Alexis Kwon

Sabah uyandığımda -her zamanki gibi- kulübede yalnızdım. Hep yalnız uyanıyordum çünkü herkesin yapacak işleri vardı ; eğitimlere katılıyor, diğer melezlerle buluşuyor, görevlere çıkıyorlardı. Ben ise yeni olduğum için kardeşlerim dışında pek kimse tanımıyordum dolayısıyla burada hiç arkadaşım yoktu. Bunları düşünerek kalktım ve belki atıştıracak birşeyler bulma umuduyla mutfağa gittim. Pek kullanılmadığı belli olan buzdolabına yöneldim ve kenarda köşede olan bir kurabiyeyi ağzıma attım. Her zamanki sıradan kıyafetlerimi giydim ve siyah saçlarımı yandan ördüm. Kulübeden çıktım ve etrafa bakına bakına yürümeye başladım.Parıldayan güneş, güneşlenen Afrodit kızları, Nemfleri kovalayan Satirler kısacası kampta çok mutlu bir hava vardı.. Bir an aklıma Sat'in bana kampı dolaştıtıken söylediği söz geldi "Herkesin gülüp eğlendiğine bakma. Bunlar iyi günlerimiz çünkü. Her an yeni bir savaşa, bir ayaklanmaya karşı hazırlıklı olmalıyız. Bu yüzden sende eğitimlerine başlamalısın." Bu sözle kendime geldim. Dersliklere doğru yürümeye başladım. Etrafta dövüşen bir sürü melez vardı. Birden ailemin neden bena saplantılı bir şekilde kılıç, ok-yay, gürz vb. konusunda ders aldırmak istedikleri anladım. Savaş aletlerini kullanmakta 12 yaşımda ustalaşmıştım ama kılıç konusunda çok beceriksizdim. Tutmayı bile beceremezdim. Bu düşünceleri kafamdan attım ve üzerinde öğretmenler odası yazan kulübeye doğru yürüdüm. Derin bir nefes aldım, kapıyı açtım ve ardından cesaretsizce sordum "Ş-şey ben kılıç kullanmayı öğrenmek istiyorum. Eğitmen kim acaba ?"

Sabah sabah erken kalkmak zorundaydım maalesef. Eğitmenliğim beni yorsa da seviyordum ben eğitmeyi, öğretmeyi. O yüzden bugün her zamankinden erken kalkarak öğretmenler odasına gittiğimde henüz Lucy ile Sere gelmemişti. Ben de hazırlanıyordum yeni bir melez için. Birden kapı tıklatıp açılınca kardeşimi görür gibi oldum. Yüzüme bakmadan açıklama yapmaya koyulmuştu. Gülümseyerek selam verince kardeşim sonunda farkıma vardı ve ben de gülümsedim. "Eğitmen benim kardeşim." diyerek Alexis'le beraber eğitim alanına yürümeye başladık. Henüz ortalıkta kimse yoktu, rahatça çalışabilirdik. Hemen Alexis'e en hafiflerinden, bronzdan yapılmış bir kılıç getirerek eline verdim. Sanırım bu çalışmamız için rahat olabilirdi. Zaten Alexis bize anlatmıştı. Daha önceden birçok savaş aleti eğitimi almış biriydi, bu yüzden kılıçta bu kadar zorlanmayabilirdi. Alexis'e dönerek sordum. "Hazırsan başlayalım?" Ardından elimdeki kılıcı nasıl tutulacağını gösterdim. "İstersen önce sağ elle başlayalım. Kılıcını sağ elinle tutarken sol ayağın önde ve sol elin de tetikte olsun. Zira rakiplerin kılıcını kullanmadığın tarafından hücuma geçeceklerdir." diyerek duruşu gösterdim. Ardından Alexis'in yapıp yapamadığına baktım.

İçeride kardeşimi görünce hem şaşırdım hem de rahatladım. "Eğitmen benim, kardeşim." dedi. Ben şaşkınlıktan cevap veremedim ama Sat aldırmadı. Anlayışlı ve halden anlayan bir kardeşe sahip olduğum için çok şanslıydım. Birlikte eğitim alanına yürüdük ve kardeşim elime bronz bir kılıç verdi. Bir kılıca göre çok ağır değildi ama elime kesinlikle yabancıydı. Ama kendimi çelimsiz gibi göstermek istemiyordum, elimden gelenin en iyisini yapmalıydım.Sonra Sat bana dönerek "Hazırsan başlayalım?" diye sordu. Onaylarcasına kafamı salladım. Sat ilk önce kılıcın nasıl tutulacağını gösterdi. "Tamam şimdilik iyi gidiyor" diye düşündüm. Sonra, "İstersen önce sağ elle başlayalım. Kılıcını sağ elinle tutarken sol ayağın önde ve sol elin de tetikte olsun. Zira rakiplerin kılıcını kullanmadığın tarafından hücuma geçeceklerdir." dedi ve duruşu gösterdi. Bir an kardeşimin göründüğünden daha deneyimli ve bilgili olduğunu fark ettim. Ona hayranlıkla baktım ve beceriksizce bana gösterdiği duruşu yapmaya çalıştım. "Böyle mi?" diye sordum. "Sol ayağın daha önde olsun." dedi Sat. Tekrar denedim ve "Şimdi ?" diye sordum. Sonra Sat birkaç adım geriye çekildi ve beni düşünceli bir şekilde süzdü. Sonra yaklaşıp "Kılıcı daha sıkı kavramalısın, yoksa kolayca düşürebilirsin. Kılıcı kendinden ayrı düşünme." dedi. "Nasıl yani?" diye sordum. "Yani, kılıcı kolunun uzantısı gibi düşün. Seninle hareket etsin, senin kadar çevik olsun." dedi. Bunları derken aynı zamanda gösteriyordu. Kılıç sanki onunla bir bütündü. Onu izlerken "Anlaşılan daha çok yolum var" diye düşündüm ve püfledim.

Alexis öflüyordu ama öflenecek bir durum yoktu ki. Gayet iyi gidiyordu, hem altyapısı da vardı; ben ne başaramayacağım diyenleri gördüm de başardılar, benim kardeşim bunları hemencecik hallederdi. Alexis'e gösterdiğim pozisyonu yapmaya çalışıyordu, kılıç kolunun bir uzantısı gibi olacaktı kısa zamanda. Şimdilik çok iyi gidiyordu, birkaç denemeden sonra kılıcı layıkıyla tutmayı başardı. "Evet kardeşim, işte böyle. Bacaklarını da kasmasan süper olacak." dedikten sonra Alexis bacaklarını kasmamaya çalıştı. Bacaklarını dik tutmakta zorlanıyor gibiydi ama olacaktı. "Şimdi kardeşim, bacaklarını dik tutmayı dene." Alexis bir süre sonra başardı, bacakları dikti, elleri sımsıkıydı. Şimdi ters yapmayı denemeliydik. Alexis'e duruşu gösterdikten sonra açıklamasını yaptım. "Kardeşim şimdi de aynı şeyi sol elinle yapacaksın. Bu durumda sağ ayağın önde ve sağ elin tetikte olacak." dedim. Alexis için bunu yapması kolay olacaktı, çünkü sağ eliyle tutmayı şu anda mükemmel yapıyordu.

Sağ elle tutmayı başardıktan sonra resmen havalara uçtum. Ve ayrıca kardeşim Sat'in bana destek verici sözleriyle iyice hırslanıp -ki zaten yeterince hırslı biriyim- elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Duruşu biraz daha pekiştirdikten sonra Sat, "Kardeşim şimdi de aynı şeyi sol elinle yapacaksın. Bu durumda sağ ayağın önde ve sağ elin tetikte olacak." dedi. Ben ise, "Sağlak olduğum için bunu ne kadar yapabilirim bilmiyorum." dedim güvensiz ve umutsuz bir sesle. Sat söylediklerimi onaylamayan bir bakışla, " Kardeşim, buradaki herkes ya sağlak ya solak ama hepsi iki elle de kılıç kullanabilir. Çünkü savaş veya düello anında hangi elle tuttuğunu düşünecek zaman olmuyor. Ve de kendine biraz güven !" dedi bana gaz verici bir sesle. Başımı kaldırdım, sırtımı dikleştirdim. "Hah şöylee ! Aferim sana avcı !" dedi gülümseyerek. Ben de gülümseyerek karşılık verdim ve Sat'in gösterdiği pozisyonu almaya çalıştım. Sat'in tatmin olmuş bakışını görünce yapabildiğimi anladım. Güler bir yüzle, "Eee, sırada ne var ?" diye sordum.

Lexi, gerçekten çok kısa sürede kılıç tutmayı öğrenmişti. Şimdi Lexi'ye ne yaptırabileceğimi düşünmeye başladım. Malzeme odasına giderek Lexi'yi hangi aletle alıştırma yaptırtabileceğimi gözden geçirdim. Önümde duran gri prinç drakonu alarak Lexi'nin yanına gittiğimde Lexi kılıcıyla güzel bir ikili oluşturmuş şekilde beni bekliyordu. Gülümseyerek önüne pirinç drakonu koydum. "Kardeşim, haydi. Bitir şu drakonun işini!" Lexi bana gülümsedi ve drakonun işini bitirmek üzere tetikte durmaya başladı. Ben de onu izliyordum, başarabileceğine emindim. Çünkü o hırslıydı, benim gibi. Ve kampta biraz daha kıdemleşince benden daha iyi olacağına emindim, çünkü o bir avcıydı. Artemis onu özel olarak seçmişti.

Dersin ilk başlarında ezik büzük özgüvensiz duran ben, kardeşimin cesaretlendirmeleriyle birden havaya girmiştim. Ve Sat'in "Kardeşim, haydi. Bitir şu drakonun işini!" demesiyle iyice gaza gelmiştim. Daha kılıç tutmayı yeni öğrenmeme rağmen, kendimi güçlü hissediyordum. Sonra içimden fazla güvenin bana nelere mal olduğunu hatırlayıp sakinleşmeye çalıştım. Kılıcım çok hafif değildi ama yinede atik hamleler yapmama engel olmuyordu. Kılıcımı art arda drakonun üzerine indiriyordum. Bir yandan da Sat'e bakıyordum. Kardeşim memnun olmuş bir şekilde bakıyordu. Çok hoşuma gitmişti ve bir yandan gülümsüyor bir yandan da kılıcımı sallıyordum. Tam her şey yolunda gidiyor derken kılıcımı düşürdüm. Sinirle "Aah, hayıır !" dedim ve elimden geldiğince atik olmaya çalışarak kılıcımı almaya çalıştım. Kılıcımı aldığımda atak ve hamle yapmak dışında bir şey düşünmüyordum. Kardeşimin dersin başlarında verdiği öğütleri hatırlamaya ve uygulamaya çalıştım. Bir yandan da içimden "Ne çok hırs, ne çok güven Alexis. Ne çok hırs, ne çok güven" diye tekrarlayıp duruyordum.

