece birbirimizi sinir ediyorduk ve o bunu benden çok daha iyi beceriyordu. İlk başta da Corn demesiyle. Onun bana böyle seslenmesi hem hoşuma gidiyordu bir farklılık olduğu için, hem de sinir ediyordu. Eh, ne de olsa onun bana pek iyi anlamda demediğini ikimizde çok iyi anlıyorduk. "Bana Corn demeyi kes!" dedim sinirle ve giderek ciritlerden kendime uygun bir tane alarak Pers'in yanına geldim. O bana alay eder gibi bakıyordu ve bu sinirlerimi bozuyordu. Biraz geriledim ve hızla ciriti attığım da sonucu görünce gülmeye başlamıştı. 50 metre atabilmiştim ve 2 metreyle kaybediyordum. Öfkeyle ona bakarak "Hadi ikinci tur." dedim ve onu seyretmeye başladım.

Cornelia'yı sinir etmek çok hoşuma gidiyordu. Onu sinir ederken eğleniyordum. Zaten ciriti benim ciritimi geçemediği için çok eğlenmiştim. İkinci tura geçmiştik, ciritlerin yanına gittim. Bunlar çeşit, çeşitti, her boydan vardı. Eğer böyle giderse Corn beni geçecekti. Hile yapmalıydım. Corn'a çaktırmadan küçük ciritlerden birini aldım. Bu cirit temin attığım cirite göre daha ufak ve hafifti. Cornelia'nın yanına gidince "İzle bakalım Corn, izle de öğren" dedim ve gerilediğim gibi tüm gücümle ciriti fırlattım. Cirit resmen havada uçarak gidiyordu, uzun bir süre havada kaldıktan sonra düştü. Tam 101 metre idi. "Daha iyisini yap ta görelim" dedim alaycı bir ses tonu ile.

Gözlerime inanamamıştım ama onu geçmek zorundaydım. En azından 100 metre yapmalıydım yoksa tamamen kaybederdim. Bu sefer bana seslendiğinde hiç bozuntuya vermedim ve ciritlerin yanına gittim. Onun nasıl bu kadar uzağa atabildiğini fark etmiştim. Bende aynı şekilde ufak ve hafif bir cirit seçerek bitiş çizgisine döndüm. Pers bana alaycı bir ifadeyle bakarken ben ise sadece ona güldüm ve gerileyerek ciriti fırlattım. Tam da düşündüğüm gibi beklediğimden çok daha hızlı gidiyordu. Sonunda durdum ve ciritin gittiği noktaya baktım 104 metre! işte bu, isteğime ulaşmıştım. Gülümseyerek Pers'e döndüm ve "Efendim Pers? Biraz önce dediğin cümleyi duyamadım da." dedim gülerek. İşte şimdi bu oyun hoşuma gitmişti. Sonunda o da fazlasıyla sinir olmaya başlamıştı.

Cornelia taktiğimi anlamış olamlıydı. Anca benim kullandığım taktik ile o ciriti 104 metre atmış olabilirdi. Daha fazlası beklenemezdi zaten. Cornelia'ya sinir olmuştum. Ciritlerin yanına gittim ve sırtım Corneliaya dönük bir şekilde güç yüzüğümü aktifleştirdim. Fiziken güçlendiğimi çok göstermeyecek fakat gücümü arttıracak dozda açmıştım yüzüğümü. Orada duran en büyük ciritlerden bir tanesini aldım. Bu cirit gerçekten ağır ve büyüktü. Cirit ile atış çizgisine geldiğimde ciriti Cornelia'ya gösterdim. Kız doğal olarak ciriti görünce şok olmuştu. Onun şaşkın bakışları içinde ciriti fırlattım, fırlatmadan önce de "Görürsün bak 105 metre" dedim. Cirit gerçekten de 105 metre gitmişti. Cornelia şok olmuştu.

Eh sanırım kabullenmeliydim ne kadar iyi cirit atarsam atayım onu yenemeyecektim ama yine de bunu ona belli etmeden kendime güvenir bir şekilde gittim cirit aldım ve çizgiye geldim. Artık ne kadar onun gibi uzağa atamayacağımı bilsemde kendimi toparladım ve ciriti fırlattım. Cirit bir süre ilerledikten sonra durduğunda baktım. 103 metre. Eh, bu da iyi sayılırdı, en azından beklediğimden iyiydi. Pers'e döndüğümde bana pis pis sırıtıyordu. Bende ona aynı şekilde karşılık vererek ciritleri işaret ettım.

Corn'u yeniyordum, bu onu gıcık ediyordu ama bu bana yetmezdi onu daha fazla gıcık etmeliydim, daha fazla sinir olmalıydı. Bir cirit almak için gittim ve o sırada ateş yeteneğimi aktifleştirdim. Ciritimi alıp atış cizgisine gelince gerilip ciriti fırlattım. Cirit arkasınadan ateş çıkarta çıkarta ilerliyordu. Ciritin 110 metreye kadar gidebileceğini düşünüyordum fakat bu sırada bir şey oldu. Bir su topu gibi birşey ciriti tuttu ve geri fırlattı. Bu yüzden cirit sadece 30 metre ileriye gidebildi. KIzgın görünmeye çalışarak Corneliaya baktım. O bir şey yapmamış gibi etrafa bakınıyordu. "Çok hilecisin Corn"
"Ben mi hileciyim Pers, ateşi kullanan sendin"
"Peki tamam, ateşi kullanan bendim. Bu sefer senin ciriti ben seçeceğim benim ciritimi de sen. Birazdan atacağımız iki atış son iki atış olacak" Cornelia "tamam" anlamında başını salladı. Bir cirit kaptım ve Corn'a uzattım. Bakalım ne kadar uzağa atacaktı.

Pers'in dediğini kabul ederek bana uzattığı cirit'i ondan aldım ve başlangıç çizgisine doğru ilerlemeye başladım. Pers bana meraklı gözlerle bakarken ateşi bir daha kullanmayacağını düşünüyordum. Eh, ne de olsa ikimizde bu yarışın adil bir şekilde bitmesini istiyorduk. Derin nefes aldım ve cirit'i hedef aldığım uzaklığa doğru hızla attım. Nedense bu sefer kolumu daha rahat hareket ettirebilmiştim. Ciritin gidişini izledikten sonra gittiği uzaklığa bakarak gülümsedim. "106 metre." Bunu duyduğuna memnun olmadığını fark ettiğim Pers hemen kendini toparladı ve yüzüne yine kendinden emin bir ifade yerleştirdi. İşte bundan nefret ediyordum, ben nasıl düşüncelerimi saklayabiliyorsam o da saklıyordu ve onu sinir edemiyordum. Kendi düşüncelerimden sıyrılarak ciritlerin arasından seçtiğim bir cirit'i Pers'e uzattım ve ne kadar uzağa atacağını merakla beklerken, onu izlemeye koyuldum.

Spoiler: