Alexis Kwon

Bu günlerde kendimi sürekli geliştirmeye çalışıyordum. Gerçi şimdilik sadece kılıç ve büyü teknikleri dersi alıyordum ama kararlıydım, bu işlerde iyice ustalaşmalıydım. Dersliklerin önünde öylece dururken hangi dersi alsam diye düşünüp duruyordum. Sonra önümden geçen iki melezin konuşmalarına ister istemez kulak misafiri oldum. Melezlerden biri "Yeni açılan dersliği duydun mu ?" diye sordu. Diğeri de "Ah evet. Sanat ve Zanaat Becerileri sınıfıymış. Sanki çok gerekli de." dedi. Sonra ikisi de gülüştüler. Onlar gittikten sonra "Sanat ve Zanaat Becerileri Sınıfı mı ?" diye düşündüm. "Belki yararlı olabilir. Hem vaktim de var" diye düşündüm ve Sanat ve Zanaat sınıfına doğru yürüdüm. İçeri girdiğimde ilk hissettiğim şey ağır bir parfüm kokusu oldu. Sonra da tahmin ettiğim kişiyi görerek "Vaay kimleri görüyorum ! Afrodit Kızı Lara, sizi buralara getiren şey nedir?" diye sordum alaycı bir tavırla. Ellerimi belime koydum ve bakalım nasıl iğneleyici bir cevap verecek diye beklemeye başladım.

Eh,en sonunda biri gelmişti,hem de eğlenceli biri.Alexis'e bakıp gülümsedim. "Ben burda eğitiyorum canım." dedim.Alexis ellerini belinden indirip şaşkın bir ifadeyle "gerçekten mi?" diye sordu.Oturduğum sandalyeden indim ve cevap verdim. "Elbette.Şimdi sen de öğrenmek için geldin değil mi?" diye sordum.Belki öylesine,kim var orada diye bakmaya gelmişti ama umarım öyle değildir. "evet,öğrenmek için geldim." Tuttuğum nefesimi bıraktım ve halimden memnun olduğumu göserek şekilde gülümsedim. "Güzel.O zaman başlayalım." dedim.Alex başını salladı.Ben de daha yeni dökümden çıkmış betonu getirip önüne koydum.Arka ve önü düz bir betondu bu. "Bunu ne yapacağım ben?" dedi Alex. "Sana vereceğim aletlerle bu düz betonu şekillendireceksin.Yani ilk temamız heykeltraş." dedim.Ange'yle malzemeleri koyduğumuz yerden en çok işe yarayacak aletleri yani;Büyük ve küçük boyda çekiçleri ve de bir den ona kadar numaralandırılmış elmas ve çelik uçlu kalemleri aldım.Alex'in önüne dizdim. "İşte bunlarla yapacaksın.Yardım istersen ben burdayım." dedim.En son iğnelemek için.

Lara bana yapmam gerekenleri söyleyince içimden "Ah, aman ne güzel !" diye geçirdim ve derin bir nefes aldım. Lara bu halimi görünce "Ne oldu avcı, gözün mü korktu ?" dedi. Ben de kendimi savunma ihtiyacı duyarak "Ben hiçbir şeyden korkmam !" diye bağırdım. Sanırsam aşırı tepki vermiştim çünkü Lara tek kaşını kaldırmış, bana hayretle bakıyordu. Sonra "Tamam, pes ediyorum. Açıkçası ben pek yaratıcı değilimdir, yani ne yapacağımı pek bilmiyorum." dedim. Lara da gülerek "Ahah, bu muydu dert ettiğin şey ? Buraya ders almak için geldin, eğer her şeyi bilseydin burada işin olmazdı." dedi. Tam bir öğretmen gibi konuşmuştu ve beni bayağı rahatlatmıştı. Bir an 'acaba üzerimde özel güç mü kullanıyor' diye düşünmeden edemedim."Peki şimdi ne yapıyorum ?" diye sordum. O da "İçinden ne geliyorsa onu yap, somut bir şey olması gerekmiyor." dedi. Mermere baktım ve onda bir şekil hayal etmeye çalıştım. Sonra betonun sağ tarafından vurmaya başladım. Lara ne yapacağımı tahmin etmeye çalışıyordu, gerçi tahmin etmesi pek mümkün görünmüyordu çünkü ben de daha ne yapacağımı bilmiyordum. Sonra şeklin kabaca bir hilale benzediğini fark ettim ve devam ettim.