Lexi, az önce kılıcını düşürmüştü ama hızıyla sanki hiç düşürmemiş gibi geri almayı başarabildiği sürece sorun yoktu. Sadece biraz daha dikkatli olması gerekiyordu. Zaten ben daha ağzımı açamadan o hatasını çoktan unutturmuştu. Onu ve hareketlerini izlerken bir ara sırtı dikti, bir ara gözleri kısıktı, bir ara rahattı. Sanırım git geller yaşıyordu. Ve sanki mırıldanırmışcasına dudak hareketleri yapıyordu. Tam onu izlerken pirinç drakona döndürdüm gözlerimi. Az sonra zaten pirinç drakondan eser kalmayacaktı. Gülümseyerek bakarken aynen düşündüğüm gibi oldu ve Lexi iki hamlede pirinç drakonu toz yığını haline döndürmüştü. Gülümsedim. "Hatalarını çabu affettiriyorsun. Harikasın. Şimdi de bir canlıya karşı mücadele edeceksin." dedim ve kamptaki kiklopları bulmak üzere ilerledim. Kikloplar artık beni görünce kaçıyorlardı, ama bir tanesini yakalamayı başarmıştım ve kendi yaptığı kılıçlardan birini kullanmasına izin vermiştim. Zaten Lexi, bu düelloyu eninde sonunda kazanacaktı. Kiklopla beraber Lexi'nin yanına gittik ve konuşmaya başladım. "Tamam, haydi bakalım. Düello başlasın!" dedim ve onları izlemek üzere ayağa dikildim.

İçimden "Kiklop mu ?" diye geçirdim. Sat o kocaman canavara karşı mücadele etmemi mi bekliyordu ? Kiklop'un kocaman kırmızı gözüne baktım, korkunç görünüyordu ama Sat'den çekindiği belliydi. Ama kılıcı da tam anlamıyla dehşetti. Sat "Tamam, haydi bakalım. Düello başlasın!" dedi ve bizi izlemek üzere kenara çekildi. Kiklop anında ilk hamleyi yapmıştı. Daha duruşumu alamamıştım ve hazır değildim. Afallamış bir şekilde bir kikloba bir Sat'e baktım. Sat "Hadi Alexis, dikkatini topla ! Düello anında düşünmeye vaktin yoktur !" diye bağırdı. Hemen kendimi topladım ve karşılıklar vermeye başladım. Tam ' iyi gidiyorum' diye düşünürken kiklop beklemediğim bir şey yaptı. Kılıcını sol tarafıma yani kılıç kullanmadığım tarafıma doğru salladı. Ne yapacağımı bilemiyordum ki Sat'in dersin başlarında söylediği bir şey aklıma geldi " Kılıcını sağ elinle tutarken sol ayağın önde ve sol elin de tetikte olsun. Zira rakiplerin kılıcını kullanmadığın tarafından hücuma geçeceklerdir." Hemen ayağımı öne attım ve sağ elimde duran kılıcımı sol elime doğru fırlattım. Tabi bunlar birkaç saniye içinde oluyordu. Zar zor da olsa bir kuvvet kiklobun hamlesine cevap verebildim. Sonra Sat "Yürü be Alexis, işte benim kardeşim !" dedi. Bu çok hoşuma gitmişti ve artık savunma değil de saldırı yapmaya başladım. Kiklop geriye doğru gitmeye başlamıştı. Bunu fırsat bilerek kılıcımla onun kılıcını döndürmeye başladım. Ve istediğim oldu, kiklobun kılıcını düşürdüm.

Lexi, kısa zamanda büyük gelişme göstermişti, işte kimin kardeşi. Kocaman kiklopu bile kısa zamanda devirmişti. Aslında onu çoktan mezun etmem gerekirdi ama formalite icabı öğretmem ve yapmam gerekenler vardı. Şimdi de bu formalitelerin başka bir ayağına gelmişti sıra; benimle beraber düello yapacaktı. Bunun için hazırlanmaya başladım, benim için zor bir düello olacaktı çünkü gördüğüm en güçlü avcılardan biriydi Lexi, ok ve yayda olduğu gibi kılıçta da kısa sürede çok hızlı gelişme göstermişti, ne yalan söyleyeyim ona birazcık imrenmiştim. Kılıcımı hazırlıyordum, temizliyordum. Lexi de beni izliyordu. Onun da kılıcını temizleme ihtiyacı duydum sonuçta düellomuz eşit şartlar altında gerçekleşmeliydi. Onun da kılıcını temizledikten sonra kılıcını geri uzattım ve arenadaki yerimi aldım. "Kardeşim, dersimizin son ayağı. Benimle düello. İyi şanslar." dedim gülümseyerek. Yenmesi önemli değildi, her şartta mezun olacaktı ama beni yenebilecek güce sahip olması da, korkutuyordu doğrusu beni.

