Bilinmeze Yolculuk (Bölüm 2: New York) / Yarışma Rp'si

Maya'yla ahırlarda buluştuktan sonra, pegasuslarımız Çörek ve Rüya'ya atlayıp New York'un yolunu tuttuk. İkimiz de oldukça endişeliydik, sonuçta anlamadığımız bir rüya ve kızgın bir tanrıçadan alınan bir ipucuyla hareket ediyorduk.
Tüm yol boyunca rüyaları düşündüm. Aynı başlayıp farklı biten iki rüya... Yola birlikte başlayıp, zamanla ayrılan iki yolcunun takip ettiği yollar gibiydi. Aynı o kardeşler gibi! Nasıl düşünemedik biz bunu!?
Ben parçalardan birini bulduğumda yere inmek üzereydik. İlk Maya'nın babasıyla görüşecektik. İner inmez Maya'nın yanına gittim ve "Sanırım bir parçayı çözdüm!" dedim. Merakla bana bakıyordu. "İkimiz aynı başlayıp farklı biten rüyalar gördük. Bu da yola birlikte başlayıp, ayrılmak gibi oluyor. O ikiz kardeşler gibi!" dedim. Onlar da anne karnında birlikte başladıkları yolculuğa farklı yollardan devam etmişlerdi.
"Yani bu rüyalar bir nevi o kardeşlerin hayatına mı bağlı?" diye sordu. Üzüntüyle "Bilmiyorum. Daha doğrusu emin değilim." dedim.
Çörek ve Rüya'ya yakınlarda olmalarını, ama kimseye bir şey belli etmemelerini söyledikten sonra Maya'nın babasını görmeye gittik.

Kırmızı renkli ve bahçesine benim çabalarımla bir kaç bitki ekilmiş villanın kapısına yürüdüm. Tekrar babamla ve süslü ve kızına hiç mi hiç benzemeyen cıvıldak üvey annemle karşılaşmayı hiç istemiyordum. Ama bu zorunluydu... Konu babamdı ve her ne kadar ona biraz bozuk olsam da, o benim için çok önemliydi. Kapıyı stresle çaldım. Tam üç kere... Küçükken babamla gizli şifremizdi bu. O zamanlar gelenin ben olduğumu anlatmak için kapıyı üç kere çalardım. Bir süre sonra o da öyle yapmaya başlamıştı. Bir süre sonra ikimiz de kapıları reflekssel olarak öyle çalmaya başlamıştık. Bunun hala geçmediğini görmek beni şoke etmişti. Kapı hızla açıldı. Karşımda babam duruyordu. Her zamanki babamdı. Siyah saçları dağınık bir modeldeydi. Gri gözleri parlıyordu. Formundan hiç birşey kaybetmemişti. Bir an onu ne kadar özlediğimi farketmiştim.
''Baba!'' deyip hemen ona sarıldım. Bir an şaşırdı ama sonra o da bana sarıldı. Bir süre öylece kaldık. Sonra Alexis'in hafifçe öksürmesiyle kendimize geldik. ''Bay Collins, buraya maalesef ziyaret için gelmedik. Çok önemli bir konu var.'' Babam bunu duyunca benden ayrıldı ve bizi içeri davet etti. Hızla onu takip ettik.

Hasret gidermelerini bölmek istemezdim ama kafayı yemek üzereydim. Bir rüyayı -her ne kadar rüya aslında mesaj olsa da- yorumlayamamak beni delirtiyordu. Hafifçe öksürdüm ve ''Bay Collins, buraya maalesef ziyaret için gelmedik. Çok önemli bir konu var.'' dedim.
Bay Collins sözlerimi duyunca Maya'dan ayrıldı ve içeri davet etti. İçeri girdik. Heyecandan titriyordum. Bizi bu kadar uğraştıran rüyanın altından saçma sapan bir şey çıkarsa camdan atlardım.
Salona geçtik ve oturduk. Bay Collins endişeyle bir bana, bir Maya'ya bakıyordu. Maya ile bakıştık ve "Baba, sana bir şey sormaya geldik." diyerek söze başladı. "Aslında tam olarak nasıl soracağımızı da bilmiyoruz." dedim ve anlatmaya başladık.
Her kelimede Bay Collins'in şaşkınlığı artıyordu. Endişeli halindense eser kalmamıştı. Bir şeyler bildiği apaçık ortadaydı.
Biz anlatmayı bitirdiğimizde Bay Collins sakince "Kızlar, yanlış kişidesiniz. Anlattıklarınızla ilgili en ufak bir bilgim yok." dedi. "Ne!" diye çığlık attım. Maya da şaşkınlıkla "Ama Tanrıça Athena bize senle ya da Lexy'nin annesiyle konu-" derken sustu ve bakıştık. Sinirle elimi alnıma vurdum ve "Annem!" dedim.
Gerçekten aptalın tekiydim! Annem tarih profesörüydü ve kadın yemek masasında bile mitoloji anlatırdı! Neden ilk ona gitmek aklıma gelmemişti ki?
Maya'ya baktım ve "Offf, annem yemek masasında bile mitoloji anlatır. Kısacası cidden yanlış kişiye geldik." dedim.
Kalktı ve "O halde sırada annen var." dedi. Ben de kalktım. Bu sırada Bay Collins biraz daha kalmamızda ısrar etse de Maya gitmemiz gerektiğini söyledi ve vedalaştılar. Pegasuslarımıza binip, havalandığımızda "Neden kaçarcasına çıktın?" diye sordum. Cevabı kısa ve netti "Üvey annem..." Şimdi anlamıştım. Sanırım ben şanslı gruptandım, çünkü üvey babamla mükemmel anlaşırdım. Kısacası suç ortağımdı.