Melezleri İkna Etme Özel Görevi / Yondaime Hokage & Satellite Morgan / 8

Poseidon bizi kamp meydanına gönderdiğinde bir sürü melez orada toplanmıştı. Hermes çocuklarıyla beraber kalan üç küçük tanrı melezi bizi görünce yanımıza geldiler. Kız kardeşime sarıldıktan sonra diğerlerine baktım. Gülümseyerek teşekkür ettim. Ardından ileride Hades çocukları Robyn, Stell, Hec ve Arthur göründü. Dördü ikimize gülümsüyorlardı, biz de onlara. Ve yanımızdaki Poseidon çocukları, hepsi buradalardı. Ve kendileri ikna olmuşlardı, sıra diğer melezleri ikna etmekteydi. Elpis oğlu, Morfeus çocuğu ve kız kardeşim yanımda bekliyorlardı, sanırım buraya pek alışamamışlardı. "Las Vegas iyidir, büyütülecek bir şey yokmuş." dedi Elpis oğlu. Onun düşüncesini sadece kafamla onayladım ve diğerlerine döndüm. Robyn ile Rose konuşuyorlardı, sanırım Robyn Rose'un içini rahatlatmıştı. Şimdilik her şey iyiydi, sırada melezlerin toplanmasını beklemek vardı. Haberi duyan melez meydana geliyordu, yaklaşık iki yüz elli melez meydanı doldurunca onların fısıltılarını bastırabilmek için bağırmak zorunda kaldım. Ama sonunda herkesin dikkatini çekebilmenin vermiş olduğu kıvançla yanımdaki Yon'la beraber konuşmaya ve durumu anlatmaya başladık. Bu bizim için biraz zor olacak gibiydi ama yine de yapacaktık. Yutkundum ve anlatmaya başladım. "Selam bütün melez kampına! Bizi dikkate alıp geldiğiniz için çok teşekkürler. Durumu size açıklamalıyım." dedim ve derin bir nefes alarak devam ettim. "Zeus'un tahtı tehlikedeydi. Bunu da Poseidon ve Hades'e borçluyduk." dediğim an kamp meydanı boşalmaya başlamıştı bile. O an okumu çıkarttım ve çıkarabildiğim kadar ince ses çıkardım. "Beni dinleyin, bu saygısızlıktır!" Bir an geri dönünce herkes vakit kaybetmeden anlatmaya koyuldum. "Aşamalı olarak göreceğiz ki; küçük tanrı çocukları, Hades ve Poseidon çocukları da bu karmaşanın farkındalardı. Ve onlar doğruyu seçerken sizin seçmemenizin nedeni nedir?" diye sordum. Ardından Elpis oğlu öne çıkarak konuşmaya başladı. "Umut sizinle olsun. Ben Elpis oğlu James. Birçoğunuz bilmese de Umut Tanrıçası. Bildiğiniz gibi annem bir tanrıça ve onun burada bir kulübesi bile yok. Fakat Zeus o kadar uzun yıllardır burada ki ona saygı duyuyoruz. Kulübemiz olmasa bile güvenliğimiz onun sayesinde. Ona hürmet ediyoruz. Peki sizin derdiniz nedir? Kulübeleriniz kocaman, burada sınırlar etrafında güvendesiniz. Daha ne isteyebilir ki bir melez? Bunu da Zeus'a borçlusunuz. Unutmayın. Ve umut hep içinizde olsun melezler. Sanırım derdiimi anlattım. Teşekkürler." diyerek sahneden indi. Onun elini sıkarak teşekkür ettim ve konuşması için sırayı Yon'a bıraktım.

Sanırım görevin bitimi bana bırakılmıştı. İlk kez resmi olarak kendi görevimi aldığım için memnundum tabii onu bitirerek kendimi daha da mutlu etmiştim. Meydanın ortasına doğru ilerledim. Kheiron ve melezler etrafımızı sarmışlardı. Bazıları ise uzun süredir görmedikleri Hades ve Poseidon çocuklarına ne yaptıklarını sormakla meşguldü. Hepsinin yüzünde bir mutluluk vardı. İşte o zaman gerçekten doğru tarafı seçtiğime emin oldum. Sat'a bakıp göz kırptım ve Elpis oğlu James'in konuşmasyla iyice ısınan kalabalığa dönerek bağırdım. " Selam size melez ahalisi, uzun bir görevden sonra başarıyla dönmekten ve tabii bir kaç kere ölüm tehlikesiyle karşılaşıpta yaşıyor olmaktan dolayı mutluyum. Buraya öylesine biz görevimizi bitirdik hadi oley havasını anlatmak için çıkmadım. Bir çoğunuzun haberi var belki bazılarınız bilmiyorda olabilir ama hiç biriniz gelen tehlikenin ne olduğunun farkında değilsiniz. Gigantlar kim biliyor musunuz ?(!)" diyerek bağırdım. Ve topluluktan cevap bekleyerek baktım. Bunu açıklayabilecek başta Kheiron ve önde gelen bir kaç melez vardı ama onlar konuşmuyordu. Herkes birbirinin yüzüne bakarken Sat'a dönüp anlat dercesine baktım. Sat önce yüzünü buruşturdu ama sonradan kalabalığa dönerek bağırdı. " Gigantlar tanrıların tek başına öldüremeyeceği varlıklar. Gigantlar Tanrılar tek başına olduğu sürece Tayfundan bile daha yıkıcı etkiye sahip yaratıklar onları sadece Bir melezin yardımıyla Tanrı yenebilir. 3 sene önceki savaşta ki Lidya ejderi gibi onlarında kaderi belli." diyerek sözünü bitirdi. Herkes fısıldaşmaya başlamıştı. Konuşmaya devam ederek olaya açıklık ve cesaret getirecektim. Böyle yapınca içinde kuşkusu olan kamptaki melezler bile doğru yola tam anlamıyla gireceklerdi. Konuşmaya başladım. " Bir melez ile tanrının işbirliği. Böyle bir şey gerçekten de zor değil mi ? Hemde böyle bir durumdayken içten ayrılma durumuna düşmüşken. Ne kadar zor durumdayız. Melezler olmazsa Tanrılar uzuvsuz kalır. Gigantlar tanrıları hapsederlerse sizinde yaşamanız pek olası değil. Umarım ne kadar değerli olduğunuzu ve en küçüğünüzün bile vereceği kararın bizi ne kadar etkilediğini anlamışsınızdır. Şimdi yorgunum ve kulübeme gidiyorum hepinize iyi akşamlar melezler." dedim. Ve esneyerek kulübemin yolunu tuttum. Sat'ın da aynısını yaptığını gördüm. Görevimi bitirmenin rahatlığıyla yatağıma uzanmak ise paha biçilemezdi.



Rp bitmiştir ///