Sat son olarak onunla düello yapacağımı söylediğinde içimden "Dalga mı geçiyorsun ?"demek gelmişti. O kampın en kıdemlilerinden ve en iyi kılıç kullananlar arasındaydı ve ölmeden onunla düello etmek bile hayal gibi bir şeydi. Benim gibi birinci seviye bir çaylağın onun gibi bir kahraman karşısında şansı bile yoktu. Kılıçlarımızı temizledikten sonra Sat "Kardeşim, dersimizin son ayağı. Benimle düello. İyi şanslar." dedi. Ben de "Çok canımı yakma Satellite." dedim. O da "Denerim Alexis" dedi ve göz kırptı. Duruşumu aldım ve Sat de aldı. "İlk sen başla kardeşim." dedi. Sat de duruşunu aldı ve hamlemi bekledi. İlk olarak Sat'in etrafında dönmeye başladım ve sonra hafifçe kılıcımı savurdum. Kardeşim anında karşılık verdi. Bu kadar rahat karşılık verebilmesi beni şaşırtmaması gerekirken gayet şaşırmıştım. Elimden geldiğince atik olmaya çalışarak Sat'in boşta olan koluna hedef aldım ama Sat sanki hamlemi önceden tahmin etmiş gibi etrafında döndü ve ancak filmlerde görebileceğiniz bir çeviklike arkama geçti ve ben daha dönemeden kılıcını salladı. Son anda karşılık verebildim ama kolum sıyrılmıştı. Sat "Çok güzel Lex, ama çok düşünme. Akışına bırak !" dedi. Bir yandan benimle dövüşüp bir yandan da ders verebilmesi çok garipti.Yani bunları yaparken hiç zorlanmıyor gibiydi. "Acaba ben de onun gibi olabilecek miyim ?" diye düşünürken Sat yine beni afallatacak bir hamle yapmıştı. Ama sonra hemen toparlandım ve Sat'e çelme attım. "Sadece kılıcınla değil, vücudunla da dövüşüyorsun. Böyle devam et avcı !" dedi. Elimde olmadan gülümsedim ve "Bu gazla Olimpos'a bile çıkarım." diye düşünmeden edemedim.

Lexi, gerçekten çok güzel düello yapıyordu; mükemmeldi tek kelimeyle. Beni yenecek güce sahipti. Yanlışlarını arayıp ona öğretmeye çalışıyordum ama gerekli her şeyi öğrenmişti, doğuştan yetenekliydi. Dediği gibi özel bir insandı o. Birçok hamleyi başarıyla yapmıştı, ve son olarak kılıcıma sert bir şekilde vurmuştu. Tam kılıcımı düşürecektim ki tuttum. "Yavaş gel Lexi." diyerek güldükten sonra düelloyu bitirme kararının uygun olduğunu anladım. Lexi zaten mükemmeldi, birinci seviyeden çoktan mezun olması gerekirdi. Bir de, rezil olmak istemiyordum. Lexi'nin elini havaya kaldırdım ve konuştum. "Düello bitmiştir." dedikten sonra hala Lexi'nin eli havadayken onu mezun ettim. "Alexis Kwon, seni kılıç kullanma dersliğinden mezun ediyorum." dedim gülümseyerek. Etraftaki melezlerin alkışlarıyla mezun olan Lexi mutlu görünüyordu. Bana çalışma kılıcını verdikten sonra onu yerine koydum ve beraber kulübemize doğru ilerlemeye başladık.