Lara'nın verdiği kalemi elime alınca heykelimin ne kadar pürüzlü ve yamru yumru olduğunu fark ettim. İlk önce dışını pürüzlerden arındırmaya çalıştım ve ayın içe doğru olan kısmını derinleştirdim. Sonra ayın içe doğru olan kısmında bir çıkıntı fark ettim. Kalemle vurarak kırmaya çalıştım ama sonuçta betondu ve kırmak o kadar kolay değildi. Hem de elinizde ufacık sadece ucu gümüş olan bir kalem varsa ! Sürekli seri darbelerle çıkıntıyı kırmaya çalışıyordum. Lara da "Dikkat et, bu kadar sabırsız olma, heykeli kıracaksın !" dedi. Ama ben pek aldırmıyordum. Ve 'çat' ! Çıkıntıyla beraber heykelim içe doğru çatladı. "Ah hayıır !" dedim. Lara bana 'ben sana demiştim' der gibi bakıyordu. Sonra nasıl düzelteceğimi düşünmeye başladım. İçe doğru çatlamıştı sanki...ağız gibiydi. Sonra aklıma bir fikir geldi. Çatlağı iyice derinleştirmeye başladım ve bir ağız gibi olana kadar oydum. Sonra gözleri ve burnu yaptım. Şöyle uzaktan baktım, ve Lara'ya dönüp "Eee, Aydede'm hakkında ne düşünüyorsun ?" diye sordum sırıtarak.

Heykelimin burnunu belirginleştirmeye çalışırken midemde bir karıncalanma hissettim ve biraz önce çok sevinçli olan ben ağlamaya başlamıştım. Sonra birden içimdeki ağlama isteği geçti. Hayret içinde bunun nedenini anlamaya çalışırken hiddetle Lara'ya döndüm ve Lara "Opss." dedi. İçimden bağırmak geliyordu ama kendimi tuttum. Gözyaşlarımı sildim, kimsenin beni ağlarken görmesini istemezdim, bana ağlamanın bir zayıflık belirtisi olduğu öğretilmişti. Sonra Lara "Burun deliklerini biraz daha belirginleştir...Ama çok değil,aydedemizin büyük burun delikli olmasını istemeyiz değil mi?" dedi. Ortamı yumuşatmaya çalışıyordu ve bu konuda çok başarılıydı. Gülümsedim ve Lara aydedenin burnunu düzelttikten sonra kalemi bana verdi. Sonra da "Şimdi aydedeye biraz mimik kat." dedi. Kalemi aldım ve aydedenin gözlerinin altına ve yanlarına kırışıklıklar yaptım. Birkaç gamze ekledikten sonra heyecanla Lara'ya baktım ve küçük bir çocuk misaliyle "Olmuş mu, nasıl olmuş, sırada ne var ?" diye sordum.

Heykeli düzeltmeye o kadar dalmış olacaktım ki resmen kazımaya başlamıştım. Lara bunu fark etti ve elimi tutarak beni durdurdu. Sonra "Çokta fazla yaparsan,aydedenin kalitesi düşebilir...yani biraz kötü olur." dedi. Haklıydı ; heykelin üzerinde bir sürü toz vardı ve şekiller belirginliğini kaybetmeye başlamıştı. Hemen durdum ve gümüş kalemi bıraktım. Lara kalemle tekrar heykelin üzerinden geçti ve şekilleri belirginleştirdi. Sonra heykeli elime aldım ve tozları silkeledim. Sonra "Eee sırada ne var ? Sadece heykel mi yapacağız, ama tabi sen bilirsin, öğretmen sensin." dedim, gülümsedim ve Lara'nın cevabını bekledim.

Çok yaratıcı sayılmazdım bu yüzden çiçeğin yanına başka çiçekler ekleyerek güzel bir bahçe yapmak istedim. Yeşil ve tonlarıyla çimler yaptım ve üzerine minik minik çiçekler ekledim. Çiçekler, ağaçlar, mavi gökyüzü ve birkaç hayvan çizdikten sonra uzaklaştım ve şöyle bir baktım. Bence şimdiye kadar çizdiğim en iyi resimdi bu ! Ama galiba Lara aynı şeyi düşünmüyordu. Gözlerini kısmıştı ve pek beğenmemiş gibi duruyordu. "Niye öyle bakıyorsun ?" diye sordum. Ama Lara cevap vermeden fırçayı elimden aldı ve eksik gördüğü şeyleri düzeltmeye başladı. Ne kadar itiraf etmek istemesem de Lara resmi düzelttikten sonra çok daha iyi duruyordu. Lara düzeltmelerini bitirdi ve bana bakarak "Şimdi çok daha iyi değil mi ?" dedi. Düşüncelerimi pek belli etmemeye çalışarak "Eh, birazcık." dedim dik başlılıkla. Lara gülümsedi ve resmi eline alarak "Burada çok iyi duracak." dedi ve tuvali dersliğin duvarına astı. Ben de Lara'ya dönerek "Evet eğitmenim, öğrenmem gereken başka bir şey kaldı mı ?" diye sordum.